بود و نبود من برای همسرم فرقی نمیکنه

سلام دوستای خوبم ، دلم خیلی گرفته ...دارم اشک میریزم و اینا رو مینویسم
فکر میکنم بود و نبود من برای همسرم مهم نیست .

آرزو کردم یک بار از صمیم قلبش به من بگه که دوستم داره ، ولی نگفته ، هر بار باهاش صحبت کردم و بهش گفتم که چرا اگر من رو دوست داری بهم نمیگی ، در جواب بهم گفته" خوب دوست دارم راحت شدی؟"
این حرفش از صد تا فحش هم بدتره .

یا انقدر من رو نمیبوسه که من موقع خواب میگم من رو بوس کن تا بخوابم ، میگه حالا که گفتی بوس نمیکنم ...در صورتی که اگر من هم نگم بوس نمیکنه .خیلی کم پیش میاد که من رو ببوسه که میدونم اونم به خاطر اینه که من بعد ازش گله نکنم ، اگر از ته دلش بود من میفهمیدم .


امکان نداره بعد از قهر و دعوا بیاد با من آشتی کنه .انقدر صبرش زیاده که من صبرم رو از دست میدم و میرم باهاش آشتی میکنم ، بعدش خیلی احساس بدی بهم دست میده و از خودم متنفر میشم ، ولی راه دیگه ای ندارم .

هیچ وقت نشده از چهره من تعریف کنه ،من نه تنها زشت نیستم بلکه خوشکل هم هستم ( تعریف از خود نباشه ولی این رو همه همیشه بهم میگن که چقدر خوشکل هستی )

تا حالا نشده برای من گریه کنه ولی چند بار تاحالا شده که وقتی دلتنگ خانوادش میشه میشینه عکس هاشون رو نگاه میکنه و براشون گریه میکنه .به خصوص برای پدربزرگش که به رحمت خدا رفته .

تا حالا نشده که وقتی از من دوره بهم بگه که دلش برام تنگ شده .

غرورم رو همیشه به خاطرش له کردم .ولی اصلا نمیفهمه .

در صورتی که من همیشه هم بهش ابراز علاقه میکنم تا اون هم یاد بگیره ، ولی یاد که نمیگیره هیچ .....مغرورتر هم میشه

خداییش من حق ندارم دلگیر باشم؟گاهی اوقات از خودم متنفر میشم

الان 4 روزه باهم قهریم ...با اینکه امروز باهاش آشتی کردم و براش شام پختم و داشت گریه میکرد برای پدربزرگش رفتم بغلش کردم ولی باز رفت تو اتاق خوابید بدون اینکه با من یک کلمه حرف بزنه که میخوای بخوابی یا نه .

اگر شما جای من بودید چیکار میکردید؟

سلام امیدوارم مشکل حادی نباشه و با کمک بچه های سایت زود حل شه اما میشه به این سوالام جواب بدین:
چند وقته ازدواج کردین؟
اشناییتون چطوری بود؟
از اول همینطوری بودن؟
از خانواده ایشون دورین؟
سن خودتون و ایشون؟
ممنونم

سلام ستاره جان

خوبی؟

این رو باید بپذیری که هر انسانی رفتار و خلق و خوی خاص خودش رو داره.شما نمیتونی اونا رو تغییر بدی بلکه باید روی خودت کار کنی.

خیلی وقتها مستقیما خواسته رو مطرح کردن جواب عکس میده.شما به جای اینجوری مطرح کردنش خودت به همسرت بگو دوستت دارم و بهش عشق ورزیدن رو یاد بده.

شما باید بستر رو فراهم کنی.طبیعیه که با زور و اجبار خواستن چیزی نتیجه خوبی هم نخواهد داشت.
این فکر رو هم نکن که بقیه شوهرها چی میرن و راست میرن به زنهاشون میگن دوستت دارم !!

کلا چون اقایون عقلشون بر احساسشون غلبه میکنه از این گونه واژه ها کمتر استفاده میکنن.

خوب شما موقع خواب ببوسش.چه اشکالی داره؟!
انقدر این کار رو بکن که اگر یکبار نکردی اون منتظر باشه و وقتی ببینه شما این کار رو نمیکنی خودش پیش قدم بشه(نکردنش از روی لجبازی و قهر و ...نباشه ها !)

اکثر خانومها این طوری هستن.طاقت قهر همسراشون رو ندارن و زود میرن برای آشتی پیش قدم میشن.

متوجه این جمله نشدم:

برای شما گریه کنه؟! چرا باید این کار رو بکنه؟!

بعدش هم شما خودت رو با خانوادش مقایسه نکن.این نقایسه ها ذهن و زندگیت رو خراب میکنه.

خدایی نکرده زبونم لال شما که از دنیا نرفتی که بشینه برات گریه کنه !!

سطح توقعاتت رو کنترل کن.
اصلا درست نیست خودت رو با یه فرد فوت شده مقایسه میکنی ...

چرا دعوا کردید؟

شما وقتی با ایشون قهری شام درست نمیکنی؟

همسرت همیشه گریه میکنه برای پدر بزرگش؟(تازه فوت شده)؟

غار تنهایی همسرت رو فراموش نکن.

یادت باشه ما زنا وقتی ناراحتیم دوست داریم یکی رو پیدا کنیم و همه حرفامونو بزنیم.اما مردها برعکسن.شاید نیاز داشته تنها باشه.

ستاره عزیزم منم تا حدودی مسئله ام شبیه خودت بود از بی توجهی همسرم ناراحت بودم الان یه ماهه از دوستای خوب این تالار کمک میگیرم و دارم رو خودم کار میکنم.عزیزم شاید این جمله تکراری باشه اما مطمئن باش فقط و فقط وفقط خودت باید تغییرکنی تا همسرت عوض بشه.شاید هم هیچ وقت عوض نشه اما اگه تغییرات مثبتی تو خودت به وجود بیاری دیگه از کم توجهی همسرت بهم نمیریزی
خانمی من با تمام وجودم درکت میکنم.باورت میشه 2 سال تمام اکثر شبها با گریه خوابیدم؟اما الان همه چی عوض شده..تو یکماهی که دارم رو خودم کار میکنم انقدر از زندگیم راضیم که دیگه توجه همسرم برام یه نیاز نیست.نمیگم بهش احتیاج ندارم اما مثل قدییم کم توجهیش داغونم نمیکنه.باید باید باید به استقلال روانی برسی تا اونقد خودت رو دوست داشته باشی که بتونی با رفتارت به همسرت ثابت کنی سزاوار دریافت عشقی....تازگیها رفتار همسرم هم داره تغییر میکنه.مطمئنم در مورد تو هم این رهنمودها جواب میده....
راستی از خودت نگفتی چه کار میکنی؟روزتو چطور سپری میکنی؟تفریحاتت.برنامه هات و.. چجورین؟نگفتی همسرت از اول اینطور بوده یا مدتیه تغییر کرده؟
مشغله کاریش چجوریه؟
هرچه با جزئیات بیشتری رابطتو شرح بدی بهتر کمک دریافت میکنی......
به خودت ایمان بیار و شاهد معجزه باش

سلام چند ساله که ازدواج کردین؟اختلاف سنی شما با همسرتون چند ساله؟ این مسایلی رو که بیان کردین از اینکه بود و نبود من برای همسرم مهم نیست یا منو دوست نداره و غیره آیا این دید ،دید خودتونه؟آیا تا حالا شده این موضوعات رو با شوهرتون در میون بذارین ؟ شاید از دید شوهرتون این مسایل رو که مطرح کردین بزرگ به نظر نیاد.یا شاید به روحیات زن آشنایی یا اطلاعات کافی نداشته باشه.با یه گفتگوی با محبت و فضای صمیمی این موضوعات رو در میون بذارین اما قبل از گفتگو باید این نکات رو رعایت کنید
-رجوع و بازنگری رفتار و نوع ارتباط خود با همسرتون رو، در اولین اولویت قرار بدین
- زمان و شیوه بیان بسیار مهمه. در یک زمان مناسب با لحن آرام به گفتگو بپردازین.
-هیچ وقت در بیان ایرادات و اشتباهات همدیگه، از ضمیر تو استفاده نکنید. شما بهترین ضمیر خطاب در چنین مواقعیه و قدرت اثر پذیری و نفوذ کلام شما رو صد برابر می کنه، چرا که شما با بیان این واژه سحر آمیز، حس انتقاد و تخطئه کردن رو در طرف مقابلتون ایجاد نمی کنید.
- هیچ وقت از عباراتی استفاده نکنید که منزلت و شان شخصیتی و خانوادگی یکدیگه رو زیر سوال ببرید.
- از سرزنش، از مقایسه منفی و تهدید استفاده نکنید. دلخوری‌ها، دل‌مشغولی های ذهنی، نیازها و خواسته هایتان رو بیان کنید
-هیچ وقت یکدیگه رو محکوم نکنید و مسبب بی توجهی خودتون قلمداد نکنید.
-صادقانه صحبت کنید و بدون هیچ رو دربایستی و با حفظ حریم و احترام، اندیشه و احساس خود رو راجع به بی توجهی بیان کنید و از اون بخواهید چنین کنه.
http://ahlekhaneh.ir