چگونه همسرم رو از جدایی منصرف کنم؟ کمک

سلام دوستان
شرح مختصری از زندگیمون میدم
شش سال پیش با پسری که سه سال با هم دوست بودیم عقد کردم و چها سال و نیم که زیر یه سقفیم, به قول همسرم از اون اول دوستی دعواهای زیادی با هم داشتیم و ایشون همیشه کوتاه می اومد در کل همیشه می خواست منو راضی نگه داره حتی تو سکس هم به رضایت من فکر می کرد نه خودش هیچ وقت اعتراضی نمیکرد ولی به مرور زمان سردشد.
تا اینکه سه ماه پیش سر اینکه دوستشو بدون اطلاع من خونه آورده بود یه دعوای شدید بینمون رخ داد با برخورد فیزیکی اونم بیشتر از طرف من, در حین دعوا بهش گفتم اگه بگی دوستم نداری ازت جدا میشم اونم گفت با کاری که امشب کردی دیگه هیچ حسی بهت ندارم و باید جدا شیم بعد از اون هر چی منگفتم که جدا نمیشم بی فایده بوده و موضوع رو با خانواده و دوستانش مطرح کرده. پیش مشاور هم رفتیم ولی بی فایده بود . الانم دو هفته ست که شبا هم خونه نمیاد میخواد انقدر اذیت بشم که خودم رضایت بدم به طلاق. سعی میکنم همونجوری باشم که اون میخواد ولی بهم میگه دیگه دیر شده و حس من برنمیگرده کاملا درمانده شدم دارم دق میکنم نمیدونم چی کار دیگه باید بکنم

سلام سما خانوم
کاملا شرایط شما رو درک میکنم.چون یک بار در شرایط شما بودم و جدادشدم،
امیدوارم شما هیچ وقت جدا نشی.
بدون انتظار از همسرت فقط بهش پیام عاشقانه بده و بهش درباره طلاقذهیچی نگو
بگو اگه حرفش جدایی هست خودش اقدام کنه
کلافش نکن و ازادش بزار
خیلی شرایط سختی هست ولی هر چی اسرار به برگشت کنی جواب عکس میگیری
زمان بده به هر دوتاتون
من همسرم بعد از دو سال و وقتی فهمید من ازدواج کردم دوباره نمیدونست دیگه چه طور منو راضی کنه
اطمینان داشته باش همسرت دوستت داره و بعدا پشیمونومیشه که دیره
فقط آرامش خودتو حفظ کن

سلام مینا عزیز
ممنونم از پاسخت

- - - Updated - - -

کاملا اعتماد بنفسمو از دست دادم , نه خواب دارم نه خوراک . دوریش داره منو میکشه .
بیشتر به ظاهرم میرسم(البته اگه بیاد خونه که هفته ای دو شب اونم به مدت یه ساعت واسه شام فقط)
وقتی سر هر چیزی قر میزنه سعی میکنم اصلا جوابشو ندم(در صورتی که قبلا امکان نداشت سکوت کنم)
میگه با گریه هات به من عذاب وجدان نده انقدر , میخواد برام کار پیدا کنه که سرگرم باشم و جداییش کمتر ناراحتم کنه!!!!!
خودم یه کاری پیدا کردم که از پس فردا باید برم نگرانم که اگه برم سر کارراحت تر برای طلاق اقدام کنه, از طرفی هم دوست دارم برم سر کار تا از نظر مالی کمکش کنم تا کمتر زیر فشار این زندگی باشه( بعد ازازدواجمون هیچ وقت نرفتم سر کار و اون تنهایی همه مشکلاتو به دوش میکشید) من تو هزینه ها مراعاتشو میکردم ولی غر میزدم همیشه و با دیگران مقایسه میکردمش.
ضمنا از لحاظ سطح مالی و فرهنگی خیلی بالاتر ازخانواده من هستن.

- - - Updated - - -

کاملا اعتماد بنفسمو از دست دادم , نه خواب دارم نه خوراک . دوریش داره منو میکشه .
بیشتر به ظاهرم میرسم(البته اگه بیاد خونه که هفته ای دو شب اونم به مدت یه ساعت واسه شام فقط)
وقتی سر هر چیزی قر میزنه سعی میکنم اصلا جوابشو ندم(در صورتی که قبلا امکان نداشت سکوت کنم)
میگه با گریه هات به من عذاب وجدان نده انقدر , میخواد برام کار پیدا کنه که سرگرم باشم و جداییش کمتر ناراحتم کنه!!!!!
خودم یه کاری پیدا کردم که از پس فردا باید برم نگرانم که اگه برم سر کارراحت تر برای طلاق اقدام کنه, از طرفی هم دوست دارم برم سر کار تا از نظر مالی کمکش کنم تا کمتر زیر فشار این زندگی باشه( بعد ازازدواجمون هیچ وقت نرفتم سر کار و اون تنهایی همه مشکلاتو به دوش میکشید) من تو هزینه ها مراعاتشو میکردم ولی غر میزدم همیشه و با دیگران مقایسه میکردمش.
ضمنا از لحاظ سطح مالی و فرهنگی خیلی بالاتر ازخانواده من هستن.

من راهکاری به نظرم نمیرسه جز اینکه خودتو کنترل کنی و صبور باشی اصلا هم حرف جدایی رو نزنی
من کارشناس نیستم.انشاالله کارشناسان میان بهتر راهنمایی کن
به خدا توکل کن و صبور باش

منم با خانم مینا موافقم
صبر صبر صبر
بهترین راه صبر هستش
توی این دوران صبر، سعی کن تمامی رفتار های بدتو شناسایی کنی و برای بهتر کردنشون اقدام کنی
هیچوقت از زندگیت و کسی که عاشقشی عقب نشینی نکن :81:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Esssssi

منم با خانم مینا موافقم
صبر صبر صبر
بهترین راه صبر هستش
توی این دوران صبر، سعی کن تمامی رفتار های بدتو شناسایی کنی و برای بهتر کردنشون اقدام کنی
هیچوقت از زندگیت و کسی که عاشقشی عقب نشینی نکن :81:

---

سه ماه گذشته همین کارو کردم اما اون مدام رفتارش بدتر میشه و بیشتر ازم فاصله میگیره , نگرانم که یه وقت اقدامی نکنه, دوستش میگه به خاطر مهریه میخواد کاری کنه که خودم راضی به طلاق توافقی بشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sama_t

سه ماه گذشته همین کارو کردم اما اون مدام رفتارش بدتر میشه و بیشتر ازم فاصله میگیره , نگرانم که یه وقت اقدامی نکنه, دوستش میگه به خاطر مهریه میخواد کاری کنه که خودم راضی به طلاق توافقی بشم

---

سلام سمای عزیزم.
به خدا توکل کن و صبور باش. سعی کن تو این مدت بیشتر به خدا نزدیک بشی و ازش بخواه تا هر چه به صلاحته برات پیش بیاد.
من صلاحیت راهنمایی رو ندارم عزیزم. فقط سعی نکن بهش چنگ بزنی و التماس کنی. هر چقدر بیشتر این کار رو انجام بدی بیشتر ازت دور میشه. گریه هم ممنوع.
سعی کن تفریح کنی و شاد باشی. و هرگز هرگز به طلاق راضی نشو چون عرش خدا رو میلرزونه. در نهایت اگر اصرار به جدایی داشت، از مهریت کوتاه نیا شاید همین امیدی برای منصرف شدنش باشه گلم.
عزیزم تنها توصیه من به شما به عنوان یک عضو عادی اینه که به ائمه اطهار متوسل بشی و به خدا توکل کنی. تو یک قدم برای خدا بردار، خدا هزار قدم برای تو بر میداره.
شک نکن.
گلم این لینک چهل شب دعای دوستان همدردیه. اگه دوست داشتی یک سری بزن.
http://www.hamdardi.net/thread-33088.html#post327036

سلام
بهتره بشینی باهاش صحبت کنی و از کاری که کردی معذرت خواهی کنی و بگی که سعی می کنم جبران کنم
بهش محبت کن غذای مورد علاقشو درست کن کارهایی که دوست داشت رو انجام بده . اس ام اس های عاشقانه براش بفرست .
وقتی وارد خونه میشه به استقبالش برو
ان شا الله که همه چی درست شه

خواهش میکنم کارشناسای سایت و آقایون نظر بدن که دقیقا باید چی کار کنم, وقتی موارد مشابه رو که با وجود صبر و.تلاش باز کارشون به جدایی کشیده رو میخونم بیشتر ناامید میشم

سلام،:72:

واقعیت این هست که تو با یک سری رفتار‌های عمیقا اشتباه، در طی‌ مدت شش سال مردت را خسته و ناامید کرده‌ای و حالا نباید انتظار داشته باشی‌ با سه‌ ماه تغییر رفتار، مسائلت حل شود. از دیدگاه یک مرد چنین تغییر رفتاری با این سرعت، در واقع موقتی و دروغ هست چرا که در شرایط اضطرار و فشار صورت پذیرفته و بنابرین تغییری درونی‌ و قلبی نیست. من برای بهبود وضعیت موجود، موارد زیر را توصیه می‌کنم:

۱- اول از همه، آرامش خودت را حفظ کن!

یک مقدار به خودت برس، فعلا با شوهرت در این مورد صحبت نکن، زندگی‌ عادی خودت را بکن، انگار نه انگار اتفاقی‌ افتاده است.

۲- وقتی‌ احساس کردی که کاملا منطقی‌ و بدون گریه زاری میتوانی‌ با شوهرت صحبت کنی‌، او را دعوت به صحبت کن.
---
در این مکالمه به موارد زیر توجه/اشاره کن:

الف) به هیچ عنوان نشان نده که صحبت‌هایت از سر ترس از طلاق و تبعات آن هست. بلکه نشان بده چون به او علاقه داری میخواهی‌ این زندگی‌ ادامه پیدا کند.

مردها از زن‌های ضعیف متنفرند. پس نشان بده که زن ضعیفی نیستی‌، و میتوانی‌ گلیم خودت را به هر حال از آب بکشی بیرون (سر کار میروی!)، اما او را دوست داری و در کنار او احساس خوشبختی‌ میکنی‌ و برای همین تمایل به ادامه زندگی‌ با او داری.

ب) اشتباهاتت را صادقانه بپذیر. بگو، اشتباهاتت را می‌پذیری و همه فداکاری‌های او را در طول این سالها دیده‌ای و از این جهت از او سپاسگزاری.
اشاره کن که هیچوقت انتظار نداشته‌ای که تنش‌هایتان به اینجا برسد و فکر میکنی‌ قبل از اینکه این اتفاقات بیفتد، باید در مورد تنش‌ها و اختلافاتی که حل نشده و در دل‌ هر کدام از شما مانده است، با هم صحبت میکردید.

پ) بگو، او را درک میکنی‌ و به او حق میدهی‌ که انقدر از این تنش‌ها خسته و ناراحت باشد، و به تصمیم او در این زمینه احترام میگذاری، چون او را دوست داری و آرامش و خوشبختی‌ او از هر چیزی برایت مهمتر هست.

سپس اشاره کن: " اما، آیا فکر نمیکنی‌ برای زندگی‌ که هر دو ما ۶ سال با هم ساخته ایم، نباید به این سادگی‌ تصمیم گرفت و کمی‌ بیشتر باید تامل کرد؟"

بگو ترجیح میدهم، که اگر هم قرار هست جدا شویم، قبلش، همه راه‌ها را برای حل مشکلتمان برویم. و بعد هم او را ترغیب کن که برای حل مشکلتتان با هم به مشاوره خانواده بروید.

----
۳- اگر توانستی او را مجاب به مراجعه به مشاوره خانواده کنی‌، واقعا صادقانه سعی‌ در تصحیح رفتار‌های اشتباهت داشته باش. همانطور که اشاره کردم، اشتباهاتت را بپذیر و هر دو سعی‌ کنید، مهارت‌های ارتباطی‌ را خوب بیاموزید، که مشکلتتان هیچوقت انقدر بزرگ نشوند که دوباره مثل امروز به حد انفجار برسند.

موفق باشی‌،:72:

کامران