عزیرم وقتی میگی به بهانه ترانه هام، یا میگی بلاکش کنم و هفته ای ی دور نگاش کنم، یعنی هنوز ریشه اشو نخشکوندی. با خودت صادق باش.یعنی هنوز تو وجودت ریشه داره. کلا بخشکون این ریشه و توده سرطان رو..
قوی باش، ignor اش کن. دایم با خودت بگو "اون تموم شده، والسلام"
زودتر خودتو بازیابی کن، هزارتا کار پیش روته که باید انجام بدی. ی نامرد بی وجدان که زندگی دو تا زن رو تباه کرده اینقدر ارزش فکر کردن و گریه کردن نداره.
برا خودت انگیزه جور کن به علاوه اینکه صبر کن. هر وقت اومدی پیام بدی برو یک کاری که دوست داری رو کن که اون کارم بهت لذت بده.مثل بازی، خوردن و ...ی جورایی به خودت پاداش بده. راه حل این موضوع زمان هستش. وقتی میدونی زمان باید بگذره هی الکی جزع و فزع نکن که فقط خودت بیشتر آسیب میبینی. به امید گذر از این مرحله سخت.