بیکاری و بیکاری و بیکاری

[Pooh]

سلام.
من یه شرکت عمرانی میشناسم تهران. البته نمیدونم نیرو میخوان یا نه. ولی اگر خواستید براشون رزومه بفرستید.
Mbs_haghighat@yahoo.com

[Amir A]

شما با این ضریب هوشی باید خیلی کم کاری کرده باشی که ارشدتو دانشگاه آزاد خوندی. دانشگاه آزاد که اصلا درس خوندن نمیخواد قبول شدنش. آی کیوی بالای 130 نابغه محسوب میشه. من که آی کیوم 128 هست و از شما خیلی کمتره ارشدم رو شریف گرفتم. برادرم که المپیادیه هفت تا از من بالاتره. این عددی که شما نوشتین غولیه برای خودش و تعداد بسیار نادری از افراد همچین هوشی دارن استیون هاوکینگ ضریب هوشیش 160 بود! این وضعیت شما نشون میده پشتکارتون در زندگی کافی نبوده یا وقت نذاشتی علی رغم این میزان وحشتناک بالای نبوغی که میگی داری. اشتباه دیگه تون هم وابستگی زیاد به پدر و دایی و حرف مادر و پدربزرگ و کلا انتظار از دیگران هست که باعث شده نتونید پیشرفت کنید. شما میتونستید دوستان دیگه ای جمع کنید و با اون ها کار راه بندازی با کسی که حاضر بشه فقط سرمایه بده شما هم کار کنی. بهرجهت اینا دیگه مال گذشته ست.

اگه پنج سال پیش بود شاید بهتون پیشنهاد میدادم که الانم با کسی شریکی برای خودتون کار کنید. ولی با اوضاع اقتصادی الان که همه مون داریم غرق میشیم و معلوم هم نیست کی بخواد درست بشه اصلا بشه یا نشه، به نظرم جای سرمایه گذاری چه مالی چه تخصصی روی پروژه های رو اعصاب و نیمه کاره در ایران برای دکتری اپلای بگیر و برو. چون مقطع دکتری خارج از ایران در اصل کار عملی و پروژه ای در دانشگاه انجام میدی براشون ارزش داری و فاندهای بسیار خوبی میدن میتونه کاملا از نظر زندگی تامینت کنه و نیاز به حمایت از طرف خانواده نداشته باشی. در کنارش بیرون هم ساعات محدودی میتونی کار کنی و با این وضعیت دلار خیلی راحت میتونی حتی دوره دانشجویی پول برای خانواده ت هم بفرستی و خرج درمان و مراقبت برای پدرت رو هم بدی.

یکی از دوستان من عمران میخوند دانشگاه سیدنی استرالیا پذیرش گرفت با فاند سی هزار دلاری که رقم خوبیه سختی ای که ابتدا کشید کاملا می ارزید کیفیت زندگیش از ماها که موندیم خیلی الان بهتره آرامششم بیشتره. البته هم معدل کارشناسی بالایی داشت هم ارشدشو امیرکبیر گرفته بود ولی شما هم شانس داری چون کار پژوهشی انجام دادی و یکبار مورد پسند قرار گرفته بازم پس امکانش هست. برند دانشگاه هم مهمه مثلا اگه آزاد علوم تحقیقات خونده باشی خودش یه امتیازه چون دانشگاه شناخته شده تریه نسبت به آزادهای شهرستان ها. دانشگاه های خیلی تاپ مثل استنفورد و کلتک که تا شصت هفتاد هزار دلار هم فاند میدن. شما معیارت رو بذار رو این که فقط کجا بهت فول فاند میدن.

به نظر من یه پلن شش ماهه یا یکساله بذار و مدارک زبان و جی آر ای و پژوهشی و مقاله و ثبت اختراعی هرچیزی که داری جمع کن با چندتا از اساتیدی که در حوزه تخصصیت هستن قبل از اقدام برای پذیرش صحبت کن ترجیحا قبل از ارسال فرم باهاشون ویدیو کال داشته باش معمولا توی قبول شدن تاثیر داره. همون طرحی که کانادا استقبال کرده جاهای دیگه هم شانس داری که استقبال بشه.

چاپ کتاب در ایران و کارهای فرهنگی رو هم کلا از ذهنت بیرون کن. فقط اساتید دانشگاه ها میتونن کنار کارشون کتاب چاپ کنن و الزاما متضرر نشن.
کار کردن اینجا هم بخصوص برای خودت، اعصاب پولادین و ریسک پذیری بالا میخواد صرف نظر از سرمایه و وضعیت اقتصادی فعلی و اعتصابات که وضعیت واقعا ترسناکی درست کرده. با توجه به ضریب هوشی ای هم که میگی داری واقعا حیفه که بخوای زندگی کارمندی با حقوق ماهی دو تومن داشته باشی! مگر اینکه تستی که ازت گرفتن استاندارد جهانی نبوده باشه وگرنه واقعا حیف هست با این ضریب هوشی زندگی کسل کننده کارمندی. توانایی های فکری هم وقتی ازشون کار نکشی به تدریج از بین میرن باید از نعمتی که داری استفاده کنی.

برای تامین پول اولیه برای رفتن هم اگه هیچ اسپانسری نداری زمین و خونه نداری نهایتا یه آگهی هایی هست مثلا تو همشهری زیاد میزنن اسم عامیانه شو نمیگم ولی میزنن مثلا تامین سرمایه و این ها. پول میگیری یکی دوساله رفتی اونور پس میدی.

[بهاره جون]

با صحبت های آقا امیر کاملا موافقم. متاسفانه در ایران بدون پول و پارتی خیلی سخت میشه کار کرد. اگر خیلی تاپ باشی و فعال باشی، امکانش هست که یه جا کار پیدا کنی ولی باید به درامد کم راضی باشی و کم کم اوضاعت رو رو به راه کنی...

همسر من هم دوران مجردی شرایط شما رو داشت و پدرش سرطان داشت. خودش هم دانشجو بود و درامدی نداشت. به خاطر مراقبت از پدرش و نداشتن پشتوانه مالی پذیرش از یه دانشگاه تاپ خارجی با فاند رو بیخیال شد. چون خیلی مهارت هاش بالا بود، الان تو ایران هم بدون پشتوانه به همه چیز رسیده ولی خیلی خیلی با سختی... همیشه هم پشیمونه که چرا اون زمان نهایت تلاشش رو نکرده که شرایطش رو برای رفتن فراهم کنه...

پیشنهاد من اینه که اولویتتون رو به رفتن بزارین و هرجوری شده از کلاس خصوصی گرفتن تا نوشتن پایان نامه هم رشته ای هاتون یا انجام پروژه های کوچیک پول در بیارین و خرج رفتنتنون کنین.

[mohamad.reza164]

سلام

یه جا می خوندم افراد با هوش بالا خلاقیت اشون کم میشه.

به نظرم شما هم همینطور هستی. خلاقیت و پشتکار پاینی داری.

ولی عوضش پر از نکات خوب و ارزشمند هستی.

برای شروع 40 تا اصل triz رو که برای بازکردن چهارچوب های ذهن و تمرین خلاقیت هست رو بخون. و تو زندگی ات تمرین کن. ( مثلا چه طور میشه کولر بادش به صورت منحنی بوزد)

--------------

تو مرحله بعدی شما دقیقا رو چی تخصص و توانمندی داری؟

گلدوزی؟ رانندگی؟ آشپزی؟ ساختمان سازی؟ پژوهش؟ اختراع؟ کارگری؟ آموزش؟

سرمایه همیشه به عنوان پول و منابع مادی خونده میشه ولی به نظر من سرمایه تخصص و تجربه مهمتره.

به همین جهت هست که استارت آپ ها در چند سال گذشته اینقدر پیشرفت کردند. آنها تخصص داشتند ولی پول نداشتند، پول رو با تخصص از پولدار بی تخصص که نمیدونسته با پولش چی کنه جذب کردند.

---------------

تخصص ات معلوم شد، میتونی فریلنسر باشی، سایت های ایرانی مثل پ و ن ی ش ی ا و خارجی مثل ............ هستن که می تونی فعلا کار بگیری، روزی داشته باشی و تجربه کنی.

--------------

تو پارک های علم و فناوری رفت و آمد کن، با افکار جدید آشنا شو، با شرکت ها دانش بنیان به صورت پروژه ای همکاری کن، ایده بگیر . می فهمیمی دنیای بیرون از خودت خیلی بزرگتره/

-----------------

یه سایت درست کن و پیج ایستا و مخصوصا لینکدین، کار هات رو بگذار، نام خودت رو به برند تبدیل کن، شرکت ها میان دنبالت.

-------------------

...........

[ali5]

سلام.
من یه شرکت عمرانی میشناسم تهران. البته نمیدونم نیرو میخوان یا نه. ولی اگر خواستید براشون رزومه بفرستید.
mbs_haghighat@yahoo.com

خیلی ممنون برای من فرصت بزرگیه.

دارم تلاش می کنم رزومه م رو بروز تر کنم و از این فرصت پیش اومده نهایت استفاده رو ببرم.

می خوام این بار حتما بتونم کار رو بگیرم.

سلام

یه جا می خوندم افراد با هوش بالا خلاقیت اشون کم میشه.

به نظرم شما هم همینطور هستی. خلاقیت و پشتکار پاینی داری.

ولی عوضش پر از نکات خوب و ارزشمند هستی.

برای شروع 40 تا اصل triz رو که برای بازکردن چهارچوب های ذهن و تمرین خلاقیت هست رو بخون. و تو زندگی ات تمرین کن. ( مثلا چه طور میشه کولر بادش به صورت منحنی بوزد)

--------------

تو مرحله بعدی شما دقیقا رو چی تخصص و توانمندی داری؟

گلدوزی؟ رانندگی؟ آشپزی؟ ساختمان سازی؟ پژوهش؟ اختراع؟ کارگری؟ آموزش؟

سرمایه همیشه به عنوان پول و منابع مادی خونده میشه ولی به نظر من سرمایه تخصص و تجربه مهمتره.

به همین جهت هست که استارت آپ ها در چند سال گذشته اینقدر پیشرفت کردند. آنها تخصص داشتند ولی پول نداشتند، پول رو با تخصص از پولدار بی تخصص که نمیدونسته با پولش چی کنه جذب کردند.

---------------

تخصص ات معلوم شد، میتونی فریلنسر باشی، سایت های ایرانی مثل پ و ن ی ش ی ا و خارجی مثل ............ هستن که می تونی فعلا کار بگیری، روزی داشته باشی و تجربه کنی.

--------------

تو پارک های علم و فناوری رفت و آمد کن، با افکار جدید آشنا شو، با شرکت ها دانش بنیان به صورت پروژه ای همکاری کن، ایده بگیر . می فهمیمی دنیای بیرون از خودت خیلی بزرگتره/

-----------------

یه سایت درست کن و پیج ایستا و مخصوصا لینکدین، کار هات رو بگذار، نام خودت رو به برند تبدیل کن، شرکت ها میان دنبالت.

-------------------

...........

بله پیشنهادات مفید هستن خیلی زیاد.

به فکر شرکت دانش بنیان بودم و هستم، مخصوصا اگر برای طرحی که گفته بودم بتونم چنین کاری انجام بدم.

اساتید دانشگاه یا جواب رد می دهند یا پول درخواست می کنند. باید یه گروه از دانشجو ها تشکیل بدم. همین انتخاب و تشکیل گروه واقعا سخته. می دونید که مردم ما مفت خورن و دنبال فرصت های مفت. من کار واقعی لازم دارم. حالا که شما گفتی دوباره به فکر رفتم. امیدوارم گام عملی هم بتونم بردارم. البته در یک سایتی که همه بچه های عمران هستن حدود 6 ماهه دعوت نامه زدم ولی دریغ از یک تماس.

متشکرم

[font=&quot]

بهاره جون;446760]با صحبت های آقا امیر کاملا موافقم. متاسفانه در ایران بدون پول و پارتی خیلی سخت میشه کار کرد. اگر خیلی تاپ باشی و فعال باشی، امکانش هست که یه جا کار پیدا کنی ولی باید به درامد کم راضی باشی و کم کم اوضاعت رو رو به راه کنی...

همسر من هم دوران مجردی شرایط شما رو داشت و پدرش سرطان داشت. خودش هم دانشجو بود و درامدی نداشت. به خاطر مراقبت از پدرش و نداشتن پشتوانه مالی پذیرش از یه دانشگاه تاپ خارجی با فاند رو بیخیال شد. چون خیلی مهارت هاش بالا بود، الان تو ایران هم بدون پشتوانه به همه چیز رسیده ولی خیلی خیلی با سختی... همیشه هم پشیمونه که چرا اون زمان نهایت تلاشش رو نکرده که شرایطش رو برای رفتن فراهم کنه...

پیشنهاد من اینه که اولویتتون رو به رفتن بزارین و هرجوری شده از کلاس خصوصی گرفتن تا نوشتن پایان نامه هم رشته ای هاتون یا انجام پروژه های کوچیک پول در بیارین و خرج رفتنتنون کنین.

ببینید همه صحبت ها و تجربیات شما مفیده ولی واقعا نمیشه خانواده رو تنها گذاشت اونم در این شرایط. مطمئنا اگر کارتن خواب باشم و در جایی غیر ایران خیلی بهتره ولی نمی تونم خانواده رو الان رها کنم. اونم واقعا بدون هیچ پولی.

رو تذکرات و پیشنهاد های شما فکر می کنم.

شما با این ضریب هوشی باید خیلی کم کاری کرده باشی که ارشدتو دانشگاه آزاد خوندی. دانشگاه آزاد که اصلا درس خوندن نمیخواد قبول شدنش. آی کیوی بالای 130 نابغه محسوب میشه. من که آی کیوم 128 هست و از شما خیلی کمتره ارشدم رو شریف گرفتم. برادرم که المپیادیه هفت تا از من بالاتره. این عددی که شما نوشتین غولیه برای خودش و تعداد بسیار نادری از افراد همچین هوشی دارن استیون هاوکینگ ضریب هوشیش 160 بود! این وضعیت شما نشون میده پشتکارتون در زندگی کافی نبوده یا وقت نذاشتی علی رغم این میزان وحشتناک بالای نبوغی که میگی داری. اشتباه دیگه تون هم وابستگی زیاد به پدر و دایی و حرف مادر و پدربزرگ و کلا انتظار از دیگران هست که باعث شده نتونید پیشرفت کنید. شما میتونستید دوستان دیگه ای جمع کنید و با اون ها کار راه بندازی با کسی که حاضر بشه فقط سرمایه بده شما هم کار کنی. بهرجهت اینا دیگه مال گذشته ست.

اگه پنج سال پیش بود شاید بهتون پیشنهاد میدادم که الانم با کسی شریکی برای خودتون کار کنید. ولی با اوضاع اقتصادی الان که همه مون داریم غرق میشیم و معلوم هم نیست کی بخواد درست بشه اصلا بشه یا نشه، به نظرم جای سرمایه گذاری چه مالی چه تخصصی روی پروژه های رو اعصاب و نیمه کاره در ایران برای دکتری اپلای بگیر و برو. چون مقطع دکتری خارج از ایران در اصل کار عملی و پروژه ای در دانشگاه انجام میدی براشون ارزش داری و فاندهای بسیار خوبی میدن میتونه کاملا از نظر زندگی تامینت کنه و نیاز به حمایت از طرف خانواده نداشته باشی. در کنارش بیرون هم ساعات محدودی میتونی کار کنی و با این وضعیت دلار خیلی راحت میتونی حتی دوره دانشجویی پول برای خانواده ت هم بفرستی و خرج درمان و مراقبت برای پدرت رو هم بدی.

یکی از دوستان من عمران میخوند دانشگاه سیدنی استرالیا پذیرش گرفت با فاند سی هزار دلاری که رقم خوبیه سختی ای که ابتدا کشید کاملا می ارزید کیفیت زندگیش از ماها که موندیم خیلی الان بهتره آرامششم بیشتره. البته هم معدل کارشناسی بالایی داشت هم ارشدشو امیرکبیر گرفته بود ولی شما هم شانس داری چون کار پژوهشی انجام دادی و یکبار مورد پسند قرار گرفته بازم پس امکانش هست. برند دانشگاه هم مهمه مثلا اگه آزاد علوم تحقیقات خونده باشی خودش یه امتیازه چون دانشگاه شناخته شده تریه نسبت به آزادهای شهرستان ها. دانشگاه های خیلی تاپ مثل استنفورد و کلتک که تا شصت هفتاد هزار دلار هم فاند میدن. شما معیارت رو بذار رو این که فقط کجا بهت فول فاند میدن.

به نظر من یه پلن شش ماهه یا یکساله بذار و مدارک زبان و جی آر ای و پژوهشی و مقاله و ثبت اختراعی هرچیزی که داری جمع کن با چندتا از اساتیدی که در حوزه تخصصیت هستن قبل از اقدام برای پذیرش صحبت کن ترجیحا قبل از ارسال فرم باهاشون ویدیو کال داشته باش معمولا توی قبول شدن تاثیر داره. همون طرحی که کانادا استقبال کرده جاهای دیگه هم شانس داری که استقبال بشه.

چاپ کتاب در ایران و کارهای فرهنگی رو هم کلا از ذهنت بیرون کن. فقط اساتید دانشگاه ها میتونن کنار کارشون کتاب چاپ کنن و الزاما متضرر نشن.
کار کردن اینجا هم بخصوص برای خودت، اعصاب پولادین و ریسک پذیری بالا میخواد صرف نظر از سرمایه و وضعیت اقتصادی فعلی و اعتصابات که وضعیت واقعا ترسناکی درست کرده. با توجه به ضریب هوشی ای هم که میگی داری واقعا حیفه که بخوای زندگی کارمندی با حقوق ماهی دو تومن داشته باشی! مگر اینکه تستی که ازت گرفتن استاندارد جهانی نبوده باشه وگرنه واقعا حیف هست با این ضریب هوشی زندگی کسل کننده کارمندی. توانایی های فکری هم وقتی ازشون کار نکشی به تدریج از بین میرن باید از نعمتی که داری استفاده کنی.

برای تامین پول اولیه برای رفتن هم اگه هیچ اسپانسری نداری زمین و خونه نداری نهایتا یه آگهی هایی هست مثلا تو همشهری زیاد میزنن اسم عامیانه شو نمیگم ولی میزنن مثلا تامین سرمایه و این ها. پول میگیری یکی دوساله رفتی اونور پس میدی.

سلام آقای امیر

در بسیاری از موارد حق با شماست ولی شرایط ایجاب کرده که زندگی من اینطور پیش بره.

پیشنهادات تون و تجربیات تون رو در نظر می گیرم و حتما اقدام می کنم.

در مورد iq هم اصلا کلا بیخیال. فقط یه عدده و هیچی رو تا حالا تغییر نداده برای من. فقط زجر و عذاب داشته. من اصلا ارشد نمی خواستم بخونم و در واقع اصلا آماده کنکور نبودم و همینجوری شرکت کردم به امید حمایتی که بهم قول داده بودن که در نهایت هم نکردن.

خارج رفتن رو واقعا الان نمی تونم. خانواده خیلی بهم نیاز داره.

در مورد کارمندی هم حق با شماست. در نهایت و بهترین حالت تازه پس از کسب تجربه ماهی 2 تومن اونم در این شرایط وحشتناک زندگی.

همین الان قبل اینکه بیام و پاسخ بدم مجبور شدم برم داروخانه (حال پدرم بهم خورد) 3 ورق قرص معمولی فشار خون و حال تهوع و سرگیجه ایرانی شد 25 تومن. خدا خودش رحم کنه.

ممنون از نظرتون. برام بسیار مهمه.

[Ye_Doost]

سلام

استاد عزیز ما می گفت فوق لیسانس نخون یا برای دکترا بخون. دلیل موجهی هم داشت. ایشون می گفت بین یک نفر لیسانس و فوق ازنظر کار فرق خاصی نیست جزاینکه فوق لیسانس ها در ازاء همان کاری که لیسانس ها می کنند توقعات بیشتری دارند. به همین دلیل شرکت ها به جذب لیسانس تمایل بیشتری دارند.

* اولین پیشنهاد من اینه که برای فرستادن رزومه ببینید اگر دقیقا فوق لیسانس نمی خواهند شما فقط همان مدرک لیسانس تون رو ذکر کنید.
* الان که بیکار هستید بروید دنبال تدریس خصوصی. یه رزومه از سوابق تحصیلی و نمرات تان داشته باشید و بگردید دنبال شاگرد خصوصی در دانشگاه های آزاد. بعضی از این دانشجوها پول های عجیب و غریبی حاضر هستند بدهند برای تدرس خصوصی دروس دانشگاهی. می تونید اعلامیه چاپ کنید و در دانشگاه های آزاد تهران جنوب، مرکز و شمال نصب کنید. کارت ویزیت شخصی هم همینطور.
* یادگرفتن نرم افزارهای تخصصی رشته خودتان و آموزش آن ها به دانشجویان رو هم می تونید انجام بدید.
* نرم افزار Unreal engine رو یاد بگیرید. به نظر میرسه آینده خوبی در کار طراحی آنلاین برای رشته های معماری و عمران داشته باشه. مایل بودید لینک گروه تخصصی ش رو که عضو هستم براتون بفرستم.
این نرم افزار رو یاد بگیرید کارهای دیگر هم می تونید انجام بدید.

*درنهایت می تونید ترکیبی از راه های مختلف رو کوتاه و میان مدت برنامه ریزی و دنبال کنید. بستگی به علائق و اهداف تان داره.

موفق باشید

[خادم رضا]

سلام
شما الان بهترین کاری که برای شما مناسب مقاله نویسی
میدونید برای هر مقاله که شبه تز باشد چقدر هزینه میکنند تا اونو از شما بخرند
هر چه کارایش بالاتر باشه قیمتش بالاتر
فکر میکنم به زودی پلیسی باشه که مقاله شما رو در هیچ جای دنیا ندزدند و به اسم شما ثبت بشود و هر فردی بخواهد از نظر شما استفاده کند باید امتیازشو از شما بخرند

[آویژه]

میدونید برای هر مقاله که شبه تز باشد چقدر هزینه میکنند تا اونو از شما بخرند

امید، منظور شما همین مقاله‌هایی است که مثلا توی در و دیوار خیابان انقلاب تبلیغ می‌کنند؟

[خادم رضا]

نه عزیزم منظورم مقالات isi مخصوصا حالا که مدرک فوق لیسانس دارند و انقدر فعالن
و من بهشون تبریک میگم و امیدوارم دکتراشونم بگیرند که انشاءالله تز بدهند
پلیس ها هم یه زحمتی باید به خودشون بدهند تا یک طرح سرقت نشود

[شیدا.]

سلام

منظورم سایتهای فریلنسرهای خارجی بود. به انگلیسی سرچ کنید پیدا کنید. علتش هم این بود که اگه شما برای یه فریلنسر ایرانی کار کنید ساعتی سی تومن به شما بده، برای گذران زندگیتون کافی نیست
( شما هر روز هفته و ده دوازده ساعت کار که ندارید، شاید یه هفته فقط دو ساعت کار یا یک ماه فقط یه پروژه گیرتون بیاد)

اگر به دلار یا یورو پول بگیرید، درآمد بهتری هست.
و در سطح بین المللی هم با بازار بزرگتر و امکانات بیشتری روبرو هستید، تا در بازار داخلی.

مورد دیگه این که شما چرا اینقد دنبال مقصرید. تقصیر داییم بود، تقصیر پدربزرگم بود ...
البته برای منم عجیبه که چرا شما با این هوش و استعدادی که تعریف کردید، رفتید دانشگاه آزاد.

زندگی فقط با درس خوندن و نمره های عالی نمی گذره. هوش و درایت و قدرت تصمیم گیری و ... هم مهمه.

به هر حال باید از یه جایی شروع کنی.
دیگه دنبال کسی نباش که مخارجت را بده (پدر بزرگ) یا واست کار پیدا کنه (دایی). دستت را بذار روی زانوت و بلند شو.