زندگی بی برکت

با سلام. دختری 25 ساله با تحصیلات کارشناسی ارشد هستم. از سوم دبیرستان خواستگارانی داشته ام که بدون لحظه ای درنگ به آنها جواب منفی داده ام!! تنها دلیلم این بود که ب فلانی علاقه ای ندارم (البته الان می فهمم که چقدر اشتباه تصمیم گرفته ام. بعضی از آنها جای فکر کردن بیشتری داشته اند) خلاصه این قضیه خواستگار آمدن و راضی نشدن ما به هیچکدام از آنها ادامه داشت تا اینکه دل دادم به پسری 29 ساله، با تحصیلات ارشد. این قضیه از آنجایی شروع شد که خانواده این آقا تمایل به وصلت من با پسرشان نشان می دادند (البته هیچوقت مستقیم چیزی نگفتن) از آنجایی که این اقا ب ظاهر تمام انچه من مدت ها در ذهنم از همسر آینده ام داشتم را دارا بود (با رفتارهایی ک خانواده اش داشتند) بیشتر و بیشتر ب این آقا فکر میکردم و حتم داشتم ک بالاخره خدا کسی رو ک ب دل من بشینه رو پیش پام گذاشت. از آبانماه پارسال این فکر کردن ب این آقا شروع شد تا شهریور امسال ک فهمیدم فقط خانواده اش راغب ب این وصلت هستند و این آقا ملاک های دیگه ای برای ازدواج داره ک لابد در من نبوده ک هیچوقت پا پیش نذاشت! از شهریور تا ب الان ک دارم این پیام را میگذارم شبیه کسی هستم که عزیزترین فرد زندگی اش از دنیا رفته و غم رفتنش زندگی را برایش مختل کرده (امیدوارم توانسته باشم احساسم را خوب بیان کرده باشم). از شهریور تا ب الان تمام لحظاتم پر از اضطراب و استرس است. خاب و بیداریم با دلهره سپری می شود. بداخلاقم و رنجور. نمازهای صبح همه قضا و مابقی با کسالت. مدام اشک و زاری یا بغض. زمانی ک حتم داشتم همسر آینده ام را پیدا کرده ام پسر خاله ام که 4 ماه از خودم بزرگتره، دیپلم ریاضی، مشغول کار، ب خواستگاری ام آمد. یکی از بزرگترین ضرباتی ک در طول این 25 سالی ک از عمرم گذشته همین بود. تمام قلبم گیر بود نزد کسی ک بعدها فهمیدم حتا ب من فکر نمیکرده و با همین قلب اسیر باید پاسخ میدادم ب کس دیگه ای که همه خانواده، فامیل،دوستان و هر ک از ماجرای خواستگاری پسر خاله باخبر بود او را تایید میکردند. سخت ترین روزها و شبها را گذراندم بدون اینکه کسی بفمد در چ دوزخی هستم.باید خیلی سریع قلبم را ک اسیر بود رو آزاد میکردم (ک فک میکنم دلهره ها، بغض ها و... هنوز گواه بر اسیر بودن دلم دارن) و ب کس دیگه ای جواب مثبت میدادم. هر چقدر خانواده و دوستانم مرا نصیحت میکنند ک ب پسر خاله جواب مثبت بده (یکسال و دو ماه از خواستگاری اش میگذرد و همچنان مصرانه منتظر دریافت جواب مثبت است) نمیدانم چرا نظرم تغییر نمیکند. همه میگویند خاهان کسی باش ک خاهان تو باشد (این حرف را قبول دارم) ولی من با تمام قلبم ب آن آقا فکر میکردم و با تمام وجودم حتم داشتم ک همسر آینده ام هست. مدت هاست نفس هایم عمیق نیست. نگرانم و غمگین. زندگی ام بی برکت. احساس میکنم چون ب پسر خاله ام نه گفته ام (با تمام ویژگی های خوبی ک دارد ولی من هیچ یک از آنها را نمیفهمم) خدا با من قهر کرده. قهر کرده ک اینقدر زندگی ام کسالت بار شده. همیشه دوس داشتم همسر آینده ام چند سال از من بزرگتر باشد. میگویند ملاک موجهی نیست. البته این روزها مدام ب این فکر میکنم که مثل خیلی ها ک مجرد هستن من هم میتوانم اینگونه عمرم را سپری کنم. تمام احساساتم سرکوب شده. چرا تمام روزگار دست ب دست هم دادند تا من ب با تمام وجود ب کسی علاقمند شوم ک او در تمام لحظاتی ک من در فکرش بودم آسوده زندگی اش را میکرده. چرا حالم خوب نمیشود. راستش دیگه ب اون آقا فک نمیکنم ولی موقعی ک میام ب این فک کنم ک شاید بقیه درست میگن پسر خاله گزینه مناسبی برای ازدواج هست دوباره استرس و اضطرابم شروع میشود. نمیدونم چرا حالم خوب نمیشه. خسته ام. دوس دارم ب حال خودم باشم. اصلن آمادگی پذیرش فرد دیگه ای رو توی زندگیم ندارم.

عزیز دلم بایستی تو این مدت میرفتی مشاوره تا حال و هوات بهتر شه
خواهشا تا کامل بهبود پیدا نکردی و سرخوش نشدی پاتو توی زندگی پسرخالت نزار
چون گناه داره با یه آدمی که خودش نمیدونه دقیقا چی میخواد ازدواج کنه

دوستم برو کوه
طبعتو عوض میکنه

سلام. عزیزم تا وقتی که خودش ابراز علاقه نکرده بود نباید یک طرفه بهش علاقه مند میشدی . تا کی میخوای بهش فکر کنی و عمرت تلف بشه . دنیا بی وفاتر ازین حرفاست . من خودم یکسال عقد بودم به خاطر یکسری اختلافها دادخواست طلاق دادم. نامزدم سه ماهه درست و حسابی نیومده بگه چی شده ولی دارم خودمو با شرایط وفق میدم گرچه فراموش کردن خیلی سخته. عمرت رابیشتر ازین تلف نکن اگه خواستگار خوب اومد وابراز علاقه کرد باهاش صحبت کن و موقعیت ها رو از دست نده. به فکر شروع ی زندگی جدید و سرشار از عشق و دوست داشتن دو طرفه باش. مکانهای زیارتی برو و دعا کن خدا کمکت میکنه اما با فکر کردن به کسی که ارزش نداره عمر خودتو تلف نکن.

سلام:72:

این آقا به شما ابراز علاقه نکرده اینطور عاشقش شدی اگر بهتابراز علاقه میکرد میخواستی چکار کنی؟؟

درسته که خانواده آقا پسر دوست داشتن که با شما وصلت کنن ما نباید شما هم میفهمیدی که میل پسرشون به ازدواج باشما هست یا نه؟

الان اتفاق خاصی نیفتاده فقط تو ذهنت بهش شاخ و برگ نده ..

من ودم تقریبا موردی مثل شما واسم پیش اومده بود که بعد فهمیدم مادر و خواهرش دوست داشتن که این وصلت جور بشه تازه ما فامیل هم بودیم ولی من اصلا

عاشق پسرشون نشدم آخه چیزی بینمون نبود که عاشقش بشم..الانم میبینمش اصلا واسم مهم نیست

اعتماد بنفس داشته باش اصلا فکر کن خاستگارت بوده و به هر دلیلی قسمت هم نبودید...

خودت فکر میکنی علت اینکه نتونستی فراموشش کنی چی میتونه باشه؟ باهاش در تماسی که نمیتونی فراموش کنی؟

یکسال و دو ماه از خواستگاری پسر عمه ات می گذره

اما ( تصور شما از) خواستگاری این آقا هنوز یکسال نشده. پس این موضوع بعد اون بوده.

منتها الان چون می خوای خودت را اذیت کنی و دنبال افکار منفی می گردی، همه چی را به هم ربط می دی و به زور می گی خدا با من قهر کرده و ...

اون آقا هم که رابطه ای نبوده و خواستگاری ای نبوده. بخوای اینطوری خودت را ببازی، فردا تو سختی های زندگی می خوای چیکار کنی؟

این افکار را بذار کنار و به داد خودت برس که اگه شاخ و برگش بدی، رهایی ازش کلی انرژی ازت می گیره.

ورزش، تفریح، غذای سالم، دعا و قرآن، استراحت خوب، موسیقی آروم، ... و البته تکنیک توقف فکر.

موفق باشی:72:

خواهر من خدا بد از بدتر نیاره اینا که مشکل نیست خودتو اذیت نکن پس ما چه دلی داریم

سلام راضی عزیز :72:

نقل قول:

---

خدا با من قهر کرده. قهر کرده ک اینقدر زندگی ام کسالت بار شده.

---

تا وقتی علت کسالت و حال بدت رو در بیرون خودت جست و جو کنی به نتیجه نمی رسی

سعی کن توجهت رو رو خودت و افکارت متمرکز کنی نه بیرون
اون وقت متوجه میشی کجاها رو اشتباه کردی .

منطق اینطور دست احساسات رو می گیره که وقتی کسی بهت فکر نمیکنه دلیل محکمیه که قیدشو بزنی حالا فرقی نمی کنه کی باشه .

پیشنهاد می کنم در این دوره سعی کنی منطقی باشی و احساساتت رو پرو بال ندی

در ضمن شما الان دوتا پروسه داری که درسته باهم مرز مشترکی دارن ولی جدا هم هستند

-درگیری احساسی با اون اقا و مرثیه سرایی برای نبودنش.
-خواستگاری پسرخاله .

هر وقت تونستی قضیه اولی رو درست حلش کنی و عاقل باشی
رو قضیه دوم تمرکز کن و ببین پسرخاله مناسبت هست یانه!

میتونی زمانی از پسرخاله ات وقت بگیری و رو خودت کار کنی اینجا هم خوبه تا کمکت کنه افکارتو به مسیر درست برسونی .


در ضمن سعی کن کمی از بالا به داستان خودت نگاه کنی

ایا می ارزه به خاطر یک نفر زندگی ات رو کسالت بار کنی؟
بی حال باشی از زندگی لذت نبری؟
یعنی کل هدفت برای زندگی اون پسر بود که حالا تو نبودش خودت رو ببازی؟
فکر کن ببین انگیزه دیگه ای هم داری برای اینکه شاد و خوشحال زندگی ات رو ادامه بدی؟

دختر خوب ادم با کسی هم ازدواج کنه می ارزه که یه زمانی به خودش بده تا بفهمه ایا طرف اینقدر می ارزه که بتونی دلت رو بدی بهش و دل بسته اش بشی !

دیگه چه برسه به اینکه بخاییم بدون وجود هیچ رابطه ای بدون هیچ پیشنهادی سخنی سنخیتی خودمون رو انرژیمون رو اسیر یه جای نا شناخته کنیم .

امیدوارم زودتر خودت رو ازین ماجرا بکشی بیرون و به حال عادی برگردی.


پ.ن : عنوانت نامشخص و مبهمه . بهتره مساله ات رو به شکل گویا انتخاب کنی به خودت هم کمک میکنه

سلام دوستم،من بلد نیستم راهنمایی یا مشاوره بدم فقط وقتی عنوان تاپیک رو خوندم بعد متن و خوندم دلم گرفت،دلم نیومد بهت نگم این اسمو رو زندگیت نذار ،نگو این حرفو باور کن حتی گفتنشم قشنگ نیست.
زندگی شما نه تنها بی برکت نیست بلکه پر از برکت و نعمته فقط باید از یه زاویه دیگه بهش نگاه کنی نه از جایی که نشستی و بهش خیره شدی،دوستم از جات بلند شو و از یه دریچه دیگه بهش نگاه کن،فقط مرگ چاره نداره البته فعلا...