چگونه بامزه شویم؟

با سلام خدمت شما دوستان عزیز گل گلاب!
حس طنز و شوخ طبعی افراد بشر خیلی با هم فرق می کنه!
ولی چیزی که هست اینه که همیشه افراد شوخ در زندگیشون آرامش بیشتری دارن و برای دیگران هم جذاب ترن و می تونن باعث خنده افراد بشن.
یکی انقدر تیکه ها و حرف های با مزه از دهانش بیرون می یاد که آدم از خنده روده بر میشه. و یکی هم تا لب وا می کنه که تیکه بندازه باید با دمپایی بزنی تو دهنش که ادامه نده مخصوصا در شرایط خاص!
من که شخصا خودم حس طنز خوبی ندارم و در جمع سکوت رو بر حرف زدن ترجیح میدم ولی خیلی علاقه دارم که بتونم این حس رو در خودم پرورش بدم. حالا از شما دوستای عزیزم می خوام اگر در مورد ارتقای حس شوخ طبعی اطلاعاتی دارید یا خودتون خیلی با نمکید لطفا در این پست برای ما راه و روششو توضیح بدید تا ما هم از این حس خوشگل برخوردار بشیم.
ممنون!

سلام دوست عزیز و گل:72:

والله به نظر من این حس اکتسابی نیست!!!
یعنی اگه بخوای شوخ طبعی رو یاد بگیری یه جورایی تصنعی میشه...دلچسب و دلنشین نیست و احیانا خدای نکرده بعضی وقتا هم نیازمند همون دمپایی میشه که خودت گفتی..:P
اما خب!
شاید با داشتن چند تا جک جدید که همیشه همرات باشه بتونی یه ذره با نمک بشی!!البته همه اگه خودشون باشن(واقعا ) نمکی هستن.ولی نمکشون زیاد و کم داره:P

حالا چرا می خوای شوخ طبع بشی؟؟
بعضی وقتها شوخ طبع بودن و یا به قول خودت همه رو از خنده روده بر کردن زیاد هم خوب نیست...

سلام به همه دوستان.
من خودم افراد شوخ طبعی را در اطراف خودم می شناسم ،به نظر من این افراد کمتر دچار اسیب می شوند و توانایی بهتری برای رویارویی با مشکلات رو دارند .
و با این روحیه ای که دارند می تونند خیلی از تنش ها را کم کنند .و یه بحثی رو با شوخی به جایشان به سمت دیگری هدایت کنند،این اشخاص جذاب تر و هم چنین موفق تر هستند،این افراد دوستان بیشتری نیز دارند ودیگران رو بهتر جذب می کنند.
انها بهتر به خواسته هایشان می رسند.انهاتوانایی این رو دارند که ناراحتی های خودشون رو ابراز کنند و کسی هم دلخور نشه.

شوخی بله ، نیش نه
چنان‎چه یک شوخی از مشخصات زیر برخوردار باشد، در می‎یابیم که شوخی جدی نبوده و استفاده کننده قصد انتقاد و حمله را در سر نداشته است.
آیا از شوخی برای جهت دهی دوباره به گفت‎وگو استفاده می‎شود؟ آیا هدف شخص این بوده ا ست که از پیگیری موضوع خاصی خلاصی یابد؟

آیا شوخی مرتبط با یک مطلب جدی است؟ آیا از شوخی برای پرهیز از رویارویی استفاده می‎شود؟

آیا شوخی شخص همراه با نشانه‎های عطوفت آمیز و رقت قلب است و فرد بدین واسطه همراهی و همدلی و درک خود را نشان می‎دهد؟

آیا شوخی سرپوشی برای حالاتی چون ترس ، سرخوردگی ، حسادت و احساس خشم است؟

آیا شوخی می‎‎تواند معنا و مفهوم تازه‎ای به جریان بحث و گفت‎وگو ببخشد؟اشخاصی که از موقعیت زندگی خود راضی هستند و نسبت به موقعیت مادی و اجتماعی خود رضایت خاطر دارند، از شوخی به عنوان چاشنی و مزه‎ی گفت‎و گو استفاده می‎کنند. چنین اشخاصی معمولاً از شوخی اغراض خاصی را دنبال نمی‎کنند. در هر صورت، با ارزیابی کردن دقیق اشکال شوخی می‎توانید از اهداف و اغراض ناپیدای اشخاص استفاده کننده از این زبان و وسیله آگاه شده و بدین واسطه بهتر به شخصیت فرد برسید.
شوخ طبعی و روابط بین افراد
برخی مطالعات رابطه روشنی بین شوخی و شادی به دست آورده‌اند، افراد شاد بیشتر می‌خندند و احساس بهتری از شوخی دارند.برون‌گراها و سایر افرادی که مهارتهای اجتماعی مطلوبی دارند ، زیاد می‌خندند و مسائل را خنده‌دار درک می‌کنند، همبستگی قوی بین برون‌گراها و شادی وجود دارد . این مساله مسلم است که برون‌گراها بیشتر می‌خندند و در حال حاضر شاهدیم که ارتباطات نزدیک بطور وسیعی با شوخی تقویت می‌شود.
[/color]قسمتهایی از مقاله روانشناسی شوخی
http://mohsenazizi.blogfa.com/post-5.aspx