بلاتکلیفم نمیدونم مهریمو اجرا بذارم و درخاست طلاق بدم؟نمیتونم تحمل کنم بهش پیام ندم یا جواب پیاماشو ندم

سلام دوستان عزیز
من قبلا هم تاپیک داشتم ولی نمیدونم چه شکلی لینکشو بیارم یعنی با گوشی نمیشه فکرکنم.
ما از آبان سال گذشته تو دادگاهیم.و من از مهرامسال اومدم شهر خودمون وانتقالی گرفتم.توی این مدت خیلی سعی کردم بهش پیام ندم ولی دادم و دارم پیام میدم اون تو پیاماش میگه دوسم داره ولی نمیتونه غرورشو بشکنه پس غرور من چی؟
شوهرم بعد دوبار درخاست طلاق و بعد اینکه حکم طلاق اومد نزدیک دو ماهه خودش پس گرفت.
من شرطم برا زندگی با ایشون اینه بیاد شهرما که دوساعت فاصله داره با شهرشون.ولی قبول نمیکنه.
از طرفی میگه من بیام با بابات حرف بزنم یعنی من شکست خوردم!!
الان چیکارکنم حکم مسکن مستقل دارم.الان از ترک انفاقم محکوم شده.
میخام مهریمو اجرا بذارم و خودم درخاست طلاق بدم؟
نمیتونم بعد این 15ماه تصمیم بگیرم.البته من 4ماهه اومدم خونه پدرم.و1سال بود توی یه خونه بودیم و دادگاه بازی داشتیم.خانوادم چندماهه میگن مهریتو بذار اجرا...
توی این مدت خیلی سعی کردم بهش پیام ندم با جواب پیاماشو ندم.بیشتر از یه هفته اگه من هم پیام ندم خودش پیام داده منم نتونستم رو حرفم وایستم.و باهم از طریق پیام در ارتباطیم.
کمکم کنید اصلا نمیتونم تصمیم بگیرم توی این مدت که نبودم میومدم و مطالبو میخوندم ولی نمیتونم تصمیم بگیرم.خواهش میکنم راهنماییم بفرمایید.

مطمئن هستی که شوهرت تو را می خواد؟
او از ته دل می خواد که تو برگردی؟
یا اینکه فقط می خواد بازیت بده؟

باهاش یه قرار حضوری بزار بهش بگو بیا شهرتون تا همدیگه را بینید شما هنوز زن و شوهرید چرا از طریق پیام؟!!!!
با هم بیرون از خونتون حف بزنید
اگه درمورد بابات و خانوادت گفت بهش بگو چی کار اونا داری بیا در مورد خودمون و تا حرف بزنیم
در مورد محل کارت(اتفاقات عادی روزانه ) -اب و هوا -فیلم شبکه 3 -غذایی که خوردی و- یه گریزی به اتفاقات خوب گذشته بزن و چیز دیگه ای نگو بزار اون حرف بزنه و تو کمر حرف بزن
(((((اصلا از خانوادت حرف نزن ))))

و خودت هم میدونی ازدواج دوم هم برا زن و هم برا مرد خیلی سخت هس و کار بد شما اینه که مرتب داری به ازدواج دوم فکر میکنی(تاپیک زذی)

به نظر من شما با هم مشکل اساسی ندارید مشکل شما لج و لج بازی شدید و بی اندازتون هس

سلام دوست عزیز

شما و همسرتون چند سالتونه؟

مشکل و اختلاف اصلی شما چیه؟

ایا قبل از ازدواج در مورد محل زندگی مشترکتون صحبت کرده بودین...؟(چون در غیر این صورت مرد محل زندگی مشترک رو تعیین میکنه.چرا که ایشون باید با توجه به شرایط شغلیش و مالیش مسکن تهیه کنه)

چه اصراری دارید در شهر شما زندگی کنید/.؟و چی شد که بعد از یکسال زندگی این شرط رو گذاشتید؟

شما و همسرت متاسفانه رفتارای نسنجیده ای دارید...مگه میشه برای زندگی شرط گذاشت و یا انقدر غرور غرور کرد....یک سر راشما گرفتی و یک سر را همسرت و تا یکی کوتاه نیاد این مشکل حل نمیشه....

دوست عزیز

مگر میشه هم مهریه اجرا گذاشت و هم درخواست طلاق داد؟!
اولا اینکه برای اجرا گذاشتن مهریه عجله نکن چون این کار خیلی لطمه به زندگی مشترک میزنه .ضمن اینکه از لحاظ قانونی اشتباه محضه که زن درخواست طلاق بده..چون از خیلی از حق و حقوقات باید بگذری....

معمولا وقتی زن درخواست طلاق میده مقدار زیادی از مهریه یا حتی کلش رو میبخشه تا طلاقش رو بگیره.ضمنا یه همین راحتی هم به درخواست زن طلاق نمیدن مگر اینکه یکی از اون شرایط عقدنامه رو داشته باشه ...و اخرش هم 4 تا تبصره میچسبونن بهش و میگن دلایل شما برای طلاق کافی نیست.و نکته مهم اینکه شما اگر هم جدایی صورت بگیره هیچ وقت عذاب وجوان نخواهی داشت که من جرقه این جدایی رو زدم و .....


پس شما در این بازی همسرت شریک نشو.
روند دادگاه انصافا روح و روان انسان رو فرسایش میده....پس برای ورود به این عرصه عجله نکن.بگذار اگر کسی هم میخواد برای طلاق اقدام کنه همسرت باشه نه شما.

چندکار انجام بده:

حتما برای ما بیشتر از مشکلت با همسرت بگو و جواب سوال هایی رو که پرسیدم بده.

فعلا فکرت رو از موضوع مهریه و طلاق و ....دور کن.تمرکز کن چون تا وقتی فکرت اشفته است نمیتونی تصمیم بگیری.


همه چیز رو از ته دل به خدا بسپر...سر خودت رو گرم کن و سعی کن شبها خسته به رختخواب بری.

بازم میگم برای مهریه اجرا گذاشتن اصلا عجله نکن.برای خراب کردن همیشه وقت هست.

سلام نرگس جون.

بنظر منم شما و همسرتون بجای گذشت و بخشش افتادید بجون همدیگه. منم با نظر maryam123 موافقم. مگه چه فرقی میکنه اصلا کجا زندگی کنید؟ یعنی با این هدف شما میخواین همش پیش بابا مامان خودت باشی؟ :81::81::81: مگه شوهر نکردی؟ این چه حرفیه میزنی؟ شما باید باهم دیگه خوش باشید نه اینکه برای بابا مامان!!! غرور برا شوهر چه معنی میده اصلا؟ مردا که با یه ناز کوچیک زنونه شما کلا وا میرن و میفتن رو زمین نیازی به غرور ندارن که. فقط باید گذشت باشه عزیزم. فقط گذشت. همین زندگی رو میسازه دیگه هیچی. اگه میخای با شوهرت باشی باید دیگه دل و جسمتو بدی اون برات نگه داره. مگه بابا مامان چقدر میتونن دخترشونو نگه دارن؟ اصلا بنظرم دعوای شما نیاز به دادگاه نداشته. برا چی رفتین دادگاه اصلا؟ بخاطر غروراتون؟ یعنی چون هرکدومتون خواسته هایی داشتین که اون یکی بخاطر غرورش نخواسته کوتا بیاد باید میرفتین دادگاه اونوقت ؟ چقدر شما بامزه این واقعا. دادگاه رو هم مسخره گرفتین. خوب یه کم فکر کنین شماها چقدر بچه این واقعا. شما چند سالتونه؟

من پست های شما رو خوندم و یه چیز کلی (نه صرفاً برای شما برای همه مون می خوام بگم).
متاسفانه ما همیشه افراط و یا تفریط داشتیم
الان میگم برای چی، قدیم تر ها زن رو می فرستادن خونه شوهر و می گفتن با لباس سفید برو و با کفن سفید از اون خونه خارج شو و دیگه جایی توی خونه پدر نداری و به همین دلیل آمار طلاق خیلی خیلی پایین بود و اون تعداد کم طلاق گرفته هم به اصلاح روشنفکرا ( "روشنفکر" این تیکه کلام من و خانوممه) بودن که دست به این کار میزدن و خب درسته که آمار طلاق پایین بود اما کسی آمار طلاق عاطفی رو نداشت و یا کلاً کسی خبر نداشت که چند درصد دارن با عشق زندگی می کنن و چند درصد با نفرت، و با توجه به اینکه زن هیچ جایگاهی در خانواده پدریش نداشت در هر صورت به زندگیش ادامه می داد تا با اون کفن سفید از اونجا خارج بشه و این بود داستان گذشتگان ما
اما بعد ها زنان ادامه تحصیل دادن و وارد دانشگاه شدن و از حق و حقوقاشون مطلع، و بعد اون هم وارد بازار کار شدن و خب درامد کسب کردن و خودشون رو مستقل دیدن و اگر هم جایگاهی برای خود در خانواده پدری نداشتن اما چون درامد داشتن دیگه نیازی به کسی به اسم شوهر در اونا ضعیف تر شد و با هر طقی به طوقی خوردن، اولین راهکاری که عنوان شد طلاق بودش و اصلاً به این فکر نشد که این مطرح کردن چنین چیزی، اولش ترک های ریزی هست که در روابط زناشویی ایجاد می کنه، اما رفته رفته این ترک های ریز باعث شکستن این روابط میشه و این طرز دید رو ایجاد کرده که هرکسی ازدواج کرد همه چیز تمام شد یا زنددگی خوبی داره و یا باید طلاق بگیره و بره با کسی دیگه تا با اون این زندگی خوب رو تجربه کنه و اصلاً این موضوع که" زندگی خوب ساختنی هست"، بهش هیچ توجهی نمیشه،
در مورد موضوع شما باید بگم که،
وقتی ازدواج کردید محل زندگی شما میشه همون جایی که همسرتون زندگی میکنه، و یا کارش اونجاست (اگه اعتراضی دارید باید قبل ازدواج مطرح کنید و در صورت عدم توافق خاستگار رو رد کنید) و در این باره هم باید بگم که وقتی ازدواج می کنید زندگی شما و خانواده شما دیگه خانواده پدریتون نیستن، بلکه شما خودتون یه خانواده تشکیل دادید و یه جورایی خودتون یه محور شدید که باید کانونی ایجاد کنید که همسر و فرزندان حول اون قرار بگیرن. و درباره بحث غرور هم باید بگم که هیچگاه خواستار شکسته شدن غرور همسرتون نباشید چون (مرد و غرورش) نمی خوام بگم غرور بیجا خوبه، اما شکستن غرور مرد چیزی رو درست نمی کنه.
توصیه من:
بشینید با همسرتون صحبت کنید و توی این صحبت کردن هم از دو تا جبهه مقابل با هم وارد نشید و از این دید نگاه کنید که تنها راه تون این زندگیه، ببینید چه رفتاری برای ساختن زندگیتون نیازه و بین خودتون و همسرتون این رفتار ها رو بسنجید و ببینید آیا توان انجامشو دارید یا نه؟ اگه توانشو داشتید، دو دستی که هیچ، با تمام جون و دلتون زندگیتون رو بچسبیدو بسازیدش. و اگر هم د رتوان خودتون ندیدید اونوقت برید سراغ کس دیگه و مطمئن باشید با وجود فکر کردن به مرد دیگه هیچگاه نمی تونید روابطتون رو با همسرتون بسازید.
و یادتون نره خیانت به این نیست که با کس دیگه همبستر بشی بلکه همین که متاهل باشی و به مرد دیگه فکر کنی یعنی خیانت به زندگیتون.
زندگی خود به خود شیرین نیست و شیرینی زندگی از گذشت و رفتار های ماست.
امیدوارم شیرینی زندگی رو بچشید.

- - - Updated - - -

من پست های شما رو خوندم و یه چیز کلی (نه صرفاً برای شما برای همه مون می خوام بگم).
متاسفانه ما همیشه افراط و یا تفریط داشتیم
الان میگم برای چی، قدیم تر ها زن رو می فرستادن خونه شوهر و می گفتن با لباس سفید برو و با کفن سفید از اون خونه خارج شو و دیگه جایی توی خونه پدر نداری و به همین دلیل آمار طلاق خیلی خیلی پایین بود و اون تعداد کم طلاق گرفته هم به اصلاح روشنفکرا ( "روشنفکر" این تیکه کلام من و خانوممه) بودن که دست به این کار میزدن و خب درسته که آمار طلاق پایین بود اما کسی آمار طلاق عاطفی رو نداشت و یا کلاً کسی خبر نداشت که چند درصد دارن با عشق زندگی می کنن و چند درصد با نفرت، و با توجه به اینکه زن هیچ جایگاهی در خانواده پدریش نداشت در هر صورت به زندگیش ادامه می داد تا با اون کفن سفید از اونجا خارج بشه و این بود داستان گذشتگان ما
اما بعد ها زنان ادامه تحصیل دادن و وارد دانشگاه شدن و از حق و حقوقاشون مطلع، و بعد اون هم وارد بازار کار شدن و خب درامد کسب کردن و خودشون رو مستقل دیدن و اگر هم جایگاهی برای خود در خانواده پدری نداشتن اما چون درامد داشتن دیگه نیازی به کسی به اسم شوهر در اونا ضعیف تر شد و با هر طقی به طوقی خوردن، اولین راهکاری که عنوان شد طلاق بودش و اصلاً به این فکر نشد که این مطرح کردن چنین چیزی، اولش ترک های ریزی هست که در روابط زناشویی ایجاد می کنه، اما رفته رفته این ترک های ریز باعث شکستن این روابط میشه و این طرز دید رو ایجاد کرده که هرکسی ازدواج کرد همه چیز تمام شد یا زنددگی خوبی داره و یا باید طلاق بگیره و بره با کسی دیگه تا با اون این زندگی خوب رو تجربه کنه و اصلاً این موضوع که" زندگی خوب ساختنی هست"، بهش هیچ توجهی نمیشه،
در مورد موضوع شما باید بگم که،
وقتی ازدواج کردید محل زندگی شما میشه همون جایی که همسرتون زندگی میکنه، و یا کارش اونجاست (اگه اعتراضی دارید باید قبل ازدواج مطرح کنید و در صورت عدم توافق خاستگار رو رد کنید) و در این باره هم باید بگم که وقتی ازدواج می کنید زندگی شما و خانواده شما دیگه خانواده پدریتون نیستن، بلکه شما خودتون یه خانواده تشکیل دادید و یه جورایی خودتون یه محور شدید که باید کانونی ایجاد کنید که همسر و فرزندان حول اون قرار بگیرن. و درباره بحث غرور هم باید بگم که هیچگاه خواستار شکسته شدن غرور همسرتون نباشید چون (مرد و غرورش) نمی خوام بگم غرور بیجا خوبه، اما شکستن غرور مرد چیزی رو درست نمی کنه.
توصیه من:
بشینید با همسرتون صحبت کنید و توی این صحبت کردن هم از دو تا جبهه مقابل با هم وارد نشید و از این دید نگاه کنید که تنها راه تون این زندگیه، ببینید چه رفتاری برای ساختن زندگیتون نیازه و بین خودتون و همسرتون این رفتار ها رو بسنجید و ببینید آیا توان انجامشو دارید یا نه؟ اگه توانشو داشتید، دو دستی که هیچ، با تمام جون و دلتون زندگیتون رو بچسبیدو بسازیدش. و اگر هم د رتوان خودتون ندیدید اونوقت برید سراغ کس دیگه و مطمئن باشید با وجود فکر کردن به مرد دیگه هیچگاه نمی تونید روابطتون رو با همسرتون بسازید.
و یادتون نره خیانت به این نیست که با کس دیگه همبستر بشی بلکه همین که متاهل باشی و به مرد دیگه فکر کنی یعنی خیانت به زندگیتون.
زندگی خود به خود شیرین نیست و شیرینی زندگی از گذشت و رفتار های ماست.
امیدوارم شیرینی زندگی رو بچشید.

از صاحب تاپیک عذز میخام اشتباه پیغام فرستادم!