نمایش نسخه قابل چاپ
سلام. من یک نفر را دوست دارم ولی شرایط طوری است که فکر می کنم نمی توانیم یکدیگر را خوشبخت کنیم. برای همین در هنگام تصمیم گیری برای ازدواج احساسم را نادیده گرفتم ولی حالا هر چه تلاش می کنم نمی توانم دلم را راضی کنم تا کمتر به او فکر کند. خواب راحت ندارم، نمی توانم چیزی بخورم، تمرکزم را روی کارها از دست دادم و ...
امکان دسترسی به مشاور را هم ندارم. چکار کنم تا فراموشش کنم؟ ناگفته نماند که من سالهاست به او فکر می کنم.
دوست عزیز به تالار همدردی خوش آمدی:72:
بنظر میاد لازم باشه کمی بیشتر از خودت و طرف مقابلت بگی، تا دوستان بتوانند با تکیه به آنها شما رو هرچه صحیح تر راهنمایی کنند.
- شما و ایشان چند سالتونه؟
-چطور با هم آشنا شدین؟
- شما اصلا خانم هستید یا آقا؟
-چه چیزی باعث شد که پا روی احساستون بگذارید و او را مناسب ازدواج ندانید؟
آره اینهایی که blue sky پرسید جواب بده تا راهنمایی کنیم.
سلام
دوست غیر قابل فراموش هست . اگه تونستیم فراموشش کنیم باید بدونیم که دوستش نداشتیم و یه توهم یا خیال و . . . برا خودمون به اسم دوستی درست کرده بودیم .
اصل حرفم یادم رفت . توهم و خیال و . . . رو میشه فراموش کرد . فقط باید جاش یه واقعیت بزاریم .
سلام من برگشتم. وقتی سوالم را مطرح کردم با خودم گفتم یکجوری با این موضوع کنار می آیم ولی نشد برای همین تصمیم گرفتم دوباره برگردم و تلاش کنم.
در جواب سوالهای blue sky باید بگویم که:
1- هم من و هم اون در نیمه دوم دهه سوم زندگی هستیم.
2- ما با هم فامیل هستیم و فقط چند بار همدیگر را دیدیم و درباره مسایل علمی صحبت کردیم.
3- وقتی شرایط را بررسی کردم دیدم آن چیزهایی را که می خواهم در آینده داشته باشم اون نمی تواند به من بدهد.
حالا از اینکه به او جواب رد دادم پشیمانم اما دیگر امکان نداره که بتوانیم با هم باشیم چون اون نمی خواهد. هر کاری می کنم نمی توانم با این موضوع کنار بیایم و خودم را آرام کنم.
[quote=دنیای بزرگ]
سلام من برگشتم. وقتی سوالم را مطرح کردم با خودم گفتم یکجوری با این موضوع کنار می آیم ولی نشد برای همین تصمیم گرفتم دوباره برگردم و تلاش کنم.
در جواب سوالهای blue sky باید بگویم که:
1- هم من و هم اون در نیمه دوم دهه سوم زندگی هستیم. من یک دخترم.
2- ما با هم فامیل هستیم و فقط چند بار همدیگر را دیدیم و درباره مسایل علمی صحبت کردیم.
3- وقتی شرایط را بررسی کردم دیدم آن چیزهایی را که می خواهم در آینده داشته باشم اون نمی تواند به من بدهد.
حالا از اینکه به او جواب رد دادم پشیمانم اما دیگر امکان نداره که بتوانیم با هم باشیم چون اون نمی خواهد. هر کاری می کنم نمی توانم با این موضوع کنار بیایم و خودم را آرام کنم.
همه چیز برایم بی معنا شده، تمام چیزهایی که تلاش می کردم به دست بیاورم برایم پوچ پوچ به نظر می آید. اون قبلا نامزد داشت اما به دلیلی نامزدی شان به هم ریخت، من حتی وقتی که نامزد داشت نتوانستم فراموشش کنم. حالا باید چکار کنم؟ چه خاکی بریزم که بتوانم برگزدم به زندگی عادی. من آدم احساساتی نیستم ولی در این مورد واقعا ماندم!
[quote=دنیای بزرگ]
سلام من برگشتم. وقتی سوالم را مطرح کردم با خودم گفتم یکجوری با این موضوع کنار می آیم ولی نشد برای همین تصمیم گرفتم دوباره برگردم و تلاش کنم.
در جواب سوالهای blue sky باید بگویم که:
1- هم من و هم اون در نیمه دوم دهه سوم زندگی هستیم. من یک دخترم.
2- ما با هم فامیل هستیم و فقط چند بار همدیگر را دیدیم و درباره مسایل علمی صحبت کردیم.
3- وقتی شرایط را بررسی کردم دیدم آن چیزهایی را که می خواهم در آینده داشته باشم اون نمی تواند به من بدهد.
حالا از اینکه به او جواب رد دادم پشیمانم اما دیگر امکان نداره که بتوانیم با هم باشیم چون اون نمی خواهد. هر کاری می کنم نمی توانم با این موضوع کنار بیایم و خودم را آرام کنم.
همه چیز برایم بی معنا شده، تمام چیزهایی که تلاش می کردم به دست بیاورم برایم پوچ پوچ به نظر می آید. اون قبلا نامزد داشت اما به دلیلی نامزدی شان به هم ریخت، من حتی وقتی که نامزد داشت نتوانستم فراموشش کنم. حالا باید چکار کنم؟ چه خاکی بریزم که بتوانم برگزدم به زندگی عادی. من آدم احساساتی نیستم ولی در این مورد واقعا ماندم!
دو سوال دیگه:
خب از اون چی می خواستی که نمی تونست برات فراهم کنه؟
حالا چرا بی خیال اون چیزا شدی و ازش نمی خوای؟
من در موقعیت اجتماعی نسبتا خوبی هستم، در همه کارها استقلال تام دارم، والدینم تاکنون به من نگفته اند که باید چه کاری را انجام بدهم. موضوع مهم این جاست که من در یک کشورم و او در کشوری دیگر. وقتی به پیشنهادش فکر کردم و شرایط را بررسی کردم دیدم باید از همه چیزهایی که تابحال در زندگی به دست آورده ام چشم پوشی کنم، از کارم، والدینم و ... وقتی که رد کردم، دلم را نادیده گرفتم و خواستم کارم عاقلانه باشد.
اما حالا، نمی توانم فراموشش کنم من سالها منتظرش بودم و وقتی در اوج ناباوری از نامزدش جدا شد من ردش کردم. فکر می کردم می توانم اهمیتش را در زندگی ام نادیده بگیرم اما نتوانستم.
حالا به دنبال دلیل یکجا نشدن نباشیم، کمک کنید تا راه حل برگشتن به زندگی عادی را پیدا کنم.
مثل اینکه کسی حاضر نیست به من کمک کند. فقط خدا و خودم
دوست عزیز به این فکر کن که اگر با تمامی اون تفاوتها و اختلافاتی که داشتید(و اینکه گفتید اون نمیتونه منو به آرزوها و اهدافم در زندگی برسونه) میرفتید زیر یک سقف و بعد میونتون به هم میخورد،فقط سالهایی از عمرت رو از دست میدادی.توی این دنیای به این بزرگی حتما کسی هست که دلخواهت باشه و بتونه خوشبختت کنه:72:
Mahta جان! من این را می دانم اما نمی توانم فراموشش کنم، راهی برای فراموش کردن به من یاد بدهید. چون کم کم دارم از بین می روم. جای قلبم چنان تنگ است که حتی نفس نمی توانم بکشم.
تا یکشنبه نمی توانم جواب بدهم و یا چک کنم.
سلام.نقل قول:
نوشته اصلی توسط دنیای بزرگ
خدا خیرت بده به خاطر ایجاد این تاپیک !
هیچ وقت فکر نمیکردم بیام و توی همچین انجمنی عضو بشم.
ولی حالم خیلی خیلی بده ! زندگیم کاملا" متوقف شده، گره خورده، ... اصلا" همینی که "دنیای بزرگ" فرمودن : نفسم بالا نمیاد، کاملا" درمانده شدم.
صبح ها رو با یک آه "جان سوز" شروع میکنم، به نظر مضحک میاد ! ولی متاسفانه حقیقت داره.
عذر میخوام که پابرهنه وسط تاپیک شما وارد شدم ! فقط خواستم 4 خط بنویسم که یکم؛ فقط یکم آروم بشم چون حتی برای نزدیکترین افراد خانواده ام نمی خوام درد و دل کنم.
با تشکر.
سلام.
خیلی واضح نگفتی مشکل چی بود که ردش کردی،ولی از نوشته هات معلوم بود که مشکل اساسی بوده!ببین دوست عزیزم،تو باید تکلیف رو با خودت روشن کنی.واقعا اونو برای زندگیت میخوای یا نه.اگه فکر مکنی هنوز جا داره که بخوای بهش فکر کنی،راهایی هست که بتونی دوباره باهاش ارتباط برقرار کنی.ولی اگه نمیخوایش،دلیلی داره که مدام توی ذهنت بیاریش؟وقتی نمیتونه خوشبختت کنه دیگه دلت با چه چیز اون آدم خوشه؟ببینم،نکنه فقط از سر احساس تنهاییه؟ قدر لحظه لحظه زندگیتو بدون و این نکته رو هیچوقت فراموش نکن که قیمتی ترین دارایی تو لحظه های ناب جوونیته.به کارهایی که دوست داری مشغول باش.زمانت رو با تفریحات و کارهای مورد علاقت پر کن.با دوستات بیرون برو...نمیدونم،هر کاری که خوشحال ترت میکنه.
از خدا کمک بگیر. ...هیچوقت تنهات نمیذاره...بهت اطمینان میدم.
منتظر خبرای خوبت هستم.:72:
:72:با سلام به همه دوستان خوبم
تنها راه فراموشي گذشت زمان است
و در اين مدت به چيزاي ديگه فكر كن
واقعيت اينه كه عشق به كسي زماني بوجود مياد كه ما تصور ميكنيم تنها با وجود اون ميتونيم به خوشبختي برسيم پس بعد از اين بياد داشته باش كسي رو دوست داشته باشي كه بدوني مال خودت ميشه نه اينكه تصور كني مال تو خواهد شد
دوست عزیز سلام
اول از همه ببخشید اگه صحبتم تکراریه چون نوشته های دوستان رو نخوندم
به نظر من این بستگی به خودتون داره که چه طور با این مسئله برخورد کنی
اول اینکه باید به این باور رسیده باشی که این رابطه تحت هیچ شرایطی نباید ادامه پیدا کنه
دوم اینکه هرچیزی که شمارو به یاد و خاطراتی که با اون شخص داشتین میندازه رو حذف یا غیر قابل دسترس کنید
سوم اینکه سعی کنید خاطرات رو توی ذهنتون مرور نکنید به خصوص خاطراتی که خوبیها وصفات مثبت اون شخص رو به شما یاد اوری میکند البته این کار به زمان احتیاج داره و باید صبور باشی...به نظر من اگه ذهنتو درگیر کاری که هم دوست داری و هم نیاز به تمرکز داره بکنی این کار خیلی راحت تر میشه
دراخر سعی کن مدام یاد اور بشی که بنا به دلایلی که خودت میدونی این رابطه باید تموم میشده و شما تصمیم درستی گرفتی و حاضری تمام دلتنگیها و سختیهای این تصمیم رو هم بپذیری
درکل باید به خودت فرصت بدی تا وابستگیهایی که درطول مدتی ایجاد شدن درطول مدت هم رنگ ببازن واز بین برن....انتظار نداشته باش ظرف یه مدت کوتاه همه چی تموم بشه و به آرامش از دست رفتت برسی ....ولی اینکه چه قدر طول بکشه همون طور که بهت گفتم دیگه بستگی به خودت داره
موفق باشی دوست من
برای سریعتر فراموش کردن و نجات از این شرایط مرگبار (من هم شدیدا این مشکلو دارم. از نامزدم بعد از 6 سال جدا شدم و اون همه زندگیم بود) حتما باید اهداف و چیزهایی که (بجز اون) خوشحالت میکنه جدی پی بگیری و حتما جایگزینی پیدا کنی که به زندگیت معنا بده. دوست من میدونم اینکار خیلی سخته و اصلا دست و دلت نمیره. باید باور کنی که اون مرده و تو باید از اینجا به بعد رو باید تنها پیش بری. تلاش کنیم و بهم کمک کنیم. بای
Mahta[/quote][/code] جان نوشته:
ببینم،نکنه فقط از سر احساس تنهاییه؟
سلام. در جوابت باید بگویم که من کسی نیستم که به خاطر تنهایی کسی را دوست داشته باشم. من واقعا اون را دوست دارم ولی نمی توانیم با هم باشیم به خاطر شرایط متفاوت زندگیمان و با اینکه من پشیمان شدم اما حالا اون نمی خواهد که با هم باشیم. من می دانم که باید فراموشش کنم ولی نمی دانم چطور؟! اون خواه نا خواه تغییراتی را در زندگی ام آورده است که نمی گویم که نمی توانم اما نمی خواهم فراموشش کنم. من نمی خواهم کسی را فراموش کنم که من را به خدا نزدیک تر کرده است. همه زندگی ام فلج شده است.
سلام.
اگر واقعا انسان خوبیه و شما را به قول خودتون به خدا نزدیکتر کرده چرا می خواهی فراموشش کنی!
هر فرد ممکنه انسانهای زیادی را تو زندگیش دوست داشته باشه.نسبت به انها احساس خاصی داشته باشه و ....
اما این به این معنی نیست که باید با همه انها ازدواج کرد.
نظر من اینه که خصوصا چون فامیله نیازی نیست فراموشش کنید.واقعیت اینه که نباید به چشم همسری به اش نگاه کنید.برای موفقیت خود و او دعا کنید.به خدا توکل کنید برای اینده ای بهتر.
و نهایتا به هیچ عنوان همسر ایندتان را با او مقایسه نکنید.چون هر فرد خوبیها و بدیهایی دارد.و قطعا بدیهای این فرد چون وارد زندگی مشترک نشده اید از دید شما پنهان است.
موفق باشید
تشکر از همه شما دوستان که تلاش می کنید به من کمک کنید.
367 خوشحال می شوم اگر از حالات خودت برایم بنویسی. شاید بتوانیم با خواندن حالات مشابه خودم و تجربه های دیگران کمی احساس راحتی کنم.
آقا جلال یک سوال: جلوی گذشت زمان را نمی توان گرفت اما چطور زمان به من می تواند کمک کند وقتی که خودم را در دیروز جا گذاشتم؟
من تصور نکردم که با اون به خوشبختی می رسم، عقلم می داند که زندگی با اون مشکلات زیادی به همراه دارد ولی دلم می گوید نه! با جنگ این دو تا چکار کنم؟
Meral جان! فعلا تنها راه ارتباطی ما اینترنت است که اون on نمی شود. مشکل اینجاست من نمی توانم دلم را راضی کنم تا فراموشش کنم.
Kashmar جان! این ها را همیشه با خودم تکرار می کنم اما در عمل نمی توانم پیاده کنم.
من باید چکار کنم؟؟؟!!!
تا هفته بعد نمی توانم چک کنم یا جواب بدهم. راهنمایی هاتان را سعی می کنم به کار بگیرم.
[/code] جان نوشته:نقل قول:
نوشته اصلی توسط دنیای بزرگ
ببینم،نکنه فقط از سر احساس تنهاییه؟
سلام. در جوابت باید بگویم که من کسی نیستم که به خاطر تنهایی کسی را دوست داشته باشم. من واقعا اون را دوست دارم ولی نمی توانیم با هم باشیم به خاطر شرایط متفاوت زندگیمان و با اینکه من پشیمان شدم اما حالا اون نمی خواهد که با هم باشیم. من می دانم که باید فراموشش کنم ولی نمی دانم چطور؟! اون خواه نا خواه تغییراتی را در زندگی ام آورده است که نمی گویم که نمی توانم اما نمی خواهم فراموشش کنم. من نمی خواهم کسی را فراموش کنم که من را به خدا نزدیک تر کرده است. همه زندگی ام فلج شده است.
[/quote]
شما عاقل و بالغ و مختار هستید . اگر شما نخواهید کاری را انجام دهید هیچ کس نمیتواند شما را کمک کند .
من تصور نکردم که با اون به خوشبختی می رسم، عقلم می داند که زندگی با اون مشکلات زیادی به همراه دارد ولی دلم می گوید نه! با جنگ این دو تا چکار کنم؟
باز هم انخاب با شماست ، انتخاب حرف عقل یکسری پیامدهایی دارد و انتخاب حرف دل یکسری پیامد دیگر که هر دو هم کاملا مشخص هستند . این شمائید که میتونید انتخاب کنید و عواقب هر انتخابی هم کاملا بر گردن خودتان است .
تشکر digitalman!
مسئله اینجاست که چطور به دلم بگویم: ولش کن. من هیچوقت کاری را بر اساس دل انجام ندادم و این اولین باری هست که دلم اینقدر پافشاری می کند. نمی دانم چکار کنم تا آرام شود و به زندگی عادی برگردد. این مسئله شرایطی را ایجاد کرده است که به نظر خودم شدم دو نفر، نفر عقل می گوید این کار را بکن و نفر دل می گوید اون کار را بکن!
می دانم در زندگی باید به عقل ارزش بدهم اما در این مورد نمی دانم چطور باید این کار را بکنم. اوایل نمی خواستم فراموشش کنم اما وقتی دیدم خیلی آزاردهنده است تصمیم گرفتم این کار را بکنم ولی اصلا دست خودم نیست، نمی توانم دلم را آرام کنم. دیشب بی اختیار گریه می کردم هر چی به خودم می گفتم آرام باش، با اون زندگی کردن نتیجه بدی دارد و چیزهایی شبیه به این. اما...
با کسی هم نمی توانم درددل کنم چون بلد نیستم احساسم را بگویم. باز خدا را شکر این تالار را پیدا کردم تا بنویسم. فقط اگر با جزئیات نمی نویسم به این خاطر هست که هنوز سخته که احساساتم را به دیگران بگویم. من کسی ام که هنوز نتوانسته ام حتی یک دوست صمیمی برای خود انتخاب کنم.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط دنیای بزرگ
دل !! یا احساسات بخشی از وجود انسان است . اما شما تمام وجود خود را به این بخش سپرده اید . شما باید یاد بگیرید احساسات خود را کنترل کنید نه اینکه احساسات شما را کنترل کنند . وگرنه در مسائل دیگر هم به مشکل میخورید .
قدم اول خواستن است . شما واقعا باید بخواهید . قدم بعدی تمرین هست . دل شما نباید برای شما تعیین تکلیف کند شما باید احساس خود را کنترل کنید و به موقع آنرا به کار برید ( مثلا برای همسر آینده یا برای پدر و مادر و ... )
اگر شما همواره تکرار کنید که نمیتوانم و ... شرایط بهتر نمیشود که هیچ بدتر هم خواهد شد . اصلا لازم نیست دل خود را راضی کنید ( تجربه نشان داده دل !! یا همان احساسات به این راحتی راضی نمیشوند و اگر مجال پیدا کنند شما را به هرجایی خواهند برد ) شما باید دلتان را کنترل کنید .
من هم با نظر digitalman موافقم.باید بخوای...:72:
سلام. تشکر از همه شما دوستان که به درددلم توجه کردید. در این مدت به اینجا سر نزدم تا از هر چیزی که مربوط به اون هست فاصله بگیرم تا بتوانم خود را کنترل کنم. کمی موفق شده ام و حالا آرام تر هستم. دعا کنید تا بتوانم به آرامش بیشتری دست پیدا کنم. واقعا تشکر می کنم که در این راه به من کمک کردید. به این نتیجه رسیدم که من نباید متوقف بشوم، در زندگی اهداف دیگری هم دارم که باید برای رسیدن به آن ها تلاش کنم. نمی گویم که فراموشش کرده ام اما می خواهم احساسم را کنترل کنم تا مانع پیشرفتم نشود.
اگر مشکلی پیش آمد باز هم از شما کمک می گیرم.
امیدوارم همه ما بتوانیم با کمک خدا، همان باشیم که برای آن بودن آفریده شده ایم.
با سلام خدمت همه دوستان عزیز باید بگم با تمام احترامی که به همه قائلم و به خوبی این دوست عزیز رو راهنمایی نکردین. برای راهنمایی شما باید چند نکته رو بگم اولش اینه که هرکی گفته با گذشت زمان همه چی حل میشه کاملا اشتباهه چون کاری از دست زمان بر نمیاد شما باید خودتون کاری انجام دهید نکته بعدی باید به شما بگم الان شما در وضعیتی قرار دارین که انگار خدای نکرده یک عزیزی رو از دست دادین ولی دفنش نکردین وهمیشه جلوی چشم شماست یه لحظه فک کنید اینجوری چی میشه تا آخر عمرت غمت جلوی چشمه و یه لحظه حال خوش نداری پس باید عشقتو دفن کنی حالا تو تصمیم گرفتی دفن کنی ولی نمیدونی چه جوری .ببخشید خیلی وقت میخواد ولی الان کار دارم اگه تونستین king61642012@yahoo.com من بعضی وقتها هستم اگه بتونم همه جوره کمک میکنم در ضمن من خودم هم این مشگل رو داشتمنقل قول:
نوشته اصلی توسط دنیای بزرگ
دوست عزیز اولا تاپیک تاریخ گذشته است . به تاریخ توجه کنید.
دوما قرار دادن ایمیل خلاف قوانینه سایته