نقص مادرزادی فرزندم و نحوه ی بیان اون

[Parastou]

سلام
موضوعی که می خوام مطرح کنم به نقص مادرزادی فرزندم مربوط می شه. فرزند ما تو سن خیلی کم بخشی از مراحل درمانش رو به خوبی پشت سر گذاشته و تا الان چیزی در مورد شرایط خاص خودش هنگام تولد نمی دونه. اما کم کم باید باقی مونده درمان رو هم انجام بدیم. چه طور یه بچه شش ساله رو با همچین چیزی روبرو کنیم و بهش بگیم تو چه شرایطی قرار داشته؟ همسرم نظرش اینه که لازم نیست کاملا براش توضیح بدیم اما من نگران آگاهیش تو سن بلوغ هستم و می ترسم نگفتن ما موضوع رو تو نظرش بغرنج تر نشون بده. فکر می کنم باید باور پیدا کنه که برای ما مهم نیست اما نمی دونم چه طوری. ممنون می شم اگه کمکی از دستتون برمیاد ممنون می شم دریغ نکنید.

[سحر بهاری]

سلام

بچه هایی که اطلاعات درستی از خودشون دارن معمولا رفته رفته با افزایش سن زندگی بهتری خواهند داشت و میتونن در برخورد با شرایط و افراد با استفاده از آگاهی ها و مهارت های خودشون عمل کنن و به روانشون آسیبی نرسه.

این هم بهتر هست کم کم زمان مراجعات کودک به دکتر انجام بشه که کودک ترغیب بشه به برقراری ارتباط. به پرسیدن سؤالاتش از پزشک و بتونه مشکلاتش رو برای دکترش بیان کنه و بنحوی بیشتر باهاش آشنا بشه و ترسش رو از دست بده.

از طرفی به موازات اون کمک گرفتن از یک روانشناس بسیار ارزشمند هست و کودک از فشارهای روانی جدا شده و تمرکزش روی رشد فردیش گذاشته بشه.

در این میان پیش میاد والدینی که میخوان به هر شکلی از کودکشون با سرپوش گذاشتن بر این مشکل و توجه عمیق تر محافظت بیشتری کنن که در نتیجه کودک دچار وابستگی میشه و فرد ضعیف و منفعلی بار میاد. هستند افرادی که به دلیل ناآگاهی ممکن هست جای توضیحات شما رو با سؤالات یا سخنان منفی بگیرن و کودک رو به حاشیه ای از نگرانی ها و ناراحتی ها هدایت کنن.
باید اجازه بدین که باور کنه انسان نرمالی هست، بپذیره این نقص مانع رشد او نیست و یاد بگیره مثل همه ی انسانها شکست و پیروزی رو تجربه کنه.

* سخن گفتن با کودکتون
نوع بیان بسیار مهمه، اینکه با زبان خوش، محبت و آرامش با کودکتون صحبت کنین و اجازه بدین کودک برای شما حرف بزنه. اون رو تشویق کنین تا به توانایی های خودش ایمان بیاره و سبب بالا رفتن عزت نفسش بشین.

* توجه به درک و فهم کودک
متناسب با درک و فهم کودکتون باهاش صحبت کنین، لازم نیست لغات یا جملات سخت بکار ببرین ، همینکه با زبان ساده پیام های شیرینی بفرستین برای کودک کفایت میکنه و قایل دریافت هست. کم کم میتونین این پیام ها رو متناسب با سنش تغییر بدین.

* توجه به رفتارتون
سعی کنین رفتارتون نرمال باشه نه زیادی خوب و نه بد. اجازه بدین باور کنه یک انسان نرمال هست و میتونه با هر مشکلی با امید به زندگیش ادامه بده.

کودکان در دوران پیش دبستانی فعال هستن و از فعالیت های بدنی مثل بازی لذت زیادی میبرن. این مرحله تلاش کودک برای رها شدن از تسلط و رسیدن به فردیت هست. در واقع دوره ی کودکی از اهمیت بالایی برخورداره ، بخاطر ( رشد جسمی و حرکتی، گفتاری، اخلاقی اجتماعی، شناختی، عاطفی و
خلاقیت )

اینها رو حتما در نظر داشته باشین پس لازم هست با دقت بیشتری به مسئله نگاه کنین و در دنیای بیرون پیگیر باشین.

[خادم رضا]

سلام
وقت بخیر
هر فردی زبان خاص خودش رو برای صحبت دارد
زبان کودکان هم در قالب بازی با اونهاست
مثلا عروسکت بیمار شده یا نقص مادرزادی داره بیا ببریمش دکتر و بهتر از ان مثلا عروسکت مریض شده حالا چی کار کنیم بزارید خودش بگوید ببریمش دکتر
دکتر دارو داد حالا چی کار کنیم بزارید خودش بگوید داروهاشو مصرف کنه
خیلی مساله رو براش باز نکنید در حدی که بریم دکتر داروهاتو مصرف کنی
داروهات تقویتیه
من خودم قرص اعصاب میخورم چون میدونم پسرم غصه میخوره و هی با خودش شاید تکرار کنه به پسرم میگم قرص تقویتی میخورم سرم درد میکنه
کودکان قلبشان کوچیک تحمل شنیدن دردهاشون و حتی برای بقیه رو ندارن پس بهتره به صورت سر بسته به کودکتان اشاره کنید
گفتن هر صحبتی به کودکان سن خاص خودشو میخواد باز بزرگتر بشن بهتر میتونن درک کنند موقعیتشون و بیماریشون رو

[Parastou]

ممنون از شما عزیزان. خوب من یکی دو سال پیش بهش گفتم تو به دنیا که اومدی مثل خیلی از بچه ها یه زخم کوچولو داشتی که لازم بود دکتر خوبش کنه اما بعد یکی دوبار که تو حرفام اینا رو گفتم پدرش تاکید کرد که چیزی نگم و من ادامه ندادم و فکر هم نمی کنم الان چیزی یادش مونده باشه. خوشبختانه اطرافیانی که در جریان نقص بودن تو این سالها هرگز به دخترم چیزی نگفتن و همیشه باهاش خوب و عادی بودن و از اونجایی که دختر باهوش و خوش زبانی هم هست رابطه خوبی هم با فامیل داره. اما خیلی ریزبینه و با این که الان برای فهمیدن نقصی که در گذشته درمان شده خیلی باید دقت کرد و معمولا به چشم نمیاد، چند باری از من پرسید چرا فلان عضو بدن من اینجوریه که من جواب دادم خوب هرکس یه جوریه مگه همه مثل همند؟ در ظاهر هم قانع شد و دیگه پیگیری نکرد. بله منم فکر می کنم باید از مشاوره ی حضوری یه متخصص کمک بگیریم و استثنائا این بار همسرم هم همین نظر رو داره اما نمی دونم زمان مناسب برای این کار کی هستش و الان نگرانم که زمان طلایی رو از دست داده باشیم.
حتما باید خودم رو برای صحبت باهاش آماده کنم برام مهمه که از صحبتهای من احساس ناراحتی دریافت نکنه.
بازی هم فکر خیلی خوبیه که هرگز به ذهنم خطور نکرده بود.
سپاسگزارم

[Parastou]

دیروز با فرزندم صحبت کردم و در کمال تعجب لابلای صحبتش متوجه شدم صحبت دو سال پیش منو یادشه! هیچ وقت بروز نداده بود. خیلی عادی از موضوع عبور کردم و مکالمه ی کش داری نشد. اما واقعا انتظارشو نداشتم.