موندم چه تصمیمی بگیرم؟ کمک کنید...............

با سلام
25 سالمه. حدود یکسال هست که پسری به خواستگاری من اومده و از همون اول خانواده کاملا در جریان بودند. اوایل در انتخاب ایشون تردید داشتم به دلیل ظاهر وکارش. به همین خاطر مدت تصمیم گیری من کمی طول کشید. اما به خاطر اینکه از صداقت و روراستیش و تفاهم زیادی که باهم داشتیم راضی بودم5 ماه پیش تصمیم گرفتم و جواب مثبت دادم چون خواهر بزرگتری دارم که هنوز ازدواج نکرده خانواده تصمیم گرفتن بین ما صیغه محرمیت خونده بشه. من علاقه ای که به ایشون داشتم اوایل کم بود اما طوری نبود که حسی نسبت بهش نداشته باشم. اما این علاقه کم کم در من زیاد شد اما حالا که مدتی هست که مهلت صیغه تمام شده و قرار بود زمان عقد رو تعیین کنیم از رابطه ای که در گذشته با همکلاسی ش داشته باخبر شدم..رابطه جنسی که داشته به گفته خودش کامل نبوده فقط واسه تجربه این کارو کرده. وقتی قضیه رو برام تعریف میکرد همش اشک میریخت و اظهار ناراحتی میکرد میگفت میخواستم صداقتمو بهت نشون بدم که بهت گفتم. میگفت با خودش گفته بی انصافی هست که قبل عقد این موضوع رو من ندونم... شاید باورتون نشه ولی الان حالم خیلی گرفته ست چون من روی پاک بودن و صداقتش خیلی حساب باز کرده بودم و خودم هم اعتقادی به رابطه های دوستی با جنس مخالف ندارم و اینطور رابطه هارو کاملا بی فایده میدونم تا به حال هم هر پیشنهاد دوستی بوده قبول نکردم. الان موندم چیکار کنم... نمیدونم با این مساله میشه کنار اومد؟ میترسم در آینده فکر این رابطه آرامش رو ازم بگیره مثل الان. به نظرتون چیکار کنم؟

سلام.

به همدردی خوش اومدید.

عزیزم، به نظرم باید ایشون رو ببخشی و دیگه فکرش رو هم نکنی.

مهم اینه که از حالا به بعد بهت متعهد باشه.

همه ی آدما توی گذشتشون اشتباهاتی کرده اند.

بگذر و راحت و مثل قبل زندگیتو بکن.

آخه زمانی که این مسئله رو بهم گفت من به حدی ناراحت شدم که نتونستم خودمو کنترل کنم و قضیه رو با مادرم در میون گذاشتم و الان خانواده م هم از این قضیه اطلاع دارن و مثل قبل راضی به این وصلت نیستند هرچند گفتن که تصمیم با خودته.. گاهی اوقات با خودم میگم وقتی یه همچین مسئله ای واسم قابل هضم نبوده و طوری رفتار کردم که خانواده م مطلع شده اند نکنه کلا واسه ازدواجم زوده و من هنوز آمادگی کافی رو ندارم..... بالان حالا دیگه حتی به ازدواج کردن در حال حاضر مردد شدم.... به نظر شما واکنش من طبیعی بوده؟

خب ببین عزیزم نمیخوام سرزنشت کنم. ولی آدم هیچوقت نباید اگخ کسی به اشتباهی اعتراف کرد بره به کسی بگه.چه شوهر آدم باشه چه غریبه.

اگه توی دلت نگه میداشتی بهتر بود. شوهرت هم حس خوبی نسبت بهت پیدا میکرد. از اینکه صادقانه اعتراف کرده و اونقدر هم گریه کرده پشیمون نمیشد.

نامزدت هم میدونه که خانواده ات فهمیدن؟؟ اگه نمیدونه نذار بفهمه.دیگه هم این قضیه رو به روش نیار.

اگر هم تصمیم داری با نامزدت عقد رسمی کنی، به خانواده ات بگو که این اشتباهش مربوط به گذشته بوده و من مطمئنم که او هرگز به من خیانت نخواهد کرد و به من متعهد میمونه. و دوست هم ندارم دیگه کسی به دید یه گناهکار به نامزد من نگاه کنه. دوست دارم براتون بشه همون قبلی.

این برات بشه تجربه که از این به بعد مشکلات خودت و شوهرت رو به بیرون درز ندی و هیجاناتت رو کنترل کنی.

برای تصمیم گیری مشاوره حضوری هر دو تان باهم خ کمک کننده است.

ولی در هر صورت صداقت و حس عداب وجدانش قابل تقدیره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yase sefid

آخه زمانی که این مسئله رو بهم گفت من به حدی ناراحت شدم که نتونستم خودمو کنترل کنم و قضیه رو با مادرم در میون گذاشتم و الان خانواده م هم از این قضیه اطلاع دارن و مثل قبل راضی به این وصلت نیستند هرچند گفتن که تصمیم با خودته.. گاهی اوقات با خودم میگم وقتی یه همچین مسئله ای واسم قابل هضم نبوده و طوری رفتار کردم که خانواده م مطلع شده اند نکنه کلا واسه ازدواجم زوده و من هنوز آمادگی کافی رو ندارم..... بالان حالا دیگه حتی به ازدواج کردن در حال حاضر مردد شدم.... به نظر شما واکنش من طبیعی بوده؟

---

دوست عزیز به نظرم جواب سوالتونو باید خودتون پیدا کنید.

من به عنوان کسی که بیرون از ماجرا نشسته میگم که ایشونو ببخشید و من نمی تونم خودمو جای شما بذارم.

شما می تونید فراموش کنید؟ این سوالیه که خودتون جوابشو می دونید.

دوست خوبم گفتید صداقت برای شما مهمه. این هم صداقت... خب حداقل می دونی کسی که می تونست این موضوع رو از شما پنهان کنه ولی نکرده تو زندگی با شما هم صداقت داره. شما اگه موافق صداقتی سعی کنید کنار بیایید اگه صداقت خوبه پس ببخشیدش.

نمی خوام از ایشون دفاع کنم من می گم در کنار عمل زشتش کاریو که از روی وجدان انجام داده هم ببینید...

مشاوره ازدواج فکر خوبیه حتما برید.:72::72:

دوستان عزیزم pooh, shapoor و مهرااد از اینکه وقت گذاشتین و پاسخ دادید ممنونم. خودمم تصمیم دارم مشاوره بریم کمااینکه قبل این ماجرا هم رفته بودیم و همه تست های ازدواج رو هم دادیم .راستش بیشتر دوس دااشتم از تجربه های دوستان در اینجا استفاده کنم اگر که شرایط مشابهی داشتن ممنون میشم در اختیارم بگذارید..

سلام دوست عزیز. من چون تجربه مشابه شمارو داشتم گفتم نظر بدم. ببینید حالا صداقت تو زندگی خیلی خوبه ولی من خودم اصلا دوست ندارم نامزد آیندم از گذشته اش بگه چون همه ما آدما می تونیم خطاهایی داشته باشیم مهم اینه که بعد از ازدواج متعهد همسرمون باشیم و اشتباهای گذشته تکرار نشه. پس اینجا دلیل نداشت ایشون از این رابطه حرفی بزنن و من مخالف این کار هستم. قضیه منم این بود که دوست پسرم از رابطه قبلیش گفت ومن دیدم نمی تونم. یعنی این بستگی به روحیه افراد داره ا. و از همه مهمتر اگر بهش اعتماد دارید می تونید گذشته اشو نادیده بگیرید مهم حال زندگی ایشون هست. من یه نصیحت خواهرونه هم می کنم هیچ وقت از گذشته کسی و روابطش سوال و پیچ نکنید چون شاید ما حرفایی بشنویم که ناخواسته رو افکارمون برای طرفه مقابلمون تاثیر بزاره. پس وقتی کسی رو واسه ازدواج انتخاب می کنید اگر ایشون آدمه ایده ال شما هم هستن و به نظرتون می تونن شمارو خوشبخت کنن نیازی نیست از روابط گذشتش کنکاش کنید. چون این کار فقط ذهن شمارو درگیر می کنه مهم حال زندگیه که ایشون شمارو انتخاب کرده.