شما چگونه با استفاده از رویکرد مساله مدار در برخورد با مشکلات موفق شده اید؟

سلام دوستان و یاران همدردی


تاپیک زیر به صورت خلاصه به بررسی رویکرد مساله مدار پرداخته است.

http://www.hamdardi.net/thread-44722.html#post437303

این تاپیک به عنوان کارگاه آموزشی و عملی در این رابطه ایجاد شده است تا همدیگر را از تجربیات خود در مورد رویکردهای مساله مدار مان در مقابل مشکلات سهیم سازیم.

روند تاپیک به شرح زیر می باشد.

1- مشخص کردن مساله در چند خط کوتاه

2- افکار منفی و احساساتی که در مواجهه با آن مشکل در خود شناسایی کردیم و روشی که آنها را تحت کنترل در آوردیم.

3- راه حلی که برای حل آن مساله انتخاب کرده ایم.

4- درصد موفقیت

در ادامه دوستان دیگر می توانند راه حل های تکمیلی که به نظرشان می آید را بیان کنند.

پیشاپیش از سعه صدر دوستانی که طرح مساله می کنند و راه حل عملی در آن موضوع رابیان می کنند و نظرات سایر دوستان را در آن رابطه می شنوند تشکر می کنم.

اون پست قبل به هم چسبیده شده که علتش رو نمی دونم با عذرخواهی از صاحب تاپیک دوباره مطلب رو میذارم و درخواست حذف پست قبل رو میدم

سلام بر بی نهایت عزیزیک مثال دو هفته پیش پسر من که کلاس فوتسال میره بعد کلاس اومد و با ناراحتی زیاد و بغض گفت کاپیتان تیم من رو همش میذاره توی دروازه و میگه تو که تازه واردی و بلد نیستی هر جای دیگه بذارمت ممکنه تیم ضرر کنه
خوب فکری که من داشتم
مگه همه از اول بلد بودن و اینکه این بچه رفته اونجا تا یاد بگیره نه اینکه همش دروازه بان باشه و اینکه اصلا اگر تیمشون گل بخوره و ببازه چه اهمیتی داره چون اینها بحث یادگیری رو دارن نه بحث نتیجه رو
خیلی ناراحت شدم
ما هر هفته جمعه ها مجبوریم به خاطر این کلاس از تفریحمون بزنیم و خونه نشین شدیم و اینکه اگر قرار باشه بره اونجا توی حاشیه بذارنش چه فایده ای داره از طرفی پنجشنبه ها با بدبختی میبرمش و میارمش
خوب واکنش هیجانی این بود که همسرم بره و با مربیشون همون وقت حرف بزنه و اینکه این چه وضع فوتبال یاد دادنه و ...
ولی تصمیم گرفتیم کمی صبر کنیم
هفته بعد که بردمش کلاس با لحن آروم و محترمانه به مربیشون گفتم اگر ممکنه بچه منو توی دروازه نذارید دوست نداره و اینکه اگر متقاضی برای دروازه بانی ندارید کلا بدون دروازه بان بازی رو برگزار کنید چون نتیجه بازی که مهم نیست
مربیشون هم گفت این خودش دستکش دروازه بانی میاره که من گفتم امروز نیاورده و از این به بعد هم نمیاره
مربی گفت باشه میگم که دیگه نذارنش توی دروازه
اگر اون روز من یا پدرش صحبت میکردیم چون بلافاصله بعد آوردنش از کلاس دوباره برگشته بودیم جنبه شکایت کشی و ... رو داشت ولی با صبر کردن تا هفته بعد و صحبت در زمانی که همه پدر مادرها توی اون ساعت به طور معمول میان، قضیه محترمانه تر حل شد.
درصد موفقیت
فعلا صد در صد بوده البته فعلا یک هفته اجرا شده
*****می دونم که خیلی مورد اساسی رو مثال نزدم ولی چون بچه با بغض و ناراحتی زیاد حرف میزد می تونست ما رو ترغیب به یه واکنش هیجانی بکنه که هم اعصاب خودمون و هم اعصاب مربیشون رو تحت تاثیر قرار بده
ان شا الله مثال بهتری یادم اومد میام می نویسم

ممنون فکور عزیز بابت حضور در این تاپیک.:72:

هیچ موقع به یک کلاس اولی سوالات ریاضی مربوط به دبیرستان را نمی دهند تا حل کند. برای حل سوالات ریاضی دبیرستان باید مرحله به مرحله و پایه به پایه دروس همه سال ها را بگذرونیم .

اتفاقا زندگی روزمره ما پر هست از این مسائل کوچک و به ظاهر بی اهمیت ولی اینها همه مقدمه ای است که بتونیم خودمون را آماده کنیم و تمرین کنیم و آموزه هامون را به کار بگیریم. این آمادگی موجب می شه هنگام روبه رو شدن با مسایل سخت تر از همه تجربه های ریزو درشت قبلی استفاده کنیم.

خیل خوب تونستید افکار منفی رو به مدد صبر و خویشتن داری کنترل کنید و اقدام هیجانی نداشته باشید.

راه حل تکمیلی به نظر بنده:

در این شرایط من از موقعیت استفاده می کردم . حل مساله را به خود پسرم واگذار می کردم و در این مورد با ایشون صحبت می کردم و آماده اش می کردم.

این چند تا حسن داشت :

یکی اینکه یاد بگیره اگر به مساله ای انتقاد داره اون رو با اعتماد به نفس و رفتار جراتمندانه بیان کنه.

دوم اینکه آماده اش می کردم که حتی اگر موفق نبود شکست اون رو نا امید نکنه وتوانایی های خودش را باور داشته باشه و تلاش بیشتر بکنه تا دیگران هم این توانایی ها را ببینند.

در نهایت به صورت نامحسوس که اولا پسرم متوجه نشود که در این مورد از پارتی به عنوان پدر و مادر استفاده شده با مربی اش به صورت غیر مستقیم صحبت می کردم و راجع به دلیل انتخاب دروازه بان ها و نحوه گردشی بودنش صحبت می کردم که به جای حالت انتقادی حالت پیشنهادی و یا سوالی داشته باشد. از این بابت که خللی حتی کوچک بین رابطه مربی و شاگرد به وجود نیاید.

سلام دوباره

بی نهایت عزیز حق با شماست
تا جای ممکن باید خود بچه مشکلاتش رو حل کنه ولی متاسفانه شرایط شهر ما با شهرها و استانهای مرکزی کشور فرق داره. اینجا منطق زیاد حکمفرما نیست. توی محیط های مختلف هر بچه ای که پدر مادرش آشنا باشن یا مثلا نسبت فامیلی داشته باشه بهش بها داده میشه و بقیه بچه ها از حقوق درجه دومی برخوردار میشن
یعنی بزرگترها خیلی وقتها مجبورن دخالت کنن متاسفانه
مجبوری تذکر بدی وگرنه بچه تحت ظلم قرار می گیره

مثلا توی مدارس تهران به بچه ها آموزش میدن که اگر بچه ای اذییتون کرد برید به ناظم و معلم بگید، ولی اینجا اصلا یه همچین مدل تربیتی امکانپذیر نیست چون نه ناظم توجه می کنه و نه معلم . مجبوره یه بزرگتر بره بهشون بگه یا اینکه به بچه آموزش بدی هر کسی زدت مثلا تو هم متقابلا بزن. یعنی سیستم کلا یه جور دیگه هست

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

در طول هفته برنامه ریزی کرده بودم که روز جمعه به کارهای عقب افتاده رسیدگی کنم.

همسرم در آن روز نیز برای خودش برنامه ریزی کرده بود و در منزل حضور نداشتند.

ساعت 9 شب شرایط خانه ما : نه ظرف ها شسته شده بود نه شام آماده کرده بودم تکالیف پسرم باقی مانده بود ، لباس های فردا ی آنها آماده نشده بود ،کل خانه به هم ریخته و کمدهای لباس هم بیرون در حال مرتب کردن، در این بین فرشته کوچولوی ما هم توجه صد در صدی بنده را خواستار بودند.

بسیار مستاصل بودم و ناراحت از اینکه این یک روز هم همسرم در کنارم نبود تا این همه تحت فشار نباشم آن چیزی که به ذهنم رسید این بود که تماس بگیرم با همسرم وبگویم شما اصلا من را درک نمی کنید وبرای کمک به من وقت نمی گذارید. در حقیقت دادگاه را به تنهایی برگزار کرده بودم و فقط قصد داشتم حکم نهایی را به اطلاع همسرم برسانم.

این یک برخورد احساسی و هیجانی بود.

به خودم ایست دادم پس این همه آموزه که فقط شعار نمی باشد . مکالمه ام را مرور کردم.

تماس گرفتم که تشریف بیارید بالا می خواهم راجع به موضوعی با شما صحبت کنم ، همسرم گفتند پشت تلفن بگو من هم گفتم نمی شود چون اگر پشت تلفن بگویم ممکن است بینمان بحث به وجود بیاید.

ایشان آمدند منزل.

ابتدا شرح مساله:

به هم ریختگی منزل را دیدند ، شرایط را برایشان توضیح دادم که ظرف ها را نشسته ام شام آماده نیست تکالیف پسرمان باقی مانده وباید برایش وقت بگذارم ، لباس هایتان برای فردا آماده نیست ، این کوچولو هم نمی گذارد من هیچ کاری انجام دهم . من به کمک شما نیاز دارم در غیر این صورت امشب شام نداریم ، پسرمان با تکالیف ناقص فردا به مدرسه می رود ، فردا هم مجبورید با لباس های کثیف به مدرسه و سر کار بروید.

مرحله بعد راه حل :

عزیزم من چیزی به ذهنم نمی رسد شما بگو من چه کار کنم . حتی راه حل را به عهده ایشان گذاشتم.

راه حل ایشان این بود که فرشته کوچک را با خودشان می برند تا من به کارها برسم . از نظر من این راه حل کافی نبود لذا بیان کردم این برای من کافی نیست نیاز دارم که تکالیف پسرمان را هم شما با ایشان کار کنید که همسرم قبول نکردند .

در این حال به همان راه حل همسرم اکتفا کردم .

از انجایی که راه حل همسرم کافی نبود موجب شد شام ساعت 11 شب آماده شود و بچه ها دیر بخوابند در نتیجه همسرم هم دیر تر بخوابد اما از آنجایی که راه حل از ایشان بود هیچ گله ای بابت تاخیر در خوردن شام و دیر خوابیدن مطرح نشد.

این یک مساله ساده بود که می تونست منجر به ایجاد یک مشاجره بدون هیچ نتیجه ای شود.

---

به روز رسانی.

سلام بی نهایت عزیز

ممنون از تاپیک بسیار خوبت

1- مشخص کردن مساله در چند خط کوتاه


از دست همسرم ناراحت بودم و به خاطر کمکاری اش توی یک زمینه وقتی داشتم از دلخوریم میگفتم گریه ام گرفت و توی گریه هرچی تو دلم بود گفتم اما همسرم سکوت کرد . ( وقتایی که همسرم سکوت میکنه من بدتر دوست دارم بیشتر از دلخوریم بگم و بگم و بگم چون سکوتش رو به غلط بی تفاوتی ترجمه میکنم )


2- افکار منفی و احساساتی که در مواجهه با آن مشکل در خود شناسایی کردیم و روشی که آنها را تحت کنترل در آوردیم.

فکر می کردم همسرم سکوت میکنه چون به من بی توجهه .فکر میکردم سکوت همسرم به معنی این هست که حوصله گوش کردن به من رو نداره. برای همین با تداوم سکوت بیشتر حس می کردم که دوست دارم با شدت بخشیدن به اعتراضم سکوتش شکسته بشه. این لحظات فقط دوست دارم به هر طریقی سکوتش رو بشکنم تا حس نکنم ناراحتیم دیده نمیشه. اما این بار تصمیم گرفتم ادامه ندم چون حرفم رو زده بودم و دیگه لزومی نداشت ادامه بدم.همونقدر کفایت می کرد پس من هم سکوت کردم.



3- راه حلی که برای حل آن مساله انتخاب کرده ایم.


من سکوت کردم و برای اینکه با موندن توی اون فضا نیاز من به حرف زدن با همسرم در اون لحظه همچنان به قوتش باقی میموند اون اتاق رو ترک کردم تا راحت تر ذهنم آروم بشه.بعد طبق روال توی این شرایط هندزفری خودم رو برداشتم و ادامه یکی از کتاب های صوتی ام رو گوش کردم.چند دقیقه نگذشت که آروم شدم و حس خوب به من برگشت. در عرض چند دقیقه احساس خوب عزت و ارزشمندی جای خودش رو به احساس نیاز و توجه طلبی محض داد.
بعد مدتی همسرم به اتاق اومد و با من شروع به صحبت کرد و منو آروم کرد و از من عذرخواهی کرد. در واقع چیزی رو که من نیم ساعت قبل ازش میخواستم رو با نیم ساعت تاخیر به من داد اما واقعا اون سکوت و صبر من به نتیجه اش می ارزید. به همون چیزی رسیدم که دنبالش بودم و حتی به بهتر ازون.چون هر دو آروم بودیم.

4- درصد موفقیت

مدتیه این روند رو شروع کردم فعلا درصد موفقیتم حدود 50 هستش و هر روز بهتر از دیروز مسلط بر اوضاع میشم.

ممنون Eram

عزیز، خیلی مفید بود چون خودم هم درگیر چنین مساله ای هستم با این تفاوت که در این رابطه همسر من خیلی صبوره ، اونقدر ادامه می دهم که دیگه خودم کم می یارم.

مثل یه بچه که از بس گریه کنه و بهش توجه نکنی دیگه خسته می شه و دست از گریه بر می داره.

اتفا قا می خوام یک مساله ای بگم شبیه همین موضوع اما متاسفانه من نتونستم راه حل رو پیدا کنم ، همسرم راه حل را پیدا کرد شاید در شرایط مشابه راه حل همسرم به درد بقیه بخوره.

صورت مساله:

در زمانی که مشکلی هر دومون را داره اذیت می کنه اونقدر وقت خودش را با کارهای عام المنفعه پر می کنه تا بتونه اون فشاری که داره تحمل می کنه را فراموش کنه در این شرایط من از همسرم ناراحت می شوم گه چرا این انرژی را صرف من و بچه ها نمی کنه و یک باری از روی دوش من برداره و این کارش باعث می شه هم من بیشتر احساس تنهایی کنم و هم فشار کار بچه ها بیشتر می افته روی دوش من.

روش ابراز دلخوری من ، یک روز کم حرف می شوم وقتی عکس العملی نمی بینم شروع می کنم به گلایه کردن ،از هر دری می گم تا جایی که دیگه میزنم به صحرای کربلا . در این شرایط همسرم فقط سکوت می کنه.

افکار منفی:
در این شرایط که من هم مثل خودش ناراحتم من رو با خودم تنها گذاشته و فقط به فکر آرام کردن خودش هست. من یک تنه باید هم به خودم آرامش بدهم هم فضای خونه را آرام نگه دارم. همسرم به من اهمیت نمی دهد . او فقط فکر میکند خودش ناراحت هست و ناراحتی من را نمی بیند.

راه حل همسرم :

سکوت ، به من این فرصت را می دهد که برون ریزی احساسات داشته باشم ، فرصت می ده هیجاناتم تخلیه بشه ، زمان بگذره ، و من آرامش ام را به دست بیارم ، به محض اینکه کوچک ترین پالس مثبت ، مثبت هم نه یک پالسی بفرستم که نشون دهنده وضعیت سفید هست ، ایشون نوازش را تقدیم می کنند .

و خوب اون نوازش ختم کل ماجرا برای هر دومون می شه. من از خواسته ام کوتاه می یام و شرایط را می پذیرم. با این تفاوت که همسرم را بهتر درک می کنم و متوجه می شوم که من هم برایش مهم هستم و با اینکه در گلایه کردن خیلی هم زیاده روی کردم وشاید بی ربط هم بوده اما همسرم باگذشت و عدم یادآوری حرف های بی ربط من در زمانی که ناراحت بوده ام ، موجب می شه من شرمنده رفتار خودم بشوم .

همسرم هم روال قبل خودش رو ادامه می دهد.:43:

ایشون خوب می دونند در لحظاتی که احساسات منفی بنده بالاست هر گونه نوازشی رو پس می زنم. واینکه وقتی از موضوعی دلخورم و ایشون ناتوان از تغییر رویه شان هستند و هیچ چیز جز تغییر رویه بحث رو به سرانجام نمی رسونه ایشون چنین روشی را برای حل مساله در نظر می گیرند.

درصد موفقیت : من که صفر درصد موفقیت داشته ام اما درصد موفقیت همسرم با احتسابو کسر فشار روحی که برای گذر از این وضعیت های قرمز تحمل می کنند می شود گفت 80 درصد است .

در پست قبلی بیشتر روش حل مساله همسرم ، که همان

_ فرصت دادن به فرد شاکی برای طرح و ابراز ناراحتی ،

_ گذشت و سکوت در مقابل گلایه های بی منطق (از نظر خودش) و

_ نشون ندادن واکنش نه منفی نه مثبت ،

_ دادن فرصت به فرد ناراحت وشاکی برای به دست آوردن حالت تعادل روحی ،

_ دادن نوازش و محبت در وضعیت سفید و

_ یاد آوری نکردن هرآنچه در بحث پیشین به صورت غیر منطقی بیان شده ،

بوده است ، مد نظرم به عنوان راه حل مساله مربوطه بود.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فکور

سلام بر بی نهایت عزیز
من یک مثال دیگه رو با اجازه عنوان می کنم

آخر تابستان برای مراسمی رفته بودیم به شهر همسرم
دو سه روز بعد که می خواستیم برگردیم همسرم به خانوادش اصرار کرد که بیاین با ما بریم خونمون

شرایط من اصلا برای مهمانداری مناسب نبود
دو تا دانشجوهام دفاع از پایان نامه داشتن پایان نامه هاشونو خونده بودم و اصلاحات انجام شده بود ولی هم باید اسلایدهاشون رو چک می کردم و هم اینکه سه روز بعد از اومدن به منزلمون باید می رفتم یه شهر دیگه که دفاع اونها برگزار می شد
ازطرفی با دوستم هماهنگ شده بودم که وقتی میریم اون شهر یکی دو روز بریم خونشون
اون دوستم هم داشت می رفت مسافرت و برنامه سفرش رو طوری ریخته بود که موقعی که من میرم اون شهر حتما حضور داشته باشه و در مسافرت نباشه

از طرفی به دلیل فشار پایان نامه ها یه مدت بود خرید برای خونه زیاد نکرده بودیم یعنی اصلا حوصله گوشت و مرغ پاک کردن نداشتم و خونمون تقریبا خالی بود

خلاصه که از هیچ نظر دلم هیچ مهمونی رو نمی خواست و کاملا برنامه هام به هم می ریخت
حالا این وسط همسر من به خانوادش اصرار می کرد که بیاین با ما بریم

وسط اصرار هاش من به یه حالت صرفا جهت اطلاع به همشون گفتم البته من یکشنبه صبح دفاع دانشجوهام هست اونم یه شهر دیگه
ولی دیگه کار از کار گذشته بود و همسرم کار رو خراب کرده بود

هنوز اونا تصمیم قطعی نگرفته بودن
با همسرم توی اتاق تنها شدم
گفتم حواست به کار من نبود که تعارف کردی (با لحن عادی)
گفت نه حواسم نبود ولی غریبه که نیستن فوقش خودت میری و میای بعدم من فقط تعارف کردم حالا اونا هم که با یه تعارف راه نمی افتن بیان

ولی این اتفاق افتاد و خانواده همسرم با ما راهی شدن

خوب کار از کار گذشته بود سعی کردم عادی باشم
مجبور شدم دیگه برای دانشجوها وقت نذارم و اونا رو به اون یکی استاد راهنماهاشون سپردم روز دفاعشون من هیچ تسلطی به اسلایدهاشون نداشتم و به نظرم خیلی ایراد داشتن حالا جالب این بود که کسی اون ایرادها رو متوجه نمی شد

توی اون چند روز سعی کردم بهترین پذیرایی رو انجام بدم که حداقل خاطره بدی برای اونها نشه و فقط خودم در جریان این ناراحتی باشم

همون شب که رسیدیم شهرمون با وجود خستگی زیاد رفتم خرید و مرغ و ماهی، اینا رو تا ساعت دو داشتم پاک میکردم
همه ساکها رو باز نشده گذاشتم توی اتاق اصلا وقت نمی شد سروسامونی به وسایل بدم

یه بدشانسی هم آوردم مادرشوهرم سرگیجه گرفته بود. البته دکتر اینا رفتیم و دکتر هم گفت به خاطر گوش میانی هست و این مشکل تا یکی دو ماه وجود داره

خلاصه که دقیقا یک روز قبل دفاع دانشجوها اونها رفتن ولی من همش فکر می کردم که اگر بمونن چی میشه چون اگر می خواستم از شب توی اون شهر نباشم باید صبح مثلا ساعت چهار راه می افتادم حالا با چه ماشینی؟ اگر همسرم هم میومد بچه ها رو نمی تونستم بذارم چون به جز مادرشوهرم کسی نمی تونه نگهشون داره و اون بنده خدا هم سرگیجه داشت و ازطرفی ممکن بود تا شب کارمون طول بکشه و اگر بچه ها رو هم می بردم و شب هم می موندیم که خیلی پذیرایی و مهمون داری مسخره ای می شد

خلاصه که خشم نهفته ای از همسرم داشتم خیلی ناراضی بودم از این تعارف بی موقع

حالا بقیه افراد شاید با ابراز هیجانی خشمشون مشکل دارن من گاهی اوقات با فرو بردن خشمم و پنهان کردن احساسم مشکل دارم. از اینکه خشمم رو نشون بدم احساس خوبی ندارم. احساس کوچک شدن دارم.
همشون میشن یه جنگ ذهنی که تا مدتها فکرم رو درگیر می کنه. انقدر روش فکر می کنم تا زمان بگذره گاهی انقدر زمان میگذره که اون موضوع میره یه گوشه ذهنم و کم اهمیت میشه ولی دوباره یه موضوع مشابه که پیش میاد اون مورد هم انگار میاد جلو و پراهمیت میشه


البته چند سالی هست تمرین کردم که چیزی که ذهنم رو درگیر می کنه بیان کنم که تا حدودی موفق بودم


راه حل این شرایط خاص:
فردای اون روز رفتم برای دفاع دانشجوها و برگشتیم. گذاشتم زندگی یه روال عادی به خودش بگیره
بعدش که یه بار توی پارک با همسرم قدم می زدم گفتم یه چند مورد هست که می خواستم برات بگم

که کنجکاو شد و سوال کرد چه مواردی هستن
گفتم یکیش اینکه قبل از تعارف کردن به هر کس برای اومدن به منزل ما لطفا قبلش با من هماهنگ کن ببین من آمادگی دارم یا نه
گفت سعی می کنم یادم بمونه خودم هم از شرایطی که پیش اومد راضی نبودم ولی به هرحال دیگه نمی تونستم کاری بکنم

حالا در مورد درصد موفقیت :
درصد موفقیت از این نظر که حرفم رو نخوردم و بیان کردم خوب صد در صد بوده و از این نظر راضیم. از این نظر که یک موقعیت مناسب پیدا کردم و جوری که برخورنده نباشه مطلب رو بیان کردم. این موضوع باعث شد درگیری ذهنیم به پایان برسه
ولی درصد موفقیت از این نظر که همسرم قبل از تعارف به کسی با من هماهنگ باشه ، بعید می دونم خیلی بشه به این مورد امیدوار بود ولی اگر حداقل 10 درصد هم توی ذهن همسرم این مورد بمونه باز هم احساس موفقیت می کنم

****بی نهایت عزیز این بار هم مثالم شاید مورد اساسی و چندان آموزنده ای توش نبود ولی به هرحال این موضوع چند روزی من رو درگیر کرده بود

**** فکر می کنم باید اون رو توی کارگاه می نوشتم حالا اگر مسئولین تالار صلاح دونستن منتقل کنن

---

ممنون فکور عزیز اتفاقا مثال های خوب و کاربردی می زنید . خیلی از مشکلات ما به خاطر عدم مهارت در حل مساله های به ظاهر ساده روزمره هست.

متاسفانه علی رغم گزارش اینکه پست شما به این کارگاه انتقال پیدا کنه متاسفانه مدیران احتمالا به خاطر مشغولیت زیاد از قلم انداخته اند. منتظر بودم که پستتون رو انتقال بدهند تا اگر دوستان نظر تکمیلی در این مورد دارند ، موجب بشه در کارگاه شرکت کنند.

در مورد آخری که فکور عزیز بیان کردند یک نظر دارم.

در چنین شرایطی ، همون موقع می شد به خانواده همسر با خوش رویی گفت که ، آقای همسر مثل اینکه فراموش کرده اند که در این چند روز من فلان کارها را دارم ، اتفاقا من هم دوست دارم شما تشریف بیاورید اما زمانی باشد که بتونم تمام و کمال در خدمت و معونت شما باشم ، ومثلا فلان روز خیلی خوبه که آقای همسر بیان دنبالتون ، نظرتون چیه؟

یا می آمدند یا نمی آمدند.

و اگر اون موقع این به ذهنمان نرسید و تحت هر شرایطی آمدند.

راه حل دوم این بود که همسرتون با عواقب اینکه با شما هماهنگی نکردند رو به رو بشوند ، اینجور خیلی بهتر تو ذهنشون باقی می مونه تا اینکه بهشون فقط کلامی گفتید که از این به بعد هماهنگی کنند.

به عنوان مثال شما نباید تا نیمه شب مرغ و ماهی پاک می کردید باید این رو می گذاشتید به عهده همسرتون ، تا قیام قیامت این مرغ و ماهی پاک کردن تو ذهنش بهتر باقی می مونه.

دوم اینکه نباید قرار هاتون رو با دانشجوهاتون کنسل می کردید با خوش رویی از خانواده همسر عذر خواهی می کردید و می گفتید ریش و قیچی دست خودتون باید ببخشید نهایت احترام را قلبی و زبانی بهشون می گذاشتید ، اما کارهای قبلی تون رو که برنامه ریزی گرده بودید انجام می دادید و همسرتون رو درگیر کارهای اجرایی مربوط به پذیرایی می کردید تا به بهترین نحو از آنها پذیرایی می شد.

این کار دو تا جسن داره اول اینکه دیگه درونتون احساس خشمی باقی نمی مونه و همه کارهاتون رو هم انجام دادید و اتفاقا از حضور مهمان هاتون هم لذت بردید دوم اینکه همسرتون با عواقب نا هماهنگی کردنش روبه رو می شد و دفعه بعد خیلی بهتر در ذهنشون باقی خواهد موند .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی نهایت

در مورد آخری که فکور عزیز بیان کردند یک نظر دارم.

در چنین شرایطی ، همون موقع می شد به خانواده همسر با خوش رویی گفت که ، آقای همسر مثل اینکه فراموش کرده اند که در این چند روز من فلان کارها را دارم ، اتفاقا من هم دوست دارم شما تشریف بیاورید اما زمانی باشد که بتونم تمام و کمال در خدمت و معونت شما باشم ، ومثلا فلان روز خیلی خوبه که آقای همسر بیان دنبالتون ، نظرتون چیه؟

یا می آمدند یا نمی آمدند.

و اگر اون موقع این به ذهنمان نرسید و تحت هر شرایطی آمدند.

راه حل دوم این بود که همسرتون با عواقب اینکه با شما هماهنگی نکردند رو به رو بشوند ، اینجور خیلی بهتر تو ذهنشون باقی می مونه تا اینکه بهشون فقط کلامی گفتید که از این به بعد هماهنگی کنند.

به عنوان مثال شما نباید تا نیمه شب مرغ و ماهی پاک می کردید باید این رو می گذاشتید به عهده همسرتون ، تا قیام قیامت این مرغ و ماهی پاک کردن تو ذهنش بهتر باقی می مونه.

دوم اینکه نباید قرار هاتون رو با دانشجوهاتون کنسل می کردید با خوش رویی از خانواده همسر عذر خواهی می کردید و می گفتید ریش و قیچی دست خودتون باید ببخشید نهایت احترام را قلبی و زبانی بهشون می گذاشتید ، اما کارهای قبلی تون رو که برنامه ریزی گرده بودید انجام می دادید و همسرتون رو درگیر کارهای اجرایی مربوط به پذیرایی می کردید تا به بهترین نحو از آنها پذیرایی می شد.

این کار دو تا جسن داره اول اینکه دیگه درونتون احساس خشمی باقی نمی مونه و همه کارهاتون رو هم انجام دادید و اتفاقا از حضور مهمان هاتون هم لذت بردید دوم اینکه همسرتون با عواقب نا هماهنگی کردنش روبه رو می شد و دفعه بعد خیلی بهتر در ذهنشون باقی خواهد موند .

---

سلام بی نهایت عزیز
از اون روز تا الان می خواستم یه مواردی رو بنویسم و فرصت نشد

راستش خانواده همسرم ویژگیهای خاصی دارن واقعا نمیشه من برم بشینم و همسرم رو درگیر پاک کردن مرغ و گوشت کنم. کلا زیاد اعتقاد به اینکه پسرشون بخواد کار خونه انجام بده ندارن. یعنی توی اون شرایط میان و اون کارو از همسرم میگیرن و خودشون انجام میدن

البته من هم زیاد در رابطه با اونها منفعل عمل می کنم و خودم فکر می کنم علتش این هست که ما راهمون خیلی ازشون دوره و زیاد برخورد پیش نمیاد برای همین میشه گفت در رابطه با اونها من نقش شخصیتی رو بازی می کنم که واقعا نیستم و در واقع این اون چیزیه که بسیار برای همسر من دلپذیره و شاید من به خاطر اون هست که معمولا این نقش رو بازی می کنم مطمئنم اگر توی یک شهر بودیم و برخوردها زیاد می شد حتما شخصیت واقعیم رو به نمایش می گذاشتم:311:

راستشو بخوای من و خانواده همسرم یا همدیگه رو نمی بینیم یا زمانی که می بینیم چند روز پشت سر هم با هم هستیم یعنی اگر دلخوری بین من و همسرم ایجاد بشه با حضور اون جمع واقعا امکان مطرح و حل کردنش نیست اصلا ما نمی تونیم یه خلوت دو نفره کوتاه داشته باشیم و به همین دلیل من ترجیح میدم زمینه هیچ دلخوری فراهم نشه و همه چیز رو نگه می دارم تا بعد از حضور در اون جمع

خانواده همسرم همشون آدمای خوبی هستن مخصوصا مادر شوهرم، ولی به جای همه اونهایی که خوب هستن دو تا خواهرشوهر بسیار متوقع دارم که در واقع برادراشون به نظرشون جای پدر برادر و حتی همسر رو دارن یعنی حتی اون بزرگه که خودش همسر هم داره هر چی میخواد محبت کنه فقط به برادراش می کنه و با همسرش فقط پرخاش می کنه متاسفانه اگر من در جمع خانوادشون با همسرم اختلاف نظر داشته باشم یا کمی سردی و قهر بین ما باشه خیلی سریع این نقاط ضعف توسط این خواهران گرامی شناسایی و مورد سو استفاده قرار می گیره اگر من کمی سرد برخورد کنم اونها به شدت گرمتر از قبل برخورد می کنن و نهایت سعیشون رو می کنن که به همسرم هیچ فشاری نیاد و از اون طرفم به حساب خودشون رابطه خودشون رو به رخ من بکش. همسرم البته در این موارد اصلا این چیزها رو متوجه نمیشه و این شرایط من رو سخت تر می کنه

اینکه من قرارم رو با دانشجوها کنسل کردم شاید بهتر بود اگر انجام نمی شد (البته اونها رو به اون یکی استادراهنماشون سپرم همینجوری رهاشون نکردم)، ولی یک نکته مهم هم توش بود و اون اینکه فهمیدم انقدری که من وسواس دارم سر جداول و نمودارها و اسلایدها، نیاز نیست در واقع کسی زیاد سردرنمیاره از اونها

ولی از راهنماییت توی دو سه روز اخیر استفاده کردم و از این بابت تشکر می کنم :303:
ماشین لباسشوییمون خراب شده
تعمیرکار بردش و بعدشم گفت نقشه سیم کشیش رو ندارم و نمیتونم درست کنم و از اونجایی که قدیمی هم هست ارزشش رو نداره بفرستیم یه شهر دیگه برای تعمیر

به همسرم گفتم بیا بریم یه لباسشویی بخریم گفت حالا می خریم عجله نکن گفتم خوب لباسهامون مونده گفت بذار توی تشت بالاخره می شوریمشون گفتم من که دستان حساسیت زده کارهای روتین رو هم با سختی انجام میدم گفت بذار لباسها رو خودم می شورم من هم دیگه سعی نکردم توی اون کار مشارکت کنم و گفتم باشه دستت درد نکنه
لباسها رو شست و متوجه شد باید هر چه سریعتر اقدام کنه برای خرید
می گفت رفتم به همکارام گفتم همون ظرف شستن کم بود حالا لباس شستنم به کارهام اضافه شده:311:

خلاصه که دیشب رفتیم دیدیم و قیمتشم توی اینترنت چک کردیم و احتمالا امشب میریم می خریم:310:

دادن سختی به طور عملی نه صحبت تئوری در موردش می تونه یک راه حل مناسب باشه راست میگی:104:

با سلام خدمت همه دوستان
برای بالا آوردن این تاپیک خودم دست به کار می شم.

1.صورت مساله
سر سفره غذا، بچه ها حواسشون پرته و مدام در حال تذکر دادن هستم که غذات رو بخور، بازیگوشی نکن.

2.احساسات منفی
از اینکه بچه ها گرسنه از سر سفره بلند بشن و باز نیم ساعت دیگه بگن گرسنه مون هست و باز باید براشون غذا آماده کنم این افکار عصبی ام می کنه و موجب می شه صدام را بالا ببرم که غذات رو بخور و جو ناجوری سر سفره غذا به وجود می یاد.

3.راه حل
نگاه می کنم چه چیزهایی موجب شده که بچه ها حواسشون پرت بشه، و اون موانع رو برطرف می کنم به عنوان مثال بعضی اوقات تلوزیون باعث شده و تمام توجه بچه ها را به خودش جلب کرده، اگر از قبل بچه ها مشغول تماشا بوده باشند اول صبر می کنم تا برنامه مورد علاقه شون تمام بشه و بعد غذا را می کشم، اگر وسط صرف غذا برنامه ای تازه شروع بشه که موجب حواس پرتی شون شده تلوزیون رو خاموش می کنم، گاهی علت حواس پرتی بچه ها مهیا نبودن قاشق یا نون یا لیوان یا... هست که خودشون هم چیزی نمی گن نگاه می کنم آیا کمبودی چیزی جلوی بچه هست، سعی می کنم دسترسی بچه ها به وسایل داخل سفره آسون کنم. چون کافیه به عنوان مثال نان غذای کودک تمام بشه، در آون شرایط کودک نمی گه نان بده، مشغول بازی با خواهر یا برادرش می شه و این طور می شه که حواسش از غذا خوردن پرت می شه و گرسنه از سر سفره بلند می شه.
.
.
.
از دوستان دعوت می کنم در این کارگاه شرکت کنند، قبل از شرکت لطفا تاپیک زیر مطالعه شود.
http://www.hamdardi.net/showthread.php?t=44722

سلام به همگی به ویژه دوست نازنینم بی نهایت
نمیدونم چرا زودتر به ذهنم نرسید برای حل کردن بزرگترین مشکل این روزهای زندگیم به تالار بیام.که همون رفتارهای بچه هاست!!
بی نهایت جان بسیار ممنونم ازت که این تاپیک رو دوباره شروع کردی.خیلی خیلی خوشحال میشم اینحا بتونم از راهنمایی وتجربه های مادرهای نمونه استفاده کنم.
اتفاقا منم این دوتا مشکل بزرگ با پسرم دارم که از حل کردنشون دیگه عاجزِعاجزم!!
یکی همین غذا نخوردنش سر سفره ست.ولی بی نهایت جان پسرم حواسش پرت نمیشه!اون اصلا دوست نداره سر سفره بیاد.بااینکه الان پنج سالشه هنوز من لقمه دهنش میزارم که دیگه واسم سخت شده با اومدن بچه دوم.
وضعیت من سر سفره خیلی اسفناکه!!!یه دستم به دهن پسرم ویه دستم به دهن دخترم!!!
حتی امتحان کردم،دوسه روز بی خیال شدن رو!اما وقتی میبینم لاغر میمونه وضعیف،مخصوصا توی این اوضاع کرونا که باید سیستم ایمنی رو قوی نگه داریم پشیمون میشم ودوباره حرص خوردن منو ودرنتیجه داد وفریاد ومیدونم که نتیجه این فریادها دلزده شدن بیشتر اون از غذاست...
واقعا دلم میخواد از تجربیاتتون استفاده کنم:323:

- - - Updated - - -

واسه مشکل دومم باید صورت مسئله رو آماده کنم وبعد بنویسم!!

سلام پاییزه جان مرسی که در این کارگاه شرکت کردی.
من هم خودم یک کاربر عادی هستم و برای مفید واقع شدن این کارگاه نیاز به مشارکت سایر دوستان نیزدارد.
خانم ترنم آرامش تاپیک خوبی در این رابطه زدند و می تونیم در این مورد به خصوص شما، از تاپیک مورد نظر خیلی کمک بگیریم.
http://www.hamdardi.net/showthread.p...968#post458968

اما یک نکته ای که در رابطه با این مساله شما، به ذهنم اومد این بود که حس کردم صورت مساله شما ناقصه.
خیلی اوقات جواب در خود صورت مساله هست.
به عنوان مثال در مورد مساله من، علت اصلی غذا نخوردن بچه های من،
را حواس پرتی تشخیص داده بودم. برام شفاف بود که مشکل خود غذا، یا جو روانی منزل در آون ساعات، یا لجبازی یا مسایلی از این دست نبود که برای پیدا کردن راه حل به بیراهه برم.
خوب به همین علت راحت تر به جواب رسیدم. در حقیقت جواب در خود صورت سوال بود.