میخوام یجور خودم و سرگرم کنم که بتونم با تعصب بیجای شوهرم کنار بیام و تنهاییم پر بشه

نمیدونم تاپیک قبلی من و خوندین یا نه،یه کوچولو راجع به زندگیم میگم،شوهرم بر خلاف سن کم و ظاهرش خیلی غیرتیه یعنی این تو خانواده‌شون یه رسمه البته این رسم فقط واسه عروسای خانواده هست وگرنه خواهر شوهرام خیلی راحت تنهایی رفت آمد میکنن،یعنی اگه من تنها برم جایی پدر شوهرم،شوهرم و دعواش میکنه که بی غیرت امروز زنت و تنها کجا فرستادی بره.فقط تنها جایی که اجازه دارم برم پارک بانوانه که اونم شوهرم برسونتم و بیاد دنبالم، اگه چندروز پشت سرهم برم اونجا دیگه شوهرم از رسوندن من سخته میشه و میگه چه معنی داره زن هر روز بیرون باشه.از جایی که شوهرم خیلی رفیق بازه من دوستام و گذاشتم کنار گفتم شاید اونم بذاره کنار اما هیچ فایده ای نداشت و هرروز تعداد دوستاش بیشتر میشه و اغلب وقتش با خانواده ش و دوستاشه و منم اغلب تنهام وقتی میره پیش خانوادش دخترمم میبره،از امروز تصمیم گرفتم دیگه بیکار نشینم ،دوستان راهکار بدین لطفا با چه کارایی خودم و سرگرم کنم که تنهاییم و حس نکنم...کارایی که هم بشه کسب درآمد کرد هم یادگیریش سخت نباشه،دوس دارم از نظر مالی هم مستقل بشم

آیسان جان بیا کمی واقع بین باشیم
ارتباط شما با دیگران چه زن و چه مرد ممنوع شده
تصور کن بتونی کاری رو توی خونه راه بندازی ( طراحی وبسایت، شیرینی پزی، عروسک، پرورش قارچ یا گل و گیاه، تایپ و ترجمه و ...)
وقتی اجازه نداری با کسی صحبت کنی و اجازه نداری برای کارت مشتری پیدا کنی ، چه فایده ای داره این کارا؟
توصیه میکنم با خوندن کتاب و فیلم دیدن و آشپزی و شیرینی پزی وقتت رو پر کنی
میتونی بافتنی ببافی ، خیاطی یاد بگیری
همه اینها برا خودت و خونوادت باشه نه پول در آوردن
البته یه کار دیگه هم هست که میتونی باهاش پول در بیاری. قالی بافی یاد بگیر و کار بگیر از کسایی که کارشون تابلوفرشه
چون میشناسم خانومای آذری زبان که مردای خونواده بشدت متعصب هستن ، این کارو توی خونه انجام میدن.
لابد نیازی به ارتباط با کارفرما وجود نداره . احتمالا برا کار گرفتن و یا تحویل کار ، با مرد خانواده طرف هستن و نه خانم قالی باف

چند روزیه خیلی فکرم درگیره،دارم افسرده میشم،من تو مجردی خیلی از نظر رفت وآمد خیلی آزاد بودم ،حتی شاغل بودم،باوجود خیلی مشکلات دیگه و تنهایی که تو خونه دارم،احساس میکنم توی زندانم ،به شوهرم اعتراض میکنم میگم دارم خفه میشم تو خونه میگه برو خونه مامانت یا خواهرات چند روزی بمون،هرکاری و امتحان کردم ولی بعد از یه مدت میبینم بازم احساس تنهایی مفرط دارم چند مدت یکی از اتاقای خونه رو آرایشگاه کردم با وجود اینکه مشتری داشتم ولی با روحیم اصلا سازگار نیست،کار تو خونه اصلا راضیم نمیکنه،من به شدت آدم اجتماعی هستم ،دارم خفه میشم کارم شده گریه،نمیدونم چیکار کنم.از طلاق هم به شدت میترسم.تورو خدا کمکم کنین