خداوند متعال برای بشر همه چیز خلق کرد الا یه چیز

خداوند متعال برای بشر همه چیز خلق کرد الا یه چیز

سلام :
سلام به دوستان و هم انجمنی های محترم :
چندوقت پیش از کسی که از عمویش نقل می کرد شنیدم که :
خداوند متعال همه چیز برای بشر خلق کرد الا آسایش .
ازهمان ابتدای عالم همه چیز برای آرامش انسان کامل و جامع افریده شد اما آسایش خیر.
و انسان غافل از اینکه هرچه بدنبال آسایش برود از آرامشش کاسته می شودو او همچنان در پی کسب آسایش هرچه بیشتر دوان است.
اگر ما انسانها به خودمون بقبولانیم که آسایش به صورت مطلق دست نیافتی ست .چه بسا بسیاری از ناآرامی هایمان کاهش یابد.
اگر هرکدام از ما به همین حد آسایش رضایت دهیم ارامش خواهیم داشت.
آرامش چیزیست که همراه هرکدام ازماست اما ما بی توجه و غافل ازان همه ی توجه مان معطوف به، به چنگ اوردن آسایش است.

ابتدا برای انسان ها،تعریف آسایش ،داشتن خانه وتهیه ی غذا و...بود که انسان با شاخ وبرگ درختان یا پناه بردن به غار ،خانه .و از گوشت حیوانات و گیاهان هم غذا فراهم کرد و تونست برای خودش آسایش فراهم کنه اما طولی نکشید که احساس کرد به آسایش بیشتری نیاز دارد . با تلاش البته سودمند چیزهای دیگه ای را شناسایی کرد و روز بروز پیشرفت کرد واین پیشرفت تا کنون ادامه یافته .
انسان امروز،با داشتن قصر های مجلل و ماشین های اخرین سیستم .تشنگی و عطشش برای به دست اوردن آسایش بیشتراز هرموقع شد .
برای آرامش خود ویلا و انواع تفریحات و سرگرمیها را تدارک دید اما بازهم طلب می کنه و راضی نیست .این کره ی خاکی برای او کم است شاید او بتواند در کره ماه و سیارات دیگر نیز اسباب آسایش خود رافراهم کند. اگر بتواند ویلایی انجا برای خود تهیه ببیند شاید دیگر ارام بگیرد شاید خداوندآسایش را انجا مخفی کرده.:162:
اما ای دل غافل !انسان غافل است که آسایش وجود ندارد الا آرامشی که ازهمان ابتدا تا ابد با ما همراه است فقط کافیست چشم خود را به روی ان باز کنیم و شاکر باشیم.



دوستان نظر شما چیه ؟ایا جایی می شود آسایش مطلق را یافت ؟:question:
آسایش بهتره یا ارامش؟:18:

قناعت ، دوري از حرص ، دوري از تجملات ، دوري از چشم و هم چشمي و حسادت و شاكر بودن خداوند آسايش و آرامش واقعي را در پي خواهد داشت .:43::228::73:

هر وقت حرف از آرامش می‌زنیم، لحظاتی در نظر ما می‌آیند که جزو لحظات شیرین زندگی‌مان بوده‌اند. آرامش و آسایش مفاهیمی دارند که همه آنها را دوست داریم و خیلی از اهداف زندگیمان را بر اساس آنها پی‌ریزی می‌کنیم. از نوزادی که در آغوش مادر قرار می‌گیرد تا پیرمردی که پس از سالها کار بازنشسته می‌شود. از دانش‌آموزی که تعطیلاتش فرا می‌رسد تا دانشجویی که یک سال تحصیلی را به پایان می‌برد. از جوانی که یک روز سخت کاری را پشت سر گذاشته تا پدر و مادری که پس از یک عمر تلاش، به بار نشستن فرزند خود را به تماشا نشسته‌اند، همه و همه به دنبال آرامشیم.

اما هربار که از مرحله‌ای می‌گذریم، متوجه می‌شویم که آرامش را باید در پایان مرحله بعد بجوییم. بعضی از مواقع اینطور به نظر می‌رسد که این تسلسل پایانی ندارد و یا آرامش تنها برای عده‌ای خاص قرار داده شده است.

پس آرامش را در کجا باید جست؟

خداوند که ما را آفریده و به تمام جوانب وجودی ما آگاه است، بهترین کسی است که می‌تواند نحوه دستیابی به آرامش را به ما نشان دهد. پس چه بهتر که مفهوم آرامش را در سخنان جانشین فرستاده او، حضرت زین العابدین (علیه السلام) بجوییم. کسی به خاطر رنج دنیا آرامش از او دور نشد.

زهری، یکی از شاگردان حضرت، گوید: شنیدم امام زین العابدین (علیه السلام) می‌فرمود: "هر که به وعده‌های خدا تسلی پیدا نکند، دلش از حسرت‌های دنیا پاره پاره می‌شود. به خدا قسم دنیا و آخرت مانند دو کفه ترازو است که هر کدام سنگین شود دیگری را سبک می‌گرداند." سپس این آیات را قرائت فرمودند:

"روز قیامت که پیش آید و حتما پیش خواهد آمد روزی است که سرنگون کننده است و برتری آور."(1) به خدا قسم دشمنان خدا را به آتش سرنگون می‌کند و دوستان خدا را به بهشت بالا می‌برد. سپس حضرت رو به یکی از اهل مجلس کردند و فرمودند: "از خدا بپرهیز و خواسته خود را از راه نیکو بدست آور و آنچه را که آفریده نشده است، طلب نکن که هر کس آفریده نشده را بطلبد دلش از حسرت پاره پاره می‌شود و به آنچه می‌جوید دسترسی پیدا نمی‌کند." سپس فرمودند: "چگونه به چیزی که آفریده نشده است دسترسی توان یافت!" آن مرد گفت: "چیزی که آفریده نشده است چگونه مطلوب واقع می‌شود؟" حضرت پاسخ دادند: "کسی که به دنبال ثروت و اموال و وسعت در زندگی دنیا می‌رود مقصودش آسایش است و آسایش نه در دنیا خلق شده است و نه برای اهل دنیا. آسایش فقط در بهشت آفریده شده است و برای اهل بهشت؛ و ناراحتی و زحمت در دنیا آفریده شده‌اند و برای اهل دنیا. و هرکس را یک کاسه از دنیا دادند دو برابر آن حرص به او دادند و هر که از دنیا بیشتر بدست آورد نیازمندی‌اش بیشتر خواهد بود زیرا در نگهداری ثروتش به مردم محتاج است و به هر وسیله‌ای از وسایل دنیوی احتیاج پیدا می‌کند. پس در ثروت دنیا آسایش نباشد ولی شیطان درون فرزند آدم وسوسه می‌کند که در جمع کردن مال آسایش است و حال آنکه او را در دنیا به ناراحتی می‌کشاند و در آخرت به پای حساب." سپس فرمودند: "دوستان خدا هرگز زحمت دنیا برای دنیا نکشیدند بلکه زحمت در دنیا را برای آخرت کشیدند." پس فرمودند: "هان، کسی که غم روزی خورد یک گناه بر او نوشته می‌شود. عیسی مسیح به حواریون چنین گفت: که دنیا پلی بیش نیست. از آن بگذرید و به آبادیش نپردازید."

آسایش در دنیا و برای اهل آن آفریده نشده است اما آنچه خداوند برای ما در دنیا قرار داده است، آرامش است. خداوند به ما سفارش کرده که آرامش را در آسایش نجوییم بلکه آن را در ایمان به او و باور به وعده‌هایش جستجو کنیم که هر که به وعده‌های خدا تسلی پیدا نکرد، دلش از حسرت‌های دنیا پاره پاره شد.

. اَلا بِذکر الله تطمئن القلوب، با یاد خدا دلها آرامش پیدا می‌کند. بدین رو، بی‌تردید بیماریهای روحی و روانی، اضطراب‌ها خودکشی‌ها، و گرفتاری‌های بشر در عصر حاضر غفلت از یاد خدا است.
و آسایش در زندگی از بزرگترین موهبت‌های الهی است که در پرتو حسن خلق بدست می‌آید و انسان بداخلاق خود را از این نعمت بزرگ محروم می‌کند.
پیامبر(ص) به امیرالمؤمنین فرمود: ای علی سزاوار است که در مؤمن هشت خصلت باشد. سنگینی در برابر سختی ها و فتنه‌ها، بردباری در بلا، سپاسگزاری در آسایش، قناعت کردن بآنچه خدای عزو جل روزی فرموده، بر دشمنان ستم نکند، عدالت کردن بر دوستان، تنش از خودش در آزار ولی مردم از او در آسایش باشند.

من اين تاپيك را قبلاً نديده بودم. حالا كه آن را خواندم چقدر احساس مي كنم تحت تأثير جملات شما دوستان قرار گرفتم.
شايد مدتي بود كه به معاني آسايش و آرامش فكر نكرده بودم و از آنها غافل بودم.
گاهي ما آدمها اينقدر غرق روزمرگي و مشكلات و موانع آن مي شويم كه خيلي از مفاهيم ساده از نظرمان دور مي شود و يادمان مي رود كه بدنيست لحظه اي كوتاه به آن بينديشيم.
از اينكه يادآوري كرديد تا يادم باشد كه دارم چه مي كنم و كجاي اين زندگي هستم واقعاً متشكرم.

سلام دوستان
ممنون از مطالب خوبتون . به نكته ي خيلي جالبي اشاره كردين.
به نظر من هم همينطوره .....
ما براي چي به دنبال آسايش ميريم ؟ آيا مهم ترين دليلش اين نيست كه ما به دنبال آسايش ميريم كه در سايه ي آسايش به آرامش برسيم؟؟؟؟
ولي غافل از اينكه ما آرامش رو داريم .....فقط نميبينيمش !!!!!! براي رسيدن به آرامش نيازي نداريم كه به آسايش مطلق برسيم بلكه با آسايش نسبي هم ميتوان به آرامش رسيد فقط بايد به طبق گفته ي دوستان از حرص و طمعمون كم كنيم و قانع باشيم....
به نظر من كه آرامش خيلي مهمتر از آسايشه .....
موفق باشين

ممنون..........
...........واقعا............................. .....

سلام
با تشكر از تاپيك عاليتون .به نظر من با اين يه جمله انسان ميتونه مسير زندگيشو تغيير بدهو ا(نسان غافل از اینکه هرچه بدنبال اسایش برود از ارامشش کاسته می شودو او همچنان در پی کسب اسایش هرچه بیشتر دوان است).يعني اينكه ميتونه از اين جمله و فرمايشات امام سجاد كه دوست عزيزمون فرهاد نوشتن يه نتيجه گيري كنيم و بونيم تلاشموننو براي اسايش و ارامش رسيدن در اخرت و بهشت باشه.ان شالله

گویا تر از این آیه قرآن چی میتونه باشه؟
"انا خلقنا الانسان فی کبد"
همانا ما انسان را در رنج آفریدیم.
پس دیگه دوستان بیهوده دنبال آسایش ندویم!

سلام
ممنون از خانم ستاره و ديگر دوستان براي باز كزدن اين تاپيك زيبا و پر محتوا

من آسايش را در بهشت قرار داد ه ام ولي مردم آن را در دنيا مي جويند .آسايش واقعي انسان , حاصل خود شكوفايي فطري است كه در عميق ترين لايه آن سعادت معنوي كه همان بهشت دروني است معني مي گيرد . اين آسايش از جنس بهشت است . بهشت محل آسايش است مشروط به آن كه ما بهشت را در خود خلق كنيم نه آنكه بدون زمينه سازي , انتظار ورود به بهشت داشته باشيم .
آ سايش بهشتي دراين نيست كه در جاي خود در جا بزنيم و آنگاه منتظر باشيم تا به بهشت برسيم . بهشت را بايد ساخت , بهشت از لايه لاي دشواري ها به دست مي آيد . بايد با توشه ايمان از ميان مشكلات و موانع عبور كرد تا بهشت پيدا شود . آرامش بهشتي , در روح الهي انسان , قابل يافتن است.
اما چگونه است كه مردم آن را دردنيا مي جويند ؟چگونه است كه علي رغم فزوني امكانات و فراهم شدن شرايط زندگي بهتر و مرفه تر , مردم راحتي را در امور صرفا مادي مي دانند , ولي بشر امروزي در رنج و اضطراب و ناكامي اين چنيني بسر مي برد ؟چگونه است كه هر قدر امكانات و وسايل لذت دهنده زندگي بيشتر و بيشتر مي شود به همان ميزان نشاط باطني و رضامندي دروني كاهش مي يابد؟
به راستي چگونه مي توان درميانه ناامني ها و اضطراب ها , به آرامش دروني دست يافت؟چگونه مي توان از هجوم طوفان حوادث و زلزله هاي عظيم جهان بيرون ,آرامش و آسايش درون را به دست آورد?
پاسخ اين سوالات در عمق گزاره اي است كه در بالاذكر گرديد . همان قانون ناب و زيبايي كه خداوند به حضرت موسي (ع)فرمود كه آسايش را در بهشت گذارد ه ام ولي مردم آن را در دنيا مي جويند .
بشر امروزي ,ثروت دنيوي و تكيه گاه مادي و فنا پذير را گنجينه آرامش خود تصور مي كند , غافل از اين كه اين گونه امور ناپايدار بيروني , هر آن رو به نابودي است . زيرا او به چيزي متكي است كه ماندني نيست . او بايد به سراغ منبع و مرجعيت ديگري از آرامش برود تا وابسته به منابع بيروني و مقتضيات آني نباشد . آرامشي كه ازجنس بهشت و از جنس ناميرايي و فنا پذيري باشد . آرامشي كه بن مايه اقتدار و استمرار آن نه در امكانات بيروني , بلكه در امكانات دروني باشد .
پس به طور قطع ,كسي كه مركز ثقل و اتكاي او , ايمان وزين است , از كوه هم استوارتر و از فولاد هم سخت تراست و در ميان دشواري ها و تكان هاي شديد زندگي , عيش دروني دارد .
به تعبير قران,كسي كه واجد ايمان وزين است قطعا در رضامندي جاودانه بسر مي برد . او در عيش و نوش معنوي و پايدار است . حتي اگر دنياي اطراف او در فروپاشي باشد و طوفان حوادث , همه تكيه هاي بيروني را , همچون پشم زده شده متلاشي كند , او ازدرون هم چنان استوار وآرام است و اگر كوه ها مثل پشم زده شوند , مومني كه از ثقل ايمان برخورداراست در عيش و آرامشي باطني به سر مي برد .
بنابر اين جايگاه اصلي آسايش در بهشت است . بهشت به يك معنا يك ايستگاه جغرافيايي نيست , بلكه يك راه الهي براي ساختن جلوه معنويت و سعادت است . اگر چنين نعمتي دردرون رخ نمايي كند ,آنگاه همه عسرها به يسرتبديل مي شودو همه بلاها به لذت مي انجامد .
در بلاها مي چشم لذات او
مات اويم مات اويم مات او
منبع:روان روان در نهان نهان –دكتر عبدالعظيم كريمي

:305::73:

وقتی آرامش واقعی داشته باشیم ,آسایش واقعی میاد !