الهی ! سپاس که قصیده های نگاه دو بنده ات را به هم پیوند دادی و افروختی فانوس عشق آن ها را تا در سفری که به سوی تو دارند , شانه به شانه ی هم رهسپار شوند .
الهی ! کمکشان کن که تمنای وصال تو هیچگاه از وجودشان رخت برنبندد ....!
الهی ! کمکشان کن ,به سوی تو پویند تا در حوالی مهرتو مالامال از آرامش شوند .
الهی ! مگذار گرد و غبار رخوت روی شانه هایشان بنشیند ,تو با رحمت بی منتهایت شانه هایشان را زیر باران دلدادگی خیس کن ....
سلام دوست من !
مرا ببخش که به خود جرات دادم با تمام کوچکی ام برایت صحبت از زندگی و ....بکنم . امید وارم به حساب نصیحت نگذاری بلکه آن را فوران محبتی که نسبت به خواهرم دارم بشماری .
اول بگذار ,ابراز احساساتی بکنم تا بدانی چه قدر از ازدواجت خوشحالم .
:16:نوش جانت باد شربت گوارای عشق:16:
........ی من! می دانی که پیوند ,یعنی یکی شدن , ذوب شدن درهم , یعنی نبودن من و تو .
می گویند قبل از ازدواج چشمانت را باز کن و بعداز ازآن چشمانت را ببند . وقتی یکی شدی خطای او خطای توست .پس همان گونه که با خود مدارامی کنی و خطای خودرا فراموش می کنی باید با او هم چنین باشی ....
-گاهی لازم است بنا به قاعده ی یکی بودن جبران خطایش کنی. چرا که خطای او را خطای خود به شمار می آوری
-هرگاه توانستی خطای اورا همچون خطای خود ببخشی آن وقت می توانی نام خود را عاشق بگذاری ....نه برای مدت محدود اول ازدواج, بلکه برای همه ی عمر !
-گفتم یکی شدن ...وقتی یکی شدی ,لبخند او لبخند توست . غم او غم توست .
وقتی یکی شدی حد و مرزی میان شمانیست , تو در درون اویی و او در درون توست .هیچ نقابی ,هیچ صورتکی به چهره ندارید .هیچ لبخند تصنعی , هیچ حرف ناگفته !
به این می گویند ,عریان شدن . آری عریان شدن نه به معنای فیزیکی بلکه به معنای روحی .
در کتاب لحظه های ناب برای عشاق نوشته شده :"برهنه شدن و عریان شدن تنها این نیست که لباس هایتان را به در آورید . عریان شدن حقیقتی است که نقاب ها و صورتک ها یی را بردارید که هرروز به صورت می زنید و احساسات اصلی خویشتن واقعی خودرا بروز دهید ."
-صداقت فقط این نیست که دروغ نگویی .
صداقت این است که نگاهت , زبانت, دلت و ذره ذره ی وجودت راست بگوید .
صداقت این است که اگر نتوانستی دلخوری ای که از او داری از دلت خارج کنی , با صمیمیت حرف دلت را با او درمیان بگذاری و ازاو بخواهی کمکت کند که این دلخوری را که مانع از یکی شدن است از دلت خارج کنی ..
واین شهامت می خواهد ...شهامت کنار گذاشتن ترسها شاید ترس از اینکه دوست داشتن او نسبت به تو کم شود , موجب شود ناراحتی ات را بااو درمیان نگذاری .
-اما انباشته شدن احساسات بروز داده نشده دردل ,پس از مدتی باعث می شود عشق بمیرد و همان ترسی که داشته ای نصیبت شود .واین مخالف قانون یکی شدن است .
-پس همیشه به او اعتماد کن واورامامنی برای دلت بدان . بگذار!بداندچقدر به او نزدیکی , بگذار!بداندچقدر به او اطمینان داری .
یکی از قوانین عشق این است که همواره به خاطر او از خالقتان ممنون و متشکر باشید . هرگاه فراموش کردید معشوقتان هدیه ای از جانب خداست دیگر عاشق نیستید . عاشق بودن یعنی این که معشوق را متعلق به خود ندانی , پس از او حمایت کنی و مراقبت کنی .چرا که امانت پروردگارت است .
--هرروز صبح که از خواب برمی خیزی و به چهره ی او می نگری از خدا تشکر کن. .
--[color=#0000CD[b]].......ی عزیز!نقطه ی اتصال شما, یعنی همان دایره یکی شدنتان ,می تواند آیینه ای باشد که عکس خدا درآن پیداست به شرط آنکه حتما یکی شده باشید و دیگر این که حتما آیینه روبه سوی خدا باشد و در ضرباهنگ نبض یکی شده تان عطش رسیدن به او تکرار شود .[/b/] [color]
-عشق ورزیدن وقت و زمان و مکان ندارد ....اگر نقطه ی اتصالتان رو به سوی خدا باشد .حتی اگر از هم فرسنگ ها فاصله داشته باشید بازبه هم نزدیکید چرا که خدا صاحب عشق شماست .
-وقتی به همسرت می نگری ودر چشمان او آرامش خاطر می یابی .نگاهت را محدود به نگاه فیزیکی او نکن بلکه نگاهت را به نقطه ای فراتر از چشمان او بدوز !
--هراز گاهی در پشت نگاه او نگاه پرمهرمعبودت را جستجو کن !
رو مجرد شو ,مجرد را ببین
دیدن هرچیز را شرط است این
-همیشه منتظر نباش که او به تو محبت کند , گاه گاهی خلا می آید ولازمه ی عاشقی این است که در محبت کردن پیش قدم شوی . حتی اگر عشقی نیافتی ودرخت عشقتان خشکیده شده بود , بدان آن جا که عشق نمی یابی اگر عشق ارزانی کنی, عشق خواهی یافت .پس می توان نهال عشق را دوباره کاشت .
همواره با خود بگو ,بذر عشق را باید همواره کشت و بازکشت .
-بخشش , قسمت بسیار مهمی از زندگی مشترک است .هدیه دادن , ابراز محبت ,سالگرد ازدواج و به خاطر داشتن تاریخ تولد می تواند چاشنی خوبی برای خوشمزه کردن طعم غذای زندگی مشترک باشد اما مواد اصلی نیست .مواد اصلی غذای زندگی مشترک اعتماد , بخشش صداقت , تعهد , خوشبینی , همراهی , محرم بودن , سنگ صبوربودن و....است .اگر مواد اصلی نباشد نمی توان غذای زندگی مشترک را پخته کرد , اما بدون چاشنی بودن غذامشکل حادی به وجود نمی آورن .پس دانستن اولویت ها از اهمیت زیادی برخوردار است .وهیچ وقت نباید مثلا فراموش کردن تاریخ تولد , بیش تراز بخشش اهمیت یابد .
-.....جان !بااینکه معتقدم باید با همسر یکی بود , اما وابستگی با عشق ناسازگاری دارد .
وابستگی حاصل منیت است , اما عشق حاصل از خود گذشتن است .
وابستگی همسررا می آزارد , اما عشق اورا می نوازد.
اگر وابسته باشی نشاطت از درونت نمی جوشد بلکه از تایید و توجه همسرت به وجود می آید . بنا براین هرگاه توجه او نسبت به تو کم شود نشاط توهم کم می شود و درنتیجه با چهره ی درهم و اخلاق ناسالمت اورا می آزاری , درحالی که وظیفه ی عاشق مراقبت از معشوق است .
-.نشاط و شادابی ات رامحدود به همسرت نکن چون دراین صورت نمی توانی به او کمکی کنی یعنی درست درمواقعی که او بیش تربه نشاط تو احتیاج دارد , توهم به خاطر وابستگی نشاط رااز او می طلبی و نمی توانی به اوکمک کنی .
-.ازدواج وسیله است , نه هدف .پس اگر ازدواج را هدف بشماری چون به ازدواج رسیدی دست از تلاش برمی داری ولی اگر وسیله باشد , در راستای رسیدن به هدف , ازدواج هم رشد می کند وکامل تر می شود .
-.هدف باید متعالی و مقصد باید بی نهایت باشد تا هیچ وقت کارکرد ازدواج تمام نشود .
--.در شناخت عیب های همسرت کنجکاوی نکن اما هرگاه عیبی از او برتو آشکار شد به او کمک کن تا آن را برطرف کند . .
----خودت هم نقاب بر چهره نگذار و همیشه خودت باش و بگذار او هم کمکت کند . .
----همیشه خودر امجبور نکن تنها تو عشق بورزی .. انسان ها علاوه بر اینکه علاقه دارند مورد عشق واقع شوند نیاز دارند عشق ورزی هم بکنند.همیشه خودت را پشت فرمان عشق ورزی ننشین تا همسفرت خوابش ببرد ,بلکه گاهی فرمان را به دست او بده !
---به او فضا بده !گاهی بگذار تنها باشد و در اندیشه ی خود غوطه ور شود.
--گاهی بگذار با دوستان و خانواده اش آزادانه ارتباط بگیرد .
--اگر خودرا باور داشته باشی هیچگاه از توجه همسرت به دیگران نگران نمی شوی ...
خداحافظ تو و همسفرت باشد
همیشه و همه جا
دوست همیشگی تو.
[/color]
