خدواندا تو را شکر می گویم
که آن هنگام که درمانده و تنها و بی کس بودم تو مرا فراموش نکردی و معجزه ات زندگی ام را نور بخشید
تو را شکر می گویم که هر از گاهی با تلنگری به من یادآوری میکنی
زندگی چقدر کوتاه است
همیشه می دانم در بدترین زمان زندگی ام در دردناکترین تازیانه های روزگار
تو مرا به حال خودم وا نخواهی گذاشت
لیک با زبان بی زبانی ام گویمت :چارقت دوزم و کنم شانه سرت!