هیچ وقت مثل الان افسرده نبوده ام.
دوستان همدرد.
فقط نیاز به یک گوش شنوا و یک همدرد دارم. می دانم هیچ یک نمی تواند به من کمکی بکند ولی خیلی خسته و داغانم. یک عمر با آبرو و عزت زندگی کردم.
برای انتخابات مجلس شورای اسلامی ثبت نام کردم.
من را به دلیل عدم اعتقاد به اسلام و نظام جمهوری اسلامی ایران رد صلاحیت کرده اند.
هر چه می گویم مدرک ارایه کنید فقط به من می خندند.
اصلا نمی خواهم بحث سیاسی کنم ولی خیلی خرد شده ام.
در محل کار ، در خانواده، در روابط شخصی خودم از بین رفته ام.
با توجه به سابقه خانوادگی و کاری اعتقاد خیلی ها این بود که ممکن است حتی به مجلس هم راه پیدا کنم.
من هم دیگر هم و غم خود را روی این قضیه گذاشته بودم. کارهایم را تعطیل کرده بودم.
خیلی توی ذوقم خورده.
حالا که رد صلاحیت شده ام ممکن است از این به بعد در هر موقعیتی این قضیه مثل یک لکه ننگ روی پیشانی ام خورده باشد.
برای استخدامم، برای انتخابات های بعدی، برای همه چیز ممکن است اذیت شوم.
خیلی ناراحتم.... خیلی ناراحتم.
متاسفانه تریبون و رسانه هم ندارم. البته به حد کافی در سطح شهرستانم اعتبار دارم که حداقل بتوانم تحصنی جلوی فرمانداری داشته باشم اما آشناهایم می گویند ممکن است برایت حبس ببرند. می گویم آخه باید یکی باشه به داد برسه حداقل بگه علتش چی بوده.
چه وضعی شده؟ دارند در رسانه ها می گن اونایی که رد شدند حتما سابقه محکومیت و خلاف و چیزای دیگه دارند. من که از بچگی اهل قرآن و دیانت بودم، عضو بسیج بودم از یکی از خاندانهای سرشناس کشور هستم. اسمم را اگر بگویم خیلی ها تعجب می کنند فکر کنم خیلی از اعضای تالار هم اگر اسمم را بگویم مرا می شناسند.
اینا حرف حسابشون چیه؟
من واقعا دزدم؟ خلافکارم؟ جنایتکارم؟
مشکل چیست؟
