ابروم رفته...چیکارکنم

سلام دوستان
نمی دانید چقدر دوست دارم با کسانی حرف بزنم که مرا نشناسند و نبینند...باور کنین از همتون خجالت می کشم با اینکه نمی بینمتون و نمیشناسمتون ولی از همه و بیشتر از همه از خودم و از خدای خودم شرم دارم...
دلم گرفته...
بازهم اشکام صورتمو خیس کرده
من درست نمی شم
آخرین بار 3 -4 ماه پیش بود که با تمام وجود با خودم و خدا عهد کردم ادم بشم و خشممو کنترل کنم
کتاب خوندم...تمرین کردم و دلم خوش که دیگه همه چی داره درست می شه
اما اینبار حسابی خراب کردم...


:302:



شوهرم و دوست دارم مرد خوبیه مهربونه باوفا مسئولیت پذیر و همراه..
اما از دیدگاه من 2 تا عیب بزرگ داره
1- محبت کلامی نمی کنه ...بارها براش توضیح دادم...کتاب خوندم برنامه نشون دادم اما نه محبت مستقیم کلامی بلد نیست ...خانواده ش مثل خودشن مهربون و خیلیی بامحبت اما درست مثل خودش با عمل نه با حرف
2- خوبه خیلی خوبه اما تا زمانی که من خوب باشم به محض اینکه کوچکترین بی توجهی و ناراحتی از من ببینه اونم بی توجه می شه و محل نمی ده و این منو عذاب می ده ارزو به دلم مونده فقط یک بار نازمو بکشه هیچوقت ...می یاد پیشم بگم نه بلافاصله می ره و دیگه بهم توجهی نداره یعنی من نمی تونم برای شوهرم حتی کمی به اصطلاح خودمو ...





رفتیم مسافرت...خونه برادرم... باهمه اعضای خانواده من...خوش گذشت شوهرم با همه خوب و مهربون... جز من...شبها پشتشو می کرد و در روز با من به سردی برخورد می کرد..منم ازش پرسیدم گفت از خستگیه وسعی کردم بی توجهی شو تحمل کنم
شب اخر ما قراربود تهران بیایم بنابراین با بقیه خداحافظی کردیم و خوابیدیم شوهرم طبق معمول با بی توجهی پشتشو کرد و خوابید تقصیر من بود رفتم پیشش گفتم یادت باشه این 3 ومین سفریه که مارو می یاری و بداخلاقی می کنی
همه خواب بودن برقا خاموش بود یهو شوهرم از جاش پرید و شروع کرد به داد وبیداد...
می زدم توصورتم ازش می خواستم اروم حرف بزنه اما اون رعایت نمی کرد و متاسفانه منم کش دادم...می تونستم سکوت کنم اما درایت نداشتم منم کش دادم و تحریکش کردم شوهرم هم مرتب داد و فریاد...
هیچکس نیومد تو اتاق ما...


اروم اروم گریه کردم و به شوهرم گفتم کارما و رندگی ما دیگه فایده ای نداره بهتره از هم جدا شیم- می دونم اشتباه کردم-
یهو اروم شد اومد ازم عذرخواهی کرد حتی خواست بهم نزدیک بشه نذاشتم رفت خوابید و من موندم و یه دنیا شرمندگی از همسر برادر و برادر و شوهرخواهرو... بماند که منو شوهرم بعد از پدر و مادرم از همه بزرگتریم...
شوهرم خوابید ...من بشدت عصبانی شدم یادم اومد که چقدر بهش التماس کرده بودم که اروم صحبت کنه اما اون نشنیده گرفته بود...به ابرویی فکر می کردم که دیگه نداشتیم...با عصبانیت 5 صبح بیدارش کردم و گفتم زودتر بریم بیرون گفتم از خونه برادرم برو بیرون....
عصبانی شد و رفت و پدرم را اورد وقتی داشت می رفت دوباره التماس که به بقیه نگو اما توجهی نکرد و پدرم و اورد تو اتاق و...پدرم هیچی نگفت هیچ قضاوتی هم نکرد گفت پاشید بخو ابید سرحال تر که شدید برین تهران...
ابروم رفته...

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

افسرده ام
و خسته و داغون
از سفر برگشتیم خونه
توان روبرو شدن با خانواده ام را ندارم
به تلفن هایشان جواب نمی دهم
احساس می کنم تلاش من برای زندگیم مثل اب در هاوان کوبیدن است
98 درصد من مقصر بودم
چرا متوجه نشدم که هر سخن جایی و هرنکته مکانی دارد
بازهم به شوهرم و به همه بی احترامی کردم...

سلام عزيزم




اتفاق قشنگي نيفتاده و مي توانم درك كنم كه در چه شرايطي هستيد اما من به كل با واژه ي بي آبرويي مشكل دارم و به نظرم درست نيست .

از قديم گفته اند : زن و شوهر دعوا كنند ابلهان باور كنند!

خانواده ي شما هم اين را مي فهمند چرا كه خودشان هم از اين ماجراها را در سطوح مختلف تجربه كرده اند . اما بحث بر سر بي مهارتي شماست . و عدم كنترل احساس و چرايي آن .


اينكه در آن روز دعوا كرديد يك بحث است و اينكه چرا امروز تلفن را جواب نمي دهي بحثي ديگر . هر چند كه در ادامه و در راستاي هم هستند.

اما اشتباهي كرده اي و خودت مي داني .شهامت داشته باش و با آنچه كه كردي و عواقب آن رو به رو شو . براي چي خودت را پنهان مي كني و فرار مي كني ؟!‌در نهايت ممكن است از طرف خانواده ات سرزنش بشوي و مورد سئوال و جواب قرار بگيري .

اين سهم شماست از آنچه روي داده و شما انتخاب كرده ايد كه به وجود بيايد .

در مورد شما بحث احساسي برخورد كردن بيش از هر چيز مشخص است . امروز هم احساسي برخورد مي كنيد اما به نوعي ديگر . گويي جوري رفتار مي كني تا نهايتا بتواني خودت را سرزنش كني كه باز هم اشتباه كردم !‌


در ضمن عزيزم چه تلاشي كرده ايد براي زندگي تان ؟!‌بهتر نيست به جاي اين نوع ديدگاه به خودت نگاه كني . يك عالمه شير مي دهي و بعد مي زني همه را مي ريزي روي زمين . حد اعتدال بهترين چيز است.

سعي كن خودت را بشناسي و بداني در چه مواقعي دچار اين بازي مي شوي و بازي راه مي اندازي تا بانك نوازشي ات را از طريق منفي پركني حتي به قيمت فحش و داد و بيداد و كتك . راهش اين است كه راههايي را برا ي خودت پيدا كني كه به وسيله ي آن بانك نوازشي ات را پر كني و منتظر همسرت نباشي كه اگر بنا به دليلي حوصله نداشت منجر به اين اتفاقات نشود .


اما من باز فكر مي كنم مشاور مي تواند به شما كمك كند . سعي كنيد مشاوره ي حضوري بگيريد .

حق با شماست
من با بی توجهی شوهرم ناراحت می شم و شاید با ابراز ناراحتی می خوام توجهشو جلب کنم...
برای مهارت یافتن در کنترل احساساتم باید چکار کنم
تا حالا خیلی پیش مشاور رفتم اما هرکدوم یک چیزی می گن و واقعا هیچ کدوم نتونستن به من کمکی بکنن

ببين عزيزم مشاور نمي تواند معجزه كند . مشكل شما را مي گويد و شما بايد خودت بخواهي كه عادات جديد را جايگزين عادتهاي قديم بكني .

اين كار هم سخت و هم زمان بر و هم حوصله و توجه و پشتكار و تكرار مي خواهد .


من براي شما مي گويم مشكل شما چيست . ايجاد تغيير با خودتان است .

شما دنبال محبت و نوازش و تائيد هستي . بد هم نيست . همه ي انسانها نياز به محبت و نوازش و تائيد دارند .

اما چه وقت بد و آسيب زا مي شود ؟!

وقتي كه محدود مي كنيم به گرفتن از افراد خاص و زماني كه از آن افراد نوازش دريافت نكرديم جرقه ي بازي در ما مي خورد تا به هر قيمتي كه شده نوازش منفي بگيريم و بانك خودمان را از نوازش منفي پر كنيم !

بدي اين قسمت از داستان كجاست ؟! در اينكه هميشه مردم و ديگران حوصله ندارند و در حال و هواي خودشان هستند . و همين مسئله نشان از وابستگي ما به افراد دارد و بدتر از همه دريافت نوازش منفي است .

اما كلا نوازش از چه راه هايي به دست مياد و چي هست ؟!

كه توصيه مي كنم تاپيك نوازش را مطالعه كنيد .

http://www.hamdardi.net/thread-11508.html


و اما يك توصيه : گارد و فيلتر هاي خودمان را كنار بزنيم و راه دريافت نوازش مثبت را باز بگذاريم و اگر ذره اي نوازش مثبت روي زمين خدا ريخته بود دريافت كنيم كه در به در نوازش منفي گرفتن نشويم و كارمان به بازي رواني نكشد . :46:

با تشکر از آنی عزیز.
میخواستم فقط بگم عزیزم سعی کن برای لذت بردن از زندگی وابست هیچ کس نباشی. هر وقت یاد گرفتی که به تنهایی احساس خوشبختی کنی آنوقت چشمهایت بر روی خوبیهای دیگران باز میشود. بپذیر که شوهرت با شما فرق دارد. او وقتی از روش خودش ( یا همان عمل) به شما محبت میکند است که احساس واقعیش را به شما نشان می دهد و اگر به روش شما به شما ابراز علاقه کند ممکن است خودش هم احساس خوبی نداشته باشد. هر چند به مرور زمان ممکن است این روش را بیاموزد. شما هم سعی کنید از روش او به او محبت کنید. و مهمتر از همه خود را وابسته به نوازش ندانید که اگر نباشد زودبه جوش آمده و عصبانی شوید. هر روز صبح جلوی آینه بایستید و خود را تحسین کنید. شاید دفعات اول سخت باشد اما به مرور راحتتر خواهید بود. فراموش نکنید احساس لذت و خوشبختی فقط در دستان شماست و در دستان شوهر شما نیست. اگر شوهر شما این خصوصیت را هم نداشت باز شما بدون اینکه خودتان به خودتان کمک کنید احساس خوشبختی نمیکردید. برایتان بهترین آرزوها را دارم:43: