به طور کلی دختر خوبی هست, اما از نظر خانوادش و ظاهرش مطمئن نیستم

سلام. من پسری 28 ساله هستم که به ازدواج به دید منطقی نگاه میکنم. به نظر من نه تنها باید طرفم از نظر اخلاقی تحصیلی و فرهنگی نزدیک به چیزی باشه که میخوام. بلکه باید خانواده هامون هم به هم بیان و من هم در شرایط ازدواج باشم.
دختری هست که به من خیلی علاقه داره اما علاقه من به او اونقدر نیست چون من تفکری دارم که میگه باید اروم اروم جلو رفت. چند ماه باهم دوست هستیم و از نظر اخلاقی خیلی به هم نزدیک هستیم. به طور مستقیم و غیرمستقیم از من خواسته تا رابطه جدی شه و اینجا بود که من قبول نکردم تصمیم آره یا نه بگیرم. هرچند ظاهرش خوبه اما نکات ریزی هست در ظاهر اون من نمی پسندم. بعلاوه اعضای خانوادش از نظر سنی خیلی از من بزرگتر هستند و عملا من رابطه نزدیک نمیتونم برقرار کنم. مهمتر از همه اینکه من برای خودم برنامه داشتم که زیر 32-33 ازدواج نکنم تا هم اندازه کافی جوونی کنم و هم اینکه از نظر مالی و کاری به ثبات برسم.
می خواستم بدونم کسی تو شرایط مشابه من بوده؟ تصمیم چی گرفته؟ من احساس میکنم این خانم گزینه منطقی خوبی هست اما نه دقیقا چیزی که من میخوام. احساس میکنم اگه با دل چرکینی یا با عدم اطمینان جلو برم ممکنه چند سال دیگه سرد شم. واسه هیمن میخوام از ایشون بخوام تنها دوست بمونیم و اون اگه میخواد بتونه به گزینه های دیگه هم فکر کنه و من اونو متوقف نکرده باشم.
فکر میکنم باید صبر کنم تا کسی رو پیدا کنم که از ته دل دوستش داشته باشد تا در این روزگار پر وسوسه بتونم همیشه درکنارش و از انتخاب کردنش آرامش داشته باشم. دلم نمیخواد از روی وابستگی یا فشار عاطفی تصمیم بگیرم. اما گاهی میگم نکنه زیادی سخت میگیرم و نکنه این مورد خوبیه و نباید از دست بدم.
نظر شما چیه؟

البته دوست گرامی اینکه قبل از ازدواج معمولا یک حس تردید بوجود بیاد در انتخاب طبیعیه ...اما خوب شما که با ایشون ارتباط دارید سعی کنید بیشتر ایشونو بشناسید و رو راست بهشون بگید که تا یکی دو سال اینده تصمیم به ازدواج ندارید اما دوست دارید که بیشتر روی شخصی که قراره باهاش تمام عمرتونو از این به بعد بگذرونید شناخت پیدا کنید ...البته بستگی به سن ایشون داره چون خوب برای دخترا سن ازدواج و کیسهای مناسب تا یکسنی وحود داره ...در هر حال باید طوری به ایشون بگید که ایشون هم خوذشو بیخودی علاف شما نکنه ....و فرصتهایی رو که ممکنه براش پیش بیاد از دست نده ...به نظر من بازم میگم صادقانه انچه که فکر میکنید رو بهش بگید ...هر آنچه از دل براید مطمئن باشید که بر دل مینشیند
:72:

سلام
دوست عزیز من فکر میکنم قصد شما فقط دوستی است چون علنا گفتید دوستش انچنان ندارید وخانواده اش را هم نمی پسندید لطف کنید حقیقتو بهش بگید اگر اون قصد ازدواج دارد بیشتر از این ازارش ندیدواوراوابسته به خود نکنید من تجربه ای دارم هرچه زمان طولانی تر بشه بدتره

با سلام خدمت دوست گرامی.
من هم با نظر خسته ام موافقم.
موفق باشید.

salam, be nazare man manteghye zybaii poshte in nist ke shoma mikhayd zyre 30-32 ezdevaj nakonid ta be andazeye kafy javooni karde bashyd...!!! age khoshetoun nemyad azesh sare karesh nazarid, harfaye manteghye shoma, hasel az yek fekre khame tanavoe pasande..bale hagh ba shomast hanooz baratoun zoode ke ezdevaj konid...

اولاً وقتی به ازدواج فکر نمی کردید چرا باهاش دوست شدید ، بهتره خودمون رو به اون راه نزنیم خانم ها معمولاً در دوستی به دنبال ازدواج هستن و به این امید جلو میان البته استثناء هم وجود داره .
اینطور که برداشت کردم ایشون حداقل برای ادامه ی رابطه ی درست و شناخت بیشتر گزینه ی مناسبی به نظر میان اما مثل اینکه شما هم زیادی داری سخت گیری می کنی از ریز بینی هاتون مشخصه! ازدواج توهم و رویا نیست این درسته که باید منطقی جلو رفت و طرف مقابل شرایط ما رو داشته باشه اما ریز به ریز زیر ذره بین گذاشتن و عین ایده آلهای خود رو خواستن معمولاً منجر به سرخوردگی می شه. اگر حس می کنی آمادگی جلو رفتن رو نداری ترکش کن بذار اون بنده خدا هم زجر نکشه چون حتی گزینه های مناسب هم اگر با اکراه و اجبار انتخاب بشن ناراحتی و پشیمونی رو به دنبال خواهند داشت. مگر اینکه با خودت کنار بیای و واقعاً به ازدواج فکر کنی و اونو بررسی کنی و ببینی و حس کنی که دوست داری باهاش بیشتر جلو بری اگر به اینجا رسیدی اون مشکل دل چرکینی به وجود نمیاد .
لطفاً بعدها اگه خواستی جوونی کنی کسی رو سر کار نذار

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

اگر کمی تند برخورد کردم عذر می خوام . چه دختر و چه پسر من این حرف رو به همه می زنم که تا از خودتون مطمئن نشدید با احساسات کسی بازی نکنید . دخترا هم از این کارها می کنن یکیش از دوستان خود من بود و پسره بنده خدا کارش به بیمارستان کشید و من کلی باهاش بحث کردم که وقتی می دونستی نمی خوایش برای چی جلو رفتی

سلام دوست گرامی ,به کلبه همدردی خوش آمدید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kooh

من احساس میکنم این خانم گزینه منطقی خوبی هست اما نه دقیقا چیزی که من میخوام.

---

تصمیم برگرفته از احساس قابل اعتماد نیست.


در جمله اول نوشته اید که باید با معیارهای من در یک حد باشد یا نزدیک و همینطور خانواده نیز در سطح هم.پس با دختری ازدواج کند که معیارهای شما را داشته باشد یا نزدیک به انها.... .اگر به خاطر مسائل عاطفی ؛احساسی معیارهای خودت رو نادیده بگیری بعد از ازدواج اون عاطفه و احساسات قبل از ازدواج دیگه پیداش نیست جای خودش رو به عقل و منطقت میده ؛

تا اینجای کار که با قول خودت واقعبینانه پیش رفتی ،به راهت ادامه بده؛اما زیاد سخت نگیر،

در مورد اون خانوم هم باید به شناخت کافی برسید ؛تا در انتخابتان تردید نداشته باشید و علاقه شما به او بر اساس شناختی که از ایشان دارید باشد نه احساس.

پیشنهاد میکنم,یک روش ساده برای ارزیابی اتخاذ کنید ؛به عنوان مثال:

معیارها خودتان را برای انتخاب همسر روی یک برگ کاغذ بنویسید؛حتی ریز ترین نکات ؛ظاهر ؛تحصیلات؛خانواده,و هر آنچه به ذهن شما میرسد.

این کار را هم در مورد خصوصیات آن خانوم و خانواده او انجام دهید ؛تا به نتیجه معقول برسید.

موفق باشید

کاوه جان از پاسخت ممنونم. به نظرم خیلی منطقی و واقع بینانه هست. نظر خودم هم همینه و واسه همین جواب منفی دادم(هرچند آسون نبود) که اون خانم هم به زندگی خودش برسه

از خانومهای محترم هم بابت پاسخ ها ممنونم. اما باید یه نکته رو متذکر شم که این پیش زمینه ذهنی که بعضی ها دارند درست نیست که "اگه دو نفر با هم دوستای خوبی هستند اگر از هم خوششون مییاد یاید ضرورتا ازدواج کنند و اگر پسر قبول نکنه یعنی هوسباز هست یا از زیر مسوولیت شونه خالی میکنه"

ازدواج باید روی فکر باشه و باید آمادگی باشه و باید جوانب قضیه تا حد معقولی سنجیده شه. اگه شرایط دو نفر جور بود باید شناخت ایجاد شه و اگه بعد از شناخت جواب یه طرف منفی بود, باید به جواب احترام گذاشت. اگه هر دو مثبت بودند که یا علی...
بازهم از همه ممنونم