ازدواج با پسری که خوانوادش 2 سال با ازدواجمون مخالفت کردن

سلام
من 23 سالمه اون 22 ما دو سال پیش به قصد ازدواج با هم آشنا شدیم بعد 2 ماه ایشون خونوادشو در جریان این آشنایی گذاشتن ولی خونوادش به شدت مخالفت کردن به خاطر دور بودن شهرهامون از هم این مخالفت تا جایی ادامه پیدا کرد که ایشون قهر کردن از خونشون....خلاصه این مخالفتها ادامه پیدا کرد و ایشون مصر بودن ما از هم جدا نشیم ولی من به خاطر خونوادش نمیخواستم باهاش بمونم با گریه هاشو اصرارش این رابطه رو ادامه دادم دوری ما از هم و مخالفت ها و کشمکش های خونوادشون باعث شد من ازش سرد شم تازگیا یه خواستگار دارم که بهش علاقه مند شدم متاسفانه یا خوشبختانه خونواده ایشون بعد جنگ و دعوا به ظاهر موافقت کردن حالا من موندم سر دو راهی نمیدونم چیکار کنم شدیدا سر درگمم...خواهشن کمکم کنید

به همدردی خوش اومدین بانو.

همین اتفاق برای من افتاد.
یعنی طرف مقابلم تصمیم داشت به خاطر عدم رضایت منطقی خانوادم ولم کنه و منم هم خودمو به آب و آتیش زدم که این کار رو نکنه.
اما اون به هر حال این کارو کرد.
اثراتش بدش تا مدت ها (دو سه سال) در من بود .اما در نهایت متوجه شدم خانوادم درست می گفتن و اون دختر کار درستی کرد که رفت.
الان هم راضی ام که ارتباط ما جدی تر نشد و همونجا تموم شد.
تو رابطه هر اتفاقی که افتاد، تا زمانی که هنوز اسمتون تو شناسنامه هم نرفته تصمیم احساسی نگیرین و همه چی رو در نظر بگیرین.
به تهدید ها فراموش نکنین. کسی حتی اگه شما رو تهدید به خودکشی کنه، به هیچ عنوان کیس مناسبی برای شما نیست و بهش تکیه کنین و هنوز خیلی چیزها هست که باید یاد بگیره.به این تهدید ها ناله ها و گریه ها به هیچ عنوان توجه نکنین که همین توجه های احساسی یک ازدواج رو به سقوط می کشونه.
اون دختر بهم گفته بود بعدا از من تشکر می کنی بابت این کات.منم 3 سال بعد تو موقعیتی ازش تشکر کردم واقعا.
در مورد ازدواج منطقی و عاقلانه فکر کنین.
نظر من کات کردن نیست.نظر من یک انتخاب منطقی و به دور از هیجانه.

راستی چون اشتراک ندارین فقط 3 تا پست می تونین در روز بدین پس با عجله نظر ندین بذارین بقیه هم پست بذارن بعد جواب همه رو بدین.
یا اینکه مشترک سایت بشین.

ممنون از راهنماییتون
ایشون از اول بهم وابسته بودن تا حرف جدایی میومد بغض میکرد میگفت جدا شو ولی اینو بدون بدون تو میمیرم...تا میگفت میمیرم من جداییو فراموش میکردم ...تا اینکه این رابطه یا آشنایی به 2 سال کشید به حد فرسایشی شد که ازش سرد شدم میترسم اگه باهاش ازدواج کنم زندگیم از حالت عاشقانه بیرون میاد و به اجبار تبدیل میشه...از طرفی متاسفانه خواستگار جدیدم به دلم نشسته و مصر ازدواج با منه ..میترسم بعد دو سال وابستگی روحیش به هم بریزه آخه خیلی روحیه لطیفی داره ...الانم میگه بدون تو میمیرم اشک و اهش داره دیوونم میکنه میترسم ازش جدا شم چون فکر کردن به اینکه داره غصه میخوره منو به جونون میکشه ..از طرفیم میترسم با ازدواج باهاش بهش ترحم کنم و با مشکل مواجه بشیم

من هم همین حالت هارو داشتم.
روحیه ی بسیار لطیف اون موقع و همین افکار که بدون اون می میرم.
اصلا هم بیراه نیست اگه بگم وقتی رفت مردم و زنده شدم.اما طی زمان خودمو پیدا کردم.این اتفاق تقریبا واسه همه پسرایی که جدا میشن و ضربه می خورن می افته پس نگران نباشین. به این آه و ناله ها توجه نکنین.
به سمت مشاوره هدایتش کنین و خودتون هم واسه ازدواج با این خواستگارتون برین مشاوره.
تئوری با عملی خیلی فرق می کنه و قبل از ازدواج با بعد از اون بسیار متفاوته.
من فردی رو می شناسم که به خاطر مخالفت خانواده اش حتی خودکشی کرد و بعد جون سالم به در برد. بالاخره موافقت کردن و شاید بعد از 2 سال می زد تو سرش می گفت غلط کردم چقدر کور بودم هیچی حالیم نبود.
شما هم تصمیمی نگیرین که بعدا پشیمون شین.اگه شما پسر بودین هم من همین حرف رو می زدم بهتون.

لطفا کمکم کنید...واقعا نیاز به هم فکریتون دارم ....خیلی درمونده شدم ...شب وروز غصه میخورم ...روزای خیلی بدی رو میگذرونم...یه راهنمایی خوب میخوام

سلام
شما بقیه فاکتورها رو در نظر بگیرید
خانواده هاتون ... سطح فرهنگی .... مشابهات و اختلاف های فرهنگی .. شرایط خود خواستگار و اخلاق و رفتار و کار و ....
صرف نظر از احساسات منطقی تصمیم بگیرید
موفق باشید

سلام.
به نظر من اون آقا مرد زندگی نمیشه چون مثل بچه ها رفتار میکنه. هنوز که اسمش تو شناسنامه تون نیست تمومش کنین. چون بعد پشیمونی سودی نداره.