با محکوم کردن خویش ، با احساس پشیمانی و تاسف خوردن در واقع به
خود لطمه می زنیم .
با احساس پشیمانی کردن و تاسف خوردن در گذشته زندگی می کنیم .
استفاده صحیح و مناسب از احساس زمانی است که از آن برای واکنش مناسب
در برابر واقعیتی از محیط موجود استفاده کنیم ، چون نمی توانیم در گذشته زندگی
کنیم ، نمی توانیم واکنش احساسی مناسبی نسبت به گذشته داشته باشیم .گذشته گذشته
است .
آنچه اهمیت دارد جهت امروز و هدف فعلی است .
< دکتر ماکسول مالتز>
گاهی به هر دلیل گناه و اشتباهی مرتکب می شویم و بعد از ان احساس گناه می کنیم.
این احساس گناه به ما میويده که باید توبه کنیم و گناه را دوباره مرتکب نشویم.
گاهی روش مواجه شدن ما با احساس گناه این طور هست که نمی توانیم خودمان راببخشیم
و این باعث میشود گناه بزرگتری را مرتکب بشویم یعنی "نا امیدی" که در شرایط روحی بد انسان را به سمت انجام دوباره گناه و اشتباه می برد.
این کار اشتباهی هست چرا که بزرگترین گناه را مرتکب میشویم.
جدا خدا چرا همچین چیزی به بنده هاش گفته؟ این جهانی هست که ما در ان به دنیا امدیم که رشد پیدا کنیم و این رشد مراحل زیادی داره ،
این خطا ها و برخورد و تکرار نکردن انها هم بخشی از این پرورش یافتن هست به نوعی تجربه (حالا تلخ یا شیرین ).
نباید سخت گرفت بلکه باید اماده شد برای رفتن. بیاموزیم و برویم همین!
پس سرزنش کردن و احساس گناه شدید کار درستی نیست. لحظه را دریابیم و خود از اتفاق هایی که اطرافمان ميفتد غافل نشویم.
در واقع اینکه خودمان راببخشیم و واقعیت را بپذریم کار سختی هست .
اگر این کار برايمان سخت است بهتراست ابا خود تكرار كنيم که روح و درون خدایی ما هنوز تاریک نشده و این درد و اشفتگی روحی بیانگر این هست که باید کاری کنیم که به سمت ارامش برویم.
گاهی هم احساس گناه ما به افراد دیگر هم مربوط میشود
مثل روابط و برخورد هایی که با دیگران داشتیم.
که شاید کسی را رنجیده باشیم و یا از کسی متنفر باشیم که در هر صورت برای اینکه از این حس رها بشویم
بهترین کار این هست که این روابط پوسیده و رنجش ها و تنفر ها را دور بریزیم و عشق و هماهنگی را درون وجودمون فرا بخوانیم.
شاید با خودمان بگويیم ای کاش میتوانستم دیگران را تغییر بدهم.
این زمانی هست که بیشتر از تغییر دیگران باید به فکر تغییر خودمان باشیم
و ذهن و روحمون را از این اشفتگی ها دور کنیم.
به خود فرصتی دهیم و در ارامشی که به دست میاریم برای دیگران نیز این ارامش را طلب کنیم. این بهترین کمک ما به دیگران خواهد بود.
احساس گناه می تواند افکار و کارهای ما رو تحت تاثیر خودش قرار دهد
به این صورت که منجر به حس نا توانی در ما شود
چون در ذهن دائما این جمله ها تکرار میشن که : در اون لحظه........... باید این کار را می کردم
این تلقینات باعث میشن که وضع روحی بدتری پیدا کنیم.
این وظیفه ماست که هم اکنون خود ار از شر هر انچه در گذشته بوده رها کنیم و بهترین احساس ها را به سمت خودمون جذب کنیم
منبع 1
در طول زندگی دوره ای خود ،
بارها بخاطر یک خطا انسان خویش را محاکمه می کند.
اما تجربیات ما خطا نیستند .
بلکه فقط باید از انها بیاموزیم .
وخویشتن را بخاطر تمام تجربیاتمان ببخشیم .
وچون خود را ببخشیم ودوست داشته باشیم .
راحت تر می توان دیگری را بخشید .
پس در طول قانون معنوی دوم بارها بارها خویشتن را می بخشیم .
انسان تنها موجودی است که همیشه بیاد می اورد ٬ ودرطول زندگی خود خویش
را سر زنش می کند .
اما یاد نمی گیرد که چگونه خطا ها باید تجربه شوند .
کسی که خود را دوست نداشته باشد ٬ هرگز دگری را دوست نخواهد داشت .
کسی که مدام خویشتن را سر زنش می کند ٬ هرگز نمی تواند از خطای دیگران بگذرد .
تمام این هفته را به یاداوری آنچه از خطا هایتان آموخته اید ببردازید .
وخود را بارها وبارها ببخشید .
یادتان باشد چه من ٬چه شما وچه دیگران همه انسانیم وامدیم تا یاد بگیریم .
ودنیا برای همین است .وترازوی قضاوت را کنار بگذارید وجکش ان را دایم بر سر خودتان
ودیگران نکوبید.
منبع 2
عفو و بخشایش در واقع به معنای رها ساختن و دست کشیدن از احساس نامطبوع است.
شما می توانید قانون شگفت شفا را بیدار و فعال کنید، قانون شگفت شفا عبارت است از عفو و بخشایش.
عفو و بخشایش در مانی ذهنی برای علاج هر گونه بیماری است.
ساده ترین راه تمرین،
تمرین عفو و بخشایش این است که هرروز آرام در گوشه خلوتی بنشینید و چشمهایتان را ببندید و این عبارت را تکرار کنید:
هر آنچه را که آزارم داده است می بخشم و عفو می کنم،
هر آنچه که مرا تلخ و ناشادمان کرده است می بخشم و عفو می کنم،
هر آنچه که مرا از نفرت و انزجار لبریز کرده می بخشم و عفو می کنم،
در برون و درون همه چیز را می بخشم و عفو می کنم.
گذشته و حال و آینده را می بخشم و عفو می کنم.
شاید نخستین عمل عفو و بخشایش گرایش شما را عوض نکند و آرامش دلخواهتان را پدید نیاورد
اما بتدریج تحول خواهید یافت،
آن انزجارها به ضرب یک اندیشه منفی ریشه نگرفتند تا به ضرب یک اندیشه مثبت نابود شوند.
به مصلحت خودتان است که هرگونه آزار گذشته و حال را نه محض خاطر شخص
آزار رساننده، بلکه به خاطر وجود خودتان ببخشایید و عفو کنید.
بگزارید به شما بگویم که اگر در زندگیتان مشکلی داری
د هر نوع مشکلی باید چیزی یا کسی را ببخشایید و عفو کنید،
اگر در جسمتان دردی یا در زندگیتان اوضاع و شرایط ناخوشایندی دارید،
اگر قرض و بدهی یا رنج و بدختی یا فقدان و آشفتگی و پریشانی و هر گونه فلاکتی دارید باید کسی را یا چیزی را ببخشایید و عفو کنید.
انسانی که می بخشد و عفو می کند صاحب راه حلهای الهی می شود.
در کنار عفو و بخشایش دیگران ضرورت دارد که خودتان را نیز ببخشایید،
ملامت خویشتن به تندرستی و توانگری لطمه می زند.
هر شب بیش از خواب نیم ساعت بنشینید و هر کس را که مورد پسند و تاییدتان نیست ذهنا ببخشایید و عفو کنید.
منبع 3
● یک آزمایش!
روبه روی آینه بایستید و تمرکز کنی
د با دقت به رنگ چشم ها، خطوط مورب و موازی صورت خود را نگاه کنید!
بعد از چند لحظه تمرکز، احساس می کنید که سال هاست خود را در آینه به این دقت نگاه نکرده اید.
سپس پنج بار با آرامش و از صمیم قلب با ذکر نام کوچک خود به تصویر بگویید:
... جان دوستت دارم، ... جان خیلی دوستت دارم. من همه کارهایت را تایید می کنم! من به خوبی می دانم که تو بی گناهی...! جان من خیلی دوستت دارم.
آیا می توانید به دفعات یاد شده این کار را انجام دهید؟
اگر توانستید که بسیار خوب به شما تبریک می گویم!
شما خود را دوست دارید، پس دیگران را هم می توانید دوست داشته باشید
و در نهایت خداوند را و رابطه شما به این شکل می شود: (خدا= خلق=خودم).
اما اگر نتوانستید! نگران نباشید، ۹۸ درصد از مردم نمی توانند این کار را به خوبی انجام دهند!
برگردید به گذشته، اشتباهات خود را ببخشید و بدانید که اگر اشتباه نبود، هرگز بشر متعالی نمی شد...
بخشیدن خود را یاد بگیریم
● آزمایش بعدی!
یک برگ کاغذ بردارید و بالای آن بنویسید افرادی که به من بدی کرده اند،
از جمله: عزیزانم را از من گرفته اند و به هر نحوی عامل رنجش شدید من شده اند.
نام این افراد را بنویسید: (به صورت ستونی) سپس به روی هر اسم خوب تمرکز کنید و چهره آن فرد را در نظر بگیرید.
لحظاتی بعد، روبروی نامش بنویسید: دوستت دارم، از گناه تو گذشتم!
آیا می توانید این کار را بکنید؟
یقین بدانید اگر نتوانید این کار را بکنید و دیگران را ببخشید، هرگز قادر به بخشودن خود نخواهید بود.
● یک پیشنهاد!
خود را ارزیابی کنید. می پرسید چگونه؟ ارزیابی یعنی چه؟
به بیانی ساده:
ارزیابی یعنی، نگاهی به صفات خوب یا بد خود داشتن، به عبارتی، صفات خود را تحلیل کردن و در نهایت، تقویت صفات خوب و تضعیف صفات بد است...
منبع4
