اذیت شدن پسرم توسط دوستانش

سلام و وقت بخیر
پسرم ۷ سالش هست و کلاس دوم.بچه اولم هست و یه برادر کوچک ۳ ساله داره.
امسال از وقتی که مدرسه شروع شده مدام درگیره و هر روز میاد میگه فلانی منو زد‌.پسرم خیلی میترسه و اضطراب زیادی داره.
چند باری مدرسه رفتم و شکایت همکلاسی هاش پیش معلمش بردم.در کمال تعجب معلمش میگفت فلانی خیلی پسر آرومی هست ،عجیبه که میگین فلانی ماهان رو زده‌. یا حتی یکی دونفرکه گفت اذیتم میکنن خودم رفتم و تذکر بهشون دادم یکیشون گفت داشتیم باهام شوخی میکردسم.دیگری میگفت اون منو زده منم زدم.یا منکر میشدن که نزدن.
البته عنوان کنم که پسرم خیلی حساس و اهل شوخی نیست.معلمش هم کفت خیلی حساس و وسواسه.
ممنون میشم که راهنماییم کنید چه برخوردی داشته باشم.

با سلام و احترام
آیا سال پیش هم فرزندتان چنین شکایاتی را داشته؟
آیا در بین بچه های فامیل، یا مثلا در محله یا پارک وقتی با بچه های دیگه بازی می کنه چنین شکایاتی داشته است؟
آیا در خانه با شما یا همسرتون ناراحتی در این رابطه ها داشته هست؟
منظورتون از اینکه خیلی حساس هست با چندتا مثال توضیح دهید؟
رابطه اش با دیگر فرزندتان چطور هست؟

چقدر بازی های بدنی و با تحرک انجام می دهد؟

سلام مجدد
پارسال هم کم و بیش این شکایات رو داشت.
موقعیت محله ما مناسب نیست به دلیل معتاد های زیادی که هست تو کوچه برای بازی نمیرن و ارتباط زیادی با فامیل نداریم اما پیش نیومده که شکایتی هنگام بازی با بچه های فامیل داشته باشه.
همسرم خیلی پارسال بهش تاکید میکرد که نذار کسی بزنتت و اگر کسی زدت توهم بزنش.


با بچه همسال خیلی کم رابطه داشته و تنها بود.تو سن پایین تر که بود مثلا ۳ یا۴ سالگی هم میبردیمش پارک منتظر می موند تا بقیه بچه ها از سرسره برن بالا و بعد خودش میرفت.اگه کسی میومد سمتش سریع می ترسید یا گریه میکرد یا سریع ما رو صدا میکرد .الان هم همونطوره .توی حیاط مدرسه که بچه ها می دوند کسی بخوره بهش سریع گریه میکنه یا میترسه و سریع ترسش رو نشون میده .ضعفش رو سریع نشون میده
با فرزند دیگرم رابطه مناسبی داشتن اما الان دو ،سه ماهی هست به شدت با هم دعوا میکنن و مدام در حال دعوا و کتک کاری هستن.با اینکه ۴ سال اختلاف سن دارن اما برادر کوچکتر خیلی راحت کتکش میزنه و ایشون گاهی خیلی جیغ میزنه گاهی میزنتش و سعی میکنه از خودش دفاع کنه.
مدام در حال جنب و جوش هستند و اصلا تو خونه راه نمیره فقط درحال دویدن و پریدن هست.
تکالیف مدرسه رو نمینویسه مگر زمانیکه من کنارش باشم.تنبیه و تشویق هم جواب نداد.وابستگی زیادی به من تو تکالیف داره و الان سه هفته هست که در مورد تکالیف مدرسه خبلی تحت فشارش نمیذارم و فقط بهش میگم که تکالیفت این هاست که خودش انجام بده.
اما تو آخرین لحظات انجام میده و چند باری اصلا ننوشته و با گریه رفته مدرسه.با معلمش صحبت کردم گفتن که در مورد تکالیف من جریمشون میکنم که دیگه تکرار نکنن و اینکارو هم کرد.اما باز میذاره واسه لحظه آخر فقط ترسش از معلم و مدیر بیشتر شده .
معلمش هم میگفت دست کسی بهش میخوره میگه کتکم زدم .
چند روز پیش دوستش با ماژیکش یک نقطه روی دفترش کشیده بود وایشون هم ماژیک رو برداشته بود و یه نقطه تو دفتر دوستش کشیده بود و نوک ماژیک رفته بود داخل.به من این موضوع رو نگفته بود.
موقعی که میخواست بره مدرسه گفت امروز چقد خوش بگذره با دوستم دزد و پلیس بازی میکنیم. دو روز بعد وقتی برگشت گفت توروخدابه من پول بده بدم دوستم .گفتم واسه چی پسرم.
بعد ماجرا رو تعریف کرد که ماژبک دوستم ابنجور شده ومیگه باید پولش بدی و بعد هم گفت که دیروزم دروغ گفتم میخوام دزد و پلیس بازی کنیم دوستم با دوستاش دنبالم میکردن منو بگیرن و بزنن.
پارسال یه دوستی داشت که مدام سر کلاس گوش و لپ ایشون رو می کشید و مدام باهاش درگیر بود میگفت اون اذیتم کرد منم زدمش و دعوا کردیم.
البته اینم بگم که خیلی اهل شوخی نیست و زود ناراحت میشه.
معلم هاش میگن حساسه.اما خب من معتقدم مورد آزار واقع میشه و میخواد دفاع کنه و درست نمیتونه از خودش دفاع کنه.
من و پدرش هم بنظر خودم همین ویژگی رو داریم البته برای خانواده های خودمون،مثلا مدت پنج سال نزدیک خانواده من زندگی کردیم و برادرهام خیلی با من بااحترام برخورد نداشتن.وخب من دفاع خاصی نداشتم فقط سکوت کردم .الان نزدیک خانواده همسرهستیم و دقیقا همسرم از سمت برادرهاش بی حرمتی و بی ادبی داشته.البته ایشون برای خانواده من بسیار محترم و من برای خانواده ایشونم محترم هستم.
همین باعث شده که روابط محدود شده ،من از خانوادم دورم از لحاظ مسافت و ایشون هم رفت و آمد کمی با خانوادش داره.
احساس میکنم همین موارد هم بسیار روی پسرم تاثیر گذاشته.

با سلام و احترام
با توجه به توضیحات شما، به نظر می رسد نیاز به یک پلن خاص تربیتی همگن و یکپارچه برای جسارت آموزی و مهارتهای ارتباطی و کاهش استرس فرزندتان داشته باشید.
این طرح درمانی ممکن است چندین جلسه حضوری با یک روانشناس کودک نیاز داشته باشد که در خلال آن شما تمرین های عملی را بیاموزید و مشترکا با همسر خود در خصوص فرزند خود انجام دهید.

اینکه شما جسارت کافی در ارتباط خودبا برادرانتان ندارید یک نشانه هست که روش تربیتی برخورد با کودکتان هم نقص داشته باشد.
یا اینکه همسرتان به فرزندتان می گوید هر کسی او را کتک زد او هم چنین کند، باز نشان از ضعف آموزشی شما در خصوص این کودک حساس هست.

شما هم حتما برنامه مشاوره حضوری، با روانشناس کودک داشته باشید و هم در این زمینه کتاب و مقاله مطالعه کنید و از همه مهمتر مکرر روشهای مناسب آموخته شده را عملا با فرزندتان تمرین و تمرین و تمرین کنید. و خونسرد و مستمر ادامه دهید. تا تغییرات به صورت تدریجی خودش را نشان دهد.

ممنون از راهنمایی شما
حتما اینکارو انجام میدم.
هفته گذشته که با معلمش صحبت کردم میگفت که بذار خودش مواجه بشه با مسائل و خیلی به شما وابسته نشه .حتی در دفاع از خود
که تصمیم گرفتم داخل سایت شما از شما راهنمایی بگیرم.
امروز مجدد همون دوستش که کلاس اول هم اذیتش میکرد سعی کرده بود ماسکش رو بکشه و اذیتش کنه.دعواشون شده بود و با سیلی زده بود توی گوش دوستش.
وقتی اومد خونه خیای ناراحت و خشمگین بود.من سعی کردم باهاش همدلی کنم و بهش گفتم که درک میکنم که چقد نراحت شدی عصبانی هستی وبغلش کردم تا آروم تر بشه.
میگفت اگه فردا اذیتم کنه دست و پاش میشکنم

- - - Updated - - -

سعی کردم فقط آرومش کنم .وبهش بگم ما نباید به دیگران آسیب بزنیم اما قرار نیست اجازه بدیم کسی اذیتمون کنه.