چطوری رفتن به خانواده همسرم رو کم کنم که همسرم هم ناراحت نشه

سلام طاعات وعباداتتون قبول
تو تایپیک قبلی خودم رو معرفی کرده بودم یه کوچولو میگم تا برسیم به الان
34سالم دانشجوی دکترای یه رشته مهندسی.شاغل.دو فرزند دارم.همسرم استاد دانشگاهه.دوازده ونیم ساله ازدواج کردیم.از ابتدا زندگی دانشجویی داشتیم.خیلی به خاطر شرایط اقتصادی سختی کشیدیم اما خب خداروشکر الان خوبیم.همسرم بخاطر پروژه های سنگین ودرسش وشرکت خیلی تایم کاری بالایی داشت وداره...ومن هم بعد از زایمان دومم خیلی حساس شده بودم وفشار کاری وبچه وخونه داری اذیتم میکرد.این اواخر بحث زیاد داشتیم.تا اینکه همسرم دو هفته ای رفت خونه پدرش که خسته شدم وتو اصلا همکاری نمیکنی وتوقعت خیلی زیاده......
با مشاوره دوستان الان خوبیم ودارم از متدهایی که فراموش کرده بودم پیش میرم و خداروشکر نتیجه داشته.....
یه مساله مهم اینه که همسرم تمام وقایع ریزو درشت این چندسال رو به خانوادش گفته و اونا هم تو اون دوهفته خیلی پرو بال دادن و خیلی حرمتها شکسته شد مادرشوهرم دوهفته بچه چهارده ماهه منو نگه داشت این در حالیه که من تو این مدت با اونا حتی بحث الکی هم نداشتم وخیلی سعی میکردم با توجه به اختلاف فرهنگی اما احترامشون رو نگه دارم.....
حالا همسرم خیلی اصرار داره که ما یه روز افطاری بریم اونجا...
من میدونم اونا پدرمادر همسرم هستیم واخلاقا درست نیست من بخوام مانع شم اصلا واصلا دوست ندارم....اما در حال حاضر میدونم رفتن ما اونجا شرایط رو روحی هر دون رو بدتر میکنه...دوست دارم یکم فاصله باشه....من اصلا در حال حاضر کار همسرم رو نمیتونم هضم کنم ایشون میتونست بجای رفتن پیش پدرش بره پیش مشاور اما چون اعتقادی به مشاوره نداره اینطوری این چند سالمون رو زیر سوال برد....
الان میخوام کمکم کنید چطوری ایشون رو راضی کنم که حالا نریم....یکم زمان بدیم....
یا اصلا ازش بخوام بره با یه مشاور بعد از این بحران بزرگ صحبت کنه تا شرایطمون پایدارتر بشه

من اصلا مخالف عدم رفت وآمد با خانواده همسر هستم...میدونم داشتن ارتباط برای همسرم وخودم وفرزندانم لازمه....اما الان...نه....دوست دارم خودم از لحاظ روحی قوی شم واون تکنیک ها برام نهادینه شه تا اگه برخورد بدی باهام شد زود بهم نریزم....

مدیر خوب سایت فرشته مهربان....مشاورین محترم...اعضای فعال میشه لطفا اینبار هم منو راهنمایی بفرمایید

برای ایشان توضیح دهید دلیل نیامدنتان را و به این شکل شروع کنید
من بابا و مامان را خیلی دوست دارم حتی دلم برایشان تنگ شده ولی یک مسئله ای هست که احساس ناراحتی را در من بوجود می اورد
و عنوان کنید که ما هر دو بالغ هستیم هردو پدر مادریم بهتره مشکلات را با خودمون حل کنیم درست نیست انها در این مر حله از زندگیشان در گیر مشکلات ما باشند و موجب ناراحتیشان شویم به همین راحتی
بعد دیگر ادامه ندهید ان وقت ایشان سعی میکند شمارا راضی کند و به اشتباهی که قبلا پیش امده اظهار ناراحتی کند
ان وقت اگر دوباره از شما درخاست کرد بپذیرش و با هم بروید
در منزل پدرش هیچ جیزی اضافه نگویید با کمال احترام برخورد کنید حتی از دستپخت مادرش در جمع تعریف کنید
قدرت کلام خیلی بالاست مخصوصا اگر درست و به جا کلام به کار برده شود در جمع احترام همسرتان را دو برابر قبل حفظ کنید مثلا ان سبزی که دوست داره را جدا کنید و. در بشقابش بگذارید
یک اصل مهم را فراموش نکنید هر جا که میروید با هم ان قدر خودت را خوشحال و خرسند نشان دهید تا طرف مقابل نتواند نقطه ضعفی از شما بگیرد

ممنون اسما جان.
در حال حاضر من وهمسرم خوبیم خداروشکر....ایشون میگن که تو شرایط بحران کاری بالایی قرارداشتم تو منو درک نمی کردی ومن هم میگفتم من با دوبچه وکار ودرس شما منو درک نمیکنی...خلاصه الان بعد از صحبت های زیاد با منطق ودرک متقابل به توافقاتی رسیدیم که خیلی عالیه خداروشکر....ایشون ساعت هشت میان خونه یعنی دو ساعت زودتر از قبل...ومن هم دیگه همه نکات روز وبچه ها رو در بدو ورود بهش نمیگم واون اصلی اصلی ها رو میگم

اما حالا مساله خانودشونه...من اصلا دوست ندارم تو این شرایط که ما تازه راه افتادیم با دیدن اوان دوباره همه چی سخت بشه.....دوست دارم یه مدت دیگه بریم....اما ایشون دیروز به مادرشون اصرار میکرد که خواهش میکنم مارو دعوت کن تا ما بیایم....
ناراحت شدم چرا اینقدر اصرار داره ما بریم اونجااونم با خواهش....قبلا اصلا اینطوری نبود....شاید میخواد زود روابط خوب بشه....
نمیدونم برم این هفته افطاری یا نه.؟؟
اگه همسرم تنها بره چی؟؟؟خیلی بده؟؟؟خودش بره یکم شرایط رو مهیا کنه؟؟؟
میشه دوستان راهنمایی بفرمایید

عزیزم رفتن شما اشکالی نداره و این موضوع شاید خودش بهانه ای باشه برای بهبود روابط!
اگر شما همسرت رو از رفتن پیش خانودش منع کنی و یا خودت اصلا با اونا رفت و آمد نکنی، همسرت نسبت به شما سرد میشه و این یعنی همان آتش زیر خاکستر!
بنظرم به مهمانی افطاری برو اما قبلش به همسرت بگو باهاشون صحبت کنه و بگه اصلا و ابدا راجع به مشکلات شما و قضایای اون دو هفته هیچ صحبتی نکنن
بهشون بگه شما دوتایی راجع به مسائلتون صحبت کردید و درحال کردن موضوع هستید و لازم نیست کسی واسطه گری کنه یا بخواد موردی را یادآوری کنه!
شما هم وقتی رفتی خیلی عادی مثل همیشه باهاشون رفتار کنه. نه خیلی سرد و نه خیلی صمیمی...خیلی عادی انگار هیچ اتفاقی نیفتاده
مطمئن باش همسرت از اینکه برید و با سربلندی خانوادش همراهش هستند احساس شادی و غرور میکنه و متعاقبا بانک عاطفی شما رو شارژ خواهد کرد...!!!

مرسی شادی جون.با توجه به شناختی که ازشون دارم میدونم رفتار خوبی نخواهند داشت.تا حالا که اصلا تو جریان زندگی ما نبودن وگل وبلبل بود رفتارشون خیلی مناسب نبود....حالا هم با توجه به چیزهایی که به همسرم گفتن میدونم خیلی بدتر شده.....
نمیدونم چه کار کنم....
همسرم هم دیشب همش دیشب اظهار پشیمونی میکرد که چرا بهشون گفته.....اما خب دیگه کار از کار گذشته .....

مدیر محترم تا حالا خیلی خوب وکاربردی منو راهنمایی کردید.....کجایید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟� �خیلی دوست دارم نظرتون رو بدونم......خودم تصمیم دارم اگه دعوت کردند برم....اما نمیدونم کمکی میکنه به

معمولا فضای افطاری با مهمانی های دیگه کمی متفاوته

تا اذان بگن و چیزی بخورید و جون بگیرید برای حرف زدن ... نصف زمان گذشته :)

هر جا احساس کردید ممکنه مشکلی

پیش بیاد، پسر کوچولوتون را برای شیر دادن، خوابوندن، سر زدن ... بهونه کنید و از فضا دور بشید.

تا جایی که ممکنه جواب طعنه و کنایه و ... را ندید و خوددار باشید.

این جلسه را خنثی رد کنید عالیه. هم شما آرومتر می شید و هم اونا. جلسات بعدی بهتر خواهد بود.

مرسی شیدای عزیز
راست میگید نکته مهمیه تایم کمتری داریم....

جالبه حالا امروز همسرم میگه نمی خواد شما بیای...بذار خودم تنهایی با پسر بزرگم میریم.....نمیدونم....البته واقعا میگفت ها
بازم ممنون دوستان خوب.....
شماها همگی با رفتن موافقید بله؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟