مشکل در بین دو فامیل پسر

سلام
دوستان من یک مشکلی دارم
دو فامیل پسر دارم وقتی من در پیش هر یکی هستم یعنی دو تایی راحت با هم می توانیم صحبت کنیم ولی اگر سه تایی با هم باشیم ظاهرا من این وسط اضافه هستم و این بهم برمی خوره و اونا با هم راحت حرف می زنن انگار که من نیستم بینشون
سعی می کنم به روی خودم نیارم و بعد از جدا شدن از هم دیگه این قضیه رو فراموش می کنم
ولی باز هم چند روز بعد که سه تا با همیم همین جریان پیش میاد
البته ناگفته نماند من این مشکل که در این تاپیک مطرح شده دارم و احتمال زیاد از این تاثیر می پذیره که بیشتر نمی خوان بهم نزدیک شن و وقتی هم تنها دوتایی هستیم مجبورا با من حرف می زنن چون کسی نیست که بیاد باهاش حرف بزنه
حالا نمی دونم باید چی کار کنم رابطم رو کم رنگ تر کنم باهاشون یا ایراد از منه واقعا نمی دونم
راهنمایی کنید لطفا
حتی به غیر از دو فامیل بیشتر افرادی که دور و اطرافم هستن وقتی با من صحبت می کنند تو چشای من نمی تونن نگا کنن عذاب آور تر از این من توی چشمای اونا اصلا نمی تونم نگا کنم و حرفم و گفتگوی مربوطه را باهاشون داشته باشم البته تا قبل از سربازی این مشکل وجود نداشت و تو چش من نگا می کردن و گفتگو رو داشتن و من هم همین طور
ولی بعد از سربازی این مشکل شدید و شدیدتر شده یعنی خیلی عذابم میده نمی دونم چی کار کنم

از استادای عزیز کسی نیست یک راهنمایی بکنه منو

سلام.
اعتماد به نفس!
اعتماد به نفستون رو بالا ببرید. تا زمانی که خودتون از حضور خودتون، نگاه کردن توی آینه به خودتون، حرفایی که می زنین، فکرایی که می کنین... راضی نباشین نمی تونین بقیه رو متقاعد کنین که شما رو بپذیرن.
به ظاهرتون برسین، تا جایی که می تونین برای خودتون پول خرج کنین، برین جاهایی که دوست دارین، با کسانی که به شما علاقه دارن(خونواده، دوستان...) صحبت کنید.
تا زمانی که خودتون، خودتون رو قبول ندارین و به دنبال تائید دیگران هستین، از شما فرار می کنن. اما همین که احساس کردید یه شخصیت مستقل و بی نیاز هستین بقیه میخوان بهتون نزدیک بشن.

درود
چرا دوتا تایپیک باز کردی خوب همین رو هم مینوشتی توی قبلیه دوتا بشه یکم سردرگمی میاره بهتره توی قبلی دنبال کنی
پیشنهادای خوبی بهتون دادن اول اونا رو عمل کنین نشد دوباره مطرح کنین پینشهاد جدید بدن بچه ها بهتون :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahasty

سلام.
اعتماد به نفس!
اعتماد به نفستون رو بالا ببرید. تا زمانی که خودتون از حضور خودتون، نگاه کردن توی آینه به خودتون، حرفایی که می زنین، فکرایی که می کنین... راضی نباشین نمی تونین بقیه رو متقاعد کنین که شما رو بپذیرن.
به ظاهرتون برسین، تا جایی که می تونین برای خودتون پول خرج کنین، برین جاهایی که دوست دارین، با کسانی که به شما علاقه دارن(خونواده، دوستان...) صحبت کنید.
تا زمانی که خودتون، خودتون رو قبول ندارین و به دنبال تائید دیگران هستین، از شما فرار می کنن. اما همین که احساس کردید یه شخصیت مستقل و بی نیاز هستین بقیه میخوان بهتون نزدیک بشن.

---

مشکل اینجاست که هر کاری می کنم که اعتماد به نفسم رو بالا ببرم باز بر می گردم سر خونه اول ....
یعنی نمی دونم مشکل من ریشه ای است و از بچگی شاید بهم تفهیم شده و شرایط جوری بوده که از بچگی اعتماد به نفسم مرده
اره درسته از خودم راضی نیستم و جایی که الان قرار دارم رو شده که بارها به خودم بگم این حق تو نیست و بهتر از این باید می بودی .... کاش فلان کار رو انجام می دادی که وضعیتت بهتر بشه .... کاش زمان برگرده عقب و من فرصت انجام کارهایی رو داشته باشم یا اینکه از نو شروع کنم ..... یه همچین فکرایی میاد سراغم
ولی گاها به ندرت پیش میاد که به خودم افتخار می کنم و به خودم غرور می ورزم این جور مواقع زمانایی هستن که توی یه کاری که فکرشو نمی کردم موفق شم موفق می شوم که می تونه در زمینه کارم باشه یا در زمینه دانشگاه ولی به مرور زمان گذاراست و باز سر خونه اول بر می گردم
انگار خوشحال شدن من شبیه یک دستگاه شوک هست گاهی اوقات که انگشت شمار هست شوک وارد میشه
به ظاهرم خیلی میرسم البته تا جایی که در توانم هست ....
جاهایی رو که دوست دارم تنهایی دوست ندارم برم بیشتر می خام پیشم یکی باشه این می تونه از دوستان صمیمیم باشه
ولی بیشتر چون اطلاعات عمومیم ضعیفته باز در این مواقع نیز منزوی هستم به علت اینکه می ترسم سوتی بدم و باعث خنده شم و کوچیک شم
اینو راست می گن که خودمو قبول ندارم درسته ... شده بعضی مواقع می گم کاش من به جای فلان کس بودم اونوقت بهتر لذت می بردم از زندگی ولی بعد از گذر مدتی از فکر به این مسئله پشیمان می شم چون فکر می کنم من از اون فلان کس بهترم
حرف واسه گفتن دارم انگار که دارم منفجر میشم ولی حرفایی نیستن که بشه در جمع گفت یعنی نمی تونم بگم و طرز گفتنش رو نمی دونم و مغزم تعطیل میشه
حرفایی که در بیشتر جمع ها میشه مختلفه و اگر بیام در مورد موضوعی خاص با کسی اختلات کنم من بازنده میشم چون واقعا یه موقع میرسه که حرفم تموم میشه ...
مثل الان که مشکلم دارم منفجر میشه ولی حرفم تموم شد .....

ببینین کسی که خودش رو صد درصد قبول داره بیماره. هر آدم معمولی تو زندگیش یه سری خاطرات تلخ داره. یه واژه ای هست به اسم پشیمونی؛ وقتی واژه اش آشناست پس یعنی خیلی ها تجربش کردن. شما یه نفرو پیدا کن که دلش نخواد زمان رو برای چند ساعت خاص هم که شده به عقب برگردونه.
می دونین بهترین هم صحبت ها اونایی هستن که کمتر حرف میزنن؟! توی یه گفت و گو حتما نیازی نیست بحث کنین. میشه از مردم بخواین در مورد چیزایی که بهشون علاقه دارن(موسیقی، ماشین، جانوران...) براتون صحبت کنن. شما هم تمایل نشون بدین و سوال کنین. هم اطلاعاتتون میره بالا، هم اونا از مکالمه لذت میبرن.