درگیر ترافیک جزء به جزء خیابانهای شهر، یا رهایی با پرواز بر آسمان شهر

خیابانهای پرترافیک و شلوغ مانع رسیدنت به مقصد می شود.
خسته می شوی.
وقتت و انرژیت تلف می شود.
جای پارک پیدا نمی کنی.
تمایل داری از این وضعیت رها شوی.
آرزو می کنی ماشین کمتر بود. ومسیرها روان.
آرزو می کنی چراغ های قرمز نبود یا زود سبز می شد.
آرزو می کنی ماشین ها دوبله پارک نمی کردند.
آرزو می کنی که همه قوانین رانندگی را بلد بودند و همچنین عمل می کردند.
خودت هم گاهی برای رسیدن به کارت ، خلاف می کنی. دوبله پارک می کنی یا با سرعت غیر مجاز حرکت می کنی.


در این میان پلیس ها کمک به عبور و مرور ماشین ها می کنند.
هم با آموزش رانندگی و گواهینامه دادن به افراد سعی در پیشگیری از تخلفات و آسیب ها می کنند.
هم با جریمه سعی در کاهش مشکلات می کنند.
هم با برنامه هایی برای خیابانها ، بعضی را یک طرفه می کنند. بعضی را دو طرفه ، بعضی جاهاعبور ممنوع می شود. جایی پارک ممنوع می شود. و جایی زوج و فرد می کنند و عبور و مرور را مختص عده ای می کنند.
ولی با همه این تمهیدات شما صرفا کمی می توانید به کارهایتان برسید .






حالا تصور کنید. در این بین کسانی مثل کبوتر بلند بشوند و از این بام بر بام دیگر بنشیند.
نیاز به حرکت های پر اصطکاک زمینی نداشته باشند.
تخیل کنید. که روشی بلد بودید که آزاد و بدون استفاده از خیابانها و ماشینها و حتی پلیس ها به هر جا که نیت می کردید می رفتید. نه از این خیابانهای شلوغ. بلکه بر فراز شهر.
مشکلات خیابان را می دیدید، اما مشکل شما نبود.
ترافیک بود، اما مانع شما نبود.
و حتی آنقدر فراغت و شرایط داشتید که گاهی رهگذران مانده در ترافیک را نجات می دادی و برای آنها امکانات تهیه می کردید یا آنها را با خود به هر کجا می توانستید ببرید.





آیا امکانش هست؟
اگر هست چگونه شدنی هست؟
چه ابزار و شرایطی برای این رهایی وجود دارد؟
آیا کسانی را می شناسیم که فارغ از رنج این گرفتاری و ماندن در بن بست های ترافیکی، آزاد بوده باشند؟
آیا می شود یک نفر بدون آموزش حتی رانندگی بتواند بهتر از یک پلیس گره ترافیکی را عبور کند و به دیگران هم کمک کند تا بگذرند؟
اگر امکان این سادگی و رهایش و تسهیل باشد، چه کسانی نمی توانند از آن بهره بگیرند؟
تا چه میزان می توان این پرواز را یاد گرفت یا بهره برداری کرد؟
برد این پرواز ، ارتقاع پرواز چه میزان می تواند باشد؟ تا کجا می توان با این روش پرواز کرد؟
چه محدودیت ها وچه آسیب هایی چنین پروازهایی خواهد داشت؟

ادامه دارد......


=============
پاورقی:

• این تاپیک به صورت پیوسته انشاء الله ادامه پیدا کرده و پس از کامل شدن به انجمن مناسب خود انتقال می یابد.
  
• به خاطر حفظ پیوستگی مطالب لطفا پستی ارسال نشود. (البته اگر پستی ارسال شود. آن پست حذف نشده و نهایتا پست مذکور به انجمن آزاد منتقل می شود.)

سلام بر شما بازدیدکنندگان این تاپیک

حتما با خواندن پست قبلی ام ، دهانتون آب افتاد.

و الان هم منتظر هستید مفت و مجانی چند ثانیه ای روی پستهای بعد به روال معمول نگاهی بیندازید.

و بعد هم این اکسیر شفابخش و این کیمیا را تصاحب کنید

و از چند لحظه بعد پرواز کنید از همه این ترافیک ها رها شوید.

نه جانم!!!

این خیالات واهی، این تصورات که بدون زحمت و سریع پا بر راس فلک بگذارید خود همان ترافیکهایی هست که اسیرش شده ایم.

برای پرواز هم امکانات می خواهد و هم سرمایه و هم علم.

آنهم پروازی که باید همه عمر محدود ما را شامل شود.

اگر از آنها هستید که برای تفنن و سرگرمی به این سایت و آن سایت سر می کشید!

اگر از آنها هستید که می خواهید یه شبه به همه چیز دست پیدا کنید!

اگر از آنها هستید که فقط در آرزوی چیزهای بزرگ هستید؟

اگر از آنها هستید که می خواهید بدون زحمت به قله های آرزوهایتان برسید!

اگر از آنها هستید هر چیزی را فقط اگر لذت زمان حال داشته باشد دنبال می کنید!

اگر بی انگیزه هستید!

اگر بی حال هستید!

اگر بدبین و خسته هستید!

اگر اهل فکر، برنامه، تدبیر نبوده و کنجکاو نیستید!

با کلیک روی علامت ضربدر که در بالا و سمت راست صفحه مرورگرتان هست، از این صفحه پیچیده خارج شوید و بروید سراغ نسخه های آبکی و ساده و چند خطی که اکنون در سراسر وب پر شده است . مقاله هایی که تا وقتی می خوانید بهتون حال می دهد. و وقتی وارد زندگی می روید حالتون رو می گیره.

اما اگر تصمیم گرفته اید به جای گیر افتادن در ترافیک زندگی ، پرواز کنید.

باید:

پر حوصله باشید.

صبور باشید.

تامل و تدبر کنید.

گام به گام و با انرژی پیش بیایید.

امیدوار باشید.

از سختی و رنج نهراسید.

قویدل و مصمیم باشید.

دلها و ذهنهای خود را برای فراوری داده هایی که به دست می آوریم آماده نگه داریم.

و به ویژه:

در اوائل که موارد پایه و تئوری و کلی و پر ابهام هست و ذهن را خسته و درگیر می کند را باید تاب تحمل داشته باشید.

خلبانی که راحت روی صندلی اش نشسته است و با زدن چند کلید پرواز می کند. سالها محاسبات و مبانی و علوم پایه را با دقت فراگرفته است و در نهایت موارد کاربردی را آموخته است.

ما برای اقدام باید ابتدا بفهمیم.

ما برای اجرا باید ابتدا نقشه و برنامه داشته باشیم.

ما برای حرکت و پرواز نیاز داریم با اصول پرواز و نیازمندیها و پیش نیازهایش آشنا باشیم.

اگرچه امروز عادت بدی با این اینترنت به جان همه ما افتاده است که سطحی و سریع عبور کنیم و از تدبر و تفکر و عملگرایی خبری نیست. در چند دقیقه صدها مطلب می خوانیم. و گاهی یک خط این مطالب نیاز به صدها دقیقه فکر و تدبر دارد و به صدها ساعت و روز اجرا نیازمند است.

در این آرزوی پروازی که داریم ، شوق پرواز کافی نیست. به علم پرواز و مهارت پرواز نیاز داریم. آنهم گام به گام و از مبانی ابتدایی تا مفاهیم عالی.

سلام بر شما دنبال کنندگان محترم این تاپیک

"مفاهیم پایه و علوم زمینه برای پرواز انسان"

http://www.hamdardi.net/imgup/28545674aedc321.jpg

عقل و وحی دو بال لازم و کافی برای پرواز
آیا می توان تصور کرد؟!تنها با بال عقل بتوان پرید؟!
آیا عقلی هست که بدون وحی نلغزد، تحریف نشود و تکمیل باشد .

آیا می توان تصور کرد؟! تنها با وحی بتوان پرید؟!
وحی که بدون مراجعه به عقل و فهم بتواند قدرت پریدن به فرد بدهد.


ثمره عقل بدون وحی:
فساد ، پوچ گرایی ، روزمرگی، حیرانی ، تردید، کسالت ، ناامیدی، تنهایی، اختلالات روانی، سقوط و ... می باشد.


ثمره وحی بدون عقل و فهم :
جمود، سردرگمی، خودمحوری، تعصب، سخت گیری، خامی، کشتن استعدادهای آدمی، گمراهی، و جهل مرکب می باشد.

برای پرواز بر بام این شهر شلوغ و پرترافیک به هر دو بال نیاز داریم. یعنی عقل(~ علم )+وحی
آنها که تک بال بوده اند هم اکنون سقوط کرده و در ترافیک شهر اسیرند. چه آنها که فساد و تنهایی و اختلالال روانی آنها پیداست چه آنهایی که گمراهی و خامی و جهل مرکبشان هویداست.




عقلگرایی و علم زدگی(تکیه بر تجربه و علم فارغ از نقص های درون زاد آن)
زندگی فردگرا، تجملاتی، لذت طلبانه، که علم و عقل را بت کرده و تنها مرجع آسایش انسان می داند هم اکنون رویکردی غالب در جهان به خود گرفته است. و با این شعبده و تردستی بسیاری از عموم افراد را توده وار به دنبال خود می کشاند.




خشک مغزی و خود محوری ها (تفسیر و تعبیر از کلام وحی بدون استفاده از فهم و عقل)
همانطور که امروزه علم زدگی بسان گوساله سامری توده ها مردم را انگشت به دهان کرده و به دور خود جمع کرده است در زمانهای گذشته و قدیم هم خرافات و جمود، تعصب، و خامی ، انسانها را توده وار به طرفی سوق می داد.


این طرح اولیه و فونداسیون هست که هم عقل و هم وحی تایید می کند.
و باید بسط داده شود، شفاف و عملیاتی شود.
و....

با سلام
بنده علیرغم لزوم اینکه باید مبانی و مسائل نظری و بنیادی این پرواز را شرح داد، اما به خاطر اینکه سریعتر به قسمت های عملیاتی و کاربردی برسیم، ناگزیر هستم. خیلی مفصل ننویسم.

الف ) ما برای اینکه:
هم مشکلاتمان را حل کنیم،
هم تعارض هایمان را کم کنیم،
هم آرامشمان را پایدار کنیم.
هم تعاملاتمان و ارتباطاتمان را بهبود بخشیم
هم هیجانات خود را کنترل کنیم.
و هم رشد و ارتقاء خود را تضمین کنیم.
و هم موفقیت خود را تقویت کنیم.
و هم استعدادهایمان را شکوفا کنیم
و هم در قلبمان احساس یقین کنیم.
و هم اضطراب و افسردگی و ترس و نگرانی و وسواس و ... را کنترل کنیم.





ب ) نیاز داریم که :
نخست :
خودمان را دقیق بشناسیم.
همه ابعادمان را فهم کنیم.
هدفهایمان را تبیین کنیم.
اینکه چه فهمی از زندگی ، مدتش، و نهایتش داریم.

لذا تا یک نقشه کامل از وجود خودمان تهیه نکنیم و مبدا و مقصد خودمان را نشناسیم و هدف گذاری نکنیم و امکانات و توانمندیها و استعدادها و منابع خود را نشناسیم نمی توانیم قدم از قدم برداریم.
تا وقتی از خودمان صرفا یک ابهامی از لذتها و نیازها و هیجانها می شناسیم ،حل هر مشکلی ، مشکل دیگری را در پی دارد. پاسخ به هر نیازی ، نیاز بزرگتری را پیش روی ما می گذارد.






خلاصه:
ما با کمک گرفتن از ابزار عقل(تجربه و علم)، و با کمک گرفتن از نور وحی، باید نقشه ای از خود، مبدا، و مقصد خودمان و استعدادهایمان تهیه کنیم. ابتدا باید خودمان را به درستی بشناسیم.
شناخت همه جانبه نیازهایمان. همه نیازهای جسمی و روانی و روحی امان، منجر می شود در شناخت هدف هم خوب عمل کنیم.

آنگاه پس از تهیه این نقشه و شناخت. گامهای عملی خواهیم برداشت ؛برای کسب آنچه که سعادت و آرامش و رشد و رهایش ما را در پی دارد.