چه رفتاری مناسب است؟

[باغبان]

چرا ماکه اختلاف تا این حد داشتیم رو بهم معرفی کرده؟

قبلا فکر میکردم اگر کسی بیاد به خواستگاری و جواب منفی از طرف اون باشه من خیلی ناراحت بشم

کلا با همه ی کسایی که از بین دوست و آشنا و همکار خواستگار بودن و جواب منفی هم‌از طرف ما بوده چه بسا بیشتر از قبل توجه کردم که خدایی نرده بی محلی نکرده باشم و نخواستم که دلی برنجه،

با سلام
جدا از اینکه پرونده این موضوع برای شما الحمد الله تمام شده ؛ یه مطالبی خدمتتون میگم در این راستا ،امیدوارم در آینده بتونه کمک کننده باشه .




* اون واسطی که فردی را معرفی میکنه برای ازدواج ، نیتش را خیر در نظر می گیریم و چه بسا در جلسات خواستگاری ، طرفین فهمیدن می تونن در راستای هم خودشون را توسعه بدن .
اگه هم فهمیدن با هم خیلی اختلاف دارن ، یا شرایط همو ندارن ، چیزی زیادی از دست نمیره و پاسخ منفی از طرفین داده میشه .
مهم اینکه در مسیر ازدواج ( مرحله آشنایی ، شناخت و... ) احساسات مدیریت بشه و در مسیر صحیح انجام بشه ( هم پسر و هم دختر و هم خانواده ها )





* به نظرم هم دختر و هم پسر و هم خانواده ها ، مهارت نه گفتن و نه شنیدن را تمرین کنن .
یعنی وقتی نه میشنویم فاجعه سازی نکنیم و یا وقنی "نه" میگیم فرافکنی نکنیم و نگیم مثلا طرف چی میشه و براش حتما فاجعه میشه ...
با " نه شنیدن و یا نه گفتن " هر کدام مسیر زندگیشون را ادامه میدن - فقط انتخاب هم نبودن .
جدا از نتیجه ، طرفین این مرحله از دوران زندگیشون را در راستای رشد فردی و آگاهی خودشون قرار میدن .





* مهارت نه گفتن در چارچوب احترام باشه .( طرفین مودبانه بگن )
و اگه نه میشنویم طرف مقابل و دنیا را قضاوت و متهم نکنیم . ( این هم یه نوع احترام هست که ما حقی برای نظر فرد قائل بشیم )
قرار نیست همش ما نه بگیم - شاید موردی پیش بیاد طرف مقابل به ما نه بگه .
مهم نیست اول کی میگه .
مهم نیست دلیل جواب منفی طرف مقابل چیه
این فاجعه نیست !
این ما هستیم که برای خودمون فاجعه درست می کنیم ( با قضاوت های اشتباه ، با توقع های اشتباه ، با انتظارات اشتباه و.... )
خودمون را قضاوت نکنیم ، خودمون را ارزشمند بدونیم ( جدا از هر نتیجه ) .
ارزشمندی باید از درون تامین بشه و نباید وابسته به دیگران باشه که ما را تایید کنن یا نه .
اگه عزت نفس و اعتماد به نفس ما ، وابسته به دیگران باشه به همان ها هم سپرده میشیم .
این مهارت بزرگی ست اگه هر فردی بهش برسه .







* یه قسمت از کار دست ما هست و یه قسمتی طرف مقابل .
همه را به دوش خودمون حمل نکنیم .
در مسیر ازدواج ، خواستگاری چه به نتیجه رسید و یا نرسید ،،، "خیر" بدونیم و از خداوند تشکر کنیم .
وقتی بار اضافه گذشته را روی دوشمون حمل می کنیم ، نمیتونیم چیزی جدیدی را بررسی کنیم .
وقتی موردی به نتیجه نرسید ،پرونده اون گزینه بسته میشه و به زندگیمون ادامه میدیم - اگه موردی پیش آمد بررسی گزینه جدید .






* همیشه هدفمند باشیم
ازدواج را همه زندگی ندونیم
مهارت های خودمون را زیاد کنیم و برای دونه دونه زمان های زندگیمون ، برنامه داشته باشیم .









در پناه خدا

[dooo]

* همیشه هدفمند باشیم
ازدواج را همه زندگی ندونیم
مهارت های خودمون را زیاد کنیم و برای دونه دونه زمان های زندگیمون ، برنامه داشته باشیم .


پی نوشت: چطوری یه تیکه از پیام رو داخل نقل قول میارید چرا من‌ با گوشی نمیتونم






[
سلام آقای باغبان خیلی خوشحال شدم که دیدم شما برام کامنت گذاشتین،واقعیت اون موقع که این موضوع رو مطرح کردم گفتم ای کاش آقای باغبان هم نظر کارشناسانه و مهربانانه و موشکافانه شون رو برام میذاشتن خیلی خوب تحلیل میکنید
و درست می‌زنید به هدف
آقای باغبان از همه ی اینها هم که بگذریم من ازدواح الان برام شده بزرگترین دغدغه نگران از اینده،با روحیاتی که از خودم سراغ دارم ادم تنها زندگی کردن نیستم میشناسم خودمو ،نمیدونم چیکار کنم همه ی حرفا رو نمیشه اینجا زد،بعد از جداییم سعی کردم خودمو جمع و جور کنم سرکار رفتم ولی در نهایت الان خیلی بی انرژی شدم نمیخوام امیدمو از دست بدم ولی خیلی دوست دارم یه نفر کناز خودم داشته باشم تنهایی سخته

[باغبان]

با سلام


خواهش می کنم - ممنون از لطفتون
چند وقت بود در تالار حضور نداشتید – ممنون از حضورتون .
کم و پیش با تاپیک هاتون آشنا هستم – از بچه های هم دوره ای ما در تالار هستید :)
دغدغه هایی که فرمودید واقعا درسته – هم برای آقا پسرها و هم برای دختر خانم ها ، این دغدغه ها هست .


چند تا مورد به ذهنم می رسه خدمتتون عرض می کنم .
اگه ما در دوران مجردی نتونیم برای خودمون کیمیاگری کنیم ، طبیعتا در دوان متاهلی هم نمیتونیم با معشوق مون کیمیاگری کنیم .
اگه الان و مجردی موسیقی زندگیمون را تاریک بنوازیم ،،، بعد ازدواج هم نمیتونیم موسیقی زیبایی برای زندگیمون بوجود بیاریم .
به نظرم ما نمی تونیم تمام ماجرا را کنترل کنیم و یا همه را به دوش خودمون بکشیم – فقط وظیفه داریم وظیفمون را درست انجام بدیم .
یکی از لازمه های این مهم اینکه از گذشته بیایم بیرون - بعضی وقتها در گذشته هستیم و دنبال چراها .....
در حالی که باید تجربه هات را یه چراغی در نظر بگیریم برای زمان حال و آینده .
خیلی مهمه با خودمون با صلح باشیم ...
وقتی با خودمون در صلح نباشیم نمیتونیم این موج ملکوتی را در دنیا پخش کنیم .



تنهایی لایه های مختلی داره .
یه لایه تنهایی لایه اجتماعی ست – یعنی کسی را نداریم در اجتماع باهاش صحبت کنیم .
یه تنهایی ، تنهایی فلسفی انسان هاست ، یعنی در این جهان من تنها هستم (فرد میگه به لحاظ وجودی تنها هستم)
یه تنهایی تنهایی عاطفی ست – تنهایی عاطفی از خانواده – تنهایی عاطفی از دوستان – تنهایی عاطفی از وجود همسر و...
بعضی ها هم هستن متاهل هستن و باز تنها هستن ...
تنهایی مقوله ای پیچیده ایه .
شاید تمام انسانها یه جوری با این مقوله مواجه بشن .
ولی راهکارهایی داره – یه آموزشی را دکتر شیری داره به نظرم خوبه تهیه کنید. ( اگه خواستید)
البته این جور نیست که این کلاس را تمام کنیم و ماژول تنهایی تمام بشه ( خود دکتر شیری میگه )
به نظرم دید و رشد فردی خوبی میده .

https://tavangary.com/product/loneliness/



....................................



امید و سرزنده بودن ...
از طرفی این دنیا را هم زیاد سخت نگیریم .
اصلش جای دیگه ست .

[gholam1234]

اصلش جای دیگه ست .

خداوند شما رو برای پدر و مادر گرامی نگه داره ایشالا. وجودت برکت هست اینجا

[maryam123]

سلام به همه .یه نکته در مورد حرفهای دوستمون. به نظرم نگرانی ایشون کاملا به جاست.هر آدمی بخصوص هر زنی دوست داره شریکی داشته باشه ، کسیکه بتونه بهش تکیه کنه، کسیکه مرحم درد و تنهایی هاش باشه بخصوووص کسی که جدا شده ... من همه نگرانی ها و استرس های دوستمونو درک میکنم . یادمه خودم وقتی جدا شدم اولین پیامی که از همسرم سابقم دریافت کردم این بود : هیچکس سیب گاز خورده کسی رو نمیخوره و تو تا ابد محکومی به تنهایی.... واقعا پذیرش تنها بودن و تنها موندن خیلی سخته...پس اینکه دوستمون این دغدغه رو داشته باشه درسته و نمیشه زیاد و بیش از حد منطقی به قضیه نگاه کرد .... در اینکه دوستان میگید اصل جای دیگه ای هست ، من جسارتا نقد دارم ... اگر بخواهیم اینجوری نگاه کنیم به ماجرا ، پس چرا کله صبح بلند بشیم و بزنیم بیرون و توی شلوغی و سرما و گرما بریم سرکار و با کلی آدم سر و کله بزنیم و شب له و داغون برگردیم خونه و ....چرا نمی‌گیم خب کمتر کار میکنم اصل جای دیگه ای هست ، آیا اگر من اینجوری تفکر کنم میتونم از عهده مخارج زندگی بر بیام ، میتونم به تنهایی خودم غلبه کنم ، میتونم به صاحب خونه و فروشنده و ...بگم اصل جای دیگه است ؟
پس مقوله تلاش چی میشه ...تلاش نکنیم برای رفاه بیشتر ، برای ماشین بهتر برای خونه بهتر برای زندگی بهتر ، پس امید چی میشه ؟!

[باغبان]

با سلام



*به نظرم دنیا و آخرت هر دو مهم هستن و از این دنیا هست که وارد آخرت میشیم
حُب دنیا هست که خیلی فریبنده هست .
به قول یه بزرگی ، دنیا را باید به اندازه دنیا بهش بها بدیم - اصل زندگی و اصل جاودانگی ، برای این دنیا نیست - این دنیا مثل یه پُلی می مونه که باید ازش رد شیم تا برسیم به آخرت .
فوقش باشیم 100 سال – ولی در آخرت تا ابد ( بینهایت ) .
آیت الله بهجت ره یه فرمایشی دارن »
این گلدانها را آب دادید؟! _ آیت الله بهجت(ره)





*مطلب بعدی به نظرم اینکه بدونیم عشق مرکب سفره و نه مقصد سفر .
منظور این مطلب اینکه مسیر مقصد به اندازه رسیدن به مقصد لذت بخشه .
یعنی وقتی می خوایم کوه بریم و برسیم به قله ، از مسیر رسیدن به قله هم لذت ببریم ، چون شاید هیج وقت به قله نرسیم .
یادمه در فیلم جنگجوی درون کاراکتر اصلی می خواست در یه رشته قهرمان بشه و خیلی نگران هم بود .
یه شخصی بهش میگه اگه نتونی قهرمان بشی چی؟
طرف به شدت ناراحت میشه و میگه نه - من باید قهرمان بشم .
سر یه اتفاق قهرمانی را از دست میده .
اون طرف بهش میگه درسته که مقصد لذت بخشه ، ولی این مسیر مقصد هست که باید لذت بخش تر باشه .
همین باور به نظرم ، بار روانی ما را کم تر می کنه و باعث میشه بهتر برای رسیدن به هدفمون تلاش کنیم - چون وابسته به نتیجه نیستیم .




*مسئله تلاش و پذیرش خیلی مهمه
چه بخوایم و چه نخوایم در این دنیا ، به بعضی از آرزوهامون نمی رسیم.
ما در زندگی تلاش خودمون را می کنیم ولی شادی واقعی خودمون را به آرزوهامون وابسته نمی کنیم .
باید بدونیم کجا تلاش کنیم و کجا پذیرش و این یه مهارت بزرگه .
مثل یه فردی که می خواد بره تست خلبانی و اونجا بهش میگن شما از نظر عمومی اوکی هستی ولی مناسب رشته خلبانی نیستی .
اون فرد باید ببینه می تونه این مسئله را حل کنه با کمک دکترها ( درمان - مشورت – توسعه خودش )
اگه دید حل شدنی نیست و مناسب این رشته نیست باید در یه رشته دیگه یه استعداد دیگه ، تلاش کنه .
اگه اون شخص به این پذیرش نرسه ، تلاش اون مثل کوبیدن هاونگ در آب هست .( هدر دادن عمر )
برخی از مسائل با تلاش و کوشش حل میشن ( زندگی روزمره – کار- اجاره صاحب خونه و خیلی موارد دیگه )
اما برخی از مسائل این گونه نیست و باید پذیرفت - یعنی مواردی هست که فقط به خود شخص مربوط نیست .
- مثلا همون تست خلبانی
- یا مثلا مقوله مرگ
- یا مثلا یه بچه ای به دنیا می یاد و یه مریضی خاصی داره ( شاید علتش ژنهای پدر و مادر باشه - یا شاید تغذیه و یا خیلی چیزهای دیگه بشر هنوز نمی دونه و بعدها کشف میشه )
- یا ازدواج - ما در ازدواج اگه بهترین عملکرد را داشته باشیم باز 50 در صد دست ما هست - 50 درصدش با طرف مقابل و خانواده طرف مقابل هست
یه موقع می بینی دختر و پسر از این مرحله هم عبور میکنن و در تست ژنتیکی برای قبل ازدواج بهم نمی خورن ( در مورد خاص )
به نظرم ما باید فقط وظیفه مون درست را انجام بدیم .
مثلا در همین مقوله ازدواج باید سعی کنیم کمال گرایی نکنیم - خواستگار را بی دلیل و یا با سختگیری های خاص نپرونیم - مهارت های ازدواج خودمون را ببریم بالا و.... ( آقایون هم همین طور )
ولی با این وجود امکان داره باز به این هدف نرسیم و یا دیرتر برسیم .
خب اگه دیرتر رسیدیم و یا اگه نرسیدیم چی؟
نباید بشینیم یه جا و افسرده بشیم و منتظر مرگمون باشیم و یا یه مسیر اشتباه را بریم .
می پذیریم و با امید به آینده و رشد خودمون و توکل ؛ به زندگی ادامه میدهیم .
به قول یه بزرگی ، طبیعتا سختی ها هست ولی این سختی ها نباید ما را از تحرک بندازه .( هر کی یه جور )
اصل مهم به نظرم اینکه ؛ باید در حین تلاش ، رها باشیم ! ( وابسته به نتیجه نباشیم )
باید بدونیم اگه هدفی داشتیم و با وجود تلاش ها در زندگی بهش نرسیدیم ، بدونیم در آخرتمون ذخیره میشه .
امید و سرزنده بودن همین معنی را میده .






**خانم مریم یک دو سه ، در مورد ازدواج قبلیتون یه مطلب خدمتتون بگم »
یه کتابی بود به نام آن سوی مرگ - نویسنده با فردی مصاحبه می کنه که طرف تجربه بعد مرگ را داشت و بعد مدتی از کما بیرون میاد
طرف میگه قبل از اینکه به دنیا بیاد و متولد بشه در عالمی بود اونجا روح های زیادی بودن و جالب اینکه همون ها در دنیا کنار هم بودیم ( دوستان – - پدر و مادر – برادر و خواهر - همسر - حتی فرزند ....)
اون فرد در زندگی از همسر اولش طلاق میگیره و میگه برای نگه داشتن اون هم خیلی تلاش کردم و هر کاری کردم نتوستم نگهش دارم
خلاصه طلاق میگرن سپس چند سال بعد با یه فردی دیگه که الان همسرش هست ازدواج میکنه .
اون طرف میگه در عالم ارواح ؛ برام یه چیزی خیلی جالب بود و اینکه اونجا همسر اول خودم را که ازش طلاق گرفتم ندیدم – فقط همسر دوم خودم را دیدم ، حتی فرزند به دنیا نیامده خودم را دیدم ( از همسر دومم )
یعنی همسر قبلیش که طلاق گرفته ، تو جمع ارواح نبوده کنارش در عالم ذر
این خارج نیست از حکمت و علم خدا – باز این خارج نیست از اختیار انسان .
بعضی چیزها برای ما نیست و نبوده و فقط یه رشدی برای ما بوده - برای همین نباید زیاد ناراحت بشیم –باید اون را چراغی بدونیم برای حال و آینده.
البته منظور این نیست که وقتی دچار مشکلی میشیم سریع بگیم قسمت بوده و تلاش را بذاریم کنار .


حافظ یه جا میگه : ( تلاش و کوشش )
چرخ برهَم زنم ار غیرِ مرادم گردد / من نه آنم که زبونی کَشَم از چرخِ فلک


یه جا دیگه هم میگه : ( اصل پذیرش )
رضا به داده بده وز جَبین گره بگشای / که بر من و تو درِ اختیار نَگشادَست


حافظ می خواد بگه برخی مسائل با تلاش و کوشش حل میشن و در اختیار تو هست . ( خیلی از مسائل را شامل میشه )
اما جاهایی هست که باید به پذیرش برسیم - بعضی موقع ها هر کاری میکنیم نمیشه و از توان ما خارجه .

خداوند شما رو برای پدر و مادر گرامی نگه داره ایشالا. وجودت برکت هست اینجا

ممنون آقا غلام
عاقبت بخیر باشی اخوی .







در پناه خدا .