همدردان،زخمهای هم راالتیام باشیم.
با سلام و احترام خدمت همه شما عزیزان
عزیزان من ، همه ما زمانهای بحران را تجربه کرده ایم. دردها و رنجهایی را با خود داشته ایم.
به نوعی همه ما به مقتضای انسان بودنمان زخمهایی در دل داریم و غصه هایی را تحمل کرده ایم.
این محیط به قداست نامی که با خود دارد و به شرافت آدمهایی که خالصانه در آن قلم می زنند (چه کمک می طلبند چه کمک می کنند، چه مطالعه می کنند)، باید محیطش التیام بخش باشد.
ما حداقل کاری که در این محیط می توانیم بکنیم اینست که بر جراحت دل یکدیگر نمکی نپاشیم.
نه وقتی به عنوان مددگیر هستیم، نمک بر دل کمک کنندگان بپاشیم.
نه وقتی به عنوان کمک کننده هستیم، نمک بر دل مراجعان بپاشیم.
مواظب باشیم فشارهایمان منجر نشود که انتقام رنجهایمان را از کاربران دیگر در تالار بگیریم.
وقتی انسان خیلی فشار تجربه می کند ناگهان مسئله تعمیم پیدا می شود و هر کسی می تواند در محلی قرار بگیرد که ما از او دلخور شویم.
مواقعی پیش آمده است که در تاپیکها، دردهای مراجع با مشکلات دیگری در تاپیک آمیخته شده و شرایط دشواری را برای مراجع ایجاد کرده است.
ودر مواقعی هم پیش آمده که مراجع دردهایش را به جان سایر اعضاء ریخته و با آنها درگیر شده است.
دوستان عزیزم.
ما باید بدانیم همه از یک جنسیم. همه در زندگی مشکل داریم ، و آزرده هستیم.
اگر بنده دردهایم را نمی نویسم به معنی آن نیست که از آسمان آمده ام و بی مشکل هستم. و اگر مدیر یا فرد دیگری در نقش پاسخ دهنده هست نیز همین طور.
پس مراجعان نباید فقط انتظار توجه مطلق داشته باشند.
مراجعان نباید پرخاشگری های خود را سر پاسخ دهندگان خالی کنند.
از طرفی پاسخ دهندگان هم باید بدانند که مراجع دردش برایش کافی هست، نباید نزاع و درگیری جدیدی به مشکلاتش اضافه کنند.
یاران
اگر در یک محیط مجازی که همدردیم و همدیگر را نیز نمی بینیم و سود و منفعت دنیای واقعی هم بر آن حاکم نیست، نتوانیم همدیگر را تحمل کنیم، ارتباط بگیریم و احساساتمان را کنترل کنیم و درگیر بشویم، پس چگونه می توانیم در زندگی واقعی خود مهارت لازم را به کار بگیریم.
اینجا محیط خوبی هست برای تمرین. برای صبر، برای کنترل احساس و ....
از این فضا بهره بگیریم که همدرد باشیم. و با صبر و خویشتنداری به کمک مهارتهایی که می آموزیم باری از روی دوش یکدیگر برداریم و مرحمی بر زخمهای هم باشیم.
==========
پاورقی:
خواهش می کنم هیچ یک از این دهها هزار عضو همدردی مطلب را به خود نگیرند. این مطلب اول یادآوری به خودم هست، بعد به مدیران تالار و بعد اگر کسی هم به دردش خورد بهره بگیرد و اگر به او ربطی نداشت از کنار این تاپیک بگذرد.