نمایش نسخه قابل چاپ
بسم الله الرحمن الرحیم
به امید خدا در این تاپیک می خوام خلاصه ای از کتاب «۱۱۰ ویروس زندگی» رو قرار بدم
موضوعات این کتاب شامل »» مقایسه همسر با دیگران ، عیب جویی ، منت گذاشتن ، تحقیر ، تمسخر ، سرزنش ، ناسزا گویی و.....
مؤلف این کتاب : احمد طرماح
کتابخانه الکترونیکی کتابراه
مقایسه همسر با دیگران
جهان آفرینش جهان تفاوت هاست و راز زیبایی عالم در همین نکته نهفته است. هیچ درخت نارنجی را نمی توان و نباید با درخت پرتقالی مقایسه کرد و همچنین است خورشید را با ماه، زمین را با آسمان، تابستان را با زمستان و... چه زیبا سروده اند:
جهان چون چشم و خط و خال و ابروست
که هر چیـــزی به جای خویش نیــکوست
هر آفریده ای دقیقاً طبق همان چیزی که باید باشد به این عالم پا گذاشته است. پس مقایسه کردن همسر خودمان با دیگری مثل این است که انتظار داشته باشیم پرتقالی را با نارنجی مقایسه کنیم. و به قولی گل شبدر چه کم از لاله ی قرمز دارد؟ چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.
ویروس مقایسه هم اقتدار مرد را می شکند و هم عاطفه ی زن را؛ بدین صورت که اگر مردی زنش را با زنان دیگر مقایسه کند، عاطفه ی زنش را می شکند و اگر زنی همسرش را با مردان دیگر مقایسه نماید، اقتدار شوهرش را خواهد شکست.
مقایسه دو صورت دارد: رفتاری و ذهنی
مقایسه‌ی رفتاری
مقایسه ی رفتاری مصادیق مختلفی دارد. گاهی با بیان مستقیم صورت می گیرد که بسیار خطرناک است؛ مثلاً خانم دوست دارد در ایّام تابستان به مسافرت برود، اما شوهر از رفتن امتناع می کند. در این هنگام زن ناراحت شده، می گوید: «از شوهر فلانی یاد بگیر؛ سالی چند بار میرن ایران گردی، ما که تو شوهر شانس نداشتیم. خوش به حال فلانی، شوهرش آقاست و...» زن با بیان این گفتار به شدّت همسرش را سرخورده کرده و اقتدار او را می شکند و زمینه را برای پرخاشگری و بد دهنی او مهیّا می کند.
مثال دیگر اینکه مردی به منزل می آید و می‌بیند غذا آماده نیست یا خانه به هم ریخته است و شروع می کند به پرخاشگری و به زنش می گوید: «به تو هم میگن زن؟! یه کم از زن فلانی یاد بگیر، همیشه خونه اش مثل دسته گله. تمیزه، مرتّبه، همیشه بوی غذاش توی آپارتمان می پیچه و...» مرد نیز با این رفتار عاطفه ی زنش را شکسته و او را بد‌اخلاق و سرخورده و بی اعتماد می کند.
یک صورت دیگر مقایسه ی رفتاری این است که زن یا مرد خواسته و یا ناخواسته به جنس مخالف خود توجه نشان می دهند که این هم خطرناک است.
به مثال های زیر توجه نمایید:
مردی در منزل نزد اعضای خانواده و یا حتّی در میهمانی ها نزد دوستانش مدام از اخلاق و رفتار و گفتار منشی دفترش و یا یکی از همکاران زنش تعریف می کند. شاید او از این تعاریف قصدی نداشته باشد، اما زن با شنیدن و دیدن این رفتار، عاطفه اش شکسته شده، نوعی بدبینی نسبت به شوهر در ذهنش ایجاد می شود.
مثال دیگر اینکه زنی نزد همسرش و یا در میهمانی ها مدام از اخلاق و رفتار یکی از مردهای اقوام تعریف می کند. او نیز اگر واقعاً قصدی نداشته باشد، باید بداند که شوهرش با شنیدن و مشاهده ی این رفتار، اقتدارش ضربه خورده و سرخورده و بد اخلاق خواهد شد.
خلاصه اینکه مقایسه بسیار خطرناک است و اولین پیامی که به زن و مرد شما می دهد این است که او احساس می کند برای شما قابل پذیرش نیست و انتظارات شما را برآورده نکرده است و در یک کلام شما از او رضایت ندارید.
مقایسه ذهنی
مقایسه ی ذهنی بدین صورت است که مردی در ذهن خود همسرش را با زنان کوچه و خیابان و یا یکی از زنان محیط کار و... مقایسه می کند و هرگز این مسئله را به زبان نمی آورد. آیا این نوع مقایسه کردن نیز خطرناک است؟ آری. این نوع مقایسه کردن هم مضر و خطرناک است، به خاطر اینکه دو پیامد منفی را به همراه دارد:
الف) دلسردی و بی رغبتی به همسر
وقتی مردی در ذهن خود همسرش را با زنان کوچه و خیابان مقایسه می کند، کم کم نسبت به همسر خود بی میل و رغبت شده و این بی میلی به همسر، جرقّه ی اختلافات و مشکلات درون خانواده ای را خواهد زد و به مرور زمان کار به جاهای باریک کشیده خواهد شد.
ب) کشش و تمایل به دیگری و احتمال ارتکاب به گناه
اگر شخصی همسرش را در ذهن خود با دیگران مقایسه کند، کم کم به شخص ذهنی خود متمایل شده و به سمت گناه کشیده خواهد شد. همان طور که امام علی (ع) می فرمایند: «به هر گناهی که زیاد فکر کنید، به آن مبتلا می شوید.»
ریشه ی مقایسه چیست:
علت اینکه زن و مردی همسرشان را با دیگران مقایسه می کنند، علاوه بر «ضعف ایمان» موارد زیر است:
فراوانی ارتباط های بیجا با نامحرم
نهایت دقت را داشته باشید که حریم ها حفظ شده، رفتارتان با نامحرم صمیمی نباشد و به حد ضرورت اکتفا کنید و هرگز با نامحرم شوخی و بگو و بخند به راه نیندازید. رعایت این نکات بسیار مهم است.
• توجه بیش از حد به عیب‌ها و نقص های همسر
آقایان و خانم های بزرگوار! هر مرد و زنی دارای عیب و نقص هایی است. چرا به جای دیدن خوبی های او تنها به بدی ها و نقص هایش می نگرید؟ مگر خود شما تمام رفتار و کردارتان کامل و بی نقص است؟ در ثانی شما با ملاحظه ی چهره ی ظاهری و بیرونی افراد، آنها را با همسرتان مقایسه می کنید و این کاملاً غلط است؛ زیرا هر فردی در محیط اجتماع سعی می کند تا عیب خود را بپوشاند؛ لذا گاهی پیش می آید که شما شخصی را خیلی خوب می دانید، اما در یک مسافرت چند روزه مشاهده می کنید که بسیار بد‌اخلاق یا بی نظم و... است. لذا فکر نکنید که این مردی که در میهمانی ها و در محیط کار، خوب و شیک و با ادب است، در منزل نیز همین رفتار را دارد؛ لذا مقایسه کردن او با همسرتان از ریشه غلط است.
• برای اصلاح مقایسه می کنیم
بعضی هم می گویند من از شوهر فلانی جلوی همسرم تعریف می کنم که شوهرم نیز خودش را مثل او کند و اصلاح شود. این فکر کاملاً غلط است و با هیچ یک از مبانی روان‌شناسی سازگار نیست و مطمئن باشید با مقایسه کردن شما نه تنها او اصلاح نخواهد شد، بلکه بد رفتاری اش بیشتر می‌گردد.
آقایان و خانم های محترم! امثال چنین مقایسه هایی گاهی در زندگی ما به وفور مشاهده می شود و حتّی گاهی ما ناخواسته چنین مقایسه هایی را انجام می دهیم؛ ولی باید بدانیم خواسته و ناخواسته، انجام این مقایسه زندگی ما را مختل کرده و آسیب های جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت؛ چون بعد از ازدواج دو طرف به یکدیگر عشق می ورزند و بنابراین باید یکدیگر را همان‌طور که هستند بپذیرند، اگر این پذیرش وجود نداشته باشد، احساس ناخوشایندی به آنها دست می دهد.
اگر زن احساس کند همسرش او را نمی پسندد و دائم او را با دیگران مقایسه می کند، غرور و شخصیتش افت پیدا می کند. زن با مقایسه فکر می کند برای همسرش آن طور که باید نیست. مرد ها هم دوست دارند در نظر همسرشان کامل ترین باشند. مقایسه می تواند بین زن و شوهر فاصله بیاندازد، چون رابطه خوب رابطه ای است که هر دو طرف رابطه احساس کنند که طرف مقابل شان بهترین است.
معمولاً کسانی که مشکل و کمبودی دارند سعی در مقایسه ی دیگران دارند. هر شخصی دارای منش خاص خود است. منش انسان از خصوصیات او نشأت می گیرد. افراد باید با هم متفاوت باشند و نمی توانیم خودمان را جای دیگران بگذاریم و بگوییم آنها از ما برتر هستند یا ما از آنها برتر هستیم.
احساس حقارت یا خود کم بینی
در عجبم از کسی که خود را نمی بیند و قبول ندارد، ولی انتظار دارد دیگران او را ببینند و قبول کنند. احساس حقارت یا به تعبیری احساس کهتری اگر درمان نشود صدمات جبران ناپذیری بر شخصیت آدمی وارد می کند. کارل یونگ روان پزشک سوئیسی بخشی از روان را «سایه» نامیده است. در این معنا سایه شامل تمام آن ویژگی های شخصیتی ماست که سعی می کنیم آن را پنهان کنیم. به عبارت دیگر سایه آن جنبه های تاریکی را در بر دارد که باور داریم از نظر خویشان و دوستان و از همه مهم تر خود ما پذیرفتنی نیست.
سایه را می توان به زیرزمین خانه تشبیه کرد؛ جایی تاریک که اشیا و لوازم به درد نخور را در آن می ریزیم تا از دید ما پنهان باشد. پیامی که از سایه دریافت می شود این است که «من خوب نیستم، من دوست داشتنی نیستم، من بی ارزشم.» با دریافت این پیام سعی می کنیم از رویارویی با جنبه های غیر قابل تحمّل درون خود اجتناب ورزیم، اما برای رفع آن باید به جای فرار از خود با آن روبرو شد و به جای سرکوب آن باید آن را آشکار ساخت و خود واقعی را پذیرفت و آن را در آغوش کشید.
به گفته ی یونگ سایه آن کسی است که شما نمی خواهید باشید، اما یادمان باشد ما انسان هستیم، با نکات مثبت و منفی؛ و قادر به بخشیدن خود بدون احساس شرم و خجالت. به راستی در جایی‌که خدا ما را در بهترین وضعیت (احسن تقویم) خلق کرده، و انسان را اشرف مخلوقات آفریده و ملاک برتری یا فروتری ما را در ایمان یا عدم ایمان به خودش قرار داده است، چرا ما باید خود را کمتر و بی لیاقت تر از دیگران بدانیم. زن و مرد مکمل هم در انتقال آرامش و آسایش به یکدیگر هستند. هیچ معیاری مثل زیبایی، ثروت، مدرک تحصیلی، و... بیانگر برتری نیست. خود را دست کم نگیریم که در این صورت همواره و ناخواسته باید پیرو و زیر دست دیگران باشیم؛ حال آنکه خالق آفرینش در خلقتِ من به خویش آفرین گفته است: فتبارک الله احسن الخالقین.
گام هایی که برای مبارزه با احساس حقارت توصیه می شود، عبارتند از:
گام اول: خود را فقط با خودمان مقایسه کنید.
گام دوم: کاغذی برداشته، توانمندی و نقاط ضعف هایتان را روی آن بنویسید.
گام سوم: آنچه را در دیگران برتر می بینید و دوست دارید آن را داشته باشید، بنویسید.
گام چهارم: یک یا حداکثر دو گزینه را که برایتان از همه مهم تر و در اولویت قرار دارد و کسب آن غیر واقعی نیست انتخاب کنید.
گام پنجم: بعد از انتخاب مرحله‌ی قبل از تمام صفات دیگران که مورد احساس حقارت برای شما می شود چشم بپوشید و فقط به دو مورد انتخابی فکر کنید.
گام ششم: افکار خود را به مرحله‌ی عمل در آورید و با برنامه ریزی برای رسیدن به آن صفت وارد کسب مهارت شوید.
گام هفتم: دقت کنید که با پشتکار، مهارت خود را روز به روز افزایش دهید و دلسرد نشوید.
گام هشتم: سعی کنید تا آن مهارت را پیدا نکرده اید از آن در مقابل دیگران تعریف نکنید (مثلاً اگر قصد ورزشکار شدن در رشته مخصوصی دارید یا تصمیم به یادگیری نقاشی دارید بعد از توانمندی نسبی به بازگو کردن آن بپردازید).
گام نهم: بدانید هیچ کس همه خوبی ها را ندارد. و هر کسی دارای نقاط ضعفی است؛ من و شما هم از این قاعده مستثنی نیستیم.
گام دهم: ایمان تان را به خالق آفرینش زیاد کنید. به اعتقاد توحیدی ما هیچ علف هرزی در آفرینش بیهوده آفریده نشده است. ما که گل سر‌سبد آفرینش هستیم و حتماً با دلیل حکیمانه‌ا‌ی پای به عرصه وجود گذاشته‌ایم. به دنبال یافتن آن هدف باشید.