قهر کردم.اگرشوهرم نبابد دنبالم چه کنم.

سلام دوستان.هیچ وقت فکر نمی کردم روزی من خوشبخت کارم به اینجا نبکشه.6 سال ازدواج کردم. یک بچه 4 ساله دارم.ما با عشق ازدواج کردیم.و خیلی هم خوشبخت بودیم. بخاطر همسرم از کارم استفا دادم .مدرک فوق لیسانسم را هم نگرفتم .چون اون دوست داشت زنش خانه دار باشد.همسر من دوست داره تو همه چیز اول باشه .وقتی با دوستاش بازی می کنه تا برنده نشه ول نمی کنه.موقع عصبانیت هر چی از دهنش در می یاد می گه و بعدش اصلا پشیمان نمی شه .چون می گه تو همیشه وقتی من عصبانیم سکوت کن من بعدش پشیمان می شم گه هیچ وقت نمی شه.4 روزپیش تو پارک با هم دعوامون شد.دوستمان به شوخی زد توی دلش واون برای اینکه کم نیاره همچنان پرتش کرد زمین که دیسکش در رفت.بچم از شدت ترس حالش بهم خورد.ولی اون اصلا پشیمان نشد تازه گفت که حقش بود می خواست شوخی نکنه.تا 2 روز باحاش حرف نزدم وقتی هم بهش گفتم کارش چقدر زشت بوده گفت تو سبنش هستی .ت. اعصاب من رو خورد می کنی تو من رو بدیخت کردی و مثل کنه چسبیدی به من و من رو ول نمی کنی .حالم بد شد .باورم نمی شد عشق من به کنه تشبیه بشه .گفتم اگه زندگی کزدن با من برات انقدر سخته من میرم .ساکم رو بستم وآمدم خانه مامانم.ولی اون هیج سراغی از ما نگرفته.اگر نیاید جی .بیاید جه کنم.لطفا کمکم کنید.

- - - Updated - - -

چرا هیچ کس کمکم نمی کنه

سلام عزیزم
خوش اومدی
اولا که رفتار شوهرت موقع عصبانیت درست نیست. اما شما باید روشی برای آروم کردنش به کار ببرید
دوما که شما نباید خونه رو به قصد قهر ترک می کردید
سوما که تازه 2 روزه قهر کردید و زیاد نگران نباشید. اگه زندگیتون قبلا خوب و توام با عشق بود شوهرتون میاد دنبالتون

در مواقع دعوا معمولا کی پیشقدم میشه برای آشتی ؟

سلام شمیلا جان

خوبی؟

خواهر خوبم.ترک منزلت کار غلطی بوده و از یه خانوم با 6 سال تجربه زندگی این کار بعیده.

اینو یادت نره.تحت هیچ شرایطی (مگر اینکه از نظر جانی واقعا در خطر باشی) منزل رو ترک نکن.عرفی..قانونی...شرعی این کار غلطه.

خوب و بد ..بالا و پایین...خوبی و خوشی ....در همه زندگیا هست.

به نظر خودت کاری که برای نشون دادن رفتار غلط همسرت انجام دادی و باهاش دو روز قهر کردی درست بود؟
منطقی بود؟!

شما میخواهی یک شبه و یک روزه و یک ماهه و یکساله خلق و خوی برتری جویی همسرت رو عوض کنی ؟!

این کار سالها زمان میبره و حتی خیلی وقتها چون با روح و جسم طرف عجین شده شاید اصلا درست بشو هم نباشه.

توی دعوا حلوا خیر نمیکنن.شما نوع ابراز ناراحتیت غلط بوده و با رویحات همسرت این جور ابراز ناراحتی جور درنمیاد.

خیلی از خانومها درگیریهای فیزیکی با همسرشاون دارن اما خونه رو ترک نمکینن.

حالا شما بعد از اون ماجرا و بعد از دو روز قهر با همسرت توقع داری همسرت بیاد خیلی منطقی بگه من اشتباه کردم؟!

یادت رفته همسرت یه مرده یا روحیات و غرور کاذب مردانه ؟

فعلا کاری نکن.اگر فکر میکنی با روحیات همسرت جور درمیاد براش یک اس ام اس کوچیک عاشقانه بفرست.(تاکید میکنم ببین ایا با روحیات همسرت جور در میاد یا خیر.چون ما همسرت رو نمیشناسیم)

بذار اونم اروم بشه.اما دقت کن نذاری کار به لج و لجبازی و ایجاد کینه های شتری برسه.

موفق باشی

سلام .ممنون از اینکه نوشته ام رو خواندید.همسر من مغرورتر از اینه که برای آشتی پیش قدم بشه.می دونم که نباید در بدترین شرایطم خانه را ترک کرد ولی حس کردم خیلی به شعورم داره توهین می شه.این اولین بارش نبود که به من می گفت چرا دست از سر من برنمی داری.تو من رو اینجوری کردی.من از اولش خیلی خوب بودم. تو من رو روانی کردی. گاهی وقت ها هم که عصبانی می شد اصلا نمی فهمید چی کار می کنه.جلوی هر کی باشه دادو بیداد می کرد.یه مدت هم که دست بزن پیدا کرده بود.گاهی فکر می کنم شاید اصلا خوشبخت نبودم تصور می کردم که خوشبختم.پیش مشاور هم رفتیم ولی اصلا نتونست متقاعدش کنه .همیشه می گه تو بخاطر پولم با من ازدواج کردی.این حرفش آتشم می زنه.چون من آدم قانعی هستم ومادیات برام اهمیتی نداره.حالا هم می دونم حالا حالا ها دنبالم بیا نیست.

- - - Updated - - -

سلام مریم حان.ممنون .اون روز خیلی توی جمع خحالت کشیدم.اینکه اون دوستمون که کتک خورد از جمع عذر خواهی کرد ولی اون به روی خودش هم نیاورد.خیلی چیزا روی هم انبار شده بود.که باعثش این شد گه باحاش حرف نزنم.وقتی به موبایلش زنگ زدم که بگم حال د.ستمان خوب نیست گوشی رو بدون هیچ حرفی قطع کرد..بعد گفت کار داشتم.م .ن حتی وقتی یک بار من رو زد و دستم در رفت یک بارم نصف صورتم سوخت چون عصبانی بودو آب جوش رو پرت کرد طرفم هم خانه رو ترک کردم به هیچ کسم نگفتم کار شوهرم بود ولی حس کردم خیلی داره از رفتار من سواستفاده می کنه.چون همیشه می گفت تو چرا چند روز نمی ری خونه مامانت تا من راحت باشم.آخه ما یه بچه خیلی شیطون داریم

شمیلا جان

وقتی دو تا مرد باهمدیگه شوخی میکنن شما اصلا کاری نداشته باش.اونا مرد هستن و خیلی از شوخیهایی که شاید به نظر ما خوشایند نباشه رو باهم انجام میدن و کسی هم ناراحت نمیشه.

دقیقا این حالت در زنها هم هست.به نظرم دخالت شما بی مورد بوده.همسر شما کودک نیست که شما بخواهی در مورد ساده ترین روابط اجتماعی و روزمره گیش کنترل کنی و کلا این اصلا با خصوصیات یک مرد جور نیست

ضمنا فراموش نکن روی هم انباشته کردن مشکلات و دلخوریها میشه همین.یک دعوای بزرگ.

پس بهتره وقتی از دست همدیگه ناراحت هستید در یک فضای صمییمی و سالم و مهربان طوریکه از همدیگه دلخور نشین باهم
صحبت کنید.

خودت فکر میکنی دلیل این تغییر رفتارها در همسرت چیه؟چون گفتی از اول احساس خوشبختی و ...میکردی
شغل همسرت چیه؟
اخیرا چیزی خشمگینش کرده؟
شما شاغل هستی؟
ایا شیطنت بچه تون بیش از حده؟به روانشناس کودک مراجعه کردین؟

سلام عزیرم .همسرم شغلش آزاد .فروشگاه لیاس داره.من بخاطر همسرم از کارم استفا دادم.می دانم من هم مقصر بودم ولی تازه متوجه شدم اون دوستمان که باهاش شوخی کرده رو بردن بیمارستان .آخه ابن طرز شوحی کردنه.بچمان خیلی شیطونه.آره خیلی بردمش پبش مشاور.من بهش خیلی حساسم.برای رفاهش هر کاری می کنم.اصل اختلافمان سر بچم بود .سرو کیه زدن با اون خستم می کرد.چون زن تمیری هستم همه اینها من زو خسته می کرد در برابر همسرم نمی تونستم سکوت کنم.اون همیشه می گه تو سکوت کن.مشاور بهش گفته که یعنی چی اگه اون سکوت کنه زندگی بهشت.
ولی اون باز می گه تو هیچی نگو.
انقدر سکوت کردم تمام اعتماد به نفسم رو ار دست دادم.
من زن بدی براش نبودم .همیشه هم بهش گفتم در برابر رفتارش به خدا پناه می برم.
انقدر احساسم رو در مواقغ عصبانیت مسخره کرده دیگه بهش ابراز علاقه نمی کنم.
چقدر باید سکوت کرد.گاهی فکر میکنم پس فرقم یا یه حیوان جیه که همیشه ساکت باشم.راستی شوهرم آمد دنبالم .الان اینجاست ولی زخم من خیلی درد داره.

پس حالا نوبت شما که یه روش جدید رو در مقابل همسرت در پیش بگیری.
زندگی با آدم هایی که زود عصبانی میشن؛ یه قلق خاصی داره. خواهش می کنم مقالات زیادی رو که توی تالار در مورد روشهای برخورد با آدم های عصبانی هستش رو بخون و اطلاعاتت رو افزایش بده.
راستی یادت باشه این جور آدم ها روی دیگه ای دارن که فوق العاده دلسوز و مهربان و مسئولیت پذیر و خانواده دوست هستند.
یادت باشه پررنگ کردن این ویژگی ها توی زندگیت؛ مردت رو بالغ تر و آروم تر میکنه.:43:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیلا

سلام عزیرم .همسرم شغلش آزاد .فروشگاه لیاس داره.من بخاطر همسرم از کارم استفا دادم.می دانم من هم مقصر بودم ولی تازه متوجه شدم اون دوستمان که باهاش شوخی کرده رو بردن بیمارستان .آخه ابن طرز شوحی کردنه.بچمان خیلی شیطونه.آره خیلی بردمش پبش مشاور.من بهش خیلی حساسم.برای رفاهش هر کاری می کنم.اصل اختلافمان سر بچم بود .سرو کیه زدن با اون خستم می کرد.چون زن تمیری هستم همه اینها من زو خسته می کرد در برابر همسرم نمی تونستم سکوت کنم.اون همیشه می گه تو سکوت کن.مشاور بهش گفته که یعنی چی اگه اون سکوت کنه زندگی بهشت.
ولی اون باز می گه تو هیچی نگو.
انقدر سکوت کردم تمام اعتماد به نفسم رو ار دست دادم.
من زن بدی براش نبودم .همیشه هم بهش گفتم در برابر رفتارش به خدا پناه می برم.
انقدر احساسم رو در مواقغ عصبانیت مسخره کرده دیگه بهش ابراز علاقه نمی کنم.
چقدر باید سکوت کرد.گاهی فکر میکنم پس فرقم یا یه حیوان جیه که همیشه ساکت باشم.راستی شوهرم آمد دنبالم .الان اینجاست ولی زخم من خیلی درد داره.

---

شمیلا جون عزیزم راه حل زندگی شما سکوته ، تنها تو نیستی ، من و خیلی زن های دیگه هم همین روش رو در پیش گرفتیم و خوشبختانه موفق بودیم ، وقتی سکوت کنی اون هم زود کوتاه میاد ، و بهت بی احترامی نمیکنه . یعنی در واقع ما با سکوت احترام خودمون رو نگه میداریم . باور کن چیزی از ما کم نمیشه .
چند تا نکته خیلی اهمیت دارن .
اول اینکه کلمات خیلی قدرت دارند ، باید خیلی موقع صحبت کردن دقت کنیم که چه کلماتی از دهان ما بیرون میاد .
دوم زمان صحبت کردن هست ، وقتی به همسرت گفتی چرا شوخی کردی و کارت زشت بوده و ..... این حرف ها رو کی گفته باشی مهمه . توی خوشی و یا در زمان ناراحتی و عصبانی بودن همسرت ؟
سوم ، لحن گفتن کلمات هم خیلی مهم هستند . که چطور بیان شوند .

این سه مورد میتونه باعث شه که شما بحث موفقی با همسرت داشته باشی ، و یا به یک دعوای مفصل تبدیل شه .

فکر میکنم، وقتی حرفا رو به همسرت میزدی ، یک جور خودش هم خیلی ناراحت بوده ، و با گفتن حرفای شما ، بیشتر عصبانی شده ، و برای اینکه از زیر بار اشتباه خودش بیرون بیاد گفته که دوستتون حقش بوده ...
مطمئن باش که همسرت میدونه که چقدر کارش بد و اشتباه بوده و خیلی هم پشیمان بوده ، در این شرایط موقع زدن اون حرف های شما نبوده که تو اشتباه کردی و ....
این حرف ها رو باید توی یک شرایط دیگه بزنی . برای همین بهت گفته تو اعصابم رو خرد میکنی ، تو بدبختم میکنی ......... مطمئن باش چون داشتی بیشتر عصبانیش میکردی ، بهت گفته مثل کنه به من چسبیدی و من رو ول نمیکنی ... فقط چون اون لجظه می خواسته از حرفای تو رهایی پیدا کنه . زمانی که شما فقط باید سکوت میکردی ... اگر سکوت میکردی اون حرف ها رو نمیشنیدی .