آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد

[باغبان]

به نام خدا



سلام



**هرچه طلب میکنی از خویش کن
غیر زدلخواه تو آگاه نیست
زان که دلی را به دلی راه نیست **



همه چیز ما درون ماست ، این می تونه نگاه انسانها را تغییر بده .
حافظ یه مصراعی داره : آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد .

بیگانه یعنی آنچه بیرون ماست .
یه آدم فقیری یه سروشی را خواب می بینه ، به او گفت من بیجاره ام ، نشانه گنج را به ما بگو .
گفت فراد میری تیر را میذاری در چله کمان در مزرعه خودت رها می کنی ، هر جا افتاد گنج اونجاست .
آن فرد رفت و تیر را گذاشت در کمان و کشید - خودش و اعضای خانواده رفتن ببینن اونجایی که افتاده کجاست – اونجا را کندن و دیدن چیزی نیست .
شب بعد سروش را به خواب دید – گفت نشانه گنج را بگو ،،،
باز مثل قبل همان مراحل را گفت و اون هم انجام داد و دید باز خبری نیست .
شب سوم می گریست برای سروش و می گفت چرا نمی گی گنج کجاست ،،،
گفت ، تو چه کار کردی ؟
گفت ،، تیر را در چله کمان گذاشتم و کشیدم و با قدرت رها کردم .
گفت ، من به تو چه گفتم ؟
گفتی ،، تیر را بذار در چله کمان و رها کن .
گفت ، تو چرا کشیدی - تو باید تیر را می ذاشتی در چله کمان و رها می کردی - تیر جلوی پایت می افتاد !
گنج خود تو هستی . داری بیرون دنبالش می گردی .




ما با این گنج فطرت ، بیگانه ایم .
تمام فقر بشر همینه - این پریشانی ها – این گرفتاری ها .. اینکه بیرون از گنج درونمون دنبال سعادتیم .
خیلی از مشکلات ما می تونه این باشه که نگاه ما اشتباه ست
می تونیم نگاه زندگیمون را تغییر بدیم .
این عالم زاییده تغییره.
به قول حافظ کارخانه ای که تغییر میکند .
برای اینکه زندگی بکنیم باید با سختی ها بجنگیم و به عبارتی جنگ به معنی تلاش .




منبع کمک گرفته شده :
دکتر اسماعیل آذر
https://akharinkhabar.ir/book/9201981