این عشق، دیدنی است نه آموختنی ....
وقتی کسی کسی را عزیز می داند و همه جوره دوستش داشته باشد ، بهترینها را برای او می خواد ، بهترین اخلاق ، بهترین رفتار ، بهترین استعداد ،بهترین امکانات ، و حتی خودش را نیز برای او می خواهد ، .....و برای اینکه این عزیز صاحب این بهترینها شود هرکاری از دستش برآید برایش انجام می دهد.
- معلمی که شاگردی را عزیز می داند ، برای او بهترین نمره ها را می خواهد ، چه نمره درس و چه نمره انضباط . می خواهد او در هر زمینه ای موفق و سرآمد باشد و بدرخشد و به او در این جهت یاری می رساند . معلمی که شاگردانش نزدش عزیز هستند ، آنها راامتحان مکرر می گیرد و تکلیف می دهد تا پخته و پخته تر شده و آموخته هایشان نهادینه شود تا در آزمون نهایی موفق به قبولی شوند و ارتقاء یابند .
- دوستی که دوستش برایش عزیز است ، هرکاری از دستش برآید برایش انجام می دهد تا او بهترین باشدو از بهترینهایی که دارد برای او مایه می گذارد ، از وقتش ، از انرژیش ، حتی از خانواده اش ، از امکانات مادیش و .... او می خواهد که دوستش در نظر همه بهترین باشد و تحسین برانکیز باشد .
همینهایی که کسی را عزیز می دانند حتی اگر آن عزیز خطایی داشته باشد دوست ندارند خطایش را ببیند ، باور نمی کنند ، می گذرند ، و کمک می کنند تا عزیزشان اشکالاتش را اصلاح کند و هرکاری از دستشان برآید در این راه انجام می دهند و خط قرمزشان تنها صدامه ندیدن و ظلم نکردن به اوست ، یعنی خدمت رسانی تا جایی که به او آسیب نرساند ، و به او ظلم نشود و اختیارش سلب نگردد و ... به قولی دوستی خاله خرسه نشود .
هرکس عشق و علاقه اش واقعی باشد و محتوایی باشد و آگاهانه باشد ، نسبت به عزیز و معشوق خود چنین است ، عزیز خود را بخاطر وجود خود او می خواهد نه به خاطر خودش .....