فرق انسان با حيوان در ازدواج چيست ؟

بنده میدانم که ما از نظر عقلی برای انجام هر کاری
،نیاز به پشتوانه عقلی داریم به اندازه ابعاد کار موردنظر
و از طرفی همه میدانیم که ازدواج مهمترین تصمیم زندگی و خانواده اساسی ترین عنصر جامعه است
پس نیاز به انگیزه و پشتوانه عقلی داریم به اندازه مهمترین تصمیم زندگی و اساسی ترین عنصر جامعه
و از طرفی
ما منطقا میپذیریم که آن چیزی که باعث استقامت در هر مسئله ای است انگیزه و پشتوانه عقلی ماست در آن مسئله
تا در آینده به خاطر نداشتن پشتوانه عقلی و انگیزه کافی برای ازدواج ، ازدواج ما در طوفان مسائل زندگی دچار شکست نشود
نگرش من در بسیاری از مسائل
منطق هزینه و فایده است
آیا اصلا این نگرش نسبت به ازدواج درست است یا خیر
و بصورت کلی خواهش بنده از شما اینست که
این انگیزه و پشتوانه عقلی را طوری به بنده تزریق کنید
تا بنده بتوانم وارد موضوع ازدواج بشوم
و در آینده به خاطر نداشتن پشتوانه عقلی زندگی بنده دچار شکست نشود
و اصلا خود شما با چه انگيزه اي ازدواج کرده ايد که تا به حال دچار شکست نشده ايد
با تشکر از یاری و دلسوزی شما

سلام ILIA
ضمن خیر مقدم به شما ، اساسا من ورود به این بحث را از این زاویه تنگی که شما وارد شدید قبول ندارم.
ما انسانها نمی توانیم با پافشاری روی یک جنبه از شعور انسانی خود از دیگر بخشهای اساسی خود غافل شویم. تفاوت ما با حیوانات خیلی گسترده تر از آنست که اینجا قصد توضیحش را داشته باشم و فکر می کنم انتخاب نام این موضوع با سئوال شما اتفاقی نیست. در واقع به نظر می رسد تفاوت ما و حیوانات را به عقل نسبت داده اید و حالا برای آنکه مانند حیوانات به همسرگزینی تن ندهیم لازم است که از طریق عقل وارد شویم.
من هم تا اینجا را قبول دارم ، اما این ناقص است. یعنی علاوه بر عقل ، از نظر احساس هم با حیوانات فرق داریم ، همین طور در عشق .....، یعنی اگر بخواهیم در ازدواج شکست نخوریم باید به عنوان یک انسان هم روی عقل، هم روی احساس و هم روی عشق سرمایه گذاری کنیم و به خودآگاهی برسیم. و پس از آن مهارتهای لازم را کسب کنیم.
همانطور که گفتم انسان یک سیستم کامل است که نمی توانیم بخشی از آن را حذف کنیم و دور بیندازیم. مثلا همین انسان نیاز به لذت جنسی دارد، ( شاید با حیوان مشترک به نظر برسد) اما همین نیاز به لذت جنسی وقتی با عشق جمع می شود ممکن است رنگ عاطفه بگیرد، و وقتی با عقل جمع می شود ممکن است رنگ فداکاری و ایثار بگیرد. و همه اینها وقتی با هدف زندگی گره می خورد رنگ کمال و خودشکوفایی می گیرد.
اما اگر ما فقط فکر هزینه و سود باشیم و فکر کنیم با معامله منطقی ازدواج دچار شکست نمی شود ، اشتباه می کنیم. مسئله تعهد همینجا ذبح می شود. من امروز با خانمی ازدواج می کنم ، فردا خانم X قشنگ تره، پولدار تره، با اخلاق تره، با سواد تره، بیشتر به من عشق می ورزه و ....، پس چرا باید به خانم خودم که از هر نظر نمره کمتری داره متعهد بمونم؟!
می بینی به کجا می رسیم. عقل و منطق و هزینه ها اینجا درستند ، اما اون چیزی که فراموش شده جنبه های احساسی، هیجانی، عشق ، کمال و هدف و انسان بودن است.
انسان بودن یعنی خودآگاهی نسبت به همه توانمندیها و صفات برجسته و همچنین نقاط ضعف خودمون.
شاید باید ازدواج را شروع کنیم تا مسئله جنسی خود را پاسخ گوئیم، تا آزاد از این نیاز در بستر طبیعی، انرژی خود را در جریان سایر موفقیت ها و رشد خود بیندازیم. شاید باید ازدواج کنیم تا تجربه خودخواهی خود را بشکنیم. تا کسی را بیشتر از خودمون دوست داشته باشیم. شاید با ازدواج عشق منحصربه فرد ترین پدیده انسانی را تجربه کنیم. شاید با ازدواج مسئولیت به همراه عاطفه را محک بزنیم. شاید نیاز به نجوا ، نیاز به اعتراف ، نیاز به خودفاش سازی ، نیاز به گرمای عاطفی، نیاز به یک آرامش منحصر به فرد انسانی و ....، را با ازدواج پاسخ گوئیم.
اما همه اینها ممکن است برای یک نفر در اولویت نباشه
اگر بخواهیم دقیق به نتیجه برسیم شما به جای سئوال کلی ، یک سئوال جزئی به فرمائید و از زبان خود بگوئید در مورد ازدواج چه فکر می کنید، چه نگرانی دارید، یا چه پیشهادی را به ما ارائه می دهید؟

سلام

راستش باید بگم که قیاسی که شما انجام دادید از ریشه و اساس غلط است. انسان موجودی فراتر از دیگر حیوانات است. مواهبی دارد که این مواهب باعث به وجود آمدن نیازهای پیچیده ای می شود.
هزینه امری اجتناب ناپذیر است گرچه با توقعات بی جا مخصوصا از طرف خانمها به یه نیاز کاذب نزدیکتر می شود تا یک نیاز واجب.
این نظر شخصی من بود و هیچ احساس قیومیتی در آن وجود ندارد.