البته اگر کسی طبیعتاً عصبی مزاج باشد، نمی تواند با کمی تلاش از عصبانی شدن خود در مقابل موضوعی عصبانی کننده خودداری کند.
در این مبارزه بایستی صبر پیشه کنید و برای این کار ابتدا باید با محدود کردن زمان این عکس العمل خارجی شروع کرد. چون شما نمی توانید در عرض یکی دوروز از عصبانی شدن خود در برابر مسئله ای که شما را به حالت انفجار در می آورد جلوگیری کنید ، بنا براین سعی کنید با دیده شدن اولین نشان های بیرونی خشم را به محض اینکه متوجه آنها شدید متوقف نمایید . در آن هنگان شما خواهید توانست کنترل وضعیت تان را در دست بگیرید :
الف) شروع به تنفس عمیق و آهسته کنید.
ب)همه حرکات خود را آهسته کنید تا از طولانی کردن خشم خود بوسیله حرکات ناگهانی و بدون مقدمه جلوگیری کنید.
ج) با صدای آهسته و آرام صحبت کنید.
این سه نکته به شما اجازه می دهد تا دیگر در ورطه خشم فرو نیافتید.
با اجرای همین اصول سه گانه شما خواهید توانست هرچه بیشتر خشم خود را کاهش دهید تا روزی که بتوانید به محض احساس اوج گرفتن آن با انجام تنفس عمیق و آهسته حرف زدن فوراً آن را مهار کنید .
اگر شما طبیعتاً فردی عصبانی هستید ، آموزش خود را با این جملات تلقینی کامل سازید : « من هرروز بهتر و بهتر خشم خود را مهار می کنم » و « من شروع خشم خود را احساس نموده و هرچه بیشتر و بیشتر به سرعت بر آن غالب می شوم».
اگر شما طبیعتی عصبانی ندارید و فقط گهگاه دچار آن می شوید ، اصول سه گانه « تنفس – حرکات – حرف زدن آهسته » برای جلوگیری تدریجی از همه نشانه های بیرونی در لحظه خشم کافی خواهد بود.
در رابطه با تنفس عمیق باید بگوئیم که برای نگهداشتن خشم خود به وسیله تنفس باید بطور آرام و منظم نفس کشید.
نفس خود را به آرامی از طرریق بینی فرو برید و برای بیرون دادن آن طوری این کار را انجام دهید تا مدت آن دو برابر زمان فرو بردن نفس طول بکشد. بعضی از افراد با انجام مکثی نتیجه بهتری بدست می آورند ( یک یا دو ثانیه بین دم و باز دم و همچنین بین بازدم و دم یا در یکی از این دو مورد ) . هردو مورد آن را امتحان کنید و ببینید کدامیک برایتان بهتر است .
بطور خلاصه شما با بکار بردن اصول سه گانه زیربا خشم و عصبانیت خود مبارزه خواهید کرد: