راهنماییم کنین ؟؟؟

سلام دوستان.

من مشکل بزرگی که با شوهرم دارم اینه که شوهرم اصلا نمی ذاره باهاش صحبت کنم.
مثلا اگه دلخوری پیش اومده باشه همش باید تو خوذم بریزم.4 ماهه ازذواج کرذیم.
تو این 4 ماه اونقدر تو حوذم ریختم که الان گاهی احساس انفجار بهم دست می ذه.
جالب لینجاسن که روابطمون ظاهرن حیلی هم حوبه !! خیلی هم به هم محبت می کنیم.ظاهران خیلی هم همدیگه رو دوست داریم.اما از ذرون من کسی خبر نداره.
متاسفانه شوهرم اصلا منطقی نیست.اصلا هم اهل مطالعه نیست.بر عکس من.اون نمی ذاره هیچ دلخوری رو بهش بگم و حودمو خالی کنم.هر وقت بخوام باهاش حرف بزنم تو همون اولین جمله میگه بسه دیگه اعصابمو خورد نکن.اصلا گوش نمی ده من چی میخوام بگم.
ما اصلا با هم دعوا و قهر نمی کنیم !! و این همش به این خاطره که من خیچ موقع جرعت نمی کنم گلایه کنم و فقط تو حودم میریزم.
شوهرم حیلی راحته و انگار از روانشناسی خیچی نمیدونه.امگار همین که عقد شدیم کافیه و زندگی طبق روال پیش میره.من نمی تونم حواسته هامو باهاش در میون بذارم.حتی نمی تونم باهاش درد دل کنم.

حتی از نظر میائل جنسی هم اگه تامین نشم نمی تونم بهش بگم.این منو خیلی ازار می ده.
می دونین شوهرم خیلی زود رنجه و با هر چیز کوچیکی ناراحت می شه و حالت تدافعی به خودش میگیره.منم آدم ترسویی هستم.
گاهی احساس می کنم روحیه قربانی دارم
ترو خدا کمک کنین و راه خل نشونم بدین

سلام! شوهر من هم همينطور بود و طاقت يك كلمه ايراد رو نداشت الانم همين طوري بخوام از چيزي ابراز نارضايتي كنم اصلا اجازه حرف زدن نميده و زود هم عصباني ميشه ولي يه كاري كه من مي كنم البته هميشه نه فقط سر چيزايي كه برام مهمه و به شما هم توصيه مي كنم امتحان كنين چون به من جواب داد اينه كه وقتي بابت چيزي ازش دلخور ميشين سكوت كنين! اولش ممكنه اصلا شوهرتون متوجه سكوت شما نشه ولي بعد از ده يا پانزده دقيقه وقتي ببينه شما هيچي نمي گين اونم كه حرف زد هيچ واكنشي نشون ندين خودش بعد از يه مدت ازتون مي خواد بگين چي شده و به حرفاتون گوش ميده! بذارين اين طوري متوجه ناراحتي شما بشه اين طوري خودش ازتون مي خواد باهاش حرف بزنيد و حتي اگه حرفاتون خوشايندشم نباشه بالاخره خودش گفته مجبور ميشه گوش كنه يا حتي اگه تظاهر به گوش كردنم كرد حداقل ديگه نمي تونه بگه بسه ديگه يا حداقل اول كار نمي تونه اينو بگه اين طوري شما هم حرفتون رو زديد و يه خورده هم كه بشه خالي ميشيد اگرم كه سكوت شما براش خيلي سنگين و طولاني باشه و شما هم بتونين مقاومت كنين كه ديگه كامل به حرفتون گوش ميده!!!

سلام:72:

میشه بیش تر توضیح بدید و نمونه هایی رو بیان کنید.

مثلا اکثر اوقات چه موقعی رو برای حرف زدن با همسرتون انتخاب می کنید ؟

مسئله رو چطور بیان می کنید ؟

آیا روش های متنوعی رو هم امتحان کردید و به شما جواب نداده ؟

وقتی از مسئله ای ناراحت هستید مستقیما اون رو بیان می کنید ؟

طرز بیان خودتون چطوره ؟

اگر روش های دیگر رو هم امتحان کردید ، همیشه برخورد همسرتون به یک شکل بوده ؟

اگر کمی بیش تر از روابط خودتون و همسرتون بگید خیلی از مسائل شفاف تر میشه و بهتر میشه کمکی کرد .

ممنون از پاسخ هاتون
الناز عزیز مرسی از راهنماییت . اون روش رو تقریبا امتحان کردم نتیجه این می شه که شوهرم اولش که میبینه من سر سنگین شدم می پرسه چیه ؟ تحویل نمیگیری؟ بعد من میگم از فلان حرکتت ناراحت شذم ...... دیگه نمی ذاره ادامه بدم.مثلا نیگه اه اصلا با تو دیگه حرف نمی زنم یا شوحی نمی کنم یا فلام حرکت رو نمی کنم یا اینجور چیزا.بعد خوذش بیشتر سر سنگین می شه و بهش بر می خوره
بیشترین مشکل اینه که خوذش خیلی زوذ بهش بر می خوره و انگار دست پیش رو میگیره پس نیفته.
خلاصه اکثر اوقات اینجوری میشه که دلخوری خودم یادم می ره و باز پا پیش می ذارم که قهر نشیم
من خیلی ترسو و کم تحمل هستم.اصلا طاقت قهر رو ندارم و سریع منت کشی میکنم!
در مورد نحوه گفتار هم ، هم محبت آمیز و هم عصبانیت رو امتحان کردم.گرچه جرئت عصبانی شدن رو ندارم.
یه لحظه عصبانی می شم ولی زوذ کوتاه میام و زوذ می خوام از ذلش ذر بیارم

سلام:72::

ماریا جان به تالار خوش آمدید..
جالبه پست شماره 4 که زدید من را فورا یاد کسی انداخت که همین طور بود و فکر کنم هنوز هم هست...
شما توضیحات کاملی از شخصیت همسرتون نداده اید..خیلی افراد هستند که فکر می کنند همیشه باید مورد تعریف و تمجید قرار بگیرند و فکر می کنند اگر کسی از آنان انتقاد می کند و یا ایرادی می گیرد یا اشتباهشان را گوشزد می کند معنی آن این است که آنان عالی نیستند و عیبی دارند و همین منجر به ایجاد یک حس تدافعی در آنان و در نتیجه دور شدن از فرد ایراد گیر می شود چون فکر نمی کنند شاید طرف مقابل در حقیقت با بیان اشتباه آنان یا عیب آنان قصد در تحقیر آنان ندارد و قصدش تنها این است که او بهترین باشد..
این دسته افراد شامل افراد زیادی هستند..
یکی از مهمترین دلایل البته از نظر من کمبود عزت و اعتماد به نفس این افراد است..این دسته از افراد با هر گونه بیان عیبی از طرف مقابل گارد تدافعی می گیرندو گمان می برند که دنیا به آخر رسیده و مثلا همسر آنان دیگر آنان را به غایت عالی نمی بیند در نتیجه سعی می کنند با حالت تدافعی که دقیقا همسر شما دارد سعی کنند تا اوضاع را به نفع خود کنند ..و چون خانم ها معمئلا طاقت بی محلی..قهر..احیانا داد و فریاد مرد خود را ندارند کوتاه می آیند و به قول شما خود را قربانی یک رابطه تصور می کنند ..
مورد بعدی افرادی هستند از نظر من که بسیار خودشیفته هستند..که البته اینان بیشتر اعتماد به نفس خود را از تحقیر کردن دیگران به دست می آورند...این دسته افراد عاشق خود هستند و کاملا خود را برتر می دانند و فکر می کنند عالم و آدم باید از انان تمجید کند و اگر یک آن از اینان ایرادی بگیرد از حربه هایی جهت به کرسی نشاندن حرف خود استفاده می کنند و در نتیجه خانم چون طاقات ناراحتی ایشان را ندارد کوتاه می آید ..به نظر من برای اینان یک ادب کردن درست و حسابی کافی است..اینان گاهی می دانند که طرف مقابل به غایت راست می گوید ولی کوتاه نمی آیند و هزار دلیل موجه و غیر موجه می آورند تا خود را تبرئه کنند و طاقت حرف مخالف شنیدن ندارند...

دوست من شما باید بسیار باهوش در این رابطه رفنار کنید به هر حال ایشان همسر شماست و شما راهی ندارید جز اینکه این مغضل را حل کنید..الان 4 ماه گذشته شما به فغان آمدید وای به اینکه 1 سال شود پس باید خیلی سریعتر در رفع آن اقدام کنید..
دوست من شما از شرایط خانوادگی خود نگفتید از اینکه تفاوت طبقاتی دارید یا نه..سطح تحصیلات هرکدام..ایا شما شاغل و تا حدی مستقلید یا خیر..
اینان از نظر من کاملا در بروز این رفتارها نقش دارد..
برخی فرهنگ های ما زن را برده ای می پندارند که باید همیشه راضی باشند و برخی زن را به غایت جون تاج می دانند..همسر شما چگونه است؟
در چه خانواده ای رشد یافته است؟
پدر و برادران و خواهران وی چگونه اند؟
دوست من توضیحات کامل تری از زندگی خود بیان کنید تا بسته به آن بتوان درست نظر داد و گرنه ابهاماتو اما و اگر ها زیاد است...
هر کدام چند سال دارید؟چگونه اشنا شدید؟ ..کمی زندگی را باز تر کنید و مثلا بگویید بیشتر بحث ها پیرامون چه موضوعاتی است که وی گوش نمی دهد....
تا در مورد ایراد شما و ایشان و طرز برقراری رابطه و بهبود ان بتوان نظر داد..

نگران نباشید اول زندگی همیشه همین است..من منتظرم تا کمی بیشتر سخن بگویید ..حتما سایر دوستان هم شرکت خواهند کرد...

:203:

سلام

اطلاعاتی در مورد پیشینه زندگی همسرتان مورد نیاز است

علاوه بر آنچه دوستان پرسیدند :

1 - همسر شما چندمین فرزند خانواده است ؟ و کلاً چند خواهر و برادر هستند ؟

2 - آیا خواهر یا برادر متأهل دارد ؟ رفتار آنان چگونه است ؟

3 - رفتار پدر و مادر وی با فرزندان چگونه بوده ؟

4 - شغل وی چیست و چه سمتی دارد ؟

5 - رابطه های دوستانه اش چطوره و دوستانش چه تیپ آدمهایی هستند ؟

6 - در هنگام صحبتهای اولیه برای توافقات مربوط به انتخاب جهت ازدواج ، خودش را چگونه معرفی می کرد ؟

منتظر پاسخ سئوالات برای دادن راهنمایی بیشتر هستیم .

خب ببين منم همينطورم هم مي ترسم هم كم تحملم هم اصلا طاقت قهر و دوري رو ندارم ولي يكساله ازدواج كردم اوايل اصلا قهري تو كار نبود ولي گاهي قهر كردن لازمه! اونم كه لازم نيست بري خونه مامانت سكوت بهترين كاره!! جواب ميده فقط بايد از راهش بري. وقتي مي گه چيه تحويل نمي گيري فوري نگو از فلان كارت يا حرفت ناراحتم اولش يكم ازش تعريف كن يا بابت يه چيزي ازش تشكر كن بذار به حرفت جذب بشه هرچقدرم كه از دستش ناراحتي يه چيزي پيدا كن ازش تعريف كني يا اگرم ديگه هيچي پيدا نمي كني يا دلت نمي خواد خيلي دلت پره، از يه چيز خوب بي ربط حرفتو شروع كن ولي يه ذره سرسنگين باش و خودتو سرد نشون بده بعد اون بازم احتمالا ازت مي پرسه حالا چي شده چرا ناراحتي و تو بايد كم كم از مشكلت حرف بزني اولشم بهش نگو از فلان كارت ناراحت شدم مثلا بگو خيلي دلم گرفته احساس مي كنم يه چيزي تو گلوم گير كرده و از اين حرفا بعد اگه ديدي كم كم داره تحويلت مي گيره ادامه بده آخرشم نگو از فلان كار يا حرفت ناراحتم بگو بهتر نبود اين كارو مي كردي يا منظورت از اين حرفي كه زدي چي بود؟ ازش سوال بپرس متهمش نكن! مردها اغلب دوست ندارن كسي يه كارشون ايراد بگيره اغلب فكر مي كنن بهترين عملكرد رو دارن! اينه كه نبايد همون اول بسم الله ازش ايراد بگيري. من خودم خيلي مي ترسم يكم هم كه عصباني ميشم مي بينم داره اونم عصباني ميشه عقب نشيني مي كنم ما كه زورمون به مردها نمي رسه پس بايد از راه هاي ديگه وارد بشيم!! بعدم چرا از قهر مي ترسي؟ قهر نكن ولي بايد در برابر سكوتت مقاومت داشته باشي تا واقعا نخواست ببينه چرا ساكتي باهاش حرف نزن!! يه ذره اخلاقتو عوض كن تا اونم كه اخلاق تو دستش اومده و داره دست پيش ميگيره مجبور بشه اخلاقشو عوض كنه! يادت باشه اوني كه بيشتر تو قهر و دعوا ضرر مي كنه آخرش خودشه اون بيشتر بايد از قهر بترسه نه توووووووووووو!

سلام,
بنده در این خصوص نمیتوانم راه کاری ارائه دهم؛جز اینکه : نحوه گفتگو و طرز بیان خود را تغییر دهید،و اینکه همیشه سعی کنید موقیت زمان و مکان را در نظر داشته باشید, مثلا" همسر شما خسته از سر کار به منزل آمده, حتی دو ساعت بعد از ان هم دوست دارد خستگی از تن به در کند,خب پر واضح است که در این شرایط ذهن ایشان آمادگی دردو دل شما را ندارد؛
پس شد دو مورد,
یکی اینکه طرز بیان و نحوه گفتگو را تغییر دهید , دوم اینکه شرایط زمان و مکان را در نظر داشته باشید,
خانمها دقت کنند؛
باید شرایط فکری آقایان را هم در نظر داشت،گاهی اوقات مشغله فکری مرد انقدر بالاست که حتی رمقی برای مرور مشغولیات ذهنی خود ندارد؛پیش می آید که خانمها شرایط طرف مذکر خودش رو درک نمی کنه و بدون توجه؛؛ به حرفهای خودش ادامه میدهد .
اگر::
اگه گفت :حوصله تو رو ندارم !

بهش بگو : منم غير از تو کسي رو ندارم !

اگه عصباني شد !

بگو : منو ببخش !

هم باید انعطاف داشته باشید و هم اینکه مهارت برخورد با همسر را دارا باشید
نکته دیگر ::
خانمها جزئی نگر هستند ؛آقایان کلی نگر یا همان کلی گرا؛
و آقایان به خاطر همین کلی گرا بودنشان زیاد اهل صحبت کردن در مورد جزئیات پیش امدهای زندگی خصوصا" روابط ؛نیستند,
این امر هم برای خانمها قابل تحمل نیست؛ و آقایان چاره ای جز گوش کردن ندارند؛

سلام
ببین خانومی اکثر آقایون از گلایه و شکایت فراری هستن و همیشه وقتی بهشون اعتراض می شه می گن غر نزن
شاید جمله ی غر نزن رو زیاد شنیده باشی می دونی مشکلی چیه مشکل اینه که چیزهایی که تو از دستشون ناراحت میشی از نظر همسرت اونقدرها که شما رو ناراحت کرده مهم هم نیست که بخواد راجب بهشون تو ضیح بده
توی همه ی زندگی ها اختاف سلیقه وجود داره بخصوص اوایل زندگی این قضیه پر رنگ تره
قدم اول اینه که سعی کن یکم حساسیت ها تو کم کنی و از هر چیزه کوچیکی ناراحت نشی اگه این شکایت ها و گلایه ها خیلی جزئی بشه مرد دیگه بهشون گوش نمی ده زیاد رو رفتارهای همسرت ریز نشو سعی کن عادت کنی از هر حرفی دلگیر نشی سعی کن حرفها رو برای خودت معنی نکنی و دنبال منظور خاصی تو حرفها و رفتارهای همسرت نباشی
باور کن خیلی از رفتارها و حرفها بی منظور زده می شه اینجوری خودتم کمتر اذیت می شی اگه از هر 10 باری که ناراحت می شی بک بارشو با آرامش به همسرت بگی گوش می کنه ولی اگه هر 10 بار بگی و ناراحتی تو نشون بدی دیگه از گوش کردن خبری نیست

[quote]زیاد رو رفتارهای همسرت ریز نشو سعی کن عادت کنی از هر حرفی دلگیر نشی سعی کن حرفها رو برای خودت معنی نکنی و دنبال منظور خاصی تو حرفها و رفتارهای همسرت نباشی
ممنون بچه ها
از جمله بالا خیلی خوشم اومد و برام تاثیر گذار بود.
به سوالهایی که کردین حلاصه جواب میدم.
همسرم فرزند اوله و فقط یه داداش کوچیک تر از خوذش داره.
از پدر مادرش تو بچگی بی محبتی زیاد دیده و کمی کمبود عطفی داره
از نظر شغلی بالاست هم موقعیت و هم مالی
از نظز خانوادگی تقریبا در یک سطح مالی هستیم . از نظر فرهنگی ما بالاتریم.البته پدر مادرش خیلی آدم های خوبی هستن .کلی می گم یعنی از لخاظ تحصیلات پدر مادر و آداب معاشرتو...
دوست و رفیق خاصی هم نداره.
می دونین من هر وقت ادای بچه ها رو در می ارم و خودمو براش لوس می کنم فقط اون موقع ها به حرف هام گوش می ده.اما نمی دونم توی مدت طولامی چه اثری داره.اینکه همیشه یه بچه ناز و لوس باشم براش مخربه یا مفیده.
اما فعلا فقط اینجوری جواب می ده.گلایه هامو هم به زور پشت لوس بازی ها و بچه بازی هام میگم.
و اینم بگم چون من بچه آخر و یدونه دختر بودم مامان بابام هم خیلی لوسم کرده بودم و با اونا هم همیشه ادای بچه ها رو در می اوردم.اما قرار نبود واسه شوهرم هم اینجوری باشم. ولی میبینم فقط اینجوری جواب میده.
اگه جدی بخوام یه مسله ای رو بهش بگم یا گوشزد کنم زوذ جبهه می گیره.
خیلی هم زود بهش بر می خوره . میدونین همیشه حسرت اون زنایی رو می خورم که به شوهرشون امر و نهی می کنن. و یا اینکه از هر چی ناراحت می شن قشنگ بروز میدن و قهر می کنن و شوهرشون هم نازشونو میکشه .