راه درستی رو دارم میرم؟

توی تاپیک قبلیم نوشتم با یه پسری اشنا شدم که قبلا عقد کرده.. و عقد بهم خورده و اونم مجبور شده یک چهارم مهریه رو بده... .راستش اشنایی ما اصلا سنتی نیست. ولی موضوع از ابتدا ازدواج بود..الان دوماهه از اشناییمون میگذره
منم اولش سعی کردم به طرفم بفهمونم که بهتره خونواده ها در جریان باشن... ولی بهم گفت که بهتره یه مدت باهم باشیم تا همو بیشتر بشناسیم بعد پای خونواده ها وسط کشیده بشن... با اینحال من گفتم من به خونوادم میگم و مخالفتی نکرد... از ابتدا من موضوع عقدش رو میدونستم ولی درمورد مهریه حرفی نزده بود...
بعد چندبار باهم بیرون رفتیم و دایم مادرم اعتراض میکرد که چرا وقتی خونواده ش درجریان نیستن باید باهاش بیرون بری... بعد از چندباری که این موضوع رو باطرفم در میون گذاشتم بهم موضوع مهریه رو گفت و اینکه پول رو پدرش داده و الانم ماهی فلان قدر داره به پدرش میده تا تسویه بشه... گفت 10 تا قسط مونده از پولی که باید به پدرش بده... واینکه با دادن مهریه کلا مخالفه!! که وقتی اینو به مادرم گفتم خیلی ناراحت شدو مخالفت کرد!

ضمن اینکه من یه فرصت شش ماهه برای سفر به خارج کشور واسم پیش اومده که تا دوماهه دیگه میرم.. بهم گفت تو فرصتت رو برو چون الان من بیام خاستگگاری بعدش تو میخای بری خارج جالب نیست.. تو برو بعدش که برگشتی موضوع رو خونوادگی میکنیم تا اونموقع قسطهای منم تموم شده ...

الان حس میکنم سر کارم.. نمیدونم باید چیکار کنم... حس میکنم شدم یه دوست که هر هفته باهم میرم بیرون دور دور!! اصلا از این اوضاع راضی نیستم ضمن اینکه بخاطر مخالفتهای مادرم بیرون رفتنهای اخیرمون رو ازش پنهون کردم... بنظرتون من باید چیکار کنم؟؟
همه چی رو بهم بزنم؟ یعنی ممکنه سرکارم گذاشته باشه؟

سلام. شما رابطه تون رو با ایشون قطع کنید و بهشون بفرمایید هرگاه شرایطشون جور شد مایل بودن از طریق خانواده اقدام کنند و از ارتباط مستقیم با شما بپرهیزند. البته که شما هم قولی مبنی بر انتظار ندین و صراحتا اعلام کنید موارد دیگر رو بررسی میکنید. به خاطر ایشون از پذیرش خواستگاران دیگر اجتناب نکنید و اگر مورد مناسبی داشتید حتما بررسی کنید.

سلام
دوست عزيز شما رسما سر كار رفتيد و به احتمال قوي با شكست روبرو ميشيد..... اگه ايشون طالب ازدواج با شما هستند چرا رسما اقدام نكردند؟از كجا معلوم كه ايشون فقط براي خوشگذراني:97: شما رو انتخاب نكرده باشن؟؟به هر حال زندگي خودته بهتره بيشتر احتياط كنيد چون بعدا ضربه اش رو خودتون ميخورين....
ببخشيد يكم رك حرفم رو زدم

ممنون عشق آفرین جان... من چندبار این موضوع رو گفتم که این رابطه رو تموم کنیم و هروقت تونستی بیا! ولی بعدش میگه من برای ازدواج مشتاقم ولی مهریه تو کتم نمیره1 اصلا منطقی نیست! یعنی توپ رو میندازه تو زمین من و همش انتظار داره من برم با خونوادم درمورد مهریه سنگهام رو وا بکنم!! بعد بیاد! میگه مهریه کلا چک سفید امضاست! تو منو بشناس مهریه نخواه!! منم تو پست قبلی نوشتم که نمیتونم یعنی جراتشو ندارم بخوام سنتها رو زیرپا بذارم!! بهش میگم خودت بیا با خونوادم حرف بزن... میگه من میام ولی وقتی تو خودتم با این موضوع اوکی باشه...وگرنه که من بیام تو هم مخالف باشی چی بگم!!

تازه شرایطش طوریه که انتظار داره چندسال تو خونه باباش (طبقه بالاشون) زندگی کنیم ....ضمن اینکه میگه عروسی هم نگیریم!! البته میگه جهزیه م یه چیز ساده باشه بسه!! :grumpy: یعنی یه طورایی حس میکنم قراره من از همه چی کوتاه بیام و هیچ تلاشی برای من نمیکنه!! در عین حالم قیافه مظلومانه حق به جانب میگیره که مردها تو این جامعه ظلم میشه بهشون!! همه چی رو دوش مرداست!! مهریه هم شده عامل ازدواج نکردن... دایم بهم میگه تو که تحصیل کرده ای چرا نمیخای با این قوانین مسخره بجنگی.. یعنی انتظار داره چون من از سر حماقت یه مدرک گرفتم از همه چی چشم بپوشم و نه مهریه بخام نه عروسی و نه خونه!!! میگه مثل خارجیها زندگی کنیم... سر این موضوع خیلی باهاش بحث کردم که ما هیچوقت نمیتونیم مثل اونا باشیم!! ولی باز این دور ادامه داره!!..... منم خیلی زود دلم میسوزه نمیدونم حس میکنم نمیتونم قاطعانه بهش حرف بزنم یعنی خودشو لوس میکنه .... اونسری خواستم رابطه رو تموم کنم کلی گفت زندگی بدون تو سخته من نمیتونم و .... ولی گاهی حس میکنم اونقدارم زندگی بدون من واسش سخت نیست....وگرنه حداقل موضوع رو رسمی میکرد... :huh::huh:

سلام عزیزم
ما خودمون با رفتارمون و گفتارمون برای دیگران تعیین میکنیم چطور با ما رفتار کنن.
اصلا جالب نیست که شما با ایشون بیرون رفتی، نظر شخصی من اینه دختر تو محیط فرهنگی کشور ما با این کار از شان خودش کم میکنه و پسرا بعد از چنین عملی سست میشن برای کارای جدی.
پسرا یه ناخوداگاهی دارن که همیشه بهشون میگه با تو اومده بیرون، قبل تو با کی بیرون میرفته؟!
بعدش من بشخصه فکر میکنم باید حتما علت متارکشو از زبان شخص سومی بپرسی ، چون آدمها خودشون رو راست نیستن و همیشه حق بجانبن.
ایشون دارن وقت کشی میکنن وگرنه لزومی نداره نیان. اتفاقا اگر میومدن خیلی بیشتر میتونستن با شما در تماس باشن ، پس میل چندانی نیست که دور باشین یا نزدیک. ممکن هست در زمان غیبتتون یا فراموش بشین یا ایشون هوای کسی دیگرو بکنه. به پدرش قسط میده نه به یه آدم غریبه که اگر نده کلاهش پس معرکس!
امیدوارم این آقا بخاطر سرگرمی و تغییر فضای روحی با شما صحبت نکرده باشه ...
در هر حال تماستونو با ایشون قطع کنین و قبلش بگین که اگر فکر میکنی بمن علاقه ای داری از شیوه صحیح خودش پیگیر شو.. از دیدن منو دیدی و رفتارم و اخلاقم تا حدودی دستت اومده پس حرفی نمیمونه.
از طرفی خانم....
من فکر میکنم شما فرصتای بهتری برای ازدواج داری، یک پسر مجرد حتی ده دوست دختر داشته باشه بهتر از مرد متأهلی هست که متارکه کرده. این افراد راههای قانونی و راهروی دادگاه و مشاورها رو دیدن و خوب یاد گرفتن. در زندگی بعدی خیلی رمانتیک نیستن، خیلی رو نمیدن، خرج نمیکنن، زیاد اعصاب ندارن، همه رو با نگاه شک میبینن، افرادی که طلاق میگیرن بهتر هست با یکی شبیه خودشون ازدواج کن که دردها و مشکلات همو بهتر بفهمن.

ممنون دوستان... وقتی چندنفر با یه موضوع موافقند حتما همینطوره که شما میگید... مرسی از راهنماییهاتون

سلام

همونطور که توی تاپیک قبلیت نوشتی ... خودت هم این اجازه را میدی یا این تمایل و ظرفیت را داری که خدمات اضافی به آقایون بدی.
ایشون احتمالا دلش خوشه که با مدرک شما و خونه ی باباش و بدون عروسی و جیهزیه ای که می آرید، زندگیش رو به راه می شه.
این چه مردیه و این چه ازدواجیه؟ هیچ مسئولیتی نمیخواد قبول کنه؟ بعد هم لابد شما باید بری سرکار و حرج زندگی را بدی ...

با قوانین ایران نمی شه مث خارجیها زندگی کرد. این دیگه چیه که افتاده سر زبون بعضیا!!
زندگی خارجیها مطابق با قوانین خارجیهاست. هر کشوری قوانین و فرهنگ خودش را داره.

فرصت مطالعاتیت فرصت مناسبیه برای کنار گذاشتن این آقا.
برو دنبال زندگیت و اصلاح مشکلاتت (تاپیک قبلیت) تا مرد مناسب تری پیدا کنی.

ایشون به نظر من آدم مناسبی نیست. اما باز هم به شرایط فردی خودت بستگی داره.
واقعا می تونی این مدلی زندکی کنی؟ مرد مورد نظرت این آقاست؟ در شرایطی هستی که با ایشون بودن، بهتر از زندگی فعلیت هست؟

1. عدم مسئولیت پذیری در رفتارهای ایشون مشخصه و این شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت بعد ازدواج هم خودش رو نشون میده.

2. ایشون هنوز با خودش کنار نیومده و به نظر میاد نمیدونه دقیقا زندگی یعنی چه و از زندگی چی میخواد. واقعا هم وقت ازدواجش نیست.

3. شاید با کمی دقت ردپای رفتار بچگانه و اصول من درآوردیشون رو در رقم خوردن تجربه ناموفقشون ببینید.

4. رفتار شما با ایشون قاطع نیست. یک چیز وقتی درسته درسته، وقتی غلطه هم تکلیفش مشخصه. هدف هیچ توجیهی برای مسیر اشتباه نیست. اگر قصدتون ازدواجه، دلیل نمیشه مجاز به تجربه هر مسیر پر خطری باشید. مثل اینکه سرقت کنید به منظور کمک به بچه های سرطانی! هدفتون محترم، اما عزیزم براش کار اشتباه انجام نده و نپذیر که انجام بدی. شما به مادرت دروغ بگی که آقا اونجوری دوست داره؟

5. عزت نفس داشته باشید. چرا خودتون رو منطبق با معیارها و خواسته های ایشون کنید؟ اگر معیار های منطقی شما رو داره تشریف بیاره. اگر شرایط ابتدایی رو داره با خانواده اش بیاد. عزت و احترامتون رو حفظ کنه و با خانواده تون صحبت کنه. این که یک پسر بخواد اول با دختره آشنا بشه بعد اقدام کنه یعنی خانواده ام مهم نیست، خانواده ات هم مهم نیست، قولی هم نمیدم در آینده مفهوم خانواده اصلا واسم اهمیتی داشته باشه، چون قبلا اینو ثابت کردم! خودت رو کوچک نکن!

عزیزم اگر قرار باشه توی زندگیت چوب کارهای یک نفر دیگه رو بخوری اون زندگی هیچوقت برای تو زندگی نمیشه

این آقا چرا برای شخص دیگه ای مهریه کرده و حالا که مجبور شده مهریه رو بده به شما که رسیده انتظار داره از همه چی چشم بپوشی ؟ این از نظر من زرنگ بازیه.

شما به هیچ عنوان نباید از خواسته های خوده بزنی و کوتاه بیای چون مطمئن باش بعد ها نه تنها قدردان نیست بلکه طلبکار هم میشه که خودت خواستی و با همه شرایط من کنار اومدی. اصلا هم قانع نشو که با خانواده ات صحبت کنی و اونها رو راضی کنی

این آقا داره شریط رو به نفع خودش میچینه و اصلا به خواسته و راحتی شما توجه نداره. ایشون شکست خورده شما که مجبور نیستی به خاطر اینکه ایشون شکست خورده از خواسته هات بگذری بعد هم یک عمر حسرت بخوری که چرا این کار رو کردی

- - - Updated - - -

5. عزت نفس داشته باشید. چرا خودتون رو منطبق با معیارها و خواسته های ایشون کنید؟ اگر معیار های منطقی شما رو داره تشریف بیاره. اگر شرایط ابتدایی رو داره با خانواده اش بیاد. عزت و احترامتون رو حفظ کنه و با خانواده تون صحبت کنه. این که یک پسر بخواد اول با دختره آشنا بشه بعد اقدام کنه یعنی خانواده ام مهم نیست، خانواده ات هم مهم نیست، قولی هم نمیدم در آینده مفهوم خانواده اصلا واسم اهمیتی داشته باشه، چون قبلا اینو ثابت کردم! خودت رو کوچک نکن!

این نکته بسیار مهمه که عشق آفرین به زیبایی بیان کردن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط coastmelody

ممنون عشق آفرین جان... من چندبار این موضوع رو گفتم که این رابطه رو تموم کنیم و هروقت تونستی بیا! ولی بعدش میگه من برای ازدواج مشتاقم ولی مهریه تو کتم نمیره1 اصلا منطقی نیست! یعنی توپ رو میندازه تو زمین من و همش انتظار داره من برم با خونوادم درمورد مهریه سنگهام رو وا بکنم!! بعد بیاد! میگه مهریه کلا چک سفید امضاست! تو منو بشناس مهریه نخواه!! منم تو پست قبلی نوشتم که نمیتونم یعنی جراتشو ندارم بخوام سنتها رو زیرپا بذارم!! بهش میگم خودت بیا با خونوادم حرف بزن... میگه من میام ولی وقتی تو خودتم با این موضوع اوکی باشه...وگرنه که من بیام تو هم مخالف باشی چی بگم!!

تازه شرایطش طوریه که انتظار داره چندسال تو خونه باباش (طبقه بالاشون) زندگی کنیم ....ضمن اینکه میگه عروسی هم نگیریم!! البته میگه جهزیه م یه چیز ساده باشه بسه!! http://www.hamdardi.net/images/smilies/grumpy.png یعنی یه طورایی حس میکنم قراره من از همه چی کوتاه بیام و هیچ تلاشی برای من نمیکنه!! در عین حالم قیافه مظلومانه حق به جانب میگیره که مردها تو این جامعه ظلم میشه بهشون!! همه چی رو دوش مرداست!! مهریه هم شده عامل ازدواج نکردن... دایم بهم میگه تو که تحصیل کرده ای چرا نمیخای با این قوانین مسخره بجنگی.. یعنی انتظار داره چون من از سر حماقت یه مدرک گرفتم از همه چی چشم بپوشم و نه مهریه بخام نه عروسی و نه خونه!!! میگه مثل خارجیها زندگی کنیم... سر این موضوع خیلی باهاش بحث کردم که ما هیچوقت نمیتونیم مثل اونا باشیم!! ولی باز این دور ادامه داره!!..... منم خیلی زود دلم میسوزه نمیدونم حس میکنم نمیتونم قاطعانه بهش حرف بزنم یعنی خودشو لوس میکنه .... اونسری خواستم رابطه رو تموم کنم کلی گفت زندگی بدون تو سخته من نمیتونم و .... ولی گاهی حس میکنم اونقدارم زندگی بدون من واسش سخت نیست....وگرنه حداقل موضوع رو رسمی میکرد... http://www.hamdardi.net/images/smilies/huh.gifhttp://www.hamdardi.net/images/smilies/huh.gif

---

خانم محترم
در مورد مهریه کم (بی مهریه که ابدا) قبلا براتون گفتیم.

"چندسال تو خونه باباش (طبقه بالاشون) زندگی کنیم" یه طلاق داشته حالا هم میخواد دختر مردم رو ببره تنگ دل پدر و مادرش. فردا هم وقتی با پدر و مادر شوهر اختلاف پیدا کنید - با این روحیه طلبکارانه و کاسب کارانه شان حتمی است- تو سری میخورید که خودت این شرایط رو قبول کردید. خانواده و اطرافیان خودتون هم دهن ودست شون به دلیل رفتارهای امروز شما بسته خواهد بود تازه اگر آن ها هم سرزنش تون نکنند که می کنند.
"دایم بهم میگه تو که تحصیل کرده ای چرا نمیخای با این قوانین مسخره بجنگی" یعنی متوجه نیستید داره هندونه زیر بغلتون می گذاره که فریب تون بده؟ شما تو کدوم فضا دارید سیر می کنید؟
"میگه مثل خارجیها زندگی کنیم... سر این موضوع خیلی باهاش بحث کردم که ما هیچوقت نمیتونیم مثل اونا باشیم!!" خارجی ها
اولا اگر کارشون به طلاق بکشه هرچی دارند بین زن و شوهر تقسیم می کنند.
دوما قوانین حمایتی قوی (قانونی، مالی، سرپرستی...) جهت حمایت از زن و بچه اش رو دارند. ما تو ایران کدوم این ها رو با اون کیفیت خارجی ها داریم؟ در قوانین ما همین مهریه و نفقه رو برای حمایت خانم ها وجود داره. بقیه اش تعارفه.
سوما آقا حاضرند هرچی دارند رو با شما تقسیم کنند؟
چهارم اصلا ایشون آه در بساط دارند که این همه منم منم راه انداخته اند؟ تحفه آورده اند؟ کدوم مال و اموال رو میخواهند مانند خارجی ها تقسیم کنند؟ خیای دارند به جائی رو جاره کنند شما رو نچسبونند بیخ ریش مادر شوهر.
پنجم خارجی ها خیلی راحت از هم جدا می شوند. خانه مال هر کدوم باشه اون یکی وسائلش رو میذاره تو ساک و خداحافظ. حالا یا خودش دلش میخواد بره یا اون طرف بهش میگه از خونه ام برو بیرون. حکم دادگاه هم تشریفات قانونیه. در مورد شما، این شما هستید که باید رخت و لباس تون رو بردارید برگردید خونه بابا. زندگی به سبک خارجی دقیقا یعنی این.
یعنی چی"نمیتونم یعنی جراتشو ندارم بخوام سنتها رو زیرپا بذارم" شما ظاهرا خودتون راضی به این امر هستید ولی جرات اجرا کردنش رو ندارید؟ (لطفا جواب بدید)
"خودشو لوس میکنه .... اونسری خواستم رابطه رو تموم کنم کلی گفت زندگی بدون تو سخته من نمیتونم" شما خودتون رو ناراحت نکنید لطفا. چیزی که برای اون آقا بدون شما سخته زندگی نیست. چیزی که سخته پیدا کردن یه آدم ساده و زودباور مثل شما است که به این راحتی نمی تونند پیدا کنند.

* رفتید در مورد علت طلاق شون تحقیق کنید؟ با اون خانم صحبت کردید؟ از این آقا بخواهید پرونده طلاق شون رو از دادگاه برای مطالعه درخواست و در اختیار شما و خانواده تان قرار دهند تا مطالعه کنید.همه چیز تو اون پرونده است. اگر نکردند که بعید می دونم بکنند از اون خانم تقاضا کنید این کار را برای تان انجام دهند.

لطفا صریح به این سوال جواب بدید.
شما واقعا این آقا رو با این حواشی که هر بچه ای متوجه میشه چه فرد حیله گر و شارلاتانی رو دوست دارید؟ این همه مرد مهریه قبول کرده اند. خیلی هاشون هم پرداخت کرده اند. آخه کدوم شون این مزخرفات رو گفته که این آقا درخواست میکنه؟ اینقدر ساده هستید که متوجه نمیشید ایشون احساسات شما رو تحریک کرده (روحی قطعا، ظاهری هم احتمالا) و داره شما رو راضی میکنه شرایطش رو بپذیرید. فردا هم که ازتون سیر بشه پرت تون میکنه خونه باباتون؟ یعنی دختر بچه 16-15 ساله هم مطالب شما رو بخونه متوجه خطر میشه ولی شما اصرار دارید این رابطه رو یه طوری حفظ کنید.

به نظرم شما دل تون واسه این آقا گیر کرده و دنبال یه راهی می گردید تائید بشید و یه جوری خانواده تون رو راضی کنید. اگر اینطوره خواهشا واضح بگید وقت ما و خوتون تلف نشه. اگر وابسته گی احساسی پیدا کرده اید با هر بار دیدن و بیرون رفتن این احساسات عمیق تر میشند و با وجود این گرگ بی چشم و رو که شما برای خودتون انتخاب کرده اید، آخرش یا رسوائی براتون ببار میاد یا بدتر از اون.

از ما گفتن.

عزیزم این که گفتند مهریه پشتوانه یه زنه بعضی وقتها صادقه و این جمله در مورد ایشون کاملا درست به نظر میرسه
کاملا باهاشون کات کن
بهش بگو می خوام روی سفرم تمرکز بیشتری کنم
به کسانی که با خانواده میان و کلی مهریه می دن و ....چقدر میشه اعتماد کرد وای به روزی که خودشون اظهار کنن که نه و مهریه چی و ...( به نظرم ایشون از شما تقاضای ازدواج سفید رو دارن )

ممنون از شما دوستان عزیز


خب خیلی واضح بخام بگم من الان سی و دو-سه ساله ام و دیگه فرصت زیادی برای ازدواج ندارم... تو سن پایین خواستگارهای خوبم رو بخاطر اینکه خونوادم اهمیتی به ازدواجم ندادن و بخاطر بی اطلاعی از دست دادم و الانم خیلی کیسهای زیادی برای ازدواج ندارم! !
یا پسرهای 40 ساله اند که هنوز ازدواج نکردند و از لحاظ فکری و اجتماعی و تحصیلاتی از خودم خیلی پایینتر اند.. تازه همونهام نمیدونم چرا ازدواج نکردن.!! همونهام چون سن وسالی ازشون گذشته حس میکنن اومدن برده بخرن!! این یکسال اخیر خاستگارهایی که داشتم کلا روحیه م رو خراب کرده..و همش به خودم میگم چرا باید این اوضاع من باشه! ...


مثلا یه مورد داشتم که طرف 39 سالش بود و از یه خونواده شلوغ 12 نفره! خواهرهاش اومدن خونمون دست خالی!!... و 10-15دقیقه نشستن ...تازه داشتن باهام طی میکردند بعد ازدواج باید بشینی خونه و کار نکنی و حجاب مورد علاقه برادر ما چادره باید چادری بشی!!! و رفتند بعد معرف گفت بهش گفتن دختر لاغر نمیخان!! بدون اینکه پسر منو ببینه یا من پسر رو!! تازه اومدن خونمون اولین سوالشون این بود که خونه مال خودتونه یا نه (این هم پارامتر جالبیه که انگار دنیا برعکس شده!! )!!

یا خاستکاری داشتم فوق لیسانس که میگفت من به شغلم معتادم! یعنی خودش بعنوان بیماری خودش این موضوع رو میدونست و ازم میخاست با این موضوع کنار بیام!! و میگفت من 2-3 روز در هفته کلا تو شهر نیستم و یه شهر دیگه ام و این موضوع موقت نیست و دایمی ه!!! ....

یا یه لیسانسه که فکر میکرد من با مدرک دکتری میرم برای ایشون کسب درامد میکنم زندگیشو بسازه!! و بارها مادرش از مادرم پرسید که دخترتون سر کار میرن؟ اینده شغلیش چطوره؟! ...


یا پسری که حداقل رفتارهای اجتماعی رو بلد نبود و من از رفتارهاش خجالت میکشیدم!! و سطح فرهنگی خونوادشون به ما نمیخورد...


یا پسری 39 ساله و لیسانسه که شغل خوبی هم نداشت...از خودش هیچی نداشت و فقط خونوادش میگفت یه دل پاک داره و اینکه سیگار نمیکشه! و هیچوقت رنگ دختر ندیده!! نمیدونم با کدام یکیش میشد زندگی ساخت!!


یا پسر 40 ساله ای که عکسمو از طریق معرف دیده بود و مادرش به خونمون زنگ زد و پرسید پدرت چکاره ست و چون پدر خودش دکتری الهیات داشت دنبال یه خونواده ای میگشت که باباش سوادش اکادمیک باشه!! و چون پدر من نبود از اومدن منصرف شدن!!


کلا نمیدونم چرا ادمها اینطوری شدند!! و چرا با این که خودشون هیچ موقعیتی ندارند انتظار دارن یه دختر چند سطح بالاتر از خودشون بهشون جواب مثبت بده یا اینکه معیاراشون اینقد عجیبه که حتی حاضر نیستن زحمت به خودشون بدن طرف رو ببینن....


اصلا واسم سواله پسری که 40 سالشه و نه ادامه تحصیل داده و هیچی هم از خودش نداره ، چرا تو همون سن کم ازدواج نکرده!! اونموقع هم چیزی نداشته ... ولی 40 سالش که نبوده دیگه!!.... یه دختر اگه 40 سالشم بشه نمیتونه بره خاستگاری ولی پسرها حق انتخاب دارند و اگر هیچ اوضاعی مساعدتر نشده و هیچ تلاش ویژه ای تو این سن نکردند و ازدواجم نکردند بنظرم خیلی مشکوک تر از اینه که طرف یه عقد ناموفق داشته باشه... حداقل اونطوری مسیر زندگی روشنه و واضحه.. طرف میخاسته زندگی تشکیل بده و نشده!! نه اینکه کل زندگیشو به یللی گذشته و حالا تو 40 سالگی میخاد بایکی حداقل2 سطح از خودش بالاتر ازدواج کنه.....


خلاصه از ازدواج سنتی خیری ندیدم و بهش امیدی ندارم...


پسری که من باهاش اشنا شدم شغل خیلی خوبی داره و از این لحاظ موقعیت اجتماعی خوبی داره... شاید الان اوضاع زندگیش ممساعد نباشه ولی اینده خوبی داره (البته درامد یه بخش قضیه ست ولی شان اجتماعی شغلش برای من اهمیت بیشتری داره).. ضمن اینکه همسطح خودمه... ادم خنگی نیست! و کل عمرش رو به درس خوندن گذاشته... خونوادش مذهبی هست و مطمئنم ادم دختر بازی نبوده! و هم اینکه سن بالا هم نیست...


پس بنظرم خیلی رفتارم غیر منطقی نیست که ایشون رو بعنوان یک کیس جدی در نظر بگیرم


ضمن اینکه من چند هفته پیش پرونده طلاق ایشون رو دیدم.. خودش اورد و ازم خواست که بهش نگاه کنم. منتها فقط بهم مبلغی که بعنوان مهریه پرداخته نشون داد و من متن پرونده رو نخوندم... من خودم توی ذهنم بود که اگر مووضوع خووننوادگی شد برم و با مشاوری که باهاش حرف میزدند و جلسه میگذاشتن صحبت کنم... بنابراین الان نمیتونم اینکارو بکنم چون هنوز هیچی قطعی نشده... ضمنا پرونده طلاق رو نخاستم ازشون بگیرم و جزییاتشو بخونم ولی فکر نکنم اگر ازشون بخام مخالفت کنند ...


ضمن اینکه ایشون میگن که حاضرن همه حقوق انسانی حق طلاق و حضانت و نصف شدن اموال و... رو به بنده بدند وبابت این موضوع هست که میگم من جرات ندارم این حقوق رو بگیرم و مهریه نخام چون من نمیخام ازدواج کنم که طلاق بگیرم. میخام ازدواج کنم که تنها نباشم.. که همدم داشته باشم... ولی نه با هرکسی... بلکه با کسی که حداقل اشتراکات رو باهاش داشته باشم..

در ضمن این هم بگم که ایشون ادم خسیسی نیست چه در هدیه گرفتن و چه در خرج کردن (حداقل در بیرون رفتن متوجه این موضوع شدم)و بنظرم این حساسیتی که نسبت به مهریه دارن بخاطر اتفاقاتی هست که واسشون افتاده...
در مورد دوستمون که گفتند ازدواج سفید... نه اینطور نیست... من هم در سنی نیستم که بخوام بر اساس احساسات زودگذرم کاری کنم یعنی از اون دوره گذشته...
چون راوی این داستان من هستم خواستم همه چی رو بگم که خیلی قضاوت ها جهتدار نباشه...
ضمنا من قصدم از مطرح کردن این موضوع در اینجا اینه که از تجربیات و نظرات دوستان استفاده کنم و دنبال تایید نیستم..همینطور رد کردن یه ادم خیلی ساده ست ... ولی من میخام جوانب امر رو بسنجم و مطمئنا کسی که از بیرون قضیه رو نگاه میکنه بهتر میتونه مساله رو تحلیل کنه.. مخصوصا افرادی که متاهل هستند و یا هم سن و سال خودم هستند یا ازم بزرگترند...:72:

سلام
چرا شما فکر میکنید زندگی کردن با امکان طلاق راحت ممکنه بد باشه وقتی که هر چیزی که در طول زندگی مشترک بدست میارید به طور مساوی به نام هر دوتون باشه ؟؟؟ !!!!!

عزیزم،
مساله مهریه نیست. مساله روش اشتباه ایشون برای اقدام، خطا های شناختی و فلسفه نادرستشون از زندگی زناشویی هست.

مهریه اهرم فشار نیست. همانطور که حق طلاق هم تضمینی برای خوشبختی نمیتونه باشه و برخلاف تصور خیلی از خانوم ها داشتن حق طلاق برای خانوم ها میتونه براشون گرون تموم شه! چطور؟ " تو که حق طلاق داری! پس پاشو برو طلاقت رو بگیر برو خونه بابات!" و خانوم های متاهل بهتر میفهمن شنیدن هر باره این جمله از همسر سر هر مساله ساده چقدر میتونه عذاب آور باشه!

من شما رو تحسین میکنم که میخواین بر ساخت زندگی سرمایه گذاری کنید نه طلاق و حق با شماست که مهریه هرگز تضمین و پشتوانه زندگی نیست و البته خیلی خوبه برای ایشون تجربه شده دیگه زیر بار مهریه ای که از پسش بر نمیان نرن. اما:

ایشون بدبین شدن و دچار خطای شناختی هستند. ایشون اشتباهش این بوده که بیشتر از حد توانشون مهریه کردن و تعهدی دادن که نباید. اما حالا جای کارشون، نفس مهریه رو اشتباه میدونن. مثل کسی که در تصادف عزیزی از دست داده، اما بجای اینکه تخطی از قانون رو عامل بدونه، بگه کلا ماشین چیز بیخودیه، نباید وجود داشته باشه.

ایشون یک بار زیادی خرج کردن و نتیجه نداده، جای اینکه بپذیرن بدون دقت انتخاب کردن و آگاهی و مهارت کافی برای حفظ زندگی زناشویی نداشتن که شادمانی اون لحظات به کامشون تلخ شده، فکر میکنن این شادی بیهوده است. مثلا با پول عروسی ماه عسل میریم تور کروز اروپا! بی توجه به اینکه هر دختری واقعا دلش میخواد حداقل یه جشن کوچیک برای مهم ترین شب زندگیش داشته باشه و عروسی گرفتن فقط یه جشن پر هزینه نیست، بلکه مفهوم احترام گذاشتن و بها دادن به دختر هست، هر دختری یک شب واقعا حس میکنه یه ملکه بی نظیره که این رو شاید آقایون به خوبی درک نکنن! ولی ایشون تصورشون از این امر فقط هزینه اضافی هست که میتونه ابعاد دیگر زندگی رو هم در بر بگیره. یک مرد قبل از ازدواج اولین چیزی رو که بایستی به خوبی درک کنه اینه که با موجودی مانند خودش طرف نیست . با یک جنس لطیف و احساسی طرفه که با یه شاخه گل میتونه مدت ها ذوق کنه چه برسه یک شب عروسی! و زندگی مشترک جایی نیست که شخص فقط دلبخواه خودش فکر کنه، نظریه خودش رو صحیح بدونه و احساسات و نیاز طرف مقابل رو نادیده بگیره.

و البته این ترویج نادرست لحاظ قوانین غرب در فرهنگ ایرانی مستلزم رعایت و پذیرش همه جانبه فرهنگ غربه، نه فقط یک بخش اون. اگر ایشون این رو بخواد و شما هم بپدیرید ، هر دو باید خودتون رو برای مواجهه با اختلال ها و تضادهای فرهنگی ناشی از این دوگانگی آماده کنید!

عزیزم اونجا اگر اموال تقسیم میشه یا راحت طلاق میگیرن و مجدد ازدواج میکنن، مرد و زن دارن به خونه پول تزریق میکنن، به شغل هم کاری ندارن، تو جامعه شون چه مرد، چه زن میتونه مستقل باشه. چه در ازدواج، چه طلاق خانواده های طرفین دخالتی ندارن و ساپورتی هم نمیکنن، فرزندانشون از ابتدایی از خانواده مستقل میشن، بچه های طلاقشون مثل بچه های طلاق ما نیست. خانومه طلاق گرفته و مجدد ازدواج کرده، ظهر همسر سابقش و بچه اش دعوتن خونشون شوهرشم هست! اون نگاه مطلقه ما به خانوم هاشون نیست، 20 سال با هم زندگی کردن سه تا بچه داشتن تازه به نتیجه رسیدن با هم در همه چیز شریک بشن! هر کدوم مجبور شه از خونه بره میره هتل، میره خونه میگیره، نه خونه باباش.
همین الان شما از مادر پنهان کاری میکنید، چون خانواده ات اصول غرب رو برنمیتابه!!! چه برسه در اون ابعاد وسیع! اونا قوانینشون بر اساس فرهنگ جامعه خودشون نگارش شده و برای ما هم قوانینمون و سنت هامون جوابگوی فرهنگ خودمونه.
و این دور نما که ایشون ترسیم کرده جدای از صحیح و غلط نشان دهنده ی بنای خانواده بر تضاد های فراوان و معیار های نامشخصه. (این مهمه)

این ترس و بدبینی و خطا های شناختی، این گریز از مسئولیت، در برخورد با مسائل، این مشتبهات و تحریفات از مسائل صحیح و این روش نادرست در پیشبرد خواستگاری هست که ما مایلیم شما بهش واقف باشید و بیگدار به آب نزنید.

شاید شما موقعیت های چندین سال قبل رو نداشته باشید، ولی نباید این باعث شه مسیر انتخاب صحیح شما تحریف بشه. به نظرم تجرد از یک انتخاب نادرست بهتره و آسیب کمتری داره! به نظر میاد هر دوی شما به اطلاعات و آگاهی بیشتری در زمینه ازدواج و انتخاب صحیح احتیاج دارید. پیشنهاد میکنم اگر قصد ازدواج دارید، بعد از خواستگاری رسمی ایشون تحت نظارت خانواده ها حتما به مشاور مراجعه کنید.

من از روی تجربه میگم که یکی از نزدیکانم با پسری که سه ماه بعد ازدواج طلاق گرفته بود اشنا شد ایشون مهندس و دختر فوقق لیسانس و......
علت طلاق رو جویا شدند و طبق گفتهای پسر همسرشون بسیار ادم نساز و بددهن و.......
ودر تحقیقات هم حرفهای پسر تقریبا درست بود ایشون هم برای ازدواج جدید گفتن مهریه خیلی کم 14 اما خانواده دختر مخالفت کردند و گفتن 500 ازونجا که پسر عاشقدختر شده بود پذیرفت در ضمن در زمان اشنایی دایم از دختر جدید درخواست داشت هرگز در زندگی حرف طلاق نزنه و .....میگفت خودم حتی با اون دختر که بسیار نساز بود حاضر بودم با سختی زندگی کنم و ولی طلاق نداشته باشم یعنی اینقدر طلاق براش سنگین بود دختر جدید هم که خداروشکر میکرد و مطمین بود که کسی که یه بار طلاق گرفته دیگه خیالش راحته ازین مسایل بعد ازدواج در هر دعوا مرد دایم میگفت دیگه خسته شدم بریم طلاق بگیر یم ما با هم تفاهم نداریم ،من احساسی تصمیم گرفتم ،اونموقع ازنظر روحی شرایطم نیاز داشتم،و بعد اونکه اون دختر رو طلاق دادم چقدر ارامش داشتم ،برا چی دوباره خودم انداختم تو دردسر و.......
درحالی که دختر جدید با بدترین شرایطها هم میسازد و بسیار مهربون و به همسر عشق میورزه و چون از جزییات اگاهم میدونم 90%دعواها مرد مقصره
درضمن خود پسر هنگام اشنایی گفته بود من بسیار پسر ارومی هستم در عصبانیتها از خونه میزنم بیرون تا جو اروم بشه و.فقط سکوت میکنم .........اما در زندگیه الانه حتی چندین بار دست هم بلند کرده و چه فحشهایی که نمیده و دایم بریم طلاق بگیریم مجردی چقدر راحتبودم و ...... «خوش میگفت راست میگی من قبلا اینطوری عصبی نبودم اما نمیدونم چرا الان اینطور شدم »
یادت باشه همیشه کسی که طلاق داشته شاید همسر اونطرف بیشتر مقصر بوده اما این طرف هم ایرادهایی داشته که منجر به طلاق شده و در ضمن طلاق براش راحتتر شده بخصوص توافقی البته همین پسر بیشتر از ترس مهریه داره ادامه میده......
خوب حالا فکر کن شما مهریه هم نداشته باشی!!!!!!!
راستی شما اگر این پسر رو در ظاهر ببینی تو ذهنتم نمیاد تو عمرش صداش بلند شده باشه چه رسد به فحش و......
ولی من اززبون این دختر میگم زن و مرد مطلقه باید باهم عروسی کنن و مجردها باهم چون مرد مطلقه لذت بعد طلاق رو چشیده و از شونه خالی کردن مسولیت لذت برده اما پسر مجرد هزارتا ارزو داره و حاضر نیست براحتی زندگیش بپاشه و یه تابو از طلاق برا خودش ساخته و میترسه
هرچند ادم با هرکی میخاد ازدواج کنه باید خوب تحقیق کنه جزبه جز مسایل رو باز کنهو برا هرکدوم بخاد طرفش مثال بیاره مثلا یکی میگه من مذهبیم منظور یکی در حد نماز جماعت در مسجد نظر دیگری درحد قبول داشتن خدا پس مسایل رو باز کن

سلام
امشب اومدم سر زدم به تاپیکت فکر کردم شاید اگه چند تا مطلب رو بهت بگم بد نباشه :
۱. ببینید شما برای طلاق ازدواج نمیکنید همونطور که طرف مقابلتون واسه طلاق جلو نمیاد
۲.اگه همیشه نتیجه ی اندیشیدن و مطالعه کردن منطبق میشه بر فرهنگ و قوانین غرب و نه خاورمیانه پس میشه نتیجه گرفت که قوانین غرب بر مبنای اصول عقلانی بنا شده و قوانین خاورمیانه بر مبنای هر چیزی هست غیر از عقلانیت...( این نتیجه رو بذارید لطفا در کنار نتیجه ی غرب زدگی که برخی دوستان همواره میگیرن )


۳. از قرار هیچ مردی حق نداره آداب و رسوم و فرهنگ و قوانین ایران رو قبول نداشته باشه و برای زندگی خصوصیش بر مبنای اصول خودش تصمیم گیری کنه چون ممکنه انگ های زیادی بهش بچسبونن و آدم بی مسیولیتی تلقی بشه!
۴. چه نیازی هست که خصوصیترین مسایل زندگی انسان رو ملت بدونن که قرار باشه برای یک تصمیم بر اساس معیارهای خودتون ، جلوی یک قوم با تفکر متفاوت بایستید و بجنگید ؟


۵. چرا شما فقط یک طرف ماجرا رو میبینید و فقط فکر میکنید اون کسی که قراره پس زده بشه شمایید؟ شاید این شما بودی که دور از جون به تنگ اومدید و خواستید طرف رو از زندگیتون کنار بذارید اونوقت راحتی کار شما با اونی که حق طلاق نداره قابل مقایسه نیست


۶. قرار دادن مهریه خیلی خیلی بالاتر از توان پرداخت داماد کج دهنی مردم بود به قوانین ناعادلانه! و فکر میکنید که مادر عروس یا خود عروس بود که چنین مهریه ی سنگینی رو مطالبه میکرد؟؟؟ خیر، این پدر عروس بود که خودش مرد بود و میدونست چه بلایی سر زنش اورده!!!


۷. مهریه ای که داماد توان پرداخت اون رو داشته باشه و در عین حال شما هم حق طلاق نداشته باشید عملا شما رو به یک برده تبدیل میکنه . ( مراجعه کنید به قوانین طلاق )
۸. زندگی با حقوق برابر تا وقتی که پای بچه در میون نباشه باعث میشه که طرفین از وفاداری ( البته اگه طرف اعتیاد به رابطه با جنس مخالف پیدا نکرده باشه ) و حسرضایت مثبت طرف مقابلشون به خودشون مطمین باشن و خیالشون راحت باشه که طرف به زور مهریه یا نداشتن حق طلاق با ایشون زندگی نمیکنه


۹. اگه فکر میکنید که شما ممکنه دایما از خونه بیرون رونده بشین خب شما هم متقابلا میتونید همین رفتار و با طرفتون داشته باشید پس این ترس در طرف مقابل هم هست


۱۰. بعضی وقتا آدم بدون تفکر دنبال مردم جامعه راه می افته و میره به تصور اینکه همه دارن راه رو درست میرن ولی وقتی ضربه خورد تازه یادش میاد درباره اون کار فکر کنه ،پس اگه طرف شما فهمیده که مسیری که قبلا رفته تمام و کمال اشتباهاشتباه بوده چه اصراری هست که ایشون رو مجبور کنید که از یه سوراخ دو بار گزیده بشه


۱۱.اگه قراره زنی بعد از ازدواج خانه داری پیشه کنه شاید بهتر باشه طبق قوانین کشورش زندگی کنه چون زنهای خانه دار بعد از طلاق نیاز به قوانین حمایتی دارند که تو ایران نیست.


و نهایتا اینکه هیچ وقت کاری رو نکنید که بهش باور ندارید چون تنها چیزی که باعث میشه انسان توان پایداری و مقاومت در یک کار رو داشته باشه باورهای انسانه


( به قول یه نویسنده ای : به خاطر بسپار؛ برده نباش ! تا جایی پیرو جامعه باش که احساس میکنی لازم است ..اما همواره حاکم بر سرنوشت خود باش )

خلاصه از ازدواج سنتی خیری ندیدم و بهش امیدی ندارم...
ربطی به سنتی بودن نداره. شما هنوز با فردی که مناسب تون باشه و خودتان و خانواده تان بپسندید مواجه نشده اید. همین. با این روحیه ای هم که شما نشان داده اید ازدواج غیرسنتی برای شخص شما بسیار خطرناک است.

من الان سی و دو-سه ساله ام و دیگه فرصت زیادی برای ازدواج ندارم...
تو سن پایین خواستگارهای خوبم رو بخاطر اینکه خونوادم اهمیتی به ازدواجم ندادن و بخاطر بی اطلاعی از دست دادم
اولا که اینطور نیست. بله درسته سن شما بالا رفته ولی مطمئن هستید همین امروز یا فردا فرصتی رو که خوب باشه پیدا نمی کنید؟ و باز بله ممکن هم است این فرصت به این زودی ها و در بدترین حالت شاید اصلا فراهم نشه، از این بدتر که نمیشه. میشه؟ خب حالا که چی؟ ازدواج نکردن بهتره یا ازدواج کردن و شب و روز کتک خوردن؟ ازدواج کردن و شوهر معتاد داشتن و ..؟ ازدواج کردن با یک یا دو بچه زیر بغل طلاق داده شدن؟ یا حتی به ازدواج نرسیدن و اغفال شدن؟

به نظرتون اگر دختر دیگری همین موضوع رو مطرح می کرد که 32 سالم شده و می ترسم خواستگار برام نیاد "پس همین رو قبول می کنم" حالا آخرش هرچی میخواد بشه بذار بشه، شما چی بهش می گفتید؟ شما الان همون دختر هستید. (دقیقا باطن جمله ای که گقتید،خط بعدی)
پس بنظرم خیلی رفتارم غیر منطقی نیست که ایشون رو بعنوان یک کیس جدی در نظر بگیرم
اگر مشکل فقط طلاق بود اصلا هیچ اشکالی نداشت. طلاق دادن یا گرفتن به خودی خود اهمیتی نداره. مهم علت طلاق هست. به این دلیل ساده که اگر این آقا ناقل اون دلایل باشند قطعا شما قربانی بعدی خواهید بود. صرف اینکه شما 32 ساله دلیل میشه که چشم بر روی حقایق ببندید که مبادا فرصتی رو که معلوم چقدر خوب یا خطرناک میتونه باشه رو قبول کنید؟ آخه این هم شد حرف؟

ایشون ادم خسیسی نیست چه در هدیه گرفتن و چه در خرج کردن
این ها بی ربط هستند. هیچ آدم فاسقی نمیاد بگه من فاسقم. خیلی هم جانماز آب میکشه. هیچ آدم فحاش و دست بزن داری هم نمیاد تو دوران (حتی) نامزدی- شما که دوست پسر و دوست دختر هستید نه بیشتر - فحش رو بکشه به دختر و خانواده اش، خیلی هم مودب و لفظ قلم و خوش برخورد رفتار میکنه. هیچ آدم خسیسی هم تا قبل از اینکه خرش از پل بگذره نمیاد بگه من دستم تو جیبم نمیره. برعکس خوب و حتی بیش از حد توانش خرج دختر و اطرافیانش میکنه. حداقل آدم های با عقل متوسط اینطور تظاهر می کنند. مگر اینکه مشکل شون به قدری حاد شده باشه که نتونند پنهان کاری کنند. متاسفانه اکثریت مطلق انسان های خلاف کار زرنگ هم تشریف دارند وگرنه بجز ابلهان کسی فریب شون رو نمی خوردند.

من هم در سنی نیستم که بخوام بر اساس احساسات زودگذرم کاری کنم یعنی از اون دوره گذشته.
این درست برعکس صحبت و رفتار عملی شما است. شما از ترس سن تان دارید از روی احساسات رفتار می کنید. شاید احساسات عاشقانه نباشه ولی احساس ترس، عدم اعتماد به آینده، ترس از اینکه اگر این هم بره بعد چیکار کنم و ....

خودش اورد و ازم خواست که بهش نگاه کنم. منتها فقط بهم مبلغی که بعنوان مهریه پرداخته نشون داد و من متن پرونده رو نخوندم
زحمت کشیدند. مگه مشکل تعداد سکه های پرداخت کرده ایشون بود؟ شما قراره دنبال علل و دلایل طلاق باشید؟ کی تقصیر کار بوده؟ هر کدوم چه سهمی در طلاق داشته اند؟ آیا اون زمینه ها و علت ها برای شما هم پیش میاد؟ .... شخصیت آقا در واکنش به مشکلات با خانم قبلی چی بوده؟ همون برخوردها رو درمورد شما هم نشون میده؟ خانوده و اطرافیانش چه رفتارها و واکنش هائی داشتند؟ میگید مخالفت نمی کنند؟ چه بهتر، بخواهید پرونده رو بهتون بدند ولی نه فقط به شما. بلکه مهمتر از همه به پدرتان. مردها رو مردها می شناسند نه شما که یه دختر احساسی و (باعرض معذرت) مرد ندیده هستید.

برفرض ایشون مثل گل معصوم، چه ربطی به شما داره؟ شما خودتون هستید و موقعیت خودتون. باید مهریه و سایر حقوق تان رو صریح و واضح بیان کنید و در عقدنامه مکتوب کنید.
* حق طلاق وجود خارجی نداره و هیچ نوع تعهد دادن و توافق هم در دادگاه پذیرفته نمیشه. اونی که هست حق وکالت از طلاق هستش که باید رسمی و محضری باشه با جمله بندی های بسیار دقیق حقوقی که حتی یک کلمه اش رو هم نباید جا انداخت. در اینترنت من یکبار نمونه اش رو دیدم که چند خط پر از لغات حقوقی عربی و فارسی بود. درضمن دادن این حق مانع از این نمیشه که مرد اگر دلش خواست خانم رو (مخصوصا که مهریه درستی هم نداره) طلاق نده. برعکس هنوز حق طلاق دراختیار مرد است. فرقش اینه که زن هم به نوبه خود میتونه درخواست طلاق بده. همین و نه بیشتر. خوب هست ولی اونی نیست که عده ای تصور می کنند حلال همه مشکلات است.............. این حق تحت هیچ شرایطی قابل گرفتن از مرد نیست و همواره در اختیار وی است، حکم شرعی و بالاتر از حتی هر قانونی است که بخواد خلاف آن عمل کنه چه برسه توافق افراد. کلا هر نوع توافق ازدواج، مالی-شراکت و غیره حتی از نوع رسمی و مستند بین افراد به معنی این نیست که قانون حتما آن را به رسمیت می شناسه. در توافق کردن ها همیشه باید نظر قانون رو در پذیرش یا عدم پذیرش آن توافق درنظر گرفت...........
* دادن حق حضانت خوبه. ولی برای مردی که نخواد در قیدوبند نگهداری بچه بمونه و میخواد بره دنبال خوش گذرونی خیلی خوب تره. دادن این حق برای کسانی سخته که به دنبال حفظ خانواده شون هستند. به مردی که هنوز هیچی نشده میگه حق حضانت بچه رو میدم به شدت باید شک کرد؟ پس کو احساس پدری؟ من فقط بوی بی مسئولیتی و فرار از آن رو حس می کنم. نمیدونم شما و بقیه خواننده گان چه برداشتی ار این بخشش آقا خواهند داشت؟
*نصف کردن اموال، تاجائی که اطلاع دارم قانون است و چیزی نیست که کسی بخواد بخشش کنه. قانون هست و گرفته میشه. چه بخواد و چه نخواد. (برای اطمینان بیشتر خودتون تحقیق کنید)... تا اینجا امتیاز خاصی به شما داده نشده.
چیزهائی که شما می تونید علاوه بر حضانت و حق وکالت از طلاق درخواست کنید حق ادامه تحصیل، حق اشتغال، حق انتخاب محل سکونت مثلا در کدام شهر یا محله ساکن باشید یا شرایط خانه چگونه باشد و سایر حقوق توافقی است.

ببینید دختر خوب، من همه این مشکلات شما رو درک می کنم و نظایر آن را هم دیده ام. به عنوان نمونه، دختر خانمی بودند حدود 2 سال از سن فعلی شما بزرگتر. ایشون هم همین وضعیت شما رو داشتند. با خودشون کلنجار می رفتند و علیرغم نصیحت ها گاهی به خواستگاری که چندان مناسب شون نبود جواب مثبت می دادند. مناسب نبودن نه به حادی این آقا. مثلا یکی بود که از نظر وضعیت ظاهری با هیچ معیاری با هم جفت و جور نمیشدند، و یا مهم تر فرهنگ متفاوت روستائی، تحصیلات پائین تر ... . به هر حال از اون جند مورد که بگذریم خودشون پذیرفتند که بعضی دیگر رو جواب منفی بدند و صبر و تحمل داشته باشند. بالاخره هم ازدواج خوبی کردند و الان شکر خدا یه بچه هم دارند و به آرامی دارند زندگی می کنند.

شما هم اختیار با خودتون است. کسی نمیگه و حقی هم نداره بگه کدوم راه رو بروید. ما نه شما رو می شناسیم نه بدخواه شما هستیم ولی خب از بیرون و بدون هیجان داریم نگاه می کنیم. اگر اومدید اینجا راهنمائی بگیرید من به سهم خودم بهتون توصیه می کنم

1. فورا رابطه تون رو قطع کنید و خیلی کوتاه "بدون استدلال و بحث" - دلیل داره که میگم بحث و استدلال درکار نباشه - بگید یا اقدام به خواستگاری کنند یا ایشون رو به عنوان فرد مزاحم درنظر می گیرید. اگر با قاطعیت اینکار رو انجام بدید اونی که واقعا قصد ازدواج داشته باشه خواستگاری میکنه. میدونه شما اهل دوستی خیابانی و احساساتی یا حتی ترسانده شدن (بایت سن و آینده) و قابل اغفال نیستید و فوقش اگر نگران شرایطش هم باشه میفهمه که باید اون ها رو از راه صحیحش با دختر و خانواده اش حل کنه. نه اینکه تو کوچه و خیابان بخواد مخ دختر رو بزنه بعد هم دختر رو بندازه به جان خانواده اش که باید قبول کنید. چیزی که به شدت زیاد شده دادن پیشنهاد دوستی یا وعده ازدواج به دختران محدوده سنی 27 به بالا به دلیل همین نوع ترس ها است که متاسفانه خیلی دخترها هم دچار عواقب سوء آن شده اند.
2. موضوع رو با خانواده تون مطرح کنید. اونها بیشتر از هر کسی خوبی دخترشون رو میخواهند. و مطمئن هم باشید هر روز در خانه ماندن شما برای آنها به اندازه یا بیشتر از خودتون نگران کننده است. درضمن کی بدش میاد یه نانخور پردردسر کمتر بشه :311:(جدی-شوخی)
3. اگر کار به خواستگاری بکشه اولا ایشون رو مانند هر مورد عادی بررسی و سنجش کنید. اجازه ندید احساسات این دوران رفت و آمدهای به اصطلاح مدرن روی تان تاثیر داشته باشند. دوما دلایل طلاق ایشون رو تا ریشه پی گیری کنید. این کار رو برای هر فرد طلاق گفته مرد/زن باید انجام داد و برای این شخص خاص با شروطی که گذاشته و سعی در راضی نمودن شما دور از چشم والدین تان داشته و دارد، با حساسیت و دقت چندین برابر.

موفق باشید :72:

دوستان خیلی ممنونم از صحبتهاتون

خودمم خیلی تردید دارم..خیلی نگرانم... دیروز خاستم رابطه رو به کل این رابطه رو تموم کنم... ولی بهم گفت واسه دوره ای که میری من هم با یکی از استادهای خارجی صحبت میکنم که دوماه فرصت از دانشگاه (خودش) بگیرم و بیام همون کشور... البته یه شهر دیگه ش. (نمیدونم میخاد خودشو به من اثبات کنه یا منو به خودش!)... بعدم هفته پیش کلا سفر بود....گفت واست هدیه گرفتم باید بیای بگیری... من هدیه رو با علاقه انتخاب کردم و حداقل انتظار دارم احترام بذاری به علاقه م... بعدم اورد دم دانشگاه هدیه شو بهم داد...

اعصابم خیلی خورده.. از اینکه وسط کارام اینقدر ذهنم درگیره عصبی ام.... این سردرگمی ها نابودم میکنه....
واقعا علاقه کسی هم دیگه باورم نمیشه... خیلی سخته بالای سی سالگی به ادمها 100% اعتماد کرد...
امیدوارم سفرش جور نشه... چون اینطوری نگرانیهام 100برابر میشه...

من همه اونچیزی رو که شما در مورد شروط عقد گفتید میدونم.... واسه همین مشکل دارم باهاش... یعنی قانع نشدم و اگر میشدم الان اینجا پست نمیذاشتم...


حس میکنم باید بریم پیش مشاور... پیش وکیل.... باید بهش بگم در اولین فرصت... و اگه نیاد حداقل میفهمم قصدش جدی نیست

مثل اینکه شما هنوز متوجه نیستید در چه وضعیت بدی هستید. هنوز هم چشم انتظار و امیدوار.
یعنی که چی میخواد بیاد پیش شما در یک کشور خارجی؟ ما داریم میگیم اینجا ارتباط تون رو قطع کنید دچار مشکل و اغفال نشوید شما صحبت از قرار دیدار در خارج کشور می کنید؟ باهاشون کات کنید و اخطار بدید. نه اینکه عادی بگید. صریح بگید نمی خواهید دیگه ببینیدشون وگرنه ازشون شکایت می کنید. دیدار در خارج!!. پول میز رو کی میده؟

ایشون خیلی بیجا کرده واسه شما هدیه گرفته. بیجاتر از اون انتظار داره شما بیائید هدیه رو قبول کنید. قبول هدیه یعنی قبول خود ایشون. هم از نظر روابط و آداب معاشرت این معنی رو میده و هم از نظر تاثیر احساسی بر روی افراد مخصوصا خانم ها (شما که دیگه هیچی!). فردا هم به حق میگه تو که منو نمی خواستی، تو اگه خودت مشکل نداشتی با من بیرون نمیومدی، هدیه ام رو قبول نمی کردی ...راست هم میگه.

مشکل از اعتماد کردن به دیگران و سن 30 سال نیست. مشکل از بی اعتمادی خوتون به خودتون، واداده گی به اون آقا و دشمن و نامحرم دانستن خانواده تان است.

اگر اون 3 توصیه رو که بهتون گفته شد انجام ندید هر بلا و مصیبتی که سرتون بیاد رو باید از خودتون ببینید و نه حتی اون آقا. گرگ زیاده ولی آدم مثل شما تا این حد بی اراده واقعا نوبره. شما دقیقا مصداق همان داستان انشاا... گربه است هستید. فقط موقعی به خودتون میاد که دیگه دیر شده و گرگ گلوتون رو پاره کرده. اگر داستان رو نمی دونید حتما جستجو کنید و بخونید.

1- ببینید ایشون ازدواج قبلیش را خودش به هم زده، اما باز هم مهریه دختر خانم را طبق قانون و چیزی که حقش هست نداده ( یک چهارمش را داده)
اون هم به یه دلیل نه چندان قابل قبول، که وقتی بی حجاب دیدمش خوشگل نبوده ...

اینو به عنوان یه نکته منفی در نظر بگیر که مسئولیت کارش را حاضر نبوده به عهده بگیره.

2- اگه شما امروز سر مهریه به توافق برسید، ایشون می آد خواستگاری؟
یا هنوزم می گه فعلا دوست باشیم؟
هدفش از این دوستی چیه؟
چه مدت هست دوست هستید و تا کی باید دوست بمونید؟

آقای یک دوست خیلی متشکرم از راهنمایی تون ولی فکر میکنم یکم در مورد من بد قضاوت کردید. من اونقدرها هم احمق و ساده که شما فکر میکنید نیستم.... من نگفتم چون خاستگارهام بیخود هستند این اقا رو پذیرفتم... بلکه گفتم از ازدواج سنتی بنا به این دلایل منصرف شدم... ضمن اینکه این اقا جز اون عقد ناموفقی که داشتند خیلی از پارامترهایی که من در نظر داشتم رو دارند.. ادم کاری هستند.. از نظر ظاهری مورد پسند من هستند. از نظر هوش و سطح فکری خیلی به هم نزدیک هستیم... حرف مشترک زیاد داریم... نمیدونم همه اینها رو میشه کنار گذاشت و فقط گفت چون این ادم یکبار عقد کردند پس کیس خوبی نیستن؟؟؟
اینکه یکی عقد ناموفق داشته و به این علت باید دور اون ادم رو خط کشید بنظرم خیلی غیر منطقی میاد... هرکسی میتونه انتخاب اشتباه داشته باشه... اغلب اینهایی که طلاق میگیرن قبلش تجربه زندگی مشترک رو نداشتند... بنابراین نمیشه گفت چون یکی طلاق گرفته احتمالش بیشتره باز طلاق بگیره...
اینکه ازدواج سنتی رو برای من توصیه میکنید خیلی واسم جالبه! چون من خودم به شخصه هیچوقت با وجود خاستگارهایی که داشتم هیچ وقت نتونستم این موضوع رو بپذیرم.... کلا با ازدواج سنتی هیچوقت موافق نبودم.. یعنی با منطقم جور درنمیاد که بصورت رندم یه معرف من رو به کسی معرفی کنه و من بتونم اون شخص رو دوست داشته باشم.. یعنی احتمالش خیلی کمه ....تو یه حالت این امر ممکنه و اونم اینه که معرف دو طرف رو 100% بشناسه که اینم ممکن نیست یا احتمالش نزدیک به صفره
من دختری نیستم که پسر ندیده باشم.. تو دانشگاه و محیط کار همیشه همکار پسر/مرد دورو برم بوده و هیچوقت حسی به هیچکدومشون نداشتم منظورم اینه که پسر ندیده نیستم که با دیدن یکی هوش از سرم بره
در کل فکر نمیکنم رفتن دو نفرمون پیش مشاور ضرری نه به من نه به ایشون بزنه... چون اینطوری حداقل هردومون رو مشاور میبینه....
همینطور اگر مرزها رعایت بشه حتی هم صحبتی با یه اقا بنظرم چیز عجیب و غریبی نیست ...

ولی مشکل من سردرگمی خودم بود سر مهریه... که میدونم باید باشه.. و پاش هستم و قیدش رو نمیزنم چون برای طلاق برنامه ریزی نمیکنم.... با مطرح کردنش اینجا برام عقد ناموفق ایشون بولد شد که اونم فکر کنم اگر پیش مشاور خوبی برم تردیدهام برطرف میشه... یا حداقل واسم روشن میشه باید چیکار کنم... ایشون هم موافق بودند که پیش مشاور بریم و مخالفتی نکردند..

- - - Updated - - -
شیدای عزیز:

1- بله ایشون 1/4 مهریه رو با توافق دادند .. در اصل هیچ رابطه جنسی و جسمی بین ایندو نفر نبوده ... و حتی هر دو شناسنامه سفید گرفتند.. و مشکل بعد احساسی بوده... و البته طوری که خودشون تعریف میکنن این بوده که فریب خوردند و برای این فریب مجبور شدند مهریه بپردازند
2- ما هنوز سر مهریه توافق نرسیدیم... و به همین علت خودم هم دچار تردیدهستم...
اشنایی ما قرار بود برای شناخت بیشتر باشه ... نه برای دوستی و از ابتدا هم بهم گفت که "مردانه بهت قول میدم که نمیخام ازت سواستفاده کنم".... البته امیدوارم حقیقت رو گفته باشه..
ما فعلا 2ماه هست که با هم هستیم و هنوز خودم هم نمیدونم! تا کی قراره ادامه داشته باشه چون سر مهریه و شروط اولیه نه من کوتاه اومدم نه ایشون!

امروز آخرین روزی بود که این آقا رو دیدم! چون یکی دو هفته دیگه پرواز دارم!! و سر موضوعاتی که قبلا گفتم اخیرا باهم بحث داشتیم و یکی دو هفته ای بود که ازش خبر نداشتم. انتظار داشتم تو این چندماه تلاشش رو بکنه واسه جلب اعتماد من بابت پذیرفتن شروطش!! اما هیچ اتفاقی نیفتاد....

خلاصه اینکه امروز اومد دم دانشگاه دنبالم و رفتیم کافی شاپ.
گوشیش دوبار زنگ خورد! جواب نداد و سایلنت کرد. پنج دقیقه بعد خیلی تصنعی زنگ زد به مامانش و گفت مامان من امشب دیر میام!! کار دارم دیر میرسم!! بعد 15 دقیقه گفت من میرم دستشویی. و در حین رفتن خیلی مرموز گوشیش رو از رو میز طوری برداشت که مثلا من نبیینم!!! ولی من دیدم!!

وقتی مثلا رفته بود دستشویی بهش پیام دادم زود بر گرد از دسشویی:328:!!! که زود هم برگشت!!! پیامم رو دیده بود! فکر میکنم فهمید چه سوتی بزرگی داده!!

در آخر هم موقع خدافظی بهم گفت وقتی رفتی همونجا بمون! خر نشی برگردی!! تشویقم میکرد همونجا بمونم و هیچ وقت برنگردم... جالبه!!

حتی قبلا هم که گفته بود میام همون کشوری که میخای بری هم بعد چند هفته زد زیر حرفش و گفت من اینجا کار دارم! نمیتونم بیام!!

انگار نه انگار اتفاقی افتاده.. نه قولی نه قراری!! هیچ !! .. نه خوانی اومده نه خوانی رفته!!
وقتی رسیدیم نزدیک خونمون هم گفت ما یه روز باز هم همو میبینیم ناراحت نباش!! گفتم دیگه مهم نیست! و پیاده شدم....

جواب سوال تاپیکم رو گرفتم... راه درستی رو نمیرفتم!!...
تو دوهفته گذشته حسابی نشستم فکر کردم و کلا این آدم رو از قلبم پاک کردم... حالم خوبه ولی دارم فکر میکنم نفر بعدی پشت خط چه کسی است!!:undecided: