+عشق نوجوانی

سلام به همگی
میخواستم نظرتون رو در ارتباط با عشق نوجوانی بدونم.
اینکه این عشق چقدر میتونه پایدار باشه و چقدر میشه به ثبات و دوامش امیدوار بود؟؟؟؟(لطفا نظرتون رو برای پسر و دختر بصورت جداگانه توضیح بدید)
[/size]

سلام دوست عزیز....واقعا موضوع جالبی بود که بیان کردی...

خب من نظراتم رومیگم...ولی امیدوارم که سوء تفاهمی پیش نیاد......
خب عشق دخترا چه درنوجوانی وچه درجوانی...هردوپاکه...یعنی ازصمیم قلب طرف مقابلشون رو دوست دارند..وعاشقشون میشوند....
ولی یک کمی تشخیص نوع عشق درپسرا سخته............ که عشقشون پاکه یا ازروی هوا وهوسه.....چون جامعه ی پسرها درسن نوجوانی...ویا حتی جوانی...ممکنه ازروی هوا وهوس عاشق دختری بشوند....ولیییییییییییی.....م� �مکنه تعدادی ازپسرا واقعا ازصمیم قلب وبادلی پاک عاشق دختری بشوند.......

من هیچ اعتقادی به عشق دوران نوجوانی ندارم حتی از هر لحاظ هم فرد پخته و عاقل باشه هنوز شخصیتش شکل نگرفته و با تغییر روحیات و این شکل گیری بیشتر معیارهاشم تغییر میکنه .

با تشکر از دوستان ولی سایر اعضا نظر نمیدهند؟؟؟؟؟

به نظرم برای دختر مضخرف وبرای پسر از آن مضخرفتر است واصلاً عشق نیست هوس وبچگی است اما بسیار شیرین است به شرطی که در دامش نیفتی

اينكه چقدر دوام داشته باشه، ممكنه زير 1 درصد باشه چون روحيات، خواسته ها و قالب شخصيتي فرد پس از طي كردن دوران نوجواني تغيير كرده و به تبع آن مي توان دريافت كه شخص به دنبال موقعيتها و محيطهاي جديدتر خواهد بود.

به نظر من زیاد دوام نمیاره جون عشق نیست
احساسات دخترا تا قبل از 20 سالگی در متغیره و ممکنه از این شاحه به اون شاحه بپره
احساسات پسرا هم تا قبل از 23 سالگی متغیره این مطالب رو از خودم در نمیارم از یه جایی خوندم

هروقت یه دختر بالای 20 سال و یه پسر بالای 23 سال با هم دوست بودت و قصد ازدواج داشتن می شه گفت پایداره.

با سلام
راستش داشتم رد می شدم به این پست رسیدم اگر چه تاریخش قدیمیه ولی گفتم بذار بگم.
عشق نوجوانی یکی از پاک ترین عشق های دنیا و بلکه پاک ترین چیز در این دنیاست.
فقط اشتباهی که معمولا زیاد دیده می شه اینه که اکثرا عشق رو به معنای محبت زیاد یا میل جنسی یا ازدواج می دونند که خب اگه اینجور باشه طبیعیه که جدایی هاش زیاد و تلخ باشه.
حقیقت اینه که توی عشق نوجوانی انسان می فهمه که چقدر روحش بزرگه و این دنیا براش چقدر کوچیکه. و دوست داره با معشوقش به اوج آسمونا پرواز کنه و در محبت مطلق غوطه ور بشه و نسبت به هیچ چیز و هیچ کس هیچ کینه ای نداشته باشه. لذتی که فقط کسی که چشیده باشه می فهمه... قابل وصف هم نیست...
حالا اگه ما بیاییم اون لذت اولیه عشق رو دنبال این باشیم که به ازدواج ختم کنیم یا رابطه پنهانی یا آشکار یا هر نوع نگاه دیگری، نتیجه اش این می شه که در صورت رسیدن به اون سرد می شه (به قول معروف می گن وصال مرگ عشقه)، و در صورت نرسیدن عصبی و متنفر از همه کس و همه چیز.
در حالی که عشق نوجوانی پاک پاک پاک و هر چی بگیم پاکه چون هدیه ایه که خدا به ما آدم ها داده که از دوران کودکی که گذر کردیم و نگاهمون به دنیا یه نگاه دیگه ای می شه، دنیای واقعی رو ببینیم و بدونیم که به سمت کی داریم می ریم. چطور باید عاشق بشیم، عاشق کی بشیم بهتره، با کی ازدواج کنیم بهتره، کدوم کار عاقلانه سختی که تو حالت عادی نمی شه انجامش داد با عشق راحت راحت می شه چون طرف عاشقه...
حالا تو این حال عاشقانه هر کس ورود پیدا کنه آدم دلش بهش گره می خوره و فکر می کنه اون پاک معصوم خوب و بی نظیره. بلا تشبیه درست شبیه وقتی که یه حیوون به دنیا می یاد هر کسی رو که اطراف خودش ببینه تا آخر ولش نمی کنه فکر می کنه مادرشه. تا حالا اینو تجربه کردین؟
و همین گره خوردن اتفاقی (نگاه اول عشق) چه بسا می تونه زندگی خوبی برای انسان رقم بزنه. و نیز به عکس
خوشحال می شم اگه شما هم نظر بدید.

- - - Updated - - -

با سلام
راستش داشتم رد می شدم به این پست رسیدم اگر چه تاریخش قدیمیه ولی گفتم بذار بگم.
عشق نوجوانی یکی از پاک ترین عشق های دنیا و بلکه پاک ترین چیز در این دنیاست.
فقط اشتباهی که معمولا زیاد دیده می شه اینه که اکثرا عشق رو به معنای محبت زیاد یا میل جنسی یا ازدواج می دونند که خب اگه اینجور باشه طبیعیه که جدایی هاش زیاد و تلخ باشه.
حقیقت اینه که توی عشق نوجوانی انسان می فهمه که چقدر روحش بزرگه و این دنیا براش چقدر کوچیکه. و دوست داره با معشوقش به اوج آسمونا پرواز کنه و در محبت مطلق غوطه ور بشه و نسبت به هیچ چیز و هیچ کس هیچ کینه ای نداشته باشه. لذتی که فقط کسی که چشیده باشه می فهمه... قابل وصف هم نیست...
حالا اگه ما بیاییم اون لذت اولیه عشق رو دنبال این باشیم که به ازدواج ختم کنیم یا رابطه پنهانی یا آشکار یا هر نوع نگاه دیگری، نتیجه اش این می شه که در صورت رسیدن به اون سرد می شه (به قول معروف می گن وصال مرگ عشقه)، و در صورت نرسیدن عصبی و متنفر از همه کس و همه چیز.
در حالی که عشق نوجوانی پاک پاک پاک و هر چی بگیم پاکه چون هدیه ایه که خدا به ما آدم ها داده که از دوران کودکی که گذر کردیم و نگاهمون به دنیا یه نگاه دیگه ای می شه، دنیای واقعی رو ببینیم و بدونیم که به سمت کی داریم می ریم. چطور باید عاشق بشیم، عاشق کی بشیم بهتره، با کی ازدواج کنیم بهتره، کدوم کار عاقلانه سختی که تو حالت عادی نمی شه انجامش داد با عشق راحت راحت می شه چون طرف عاشقه...
حالا تو این حال عاشقانه هر کس ورود پیدا کنه آدم دلش بهش گره می خوره و فکر می کنه اون پاک معصوم خوب و بی نظیره. بلا تشبیه درست شبیه وقتی که یه حیوون به دنیا می یاد هر کسی رو که اطراف خودش ببینه تا آخر ولش نمی کنه فکر می کنه مادرشه. تا حالا اینو تجربه کردین؟
و همین گره خوردن اتفاقی (نگاه اول عشق) چه بسا می تونه زندگی خوبی برای انسان رقم بزنه. و نیز به عکس
خوشحال می شم اگه شما هم نظر بدید.