به نام خدا
سلام
روانشناسی مثبتگرا جنبش جدیدی در روانشناسی است که بر بنا نهادن و گسترش هیجانهای مثبت به ایجاد سپر و مانع در برابر اختالالت روانی و افزایش شادکامی تأکید میکند.
این رویکرد بر شناسایی سازه ها و پرورش توانمندیهایی تأکید دارد که ارتقای سالمت و شادکامی انسان را فراهم می آورد.
زیربنای نظری روان شناسی مثبتگرا متعلق به مارتین سلیگمن است. او معتقد است که شادی شامل زندگی لذتمند، متعهدانه و معنادار است.
هیجانهای مثبتی که روان شناسی مثبتگرا بر آن تأکید دارد، اغلب توانایی بهتری برای سازگاری و تاب آوری در مواجهه با مشکلات زندگی ایجاد میکند.
مولانا ، به عنوان یکی از بزرگترین عارفان و شاعران ادب فارسی، حاوی برجسته ترین آموزه های روانشناختی است.
این شاعر عارف در مثنوی معنوی خویش به طور عملیاتی، متنوع ترین روش های روان درمانی را ارائه کرده است.
در پژوهش پیش رو سعی بر آن است تا در یکی از داستانهای مندرج در این اثر شگرف با عنوان " اعرابی درویش و همسر او " روش " روان درمانی توانمند - مدار " که یکی از شیوه های روان درمانی مثبتگراست ، تحلیل و بررسی شود تا در نهایت مشخص گردد که آراء و اندیشه های مولوی علاوه بر ظرفیتهای ادبی و زیبایی شناختی ، حائز ظرفیتهای روان شناختی بسیاری است.
ان شالله در انتهای تاپیک ، منابع استفاده شده بیان خواهد شد .
علاقه مندی ها (Bookmarks)