کارهایی که تا الآن برای بهبود روابط اجتماعی ام انجام دادم

سلام
از دبیرستان توی روابط اجتماعی ضعیف بودم و تقریبا یه جور اضطراب اجتماعی داشتم
با ورودم به دانشگاه سعی کردم به این خجالت و کمرویی غلبه کنم

اول از سایت همدردی تشکر میکنم چون خیلی از تاپیک ها رو خوندم و کمکم کرد.

یه سری کارها انجام دادم که روابط ام بهتر بشه. مثلا وارد انجمن علمی دانشکده مون شدم.
یا سعی کردم تماس چشمی برقرار کنم و اگه هم رشته ای هامو دیدم سلام کنم. حتی اگه شده با تکون دادن سرم.

و تا اینجا خداروشکر نسبتا خوب بوده. اکثریت حداقل منو به قیافه هم که شده میشناسن و میشه گفت تاحد خوبی از اون حالت "نامرئی" بودن خارج شدم.

ولی هنوز به اون حدی که دوست دارم نرسیدم. مشکلی که الان دارم مشکل توی باز کردن صحبته. من واقعا نمیدونم یه گفتگوی عادی رو چجوری شروع کنم و جلو ببرمش. گاهی یه سری جرقه ها به ذهنم میخوره ولی توی ادامه ی مکالمه به مشکل برمیخورم.

علاوه بر اون هنوز هم تا حدودی از وارد شدن به یک جمع خجالت میکشم (هرچند خیلی کمتر شده ولی هنوز هم هست)

سلام خدمت شما دوست عزیز :)


کتاب آیین دوست یابی از دیل کارنگی کمک خوبی به شما میکنه ،،،بخر و بخون . ( همون بِبَر و بِبُر خودمون )
:)
موفق باشی.

منم تو سن کم تا حدودی این مشکلو داشتم اما به مرور زمان کاملا برطرف شد. الانم اهل شلوغ بازی نیستم. اما اونقدی اعتماد به نفس دارم که هیچ مشکلی توی این خصلتم نمیبینم و خیلی ام راحت هرجا لازم بدونم حرفمو میزنم. کم حرفی و ارامش تو فرهنگ ما ضعف محسوب میشه و اعتماد بنفس اینجور ادمارو میگیره. درحالی که اساسا ضعف نیست و خصوصیت ذاتیه ادمه. اما نباید اعتماد بنفستو بگیره. اعتماد بنفسه که جذابیت میاره نه شلوغ بازی و پرحرفی وباعث میشه دیده بشی. شما که خیلی خوب نوشتی. معلومه خوب و با فکر حرف میزنی. خب همینجوری حرف بزن. با خیاله راحت همون چیزی که داره تو فکرت میگذره رو بگو. بعدشم خودتو هی مرور و سرزنش نکن. کم کم برات عادی میشه و بعد مدتی همه میدونن اگه اونی هستی که پرحرفی نمیکنه ولی وقتی حرف میزنه حرف حساب میزنه. حالا اگه حس میکنی میتونم کمکت کنم دقیقا حس بدی که تو موقعیت خاصی داری رو بگو. منم خودم جنگیدم تا اعتماد بنفسمو بدست آوردم و توی دوره ای این استرسا رو گذروندم