+تنبيه كردن همسر

با سلام خدمت دوستان عزيزم .
من در موضوعات قبلي در مورد همسرم مطالبي نوشته ام . و البته ايشان با رفتارها خود خيلي روح مرا آزار داده است . و با توجه به اينكه من در برابر او سكوت مي كردم گستاخي او بيشتر شده بود . به طوري كه ديگه طاقتم تمام شد . وقتي مي ديدم با خانواده من كه با احترام برخورد مي كنند خيلي پر توقع و خرده گير است . در حالي كه من به خانواده او احترام زيادي مي گذارم . به ستوه آمدم و تمام اين شرايط باعث شد كه من اكشن ناگهاني بگيرم و پس از يك دعواي حسابي البته خيلي جا خورد چون فكر نمي كرد تا اين حد از دستش عصباني باشم تصميم گرفتم ديگر اجازه ارتباط او با خانواده ام را به او ندهم موضوع را به خانواده ام گفتم و آنها از رفتارهاي او تعجب مي كردند و متاسفانه ذره ذره از چشم خانواده ام نيز افتاده است .
شوهرم خيلي شاكي شد كه چرا موضوع را باخانواده در ميان گذاشته ام .ولي چاره اي نداشتم. .و البته بعد از اين اتفاقات رفتارش با من خيلي بهتر و محتاط تر شده است . حالا از شما ميخواهم مرا راهنمايي كنيد آيا همچنان بدون همسرم با خانواده ام رفت و آمد كنم ؟ اينجوري خودم خيلي راحت تر هستم . البته شوهرم دوست ندارد بدون او جايي بروم . و آيا راه درست را انتخاب كرده ام .
با تشكر از شما

سلام به اسماء عزیز:
دوست من مساله شما در مورد خیلی از زوجها صدق میکنه ولی به نظر کار اشتباهی که ممکن در این مابین انجام بده اینه که خصوصیات بد همسرت یا درشتگوئیهای اون و بد اخلاقیها و محالفت اون رو در مورد خانواده به اونها نشون بدی و اجازه بدی که خانواده شما احترام و محبتی که نسبت به اون دارن رو ازدست بدن.
به هر حال با اینکه کار اشتباهی هست ولی خوب شما انجام دادین ولی خوب ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه هست. رفت و آمد شما با خانواده بدون حضور همسر 100 % نتایجی خواهد داشت که با مرور زمان نشون داده میشه..به عنوان مثال ارزش و احترام و یا حتی کوچکترین میزان حب بین اونها از بین میره... از قدیم گفتن از دل برود هر انکه از دیده رود.. پس به نظر من شما باید سعی کنی دوباره جایگاه همسرت رو در خانواده خودت درست کنی و البته به همسرت نشون بدی که این کارها رو به خاطر اون انجام میده و اون اگر مایل به ارتباط هست احترام متقابل رو داشته باشه... چون این ارتباط یک طرفه کم کم برای شما خسته کننده و حتی سخت خواهد شد. پس سعی خودت رو بکن.
موفق و سعادتمند باشی

سلام اسما جون. ادامه این روش در دراز مدت نتایج خوبی به بار نمیاره ممکنه اولش براش خیلی سخت باشه و موقتا شما هم نتیجه بگیری ولی اون عادت میکنه که دیگه خونه شما نیاد و اتفاقا خیلی هم راحتتره و بهش هم بیشتر خوش میگذره و دومین اشتباهت هم اینه که وجهه اونو تو خونواده ات خراب کردی . به نظر من این رودروایسی اون با خونواده ات نباید از بین بره . همه باید برای همسر شما ارزش و احترام قائل باشند تا اونم نهایت سعیشو برای خوبتر بودن بکنه . حالا برای یکبار بد نیست ولی دیگه از خودت و خانوادهات مایه نذار . یه جورایی تو هم از خانواده اش متوقع بشو و یه کمی برای اینکه زشتی کارشو نشونش بدی خورده بگیر و این را هم خیلی کشدار نکن..

سلام اسما جان
سعي كن از اين به بعد كم كم پيش خانواده ات از همسرت تعريف كني و بگو كه رفتارش تغيير كرده . اينكه همسرت با خانواده ات اصلاً رفت و آمد نكند كه درست نيست ولي براي جلوگيري از كدورت سعي كن رفت و آمدشان محدودتر باشد گاهي خودت تنها برو وگاهي اوقات با همسرت . سعي كن بحثها وموضوعاتي كه او را مكدر مي كند پيش نيايد و خودت هدايت كننده صحبتهاي اين مجالس باش .
خيلي وقتها اين خرده گيريها علتش آن است كه فرد همسرش را فقط براي خودش مي خواهد و خانواده همسرش را رقيب خود مي بيند شايد دلش مي خواهد بيشتر تو به او توجه كني تا به خانواده ات .
ما معمولاً خيلي اوقات رفتارهاي ديگران را نمي بخشيم فقط سعي مي كنيم آنها را فراموش كنيم و بعد ازمدتي اين ناراحتيها مثل دمل چركي سرباز مي كند و واكنش خيلي تندي مي كنيم كه هميشه هم خوش عاقبت نخواهد بود ولي اگر آنچه ناراحتمون مي كند بدون نعارف به هم بگوييم شايد خيلي زودتر مشكلات حل شود .

سلام مستانه جون.
(راستش من يه بار ديگه هم برات نوشتم ولي همين كه خواستم بفرستم برقها رفت!در هر صورت بريم سر اصل مطلب)
منم تقريبا با نظر دوستان موافقم.ولي يه چيز رو فراموش نكن.بهتره همسرت باور كنه در هر شرايطي درجه اول در زندگيت هست و خانواده ات يا هر كس ديگه در مراحل بعديه.
بهتره به خانواده ات هم بگي كمي مراقب رفتارشون مقابل همسرت باشن شايد يه جاهايي حق با او باشه.خودت اگه مي خواي تنها بري خانه پدر و مادرت برو و هر جور دوست دارين باش.ولي حداقل هفته اي بك بار به صورت يه مهموني نيمه رسمي با همسرت به اونجا برو.در اين مدت فكر كنم اگه بتوني يه رابطه مناسب بين خانواده و همسرت ايجاد كني واقعا بايد به خودت تبريك بگي .
اميدوارم شاد و خوشبخت باشي.

با سلام خدمت دوستان خوبم
ازتون به خاطر راهنمايي هاي ارزنده تون متشكرم . ولي باور كنيد خانواده من آدماي بي آزاري هستند كه تا وقتي خودم زبونم باز نشد و دردم رو نگفتم چيزي به روم نياوردند .حالا هم حرفي نمي زنن و مشكل واقعي من وابستگي بيش از حد شوهرم به منه كه اصلا" نمي تونه باور كنه من شخصيت مستقل دارم با علايق و ارتباطات مستقل. به طوري كه حتي براي انجام كارهاي خانه هم بايد از او اجازه بگيرم و تنها اجازه شستشوي ظرفها را دارم و مثلا" اگر مرا در حال مرتب كردن كمد ببيند انقدر سرو صدا مي كند كه چرا اينكار رو مي كني .لازم نيست .خودم مرتب مي كنم كه من از كارم پشيمان مي شوم .البته دلم نمي خواهد بگوييد از روي دوست داشتن اين حركات را انجام مي دهد . يك جورايي نا خواسته استقلال رو ازم گرفته ولي من مدتيه كه ديگه به حرفاش اهميتي نمي دم و كار خودم رو انجام ميدم . راستي در جواب حرفش كه پرسيد چرا مرا از رابطه با خانوادت منع كردي؟ بهش گفتم تو كه خانواده من رو قبول نداري و مدام تحقير مي كني .چرا دوست داري با اونا رفت و آمد كني .با اينكه به خودم خيلي محبت مي كنه و چيزي برام كم نمي زاره به دلايلي كه ذكر كردم با اينكه خيلي دوستش دارم ولي بيشتر به چشم يه دشمن به او نگاه مي كنم تا يه همسر دلسوز . البته خودش هم اينو مي دونه . و ازم توقع داره با اين همه رفتار ضد اجتماعي باز هم كنار او باشم تا مقابل او . يعني وقتي داره از كسي انتقاد مي كنه يا كسي رو بي جهت زير سئوال مي بره و كوچك مي كنه منم ازش حمايت كنم .به نظر او همه به زندگي عاشقانه مون حسادت مي كنند و چشم همه شور است و براي خودش هم هزار تا توجيه مياره. به نظر شما براي اينكه زندگي بهتري داشته باشم تا حدودي تصديقش كنم و به قول خودش كنارش باشم و يا پيشنهاد ديگري داريد.