گنج یا تَوَهُم ؟

[باغبان]

به نام حضرت دوست



سلام


در کویر که باشیم و در آن تشنه ، به هرجا نگاه می کنیم سراب می بینیم و دنبال آببیم ،،،
شاید در دوران زندگیمون برامون پیش بیاد درکویری از تصمیمات و انتخاب ها قرار بگیریم و به هر طرف نگاه می کنیم آب می بینیم و وقتی به سمتش میریم می بینیم فقط سرابی بوده .
بعضی موقع ها باورهای اشتباه و ارزش های اشتباهی برای خودمون درست می کنیم و با تعصب و ناآگاهی بهش باور می دیم و اون را تبدیل به گنج می کنیم ،،،
بعدها می بینیم این گنج سرابی و توهمی بوده در قلب و ذهنمون که خودمون برای خودمون ایجاد کردیم .
اگه به چیزهایی که تَوهم هست به دید گنج نگاه کنیم فرصت نمی کنیم گنج را پیدا کنیم ....


*مثلا این دنیای فانی را که مدتی رهگذر اون هستیم اینقدر بزرگ میکنیم و بهش توجه نشون میدیم که گنج اصلی که خدا هست را فراموش می کنیم و تمام توجه مون میره به سمت امور دنیا و آرزوهای دنیویمون و
یه موقع می بینیم جوانی و عمرمون رفت و نتونستیم او را پیدا کنیم و یا قدمی در سمتش و راهش برداریم .
در کربلا خیلی ها رفتن دنبال دنیا و آرزوهاشون و گنج اصلی که امام حسین (ع ) بود را رها کردن .



*یا مثلا در مسیر ازدواج درگیر رابطه اشتباه عاطفی میشیم و برای خودمون توهمی از گنج درست می کنیم از طرف مقابل ، بعد به خودمون میگیم بدون اون نمی تونیم به زندگی ادامه بدیم ..
اگه به چیزی که مخاطب ما نیست ، برای ما نیست ، قسمت ما نیست تعصب نشون بدیم ، در همان زمان چیزی که برای ما بوده و در شان ما بوده را پیدا نمی کنیم ( همسر واقعیمون که قراره همسرمون باشه )



*یا مثلا در انتخاب شغل تعصب داریم و دوست داریم در شغل خاصی کار کنیم و به خودمون میگیم اگه در این شغل نباشم زندگی معنا ندارد دیگر .
امکان داره جدا از تلاش و همت خودمون ، زندگی ما را به سمتی پیش ببره که نتونیم به این هدف برسیم و از طرفی با وجود عدم انعطاف خودمون در اهداف زندگیمون ، دچار یکنواختی و پوچی بشیم .
در حالی که اگه به وجودمون بریم می بینیم استعدادهای دیگری هم داریم و می تونیم در حرفه های دیگر هم موفق باشیم .
عناوین شغلی خاصی را برای خودمون به اسم گنج درست می کنیم و آرامش خودمون را به اون هدف ها گره می زنیم درحالی که همش توهمی در ذهن و قلبمون بوده .

[باغبان]

امام علی (ع) جمله زیبایی دارن : مِنْ اَيْنَ و في اَيْنَ وَ اِلي اَيْنَ
مِنْ اَيْنَ : یعنی مبدا ما کجاست
الي اَيْنَ : یعنی مقصد نهایی انسان کجاست




وقتی انسان بدانه از کجا آمده و به کجا قراره بره دیگه وارد سَبیل و سُبُل نمیشه ( راه ها و بی نهایت راه ها ) !
وقتی انسان بدانه از کجا آمده و به کجا قراره بره وسطش یه راهی هست بهش میگن في اَيْنَ
في اَيْنَ یعنی صراط المستقیم !
صراط المستقیم راه مستقیم نیست !
راه استقامت هست .





همیشه در حال تغییر استانداردهای زندگی بشری هستیم .
ولی یه مسیری هست که هر کی به اون برسه ، وارد توهم ها و بی راهی ها نمیشه و به گنج میرسه .
اون موقع هدف اصلی را پیدا کرده و می دونه در مسیر هست - در مسیر هم طبیعی هست برای انسان مسائلی زیادی پیش بیاد - به همین دلیل بهش میگن استقامت .
ما زمانی وارد تردید میشیم که تصویر درستی از مسیر و اولویت های ارزشهامون نداشته باشیم .
ما زمانی گرفتار بیابان تصمیمات و دودلی ها هستیم که مسیر را پیدا نکنیم .
وارد مسیر که باشیم به دنیا و سختی های دنیا جور دیگر نگاه می کنیم و دیگه گرفتار هدف های کوچک نیستیم ، گرفتار مقایسه ها نیستیم ،،، چون هدف اصلی را داریم .
و اون مسیر ، مسیری هست به نام : مِنْ اَيْنَ و في اَيْنَ وَ اِلي اَيْنَ .




*** در زندگی همیشه در هر تصمیم و یا موقعیتی به خودمون بگیم چقدر در مسیر هستیم ،،، این جوری مسیر زندگی مون را بهتر طی می کنیم و دچار بی راهی ها نمیشیم .





منبع کمک گرفته شده در چند پست اخیر :
دکتر عباس موزون
دکتر انوشه
برنامه از سرگذشت

[باغبان]

آنچه را گنجش تَوَهُم می کنی ، زان توهم ، گنج را گم می کنی.