من و همسرم جفتمون بچه ایم

سلام
نمیدونم از کجا شروع کنم من الان دانشجو هستم 21 سالمه و با شوهرم هم سن هستیم او هم دانشجوی مدیریت هستش چندماهیه ک عقد کردیم شوهرم پسرعمومه ما حدود 5سال پیش عاشق هم شدیم و پس از اتفاقات مختلفی ک برامون پیش اومد و درگیری های لفظی خانوادگی با هم عقد کردیم
من دختری بودم ک نمازم و میخوندم ولی حجاب نداشتم و دختر شیطونی بودم هرروز با دوستام بیرون بودم همخ جوره به خودم خوش میگذروندم اما از وقتی ک عقد کردم ب دلیل اعتقادات خانواده همسرم ک همون عمو و زنعموی من هستن چادری شدم این آغاز تمام محدودیت هام بود
اولش زیاد با چادر مشکلی نداشتم اما بعد ها فهمیثم تمام کارهای مادرشوهرم و خانواده ایشون(خواهر برادرها)همه ب ظاهر معتقد و مذهبی هستند چون دایی های همسرم ک انقدر بد چشم هستند ک حتی با چادر هم ک پیششون میرم سنگینی نگاهشون رو احساس میکنم
مادرشوهرم کاملا بی سواده ولی پدرشوهرم لیسانس دارن و مدبر مدرسه هستن خواهرشوهرم هم مهندس صنایع هستن ولی این خانوم(مادرشوهر)تسلط زیادی روی خانواده دارن و انگار تمام کارها زیر نظر ایشون بابد انجام بشه
همه جا به ظاهر من رو دوست دارن ولی وقتی تنها هستیم همه ش دخترش رو با من مقایسه میکنه
اینم بگم ک مادرشوهرم عادت داره کلا از هرچیزی ک خودش خریده یا خودش دارت یا خودش پخته و...بیش از حد تعریف میکنه و از اقبال بد بنده عقد من مصادف شد با ع وسی خواهرشوهر و همه ش ایشون از جهیزیه دخترش و اخلاقای دخترشو...تعریف زیادی میکرد
پدرمن خداروشکر درامد خوبی داره و از لحاظ ما در طبقه بالاتری قرار داریم اما ایشون از هروسیله ای ک من میخرم ایراد میگیرن و فوراً از جهیزیه دخترش تعریف میکنه
همه جا ب هر بهانه ای میگه من اصلا غیبت نمیکنم دروغ نمیگم ولی رفتاراشکاملا برعکس این هاست
جالبه ک شوهر و فرزندهاش براین باورند ک مادرشون واقعا خوبو پاکو فرشته س
من تو خومه شون اصلا راحت نیستم چون ی حیاط ک میخوام برم میگه روسری سرت کن
حمام ک میخوام برم میگه غسل یادت نره
ی مهمونی ک میرم از بس میگه مانتوت تنگه موهات بیرونه ک روانی میشم
برای شوهرم خونه خریدن همه ش سر من منت میذارن تا حالا مادرشنگفته ک این خونه مال شماست همه ش میگه خونه ی ما خونه ی ما
خیلی کارهاش رو اعصابمه
خواهرشوهرم هم ک جلوی من از شوهرش اجازه میگیره و مثلا ازش پول نمیخواد و اینا ولی ازجاهای مطمعنی فهمیدم ک کارهاشون همه رفتاراشون دروغه
بیست دی تولدم بود چون شوهرم کار مشخصی نداره ازش خواستم حداقل برام چیز کوچیکی بخره و اون بهم گفت ک تو عقده ای هستی خواهرم ب شوهرش گفته هیچی نهر ولی تو همه ش بعم میگی اینو بخر اونو بخر
خداشاهده ک تو این 8ماه عقد چیزی ازش نخاستم ولی اون همه ش ظاهر خواهرش رو با من مقایسه میکنه
همه ش میگه خواهرم از شوهرش هیچی نمیخواد
مادرش هروقت میرم اونجا و صبح از خواب بیدار میشم همه ش بهم میگه چقد میخوابی بعد وقتی پدرشوهرم گفت دخترمونو ششوهرش تا لنگ ظهر خوابن میگغت جفتشون سرکار میرن و بذلر بخوابن
منم ازون موقع دنبال کار گشتم و الان مدرس زبان هستم
درکل از دستشون خسته شدم
خیلی دلم پره
من با دوست مادرم درددل میکنم و اون همه ش بهم میگه ک تو خیلی بیشتراز سنت میفهمی و کارهاشون رو ندیده بگیر
اما نمیتونم
خواهش میکنم کمکم کنین
من با همه چی شوهرم ساختم اما مادرشوهرم باز دختر خودشو صبورتر میدومه
بخدا خواهرشوهرم تو دوران عقدش حتی یکبارشم تنها خپدش نرفت خونه مادرشوهرش
ولی من چون تهران بودم و همسرم شمال همیشه خودم تنها میرفتم خونه مادرشوهرم
ولی مادرش این لطف منو همه ش میزد تو یرم ک دخترم تا ب حال تنها خونه مادرشوهرش نرفته
دارم از دستشون دیوونه میشم
کمکم کنید دیگه تحمل ندارم

سلام عزیزم باتوجه به اونایی که نوشتی احساس میکنم شایدیه کم به خاطرشرایط ومحدودیتی که خانواده همسرت بهت تحمیل کردن احساس ناراحتی میکنی وحرفاشون به چشمت بزرگ وغیرقابل تحمل میاد ولی اگه واقعا هم اونجوریه یه پیشنهادبهت دارم اینکه کلا نسبت به حرفای مادرشوهرت بی خیالی طی کن مثلا وقتی ازجهزیه دخترش تعریف میکنه توهم کاملا بی خیال باهاش موافقت کن بگواره راس میگین خیلی خوش سلیقه انتخاب کردین وفلان تاکم کم این رفتارشونو ترک کنن شایدم هیچ منظورخاصی ندارن ودست خودشون نیس سعی کن باهمسرت خیلی خیلی خوش برخوردومهربون باشی وگاهی وقتا که حس میکنی حالش بهتره صمیمی باهاش درددل کن وحرفاتوبزن بگو که ازحرفای مادرت ناراحت میشم منظورش چیه ولی یادت باشه جوری حرف نزنی که حس کنه ازمامانش بدت میاد وباهاش دشمنی باسیاست خانومانت ایشالا درست میشه سعی کن هیچ بهونه ای هم به دستشون ندی مثلا میری حیاط قبل اینکه بهت بگن خودت روسریتوسرکن حتی اگه لزومی نداره یامانتوهاتوکمی گشادترشوبخرجوری که همه ی راه های سرزنششوببندی یه مدت که بگذره بهترمیشه موفق باشی

ممنون حتما اینکارهارو انجام میدم خیلی امیدوار شدم
وقتی بقیه دوستام و خانواده همسرشوتو میبینم یاد مجردیای خودم میفتم
دیگه داره از خودم بدم میاد احساس میکنم دیگه خودم نیستم

عزیزم تو وهمسرت هنوز سنی ندارین که اینجوری از زندکیت گله میکنی میدونی الان چن نفر حسرت زندگیتومیخورن؟بهت که گفتم سعی کن به جای مقابله باهاشون دوستی کنی هرچقدم که اذیتت کنن توباهاشون دشمنی نکن به خاطرزندگیت نه بهدخاطر اونا.
هیچوقت برای همسرت کم نذارتاخانوادشوبهت ترجیح بده اگه امکانش هست میتونی باشوهرخاهرت یاحتی باخودمادرشوهرت رابطتتوصمیمی ترکنی هیچوقت ناامیدنشو ناامیدی فقط ابزارشیطانه کتاب گنجهای معنویوبخر وازذکرهاش استفاده کن برای بهترشدن زندگیت. منمدتقریبا هم سن توام شایدم کوچیکترازتوام ومثل یه دوست دارم کمکت میکنم فقط اینوتوذهنت داشته باش ：به هیچ قیمتی حاضرنشو زندگیتوبه خاطر چندتاحرف واذیت بهم بزنی توکلت بهخداباشه حتما درست میشه

عروس خانم سلام به همدردی خوش امدید . ازدواجت رو بهت تبریک میگم . عزیزم من هم مثل شما تو همون سن ازدواج کردم . البته همسر شما هم سنش پایینه و ممکنه پختگی لازم رو نداشته باشه . باید خیلی مواظب باشی که با حرفهای پیش پا افتاده و بی اهمیت حرمت بینتون از بین نره . با اینکه با خانواده همسرت فامیل هستید ولی به نظر میرسه که اختلاف فرهنگی بینتون وجود داره . برای حفظ زندگیت باید بتونی انعطاف نشون بدی وگرنه به مشکل میخوری . دوران متاهلی با مجردی خیلی فرق داره . حتی اگر مذهبی هم نباشند محدودیتهایی وجود داره که باید رعایت کنید . در رفت و امد در پوشش در گفتار حتی خنده . از یک خانم متاهل همه انتظار دارند که سنجیده و پخته رفتار کنه حتی اگر سنش کم باشه . این رو بدون که حتی اگر اختلاف فرهنگی هم نباشه همه مادرها دختر خودشون رو کاملترین میدونند و برای همین عروس رو هم همیشه با اون مقایسه میکنند . پیشنهاد میکنم در عین حالی که دوستشون داری و احترامشون رو داری و مثل خونواده خودت میدونی ولی در رفت و امدت دوری و دوستی رو رعایت کن . و زیاده روی نکن . خانواده همسرت برای شما خونه خریدند . هر خونواده ای اینکار رو نمیکنند . شما هم باید قدرش رو بدونید و ازشون تشکر کنید .نه اینکه بگی خونه برای شوهرم خریدن . شما و شوهرت الان یکی هستید . وقتی میگن خونه ما یعنی شما هم جزئی از ما هستید . اگر اینقدر حساس و زود رنج باشید به زندگیتون ضربه میزنید . تا زمانی که همسرتون شغل و درامد مستقلی داشته باشه مجبورید ایشون رو رعایت کنید و پشتیبانش باشید . امیدوارم خوشبخت باشید

وااااااى ممنون فکر نميکردم انقدر دوستى خوب داشتت باشم من هم براى همه شما ارزوى سلامتى و خوشبختى ميکنم واسم دعا کنيد خيلى روحيه گرفتم
ساراجان حتا کتاب گنجىنه معنوى رو ميخونم