شعار ندهيم

سلام
شما فقط شعار ميدهيد
تكليف زني كه با فرزندانش به خاطر عياشي شوهر رها مي شود چيست؟
تكليف زني كه مورد كتك و ازار قرار مي گيرد چه؟
تكليف زني كه همسرش دنبال زنان ديگر است و اين اجتمائي كه زنانش بي پروا در معرض نمايش هستند؟
چه بايد كرد؟
شعار داد!!!1

سلام
حضرت علي مي فرمايند:در آن دنيا دو نفر مورد بازخواست قرار مي گيرند يكي ظالم كه ظلم كرده و ديگري مظلوم كه ظلم را پذيرفته
خانمي مثل همين متني كه شما گذاشتيد ترانه اش رو گوگوش خونده با اين حرفها مشكلي حل نمي شه براي حل مشكل اول بايد خودتو از اين وضعيت رها كني بعد مادر و خواهر و فاميل و دوست و آشنا مي بيني حالا همه ديگه از اين وضعيت خلاص شدن
موفق باشي

سلام ارزو
چه آشناست واژهای غمینت با تن و روانم
چه سوز و بغضی نهفته در ادبیات به ظاهر خشنت....
اگر با همه وجودم این موارد را ندیده بودم...، یا با این واقعیات آشنا نبودم...، یا بی توجه به رنج زنانی بودم که ریحانه اند و همه وجودمان از ارحام مطهر آنان است، لیکن همیشه در طول تاریخ به طرق مختلف مورد اجحاف واقع شده اند، و اگر درک نمی کردم بغض فروخورده در گلو دختران و زنانی که همه اوج آرزوهایشان ، با نگاه هرزه ای در هم می شکند... ، هرگز نمی توانستم بدون دفاع از همه تالار همدردی ، اینگونه دست تسلیم بالا ببرم...
باید اعتراف کنم که همه اینها شعار است...
واقعیت تلخ و سوزاننده است....
واقعیت کسل کننده و عذاب آور است....
اما شما خودتون در مورد رنج عزیزانتان چه می کنید؟
اگر جگر گوشه ات بیماری سختی داشته باشد یا مجبور باشی تسلیم این باشی که مثلا باید عضوی از بدن فرزندت( خدایی نکرده قطع ) شود، آیا با نا امیدی رهایش می کنی؟
آیا دست نوازشت را از سرش بر میداری...؟
آیا زمزمه محبتت را از گوشش دریغ می کنی؟
آیا بر اضطرابش می افزایی؟
آیا مانع تزریق مسکنی به او می شوی؟
آیا مانع ملاقات متخصص با او می شوی...؟
آیا با این جمله که "کاری نمی توان کرد"، چشمان اشک گرفته اش، را رها می کنی...؟
هیهات که چنین کنی...، پس از ما هم حتما انتظار نداری که جراحت قلب همنوعانم را بی خیال باشیم...،
شاید با شعار ، شاید با شعور، شاید با راهی جدید، شاید با کلامی، شاید با روشی، شاید با همدلی، شاید با همحسی، شاید با مهارتی، شاید.....، شاید بتوانیم حداقل ما هم چند قطره اشکی بریزیم...، شاید هم تسکینی بر دردی باشیم، و شاید تغییر نگرشی ایجاد کنیم و ارزشمندی انسان را به او نشان دهیم....
خوبست که بدانید ،در میان عزیزان عضو سایت ، اعضاء زیادی هستند که دقیقا خود این مثالهای شما هستند... همدرد ، هم رنج..... وجودشان گویی سالهاست که با من آشناست....
وقتی کلام و اندیشه اشان که چنین بحرانهایی را چگونه گذرانده اند و چون سرو چگونه هنوز ایستاده اند، را می شنوم ، خجل از واقعیت زندگی اشان می شوم که حرفهایم را آنها عملند....، نگاهی در پستهای مختلف این تالار حکایت از سبک های زندگی زنان رنجدیده ای هست که چگونه خود را باز یافتند و چگونه زندگی را متحول کردند....
گاهی با تغییری ، تغییری را ایجاد کردند.
گاه عوارض مشکلی را در همسرشان کاهش دادند.
گاهی با تغییر بینش و نگاهشان به خود، زندگی خود را بر محور خود ( نه همسرشان) رشد دادند.
گاهی با آشنایی با درد و رنج دیگران ، غم خود را فراموش کردند.
گاهی با انتخاب و جسارت به مقراض قاطعیت ، رابطه ای را بریدند و زندگی جدیدی را برای خود با رنج بازسازی کردند. و یکه و تنها اما قوی، هر روز تولدی جدید را تجربه کردند...
وقتی شعور این افراد شعار می شود و در فضای تالار همدردی ، و در فضای عطراگین ذهنمان می پیچید احساس خوبی به ما دست می دهد....
گمان نباید کرد که ما آدمیان، بافته جدا بافته ای باشیم...
ما نیز از جنس شمائیم...
لیکن ممکن است جراحت سینه ما با درد دل شما تفاوت داشته باشد.... اما درد آشنائیم.... باید آروم باشیم.... و اجازه دهیم که زندگی ما جاری باشد ، نباید خود را از میلیاردها نعمت که در اختیار داریم محروم سازیم و با نقطه ضعف همراهمان و همسرمان ، فکر کنیم جهان با همه زیبایی هایش به انتها رسیده است...
ما انسان هستیم، عزیزیم ....، با کرامتیم... این کرامت را شوهر یا زنمان یا فرزندمان یا دیگران به ما نداده اند که بتوانند آن را از ما بگیرند... انسان در حقیقت خودخود، و در ذات خود بزرگوار است... حتی اگر دیگران نخواهند که بپذیرند...
پس ارزو ، تو هم بیا در ساحل همدردی کمی آرام به نظاره بنشین....
در کنار همه این واقعیت های تلخ، تفسیر و نوع برداشت ما نیز سهم زیادی دارد....
اگر من گمان کنم، که یک عده آدم شکم سیر و بی خیال، برای وقت گذرانی اینجا یه حرفهایی رو میزننه....، احساس بدی خواهم کرد و رنجم بیشتر می شود. از اینکه کسانی برایم حرف می زنند که طعم مشکل را نچشیده اند... بی خیال هستند و ....
اما وقتی می بینم که فردی وارد تالار می شود... ( مانند شما)، از رنجهایش می گوید... از دردهایش می گوید، بعد از چند صباحی با سخت کوشی، با زحمت و با سعی فراوان تغییراتی در زندگی خود شروع میکند. بعد احساس بهتری می یابد آرام می شود.... و بعد خود این فرد بدون توجه به درد گذشته خود، سعی در دستگیری از کسانی می کند که تازه آمدند....و همان دردهای ماهها و سالهای قبل او را دارند.... سعی می کند آرامشان کند، کمکشان کند.... ، ساعت بعضی این پستها را بنگر، لختی از شب گذشته ، نیمه شب است، و کسی که خود دردمند بوده است ، چه دلسوزانه برای کمک به دیگری خواب را بر خود حرام کرده است...
اینجاست که با عمق وجود متوجه می شوم که همه این اعضاء بنی آدمند و درد آشنا و مصداق سخن گوهر بار سعدی چنین مشتاقانه و مشفقانه می نگارند....

بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار

سلام ارزو جان
وقتی مطالب مدیر محتر م وهمدردی ایشان را خواندم اشکی از هم حسی و همدردی با «تو»از چشمانم جاری شد.
ما زنها با اون عشق و عاطفه ای که خدا دروجودمون به ودیعه گذاشته خیلی قوی تراز آنیم که با این بادها بلرزیم .
با هر قطره ی اشک ریشه های صبر و ایستادگی مون را ابیاری می کنیم.
ارزو :قوی باش!قوی و استوار!

هیچ وقت شعارنداده ام که بزور لبخند بزن !
بعضی وقتها باید تا نهایت ارامش گریست انگاه ،
تبسم زیباتر از رنگین کمان بعد از باران خواهد بود.

سلام ارزو جان من هم با خواندن مطالب اقاي مدير خيلي تو حس رفتم خيلي قشنگ گفته نمي دونم تو هم ازش استفاده كردي يا نه ولي مي دونم كه صبر حلال همه مشكلهاست بخصوص كه خدا ادمهاي صبور و دوست داره و بي حاصل نمي زارتشون
خدا با صابرين است

سلامي چو بوي خوش آشنايي گفته بودي كه شما فقط شعار ميدهيد آره راست مي گي همه شعار مي دن حتي مدير سايت چون نه اون و نه من تجربه تلخ تو رو داشتيم و نه تو مي توني فكر كني كه ما چه تجربه هايي داشتيم در اين دنيا تا شعاري نباشه عملي وجود نداره ؟ اگر تواين شعارو(تكليف زني كه مورد كتك و ازار قرار مي گيرد چيه؟) نمي نوشتي من وامثال ما چگونه جوابت رو مي داديم؟
دو هفته پيش بازني برخورد كردم كه از شوهرش كتك مي خورد بهم گفت كه هر چقدر اذيتم مي كنه بيشتر دوستش دارم . به نظز تو چرا بايد اين جور باشه؟
تو اگر گرسنه بشي احساس گرسنگي رو حس مي كني و ميروي به دنبال غذا اما اگر آزار ببيني فقط احساس رنج و اذاب رو حس مي كني ولي فكر نمي كني كه اگر دوست نداري پس چرا تحمل مي كني ؟
اگر مي خواهي تحمل كني چرا از راه درست اين كار رو نمي كني ؟
سعي كن اگر مي خواهي چيزي رو انتخاب كني باقاطعيت تمام انتخاب كني و به كار هاي درست خودت فكر كن و ازش لذت ببر . اگربخواهيم كلي نگاه كنيم واقعا نمي شه براي اين جامعه و زناني كه گفتي كاري كرد .
از طرفي هم بايد محكي به انتظار خودتون از ما داشته باشي ببيني بيشتر از خودت كي مي تونه كمكت كنه ؟ تا حالا چه تلاش هايي كردي و به چه نتايجي رسيدي .
همين كه تونستي حرفهاتو بگي كلي ارزش داره .
اگر آدما چيزي رو انتخاب كنند كه دوست ندارند ، مي تونند اونرو كنار بذارند،يا تغييرش دهند، يكي ديگه انتخاب كنند ، زشت حرف بزنند و خوب نگاه كنند يا بد نگاه كنند و خوب حرف بزننديا كه شعار بدهند ودر نهايت خوب عمل كردن مهمه كه بايد توجه بهش كني.
به قول آقاي سنگتراشان شاید ما تغییر نگرشی ایجاد کنیم كه من مطمئن هستم بهترين راه كمك كردن به تواين است كه شروع به تغيير نگرش كني . حداقل چيزي رو از دست نمي دهي . شاد باشيد.