* ترک منزل توسط همسرم باعث اختلاف با خانواده ایشان

با سلام
همسرم بعلت علاقه زیادی که به دبیری داشتند پارسال بعد از ثبت نام در یکی از شهرستانهای اطراف محل سکونتمان که مسافت بیش از 3 ساعت را دارد قبول شدند بعد از گفتگو و مشورتی که با هم کردیم که این مسافت برای شما با داشتن یک فرزند 3 ساله مشکل است و با توجه به اینکه منزل پدری ایشان در آن شهرستان اقامت داشت و دخالت های آنها در زندگی ما به گونه ای که همسرم به حرف آنها توجه می کرد و باعث به هم ریختن تفاهم ما می گردید ایشان اصرار زیادی داشتند و خودم برای اینکه حسن نیتم را به ایشان ثابت کنم در کارهای مربوط به استخدامشان به ایشان کمک کردم ولی به ایشان می گفتم که تحت تأثیر صحبت هیچ کس قرار نگیرد و این امر مشکلی در زندگیمان ایجاد نکند ایشان در طول هفته آخر هفته را به منزل می آمدند و با توجه به مشغله کاری خودم و تنها بودنم همیشه با روی خوش از ایشان استقبال می کردم و حتی سعی می کردم مشکلاتی را که در نبود ایشان داشتم کمتر برایشان بازگو کنم متأسفانه همان چیزی که فکرش را می کردم شد و صحبت حاشیه ای که ایشان از شهرستان می آورد گریبان زندگیمان را گرفت هر چه به ایشان پیشنهاد می دادم که با یک مشاور صحبت کنیم تا تمام جوانب برایمان روش شود ایشان با جوابهایی مثل مگر خودم نمی دانیم چکار بکنم یا اینکه مگر احمق هستم که با مشاور صحبت کنم صحبت را بیش از این ادامه ندهم یک حدوداً چهل شب پیش با هم حرفمان شد و ایشان بدون اجازه منزل را ترک کرده و به خانه پدریشان رفتند هرچه تماس تلفنی می گیرم جواب مرا نمی دهند و همگی گوشی هایشان را خاموش کرده اند با توجه به اینکه منزل پدری من نیز در همان شهرستان است از طریق خانواده ام جهت ملاقات با ایشان اقدام شد که همه آنها را با توهین جواب کردند با دایی ایشان که از دوستهای خودم هستند تماس گرفته و به منزلشان رفتم و متوجه شدم ایشان با طرح مشکلات ریز خانوادگی که بین هر زن و شوهری پیش می آید چنان فضایی را در خانواده شان حاکم کرده اند که با توهین از طرف برادرهایشان مواجه شدم (مادر ایشان فوت نموده اند ) بعد از آن با بی مهری تمام فرزندم را به من داد و گفت که دنبال کار طلاقم هستم . با توجه به اینکه تمام حرفهای قبلاً بنده همین داشتن بی مهری از طرف ایشان بوده و متوجه بی اعتنایی ایشان نسبت به زندگی و وابسته بودن به خانواده ای که چندان به درد ایشان هم نخورده اند و با توجه به اینکه بیش از 40 شبانه روز است که تلفن خود را به روی من قطع کرده و هیچ گونه جوابی نمی دهد ولی ایشان را به خاطر زندگیم دوست دارم و این علاقه را به ایشان بسیار بازگو کرده ام نمی دانم چه تصمیمی بگیرم فکر می کنم حرمت زندگی بیشتر از اینها باشد که این خانم چنان لگد مال کرده و چون هیچ ارتباطی با ایشان ندارم بدلیل برخورد بد خانواده شان و فرزندم نیز بیش از 10 روز است که پیش من است مرا راهنمایی کنید

سلام

آخی... http://qsmile.com/qsimages/37.gif چجوری دلش اومد بچه ی 3 ساله رو رها کنه؟؟! خوب شما باید کاری کنی که راضی بشه باهاتون صحبت کنه... مثلا ً بذارین فکر کنه که شما هم می خواین طلاقش بدین!!! از هر طریقی که میتونین بهش برسونین که می خواین برای آخرین بار با ایشون صحبت کنین! شاید راضی بشه برای آخرین بار با شما صحبت کنه... اگر راضی شد ، اونوقت میتونین به این فکر کنین که چه حرف هایی بزنین که بتونین زندگی تون رو دوباره بسازین... می تونین از طریق همون دایی اش با ایشون ارتباط برقرار کنین... به دایی شون بگین که میخوام برای آخرین بار همسرم رو ببینم و اتمام حجت کنم! فکر کنم این تنها راهی باشه که بتونین همسرتون رو ببینین...

امیدوارم موفق بشین با ایشون صحبت کنین... http://qsmile.com/qsimages/79.gif

در پاسخ این دوستم که گفته بودند آرزوی امروزم آرزوی دیروز من بوده باید بگویم که قبلاً خیلی با هم صحبت می کردیم ولی امروز متوجه شدم که ایشان اصلاً احساسی ندارند و صحبت من در ایشان اثر ندارد و نداشته راهی را می روند که دلخواه خودشان است و غرور این اجازه را به ایشان نمی دهد که از چیزهایی و کارهایی که زندگیشان لطمه می زند کوتاه بیایند من فوق لیسانسم را برای بیشتر در اختیار خانواده بودنم کنار گذاشتم

سلام sinali
2 مسئله را به کمک هم بایدتفکیک کنیم.
- بحران کنونی و بستر سازی جهت ارتباط
- حل مسائل و پرداختن به محتویات مشکلتون

فعلا در فاز اول مهم بستر سازی جهت ارتباط هست.
لذا شما باید
یکم: صبور و آرام باشید. خونسردی کمک می کند تا با منطق و نه بر اساس احساس جهت حل مشکل اقدام کنید.
دوم: در زبان و صحبت نرم باشید، وهرگز مقابله به مثل نکنید. آرامش خود را از طریق آرام سخن گفتن، ابراز محبت و ... انتقال دهید. اگرچه فعلا کانال مسدود است، اما بزودی باز می شود.
سوم: در روش قاطع باشید
یعنی استراتژی حفظ همسرتان. لذا حتی اگر ایشون اقدام به طلاق کرد، شما حاضر بشو و میل و رغبت خودت را نسبت به زندگی به او ابراز کن(حتی در دادگاه). و با قاطعیت بگو که به هیچ وجه نمی توانی از او جدا بشوی و دوست داری.

خلاصه:
- خونسرد باشید
- ارتباط کلامی محبت آمیز و مثبت نسبت به او را به خودش و واسطه ها اعلام کنید و اشکالها را فعلا فراموش کنید.
- به هیچ وجه طلاق را قبول نکنید و سعی کنید شما در فاز منطقی بمانید. نباید از طریق شما اقدام قانونی صورت بگیرد. زمان به نفع شماست و منجر به بالا رفتن آگاهی ایشون خواهد شد و احساسات نادرستش ته نشین می شود. اگر تا کنون هم اقدام قانونی کردی، سعی کن پیگیری نکنی.