نمایش نسخه قابل چاپ
سلام.من زمانیکه با کسی گفتگویی دارم که مثلا بیشتر از یکساعت هست و کمی هم از لحاظ روحی و عصبی اذیت کننده و ناراحت کننده باشن مدام بعدش تا اخر شب تموم اون حرفها رو با خودم تکرار میکنم و خیلی اذیت میشم.حتی گاهی به همین دلیل تا خود صبح خوابم نمیبره
فقط نمیدونم چطوریه وبا چه راهی باید قطعشون کنم و ذهنمو ازشون منحرف کنم تا ارامش به مغزم برگرده.چیکارکنم به نظرتون؟
با سلام و احترام
بنده تاپیکهای دیگر شما هم نگاه کردم.
شما دو روش برای حل مسائل و فشارهایی که حس می کنید می توانیدانتخاب کنید.
الف) صورت مسئله و مشکل خود را باز تعریف کنید
چگونه؟
به این صورت:
با خود فرض کنید که دنیا و آدمهاش و کسانی که با شما ارتباط دارند در بدترین حالت هیچ تغییری نمی کنند. و این آدمها هر کدام یک خصوصیات مثبت و منفی دارند. هر کس نمره ای دارد. و شما ناچارید با همه این آدمها ارتباط و تعامل تا سطحی داشته باشید.
پس ممکن است بعضی آنهاحرفهای اشتباه بزنند، یاچیزهایی که شما قبول ندارید به زبان بیاورند یا عمل کنند. ممکن است بعضی اینها با توقعات و انتظارات شما سازگاری نداشته باشند.
حالا چه باید کرد؟
پیشنهاد من اینست که تمرکز خود را از روی کارهای آنها بردارید و متمرکز شوید بر خود.
یعنی با خود بگویید شما چه روشی را صحیح می دانید و چه کاری درست هست و شما همان کارهای صحیح را با مطالعه و تمرین انجام دهید. دیگران هم هر نظر و گفتاری داشتنداگر صحیح بود و مناسب بود بهره ببرید. و اگر اشتباه بود شما خود را به خاطر حرف اشتباه دیگران آزار ندهید.
در واقع صورت مسئله اینطور تعریف می شود. من می خواهم درست فکر کنم. درست عمل کنم ودرست احساس کنم. و نمی خواهم منفعل از دیگران باشم.
اگر اینطوری مسئله خود را مطرح کنید. پس از این به بعد هیچ حرفی از روش و حرفهای احتمالا آزارنده دیگران به میان نیاورید و پیگیری این باشید که چگونه تمرکز بر خویشتن باشید و چه اقداماتی را انجام دهید.
چگونه مثبت اندیش باشید. چگونه رویکرد مثبت به زندگی داشته باشید، چگونه امیدوار باشید و چگونه زندگی را برخود راحت بگیرید.
لینک خطاهای شناختی وتمرین های آن بسیار می تواند به شما سود برساند.
ب) راهکار دوم :که اگر نتوانید روی خودتون متمرکز شوید و مرتب و اتوماتیک فکرتان در مورد حرفهای دیگران فعال هست.
در این صورت بهترین گزینه مراجعه به روانپزشک هست. دروهایی برای تکرر فکری شما و وسواس فکری شما خواهد داد. با استفاده یک دوره از این داروها قدرت بیشتری بر توقف فکرها و کنترل فکرهای خود پیدا خواهید کرد. در آن صورت باید بروید سراغ راهکار اول که در بالا گفتم و با تمرین و تکرار روشهایی که متمرکز بر خودتون هست ، مشکل خود را حل کنید.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی
سلام .مرسی از جوابتون.خیلی میخخواستم بایم و جوابی بدم چون واقعا مشتاقم که مشکلم حل بشه ولی دیروز به شدت کسالت داشتم و الان هم نمیدونسم چطور حرفام رو دسته بندی کنم تصمیم گرفتم بنویسم جرفی به دهنم اومد.
درمورد دیگران من به شدت با دروغگویی و ریاکاری و غیبت و استفاده کردن از حسادت در جنبه ازار رسوندن به دیگران خیلی بدم میاد و اطرافیانم اکثرا همین طور هستن و صفات مثبتشون هم خیلی کم هست و هرچقدر هم سعی کردم باهاشون از دردوستی بربیام باز بهم ضربه زدن. یک مثال دورش که تاپیک قبلیم هم گفتم اینکه مثلا یکیه از خانواده نزدیک من هم نباشه اینه مثلا زن عموی من با دوتا بچه بیاد بشینه و درجلوی جمع به خاطر حسادتش به ظاهر من توهین بکنه .کس یکه نمیدونم چطوری خودشو توی گروه سنی من جاداده
من مشکلم به حدی نیست که اصلا نتونم خودمو کنترل کنم اما گاهی خیلی ازار دهنده میشه. اما در مورد موضوع تمرکز به خودم فکرمیکنم مشکلی که دارم یکیش این هست که من به شدت بی برنامه هستم و دلیلش هم این است که نمیتونم مسائل زو چندسالی هست که توی ذهنم دسته بندی کنم و از گذشته خودم هم نمیتونم بگذرم هرچقدر هم که بخوام. و با اینکه مثلا الان چندقدم از گذشته خودم بهترم.البته ذهنی. هنوز خیلی دست به عمل نمیزنم. باز هم فاسوس زمان های گذشته در زمان ارامش منو از بین میبره.
.مشاوره رو هم امتحان کردم اثر حرفا یکی دوروز بود.
من از این خسته ام که هر یک یدوهفته یکبار باز حالم بدمیشه و میام و مثلا توی اینترنت دنبال راه حل میگردم و باز دوباره یه مدت بعد اوضاع همونه.چندمدت پیش به مطلبی توی اینترنت برخوردم به این اسم که وسواس فکری مغز شما رو میخوره و مثالهایی که زده بد خیلی نزدیکی داشت. مثلا اینکه دخترخانمی در دانگاهش افت تحصبل کرده بود و از طرف خانوادش طرد شده بود و همیشه فکر میکرد خوب نیست و عقبه. و من همیشه حس میکنم عقبم هرچقدر هم که به خودم بگم که دیگه اون عقب موندگی ها مهم نیست. من در خودنن مطلب هم هم خیلی تنبل و یا کمالگرا هستم و این دوتا همرو تقویت میکنه
موضوع دیگه هم که باعث میشه یاز تمرکزم از خودم و کارام کم بشه اینه که من با توجه به اینکه تقریبا هیچموقع حسود نبودمو مثلا همین باعث اافتم توی دانشگاه شد.اینکه الان حسادت هم گاهی اذیتم میکنه .نمیدونم چرا .لااقل الان اصلا وقتش نیست. من الان فقط باید مثبت باشم.
همه اینهایی که گفتم میشن خشم.میشن انرژِ منفی.میشن خودخوری که چرا جواب فلانی رو درست ندادم. و این همه فکرای منفی مانع تمرکز و عملم میشه. نمیدونم با خودم باید چکار بکنم
ازنوشته های شما دریافتم دقیقا مثل همسرم هستین شاید درابتدا فکرکنید خیلی مثبتین ودیگران منفی ودغلکارن ولی این طرز فکربسیار آزارنده است چون بیشترافرادجامعه ماهمینجورین.نمیگم این صفات خوبن ولی باعث آزار اول کسی که میشود خودتونه بعد دیگران.وسواس فکری درمراحل خیلی ابتداییش بامشاوره حل میشه پس لطفابخاطرخودتون هم که شده سریعاپیش روانپزشک برین.من وهمسرم خیلی تلاش کردیم که بامشاوره مشکلو حل کنیم ولی متاسفانه فقط راه درمان دور کردیم
سلام در واقع نمیدونم چی بگم. ولی من اونطور ادمی نیستم که بگم وای ادمها دروغگو و بد و بدطینت هستن و مثل ادمهایی که توی فیلم ها امراض روحی دارن ازشون فرار کنم. درواقع من همونطور که گفتم تا سالها از در دوستی و مثبت اندیشی ارد میشدم و خیلی خوشبین بودم و بهتره بگم خوش خیال هم بودم. من اصولا کاری به کار ادمها ندارم اما این ادمها بودن که که سرتوی زندگی من میکدرن و باعث ازار من میشدن. مادری که از خواهرشوهرش خوشش نمیاد و میخواد من رو با دختر اون دربیاندازه. ادمهایی که توی مسائل شخصی من سرک میکشیدن یا بجای همدردی کردن فقط گوشی بودن برای فضولی و خبرچینی یا رسیدن به منافع شخصیشون. من بارها هم این ادمها رو بخشیدم چون از نزدیکانم بودن. ولی دفعه بعد هم همون کار پیشین خودشون رو انجام میدادن. اینکه یکی اعضای خانودات بیان توی اطاقت و وسایل رو بگردن یا سیمکارتت رو تویگوشیشون بزارن ! برای نیمدونم چه کاریو اینقدر رمز پین کد رو شتباه بزنن که بسوزه. اینها خیالات یک ادم جامعه گریز یا وسواسی نیست. اینها مشکلات شخصیه که نمیدونه با این ادمها باید چکار بکنه.نقل قول:
نوشته اصلی توسط margearezooha
من بخاطر این ادمها و البته یک سری غریبه تر از اینها تحت فشار عصبی قرار گرفتم.اصلا هم نمیدونستم اسمش وسواس فکریه و وقتی دنبال صفحاتی برای کنترل ذهن رسیدم به این اسم برخوردم
شاید چیزی که وضعیت من رو بدتر هم میکنه نداشتن تفریح وخونه نشینی زیادهست. چون حتی این تابستون هم که درس زیا نداشتم همش گوشه خونه بودم. دلیلش هم بخاطر مشکلاتی هست که ذهن خودم گرفتارش شده و هم اینکه قطعا من ا زخانواده ای میام که این مشکل رو ب شکل شدیدترش دارن هرکدوم به شکلی برای همین مثلا مادرم زیاد فکربازی برای بیرون از خونه رفتن نداره
درمورد روانپزشک هم متاسفانه یک دارویی رو مصرف مکینم که خیلی از داروها باهاش سازگاری ندارن.البته این داروی اعصاب نیست. ومثلا برای اینکه چرخه خوابم بهم خورده پیش دکتری رفتم یکسری از داروهاش که اصلا نمیتونستم مصرف کنم و تعداد دیگشون هم عوارض خیلی بدی دارن.مثلا به حدی ریزش موگرفتم که اززندگیم سیر شده بودم. خوابم هم درست نشده.
با گشت هایی که توی نت داشتم خیلی از کسایی که وسواس فکری دارن توی زمینه کاری و درسی خیلیم موفق هستن ولی برای من نفرین و تلسمی میمونه که انگار یکی روم انجام داده که نتونم درس بخونم.البته از جهت واقعی نمیگم اینو.میگم حسش اینطوریه.ده ر.ز دیگه هم دانشکا ها باز میشن.خدارحم کنه
درضمن من مشکلم به این شکل هم نیست که مدام خودخوری داشته باشم و بگم وای اینها در حقم ظلم کردن یا اینها بدن. یعنی با کلیت ادمها مشکلی ندارم.بجر تعدادی که قبلا خیلی بهم ضربه زدن و شاید زیاد یادم میان یا کسایی که الان هم همین کارو انجام میدن. و موقع تنش و مشغولیت بدتر میشن وگرنه بعد از چندسال دیگه یاد گرفتم که زیاد از ادمها انتظار نداشته باشم که خوب باشن. در مورد زندگی عادی هم مشکلی ندارم بجز همینکه خیلی بی برنامه و تاحدی شلخته و بی نظم هستم. ولی میتونم از زندگی عادی بربیام و نیازی ندارم مثلا به گوشه ای بشینم و غصه بخورم. اما در زیمنه کار و تحصیل و بخصوص مطالعه زیاد قفل میشم و خیلی زود خسته
مرسی .امیدوارم روزگارتون درست بشه