* مقصر من هستم یا شوهرم؟!

چه کسی در اختلافات، مشاجرات و مشکلات مختلف درون خانواده مقصر است؟
غالبا در جلسات مشاوره خانواده با مراجعانی روبرو می شویم که پس از درگیریها و دعوا در خانواده، برای پیدا کردن مقصر، ( بهتر بگویم؛ برای تائید نظر خود مبتنی بر مقصر بودن همسرشان) مراجعه نموده اند. لذا آنها با آب و تاب نقاط ضعف همسرشان را با هیجان فراوان تعریف می کنند و بلافاصله نیز می گویند که من هم هر کاری را جهت اینکه او را متوجه اشتباهش بکنم، انجام داده ام.
گاهی هم ادبیات دیگری انتخاب می کنند و از مشاور می خواهند نقش قاضی را بازی کند و پس از شنیدن ما وقع درگیریهای زوجین، حکم کند که چه کسی گناهکار و مجرم است و چه کسی بی تقصیر؟!
اما به راستی کدامیک مقصرند؟! خانم؟! یا شوهر؟!
رویکردهای اخیر به خانواده درمانی حامی نظریه های سیستمیک خانواده است. در این نظریه کل خانواده به عنوان یک کل و یک سیستم شناخته می شود که تغییرات هر بخش از آن روی سایر بخشهای این سیستم خانواده تاثیر می گذارد. با این فرض ، به دنبال مقصر گشتن در سیستم خانواده یک خطا محسوب می شود. در واقع هر بخش سیستم به لحاظ ارتباطهایی که با سایر اجزاء دارد می تواند در هر مشکلی سهیم باشد.
البته ممکن است نقطه آغازین مشکل یا شدت دهنده و ....، متفاوت باشند؛ اما به هر حال هر یک از اعضاء سیستم خانواده در اختلافات خانواده نقش ایفاء می کنند.
خلاصه:
پس کنش ها و واکنش های افراد خانواده در تعامل با هم، مسائل خانواده را رقم می زند و در مشکلات خانواده باید همه اعضاء، خود را تا حدی مقصر بدانند و برای جبران کوتاهی ها یا تغییر روابط و رفتار خود تلاش کنند.
مثال1:
خانواده ای به علت شیطنت، شلوغی و رفتارهای ناهنجار کودک خود مراجعه می کنند. پس از اخذ شرح حال و بررسی مسائل خانواده متوجه این موضوع می شویم که زن و شوهر سر مسائل مختلف با هم جر و بحث دارند و این کودک در جهت جلب توجه والدین، ناخودآگاه دست به اقدامات تحریک کننده و ناهنجار می زند تا بدینوسیله هم ذهن والدین را از درگیریهای بین خودشان منحرف سازد و هم آنها را متوجه این کند که فرزندی نیز در این خانواده نیاز به توجه دارند. لذا در صورتیکه صرفا به مشکل کودک و رفع آن توجه شود، درمان ناقص بوده و مجددا به خاطر سیستم معیوب خانواده ، مشکل کودک نیز عود خواهد کرد.
مثال2
زن و شوهری را تصور کنید که به مرور زمان، شوهر فاصله خود را با خانم بیشتر کرده و به طرف پدر و مادرش کشیده می شود و خانم نیز مرتب شوهر خود را به خاطر وابستگی به خانواده پدریش و بچه ننه بودن، مورد تمسخر و دعوا قرار می دهد. از طرف دیگر خانم، مشکل شوهرش را برای مادرش شرح می دهدو با چنین وضعی شوهر روز به روز محیط بیرون خانواده را جهت آرام بخشی خود انتخاب می کند.
در این مثال باید طبق یک قرارداد درمانی و یک درمان سیستمیک ، طرفین متعهد به تغییر روشهای خود شوند و به مرور تغییر هر یک منجر به تغییر دیگری می شود. ارتباط صمیمی زن با شوهر منجر می شود که شوهرش به درون خانواده سوق یابد و تغییر روش شوهر نیز در ایجاد فضای عاطفی مناسب درون خانواده ، منجر به تغییر روش خانم در جهت راز داری مسائل خانواده می شود.
البته از نظر زمانی ممکن است بعضی اعضاء خانواده جرقه زن و شروع کننده مشکل ، یا ادامه دهنده یا تشدید کننده مشکل شوند یا نقش های کمتری یا بیشتری در درگیریها داشته باشند، ولی این ها خیلی مهم نیستند. مهم اینست که تمام اعضاء در سیستم خانواده در تغییر بافت خانواده سهیم شوند. یا حداقل سعی کنند نقش خود را در ایجاد یا تشدید مشکل حذف کرده یا کاهش دهند تا بدینوسیله به مرور زمان دیگری نیز به تبع او دچار تغییر رفتار شود.
اگرچه عنصر زمان و گذشت زمان شرط لازم( نه کافی) جهت تغییرات اساسی و مثبت در خانواده است ولی زمان به تنهایی کافی نیست. یعنی پس از اینکه شیوه های صحیح حل مسئله، مهارتهای ارتباطی و مهارتهای زندگی و ... را جهت بهتر شدن زندگی در پیش گرفتیم ، حتما به صورت تدریجی و در بستر زمان نتیجه آنها مشخص می شود و هر گونه تعجیل و انتظارات غیر واقع بینانه افراطی نسبت به تغییرات بزرگ و لحظه ای و زودرس در خانواده ، خود از مشکلات اساسی خانواده هاست.که منجر به سرخوردگی ، یاس و نامیدی نسبت به بهبود اوضاع خانواده می شود.
فراموش نکنیم که هر گونه تغییر رویه جهت بازسازی خانواده به زمان نیاز دارد و تصور نکنیم با اتخاذ روش جدید برای چند هفته تمام سیستم خانواده سریعا تغییر می کند. بلکه با خویشتنداری و صبر ،به همراه ایجاد تغییرات مثبت در رفتار و اعمال خود، شاهد موفقیت را به آغوش بکشیم.

سلام:
واقعا مقصر کیه ؟ زن یا مرد، یا نفس ؟. زن ومرد مقصراست یا من انها؟.اگر من ،ما شود ایا مقصری وجود دارد؟ . در حد حرف و جملات خیلی زیباست که بگوییم باید یکی شویم ولی در بحرانهاو کاستی ها و فراز و نشیبها ( کار هر بز نیست خرمن کوفتن گاونر خواهد و مرد کهن)
برای اینکه یک نوع رهایی من را و یکی شدن و ما شدن را نگاه کنیم. مثال زیر را توجه کنید:
مرد و زنی با هم زندگی می کردند و با هم خوش بودند وراضی . از قضا خانم این اقا صورتش در اثر سوختگی با ابجوش شکل بدی می گیرد و خانم از موضوع بسیار رنج می برد مرد که تحمل درد و رنج همسرش راندارد بعد از مدتی ادعا می کند که بینایی اش کم شده و کم کم نا بینا می شود. از درد و رنج و خجالت خانم کاسته شد . یکی زیبایی اش را ازدست داده بود و یکی بینایی اش را ولی کنار هم سالها زندگی کردند تا زمانی که همسر این اقا از دنیا رفت . اطرافیان دیدند این اقا بیناست با تعجب گفتند تو دراین مدت بینا بودی و نقش بازی کردی؟
نام این را چه می شود گذاشت ؟. ایا عشق به معنای واقعی ؟ یا جدا شدن از پوسته من و یکی شدن وما شدن؟یایک انسان واقعی؟.....
خدایا دلها ی مارا پراز عشق واقعی وبا گذشت و پاک قرار بده .انوقت دیگه مقصری وجود ندارد که بخواهیم دنبال مقصرتر بگردیم.؟«امین»

با سلام خدمت شما

باید عرض کنم که زنان نمی دانند که روحیه وو احساسات مردان متفاوت است.:(

و مردان نیز این نکته را درک نمی کنند که روحیه و احساسات زنان متفاوت است.:(

و جالب تر این که هیچ کدام نمی خواهند بپذیرند که با دیگر متفاوت هستند.:(

سلام : نظر من درباره مسئله مطرح شده اینه که کلاً چون انسانها با هم فرق می کنند طبیعتاً باعث بروز اختلافاتی در زندگی مشترک می شود و طرفین باید در برابر اختلاف سلیقه ها و مشکلاتی کهدر خانواده پیش می آید در همان مراحل اولیه شروع هر نوع بحث و جدلی زن و شوهر سعی بر این داشته باشند که بحث را خاتمه دهن تا به جای باریک نکشد اگر زن و شوهرها بتوانند در این زمینه موفق شوند یعنی سریع یکی از طرفین کوتاه بیاید و بحث خاتمه یابد و بعد در هنگام آرامش به تجزیه و تحلیل موضوع مورد بحث خود بپردازند دیگر به آنجا نمی کشد که دنبال مقصر بگردند

سلام ايليا
در رابطه با تفاوت بين زن و مرد هيچ بحثي نيست ولي اينكه بعد از ازدواج اين تفاوتها چقدر منجر به اختلاف بين زوجين بشه خيلي مهمه. اينكه چرا بعضي ها ميتونن اين اختلافها رو به حداقل برسونن و بعضي ها نه؟؟؟
شايد بارها وبارها اين جمله رو شنيده باشيد كه: فلاني بعد از ازدواج از اين رو به اون رو شده( يه نمونه خيلي كوچيك:تا وقتي كه خونه مادرش بود لب به فلان غذا نميزد ولي حالا هر روز اين غذا رو چنان با اشتها مي خوره كه ادم تعجب ميكنه ببين ازدواج چه كارا كه با ادم نميكنه) دوست عزيز چرا يكي ميتونه اينقدر تاثير گذار باشه و يكي هم خونش تبديل به ميدون جنگ ميشه واقعا چرا؟؟؟؟
به نظر من بحث روي اينكه كي بحث رو راه انداخت ومقصر منم يا شوهرم و حالا من بيام از خود گذشتگي كنم تا بحث تموم بشه وبعد تو فرصت مناسب دنبال مقصر واقعي بگردم و اخرش هم با افتخار خودم رو قهرمان واز خود گذشته بدونم( تازه اخرش هم بگم ديدي حق با من بود حالا فهميدي چرا كوتاه اومدم)و... نيست.
استنباط من از مطلب جناب سنگتراشان(كه خيلي زيبا و اموزنده بود ممنونم) اين نبود كه ببينيم مقصر كيه مگه تو شب ادراري كودك مقصر كودك بود يا...
يك سري عواملند كه منجر به شب ادراري ميشن و حالا جالب تر اينكه همين شب ادراري نقطه تعادل زندگيه يعني اگه فقط شب ادراري كودك درمان بشه وضعيت حتي ممكنه به طلاق هم كشيده بشه (درست حدس زدم جناب سنگتراشان ؟؟؟)دوست عزيز حال بايد دنبال چرايي مطلب بود و اين چرايي يعني اصل قضيه كه بايد برطرف بشه اصلا تو هيچ بحثي مقصر وجود نداره بلكه يك سري عواملند كه باعث اتفاقات بعدي ميشن.







0

سلام اکرم جون
من در توضیحاتم گفتم که طرفین سعی کنند بحث خاتمه پیدا کنه وبعد بهش بپردازند منظورم این نبود که آخرش بگه پس دیدی حق بامن بود منظورم این بود که با گفتمان می تونن راه حلی برای مشکلشون پیدا کنند و اونو برطرف کنن پس درواقع این خودش یه راه حله
اینکه بشه جلوی مشاجره رو گرفت برای یک زندگی خوب نردبان ترقی خوبیه بعد هم اینکه چرا يكي ميتونه اينقدر تاثير گذار باشه و يكي هم خونش تبديل به ميدون جنگ ميشه به نظر من باز هم برمیگرده به موضوع اول چون یکی تونسته با این روش تو زندگیش آرامش ایجادکنه
اما دیگری طبعتاً نتونسته .
امیدوارم تونسته باشم جوابتو بدم .

سلام دوستان
من عضو جديد هستم ، با نظر دوستي كه مي گفت روحيان زنان و مردان متفاوت است و بايد اين تفاوت را درك كرد كاملا" موافقم و اين نكته را هم ميخوام اضافه كنم كه بايد يه اين روحيات احترام گذاشت و لي متاسفانه مردها اغلب زنان را به دليل برخي ازاين احساسات و روحيات تحقير كرده و نه تنها درك نمي كنند بلكه سعي در از بين بردن اعتماد بنفس زنان دارند.اميدوارم روزي مردها اينو بفهمند كه يك زن در زندگيش فقط محبت ، احترام و اعتماد ميخواد.

به نظر من این که ما دنبال مقصر بگردیم بجز وقت تلف کردن و بیشتر شدن اختلافات فایده ای نداره من و نامزدم یه شعار تو زندگیمون داریم که سعی می کنیم به اون عمل کنیم اونم اینه که دنبال مقصر نیستیم این به معنی صحبت کردن در مورد اختلافات نیست بلکه بجای تمرکز روی شخص روی مشکل و راه حل های اون تمرکز می کنیم که خیلی خوب جواب داده
گاهی ما بدون اینکه متوجه باشیم اتهاماتی رو متوجه فرد مقابل می کنیم که اگه صریح از خودمان بپرسند تکذیب می کنیم باید باور کنیم انسان جایزالخطاس و شریک زندگیمان نیز از این فاعده مسثتنی نیست و به عمد درصدد ناراحت کردن ما یا خراب کردن کارها نیست این اصل که اشتباه برای خودم هم پیش می آد و این که اگه در موقعیت فرد مقابل بودیم انتظارمون بخشش بود نمی زاره کارمون به جاهای باریک بکشه

همیشه مقصر طرفینن،ولی گاهی یکی کمی بیشت و دیگری کمتر ،این طوری نیست که یه طرف همیشه مقصر باشه و طرف دیگه همیشه بی گناه ،می گن اگه می خوای کسی رو اصلاح کنی ،اول از اصلاح خودت شروع کن

اصلا هر اختلافي كه گناه نيست تا صاحب گناه (مقصر) را جستجو كنيم !!!

اختلاف يكي از اركان ادامه زندگي و لذت بخش بودن آنست .

مشكل در عدم مديريت اختلافات و تبديل مشكلات به بحران است.

مشكلات شاه راه تربيت ما هستند بشرطي كه زير بار انها مچاله نشويم.

و اما معناي تقصير در اين باب اينست كه مشكل را بحران فرض كنيم و خونسردي خود را از دست بدهيم

با از دست دادن خونسردي و شروع اشتباه اول با دستپاچگي حاصل از عدم خونسردي زنجيره اشتباهات شروع مي

شود .

و اما شاه كليد حفظ مشكل و چاره انديشي براي ان حفظ آرامش است و تلاش در سايه ان براي حل مشكلات

فقط باید صبر کرد همین