ظاهر خواستگارم بیشتر از سنش نشون میده!
سلام
نمیدونم چطوری شروع کنم اما اول از خودم و شرایطم میگم:
دختری هستم 26 ساله با ظاهری معمولی و قدی نسبتا کوتاه...فرزند اخر یه خونواده پرجمعیت با پدری و مادری که اختلاف سنیشون باهام خیلی زیاده....مهندس هستم و شاغل...از نظر تحصیلات هم خونواده تحصیلکرده ای هستیم....
به واسطه ی اندام ریزه میزه ای که دارم سنم حداقل 3-4 سال کمتر از چیزی که هستم نشون میده و خب طبیعتا خواستگارای کوچیکتر از خودم زیاد دارم که همون پشت تلفن ردشون کردم...
من کلا خواستگاری که مدرک تحصیلیش ازم پایینتر باشه رد میکنم نه به این دلیل ک مدرکش پایینه بلکه به این دلیل که معتقدم دیدگاه و طرز فکر یک فرد دانشگاه رفته با کسی که نرفته خیلی اختلاف داره و البته اینم میدونم که استثنا همیشه هست اما خب من ریسک نمیکنم!
حالا اصل قضیه اینجاست:
به تازگی خواستگاری داشتم که دانشجوی انصرافی هست ...ینی دو سال در مقطع لیسانس تحصیل کرده و بعد انصراف داده...متولد 61 هست و شغلش آزاده....
خب من با این موارد مشکلی نداشتم و با اینکه به نظرم سن 32 سال زیاد هست ولی خب بازم قبول کردم که بیان برای خواستگاری...وقتی پسر رو دیدم واقعیتش یه کم جا خوردم!موهای ایشون جوگندمی بود ینی تقریبا سنش به ادم های 40 ساله میخورد!پوستشون از من سفیدتر و قد و هیکلشون بلندتر و تپلتر....
مادرم که به محض دیدن ایشون جواب رد رو با طرز نگاهشون و اجازه ندادنشون برای صحبت خصوصی ما دادن اما خواهرم میگه خیلی هم خوبه!میگه ظاهرش خیلی هم خوب و زیباست و رنگ موهاش مسئله ای نیس که بخوای به خاطرش جواب منفی بدی!
مادر پسره خیلی من رو پسندیده و از نگاه های پسرش هم فهمیدم که اونم ظاهرا پسندید منو اما خب مادرم به شدت خورد توی ذوقش که چرا طرف انقد پیر نشون میده!
حالا من موندم که قبول کنم ظاهرش رو و وارد مرحله ی بعد و صحبت های بعدی بشیم یا اینکه من کنار ایشون مثل دخترش هستم و ظاهر ناموزونی داره این قضیه و ردش کنم؟!
از طرفی میگم با توجه به شرایط سنی پدر و مادرم،محل زندگیمون(تقریبا پایین شهر!)،پرجمعیت بودنمون و بالا رفتن سن من شاید دیگه مورد مناسب تری برام پیدا نشه و لااقل اجازه بدم برای صحبت پا پیش بذارن شاید از نظر اخلاقی مورد پسندم شد و از طرفی واقعا کمی توی ذوق خودمم خورد وقتی ایشون رو دیدم...
توی دوراهی بدی گیر کردم:54:
