مادر...پدر...

مادر ، تک‌واژه‌ای‌ست زیبا.:72:

مادر، عین زیبایی‌ست و البته که زیباتر از زیبایی چیزی نیست.

قلب بزرگ خدا در سینه‌ی مادران می‌تپد.

مادر، دستی بر گهواره دارد و دستی در دست خدا.

آن‌گاه که مادر، گهواره را تکان می‌دهد ، عرش خدا به لرزه درمی‌آید.:

و همه‌ی فرشتگان سکوت می‌کنند تا زیباترین سمفونیِ هستی را بشنوند: لالایی مادر را.:72:

هیچ سنگی به آن سنگینی نیست که بتوان آن را در یک کفه‌ی ترازو نهاد و در کفه‌ی دیگر آن، وزن مهر و قدر و قیمت مادرانه را سنجید.

پدر، باران است و مادر، خاک حاصلخیز!

و زندگی

با وجودِ این دو موجودِ همزاد است

که سبزِ سبز و آبیِ آبی‌ست... :16:

مادر، عنوان عاشقانه‌ترین شعر خداست. شعری که مضمون آن جز عشق نیست. :72:

مادر، همان عشقی‌‌ست که در هیأت آدمی بر خاک گام برمی‌دارد.

مادر، چیزی‌ست شبیه خودش.

هیچ‌چیز شبیه مادر نیست،

مادر، فقط مادر است...

و امّا، پدر::305:

پدر، می‌بخشد بی‌دریغ و دوست‌می‌دارد بی‌چشمداشت.

پدر، کار می‌کند آن‌گونه که شمع می‌‌سوزد:72:.

او در تب و تاب، خود را آب می‌کند تا که گرما و روشنی به من و شما ببخشد

تنها خداست که به خلوت و تنهایی پدران راه دارد.

تنها خداست که می‌داند پدران چه می‌کشند و چه‌ها در دل دارند.

پدران حضوری سبکبال دارند ، به چشم نمی‌آیند و آن‌گاه که دیگر نیستند ، جای‌شان چه‌قدر خالی‌ست.

جای خالی پدران را با هیچ‌چیز نمی‌توان پرکرد.

پدر ، همان روحی‌ست که خداوند به کالبد خاکی زندگی دمیده است.

زندگی اگر زنده است، دلیل آن پدران‌اند.

این ابر باران‌زای حضور پدران بر سرِ زندگی و سرزندگی‌تان هماره سایه‌گستر باد!:16:

برگرفته از مجله شادکامی