چک لیست بهداشت روانی = چک لیست مسلمانی

سلامت روانی با پذیرش یکپارچه دستورات اسلامی کامل می شود.

مقدمه:

در این مقاله نمی خواهیم به رابطه دین و علم و مسائل فلسفی مربوط به آن بپردازیم.

بلکه سعی می کنیم دستورات کاربردی اسلام خطاب به آدمی را مورد توجه قرار دهیم و نقش آن را در سلامت روانی انسان بررسی کنیم.


اسلام در یک دید کلی چارچوبی را تعیین می کند که شامل:

الف) خطوط قرمز واجبات و محرمات هست.

ب ) خطوط احتیاطی مستحبات و مکروهات هست.


اسلام در سطوح مختلف دستوراتش را برای همه انسانها واضح بیان کرده است. چه آنکه سواد کمی دارد یا آنکه روشنفکر هست.

پندهای ساده و بکن و نکن های سازنده انسانی که برای اعراب بادیه نشین شبه جزیره عربستان ،اثر بخشی داشته .امروزه نیز برای فیلسوفان قرن 21 هم

همان کارای را دارد که تا به کار نگیرند هرگز به فهم مغز دین نمی رسند.

مقصود ما دستورات اسلام هست، (نه مسلمانانی که عامل به بخشی از دستورات دینی هستند).



وقتی می گوییم دستورات اسلام تامین کننده بهداشت روانی و حلال مشکلات افراد در زندگی هست منظورمان انجام یکپارچه دستورات هست

اعم از انجام واجبات و ترک محرمات.

پس کسانی که بعضی دستورات را به دلخواه خود و با انتخاب خود بر می گزینند و بعضی دستورات را رد می کنند یا ترک می کنند، به هیچ وجه

منظور ما نیست.



به دیگر سخن:

بهداشت روانی به همان اندازه ای حاصل می شود که به دستورات اسلامی عمل می شود به همان مقدار که فروگذاشته می شود مشکلات جای آنرا می گیرد.

در ذیل برای نمونه به بعضی خطوط قرمزی که اسلام برای انسانها وضع کرده است اشاره ای داریم.

گناهان کبیره، گناهان ضغیره و گناهان زبان

به نظر می رسد فهرست گناهان یا اعمالی که خدا آنها را نهی کرده است را می توان به عنوان چک لیست مسلمانی در نظر گرفت. این چک لیست مسلمانی را

می توان چک لیست سلامت روانی انسانها نیز فرض کنیم.

چک لیست مسلمانی یاچک لیست بهداشت روانی

گناهان کبیره:

1 - ـ نومیدی از رحمت خدا

2ـ ایمنی از مکر الهی

3ـ دروغ بستن به خدا و پیامبر

4ـ قتل

5ـ عاق پدر و مادر

6ـ خوردن مال یتیم

7ـ نسبت زنا دادن

8ـ فرار از جنگ و جهاد

9ـ قطع رحم

10ـ سحر و جادو

11ـ زنا

12ـ لواط

3ـ سرقت

14ـ قسم دروغ

15ـ کتمان شهادت

16ـ شهادت به ناحق دادن

17ـ عهد شکستن

18ـ بیش از ثلث وصیت کردن

19ـ شراب نوشیدن

20ـ ربا خوردن

21ـ برای کار حرام مزد گرفتن

21ـ قمار بازی

22ـ خوردن گوشت مردار و خوک و خون و میته

24ـ در وزن خیانت کردن

25ـ هجرت به جایی که انجام وظیفه دینی ممکن نیست

26ـ کمک به ظالم

27ـ اعتماد به ظالم

28ـ حبس حقوق مردم

29ـ دروغ

30ـ تکبّر

31ـ اسراف

32ـ خیانت به امانت

33ـ غیبت

34ـ سخن چینی

35ـ سرگرمی به لهو و لعب

36ـ سبک شمردن حج

37ـ ترک نماز

38ـ ندادن زکات

39ـ اصرار بر گناهان کوچک.




گناهان صغیره:

1) نگاه كردن به نامحرم .

2) تنها نشستن با زن نامحرم در جایی که کسی نمی تواند راه یابد..

3) لعنت گفتن بر انسان و يا حيوان .

4) گريه كردن به آواز بلند برميت و مرده .

5) نشست و برخاست با افراد و اشخاص فاسق وفاجر .

6) خنديدن در نماز و يا گريه و انــدوه كردن به علت غــم .

7) شنيدن غيبت مسلمان وسكوت كردن دربرابرمنع غيبت كننده .

8) در خنده وشوخي افراط نمودن واز حد تجاوز كردن .

9) داخل كردن نجاست و ناپــاكي در مــسجـد .

10) روزه گرفتن در ايـام مـمنـوعـه .

11) فـحـش گـفتن و زبان درازي كردن .

12) طرفداري كردن از باطل و از انسان ظالم .

13) پوشيدن عيب مال وجنس در وقت فروختن آن .

14) اراده خلاف وعده ، در وقت وعده كردن به كسـي .

15) جلوگيري از ورود اشياء خوردني و مورد نــياز مردم ( گندم ... ) جهت گران فروختن .

16) بوسيدن دست مردم غير از ( والدين، عالم دين، معلم و يا يك بزرگواري... ) .

17) ترك سخن گفتن با برادرمسلمان بيش از سه روز بدون عذرشرعي .

18) بدون تحقـيق از جانب كسي دعوا كردن و دفاع نمودن .

19) حـسـودي كــردن با ديگران .

20) بد گـمانـي نسبــت به مــسلـمانان .

21) راز كسـي را به ديگران افــشاء كـردن .

22) انـداخــتن نـجـاســـت و پـلـيدي در راه مـــردم .

23) امـام قرار دادن كسيــكه ، مردم از او راضــي نيسـتـنــد .

24) ضايع كردن وقت در چيزهاي بـيهــوده و باطـل ( لــهو و لهــب ).

25) بي جهت به بام خانه وغيره بالا رفتن به طوريكه داخل خانه هاي مردم ديده شود.

26) راه رفتـن با فــخر و تـكبر .

چهل گناه زبان

1- خبری را ندانسته گفتن

2- عیبجویی از دیگران

3- مسخره کردن

4- تهمت زدن

5- فاش کردن اسرار مردم

6- رنجاندن مومن

7- سرزنش بیجا

8- دروغ گفتن

9- وعده دروغ

10- قسم دروغ

11- شهادت ناحق

12- تحریف مسائل دینی

13- حکم ناحق

14- لعنت کردن مردم

15- طعنه زدن

16- دل شکستن

17- امر به منکر

18- نهی از معروف

19- بدخلقی

20- تصدیق کفر و شرک

21- غیبت کردن کردن

22- شایعه پراکنی

23- به نام بد صدا زدن

24- تملق و چاپلوسی

25- با مکرو حیله سخن گفتن

26- مزاح زیاد

27- زخم زبان زدن

28- آبرو ریزی

29- کبر در گفتار

30- ادای صدای کسی را درآوردن

31- بدعت در دین

32- اظهار بخل و حسد

33- بد زبانی در معاشرت

34- خشونت در گفتار

35- فحش و ناسزا گفتن

36- سخن چینی کردن

37- ناامید کردن

38- شوخی با نامحرم

39- ریا در گفتار

40- فریاد زدن بیجا



ملاحظات:

1 - به 40 گناه زبان توجه فرمائید. با ترک آنها مهارتهای ارتباطی به اوج می رسد.

2 - از مزیت شاخص های دینی تغییر ناپذیری آنهاست. دستورات دینی در بستر زمان با ارتقاء علم بشری رد نمی شود، و تغییر نمی کند و از ثبات برخوردار

است. این خصیصه ها موجب اطمینان آفرینی دستورات دینی می گردد.

3 - ما در اینجا دستورات دینی را نه از نظر ثواب و مجازات اخروی آنها ، بلکه از لحاظ اثربخشی آن در بهداشت روانی و زندگی این دنیایی انسانها مورد توجه

قرار می دهیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

وقتی می گوییم دستورات اسلام تامین کننده بهداشت روانی و حلال مشکلات افراد در زندگی هست منظورمان انجام یکپارچه دستورات هست اعم از انجام واجبات و ترک محرمات.
پس کسانی که بعضی دستورات را به دلخواه خود و با انتخاب خود بر می گزینند و بعضی دستورات را رد می کنند یا ترک می کنند، به هیچ وجه منظور ما نیست.

به دیگر سخن:
بهداشت روانی به همان اندازه ای حاصل می شود که به دستورات اسلامی عمل می شود به همان مقدار که فروگذاشته می شود مشکلات جای آنرا می گیرد.

---

با سلام

شاید فیلم جدایی نادر از سیمین را دیده باشید.

ما قصد بررسی و نقد فیلم نداریم. بلکه می خواهیم مثالی بیاوریم که چگونه انجام بعضی از دستورات دینی و فرو گذاشتن بعضی از آنها به نفع خودمان و لذتهایمان

موجب گرفتاری های روانشناختی ما می شود.

در این فیلم به خوبی مشکلات ناشی از «عمل نکردن یکپارچه به دستورات اسلامی» به تصویر کشیده شده است.

هر یک از شخصیت های فیلم به میزانی که دستورات دینی را به طور گزینشی انتخاب می کردند و بعضی را رعایت نمی کردند دچار دردسر می شدند.

لذا یک فرد در حالیکه احترام به والدین را داشت خودخواهی و دروغ هم داشت ،

دیگری امانت دار و زحمتکش بود اما کتمان حقیقت هم می کرد.

آن یکی احترام به حقوق دیگران می گذاشت اما وقتی پای منافع خودشون پیش می آمد از حقیقت هم اغماض می کرد.

این ارسال متن یکی از سخنرانیهای اخیر اقای قرائتی است که بی ربط به موضوع تاپیک نیست. منبع: http://www.qaraati.net/show.php?page=darsha&id=2043


موضوع: راه‌هاي نفوذ شيطان(1)
تاريخ پخش: 15/05/90

بسم الله الرحمن الرحيم
«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»

جلسه قبل بحثمان پاسخ به سؤالات بود. يكي گفتيم كه خدا چرا شيطان را آفريد؟ جوابش اين بود كه خدا موجود خوبي را آفريد، شيطان خودش، خودش را خراب كرد. مثل پيراهن سفيدي كه به شما مي‌پوشانند، خود شما لجني مي‌كني. سالها عبادت كرد ولي بعد لجبازي كرد. بعد خودش انتخاب كرد راه بد را، و به جاي اينكه عذرخواهي كند پرروگري كرد. آهن را به شما مي‌دهند شما چاقو مي‌سازي. خوب از اين چاقو مي‌شود استفاده‌ي خوب كرد، مي‌شود استفاده بد كرد... موجودي بود با اختيار، با اراده، خلاف كرد به جاي عذرخواهي پرروگري كرد.
بعد گفتيم: آيا شيطان ما را مجبور مي‌كند؟ گفتيم: نه. شيطان ما را مجبور به خلاف نمي‌كند. دعوت به خلاف مي‌كند. يعني مي‌شود انسان وسوسه شيطان را گوش بدهد، مي‌تواند گوش ندهد. اينطور نيست كه چون شيطان است من حريف نمي‌شوم. مثل سرما، سرما زمينه‌ي سرماخوردگي است، ولي شما مي‌تواني با

پوشيدن يك بوليز جلوي سرما مقاومت كني. سرما آدم را مجبور نمي‌كند كه حتماً حالا كه سرما هست، من هم سرما بخورم. سرما است، شما با لباس زمستاني جلوي سرما مي‌ايستي. سرازيري است ولي خود را كنترل مي‌كني. اينطور نيست حالا كه سرازيري است همه بايد بيفتند. خيلي‌ها در سرازيري راه مي‌روند و نمي‌افتند. گفتيم شيطان حزب دارد. چون در قرآن كلمه‌ي «حِزْبُ الشَّيْطان‏» (مجادله/19) يعني تشكيلات دارد. قبيله دارد. «هُوَ وَ قَبيلُه‏» (اعراف/27) داريم. «أَوْلِياءَ الشَّيْطان‏» (نساء/76)
بعد هم گفتيم اگر شيطان نباشد آدم نمي‌تواند انتخاب كند. بايد هم انبيا دعوت به خير كنند هم شيطان دعوت به شر كند، ما بين خير و شر يكي را انتخاب كنيم. وگرنه اگر يك راه باشد خوب فقط بايد راه خوب برويم. آنوقت معلوم نمي‌شود ما آدم خوبي هستيم يا نه. زماني معلوم مي‌شود شما آدم خوبي هستي يا نه، كه بين چند راه راه خوب را انتخاب كني. اگر يك راه باشد، يك راه است ديگر چاره نيست همين راه است.

1- زيبا جلوه دادن زشتي‌ها توسط شيطان
دنباله‌ي بحث گذشته اين بود كه شيطان چطور ما را گول مي‌زند، گفتيم زشت‌ها را زيبا جلوه مي‌دهد. موضوع بحث: راه‌هاي نفوذ شيطان. چند راه دارد. 1- زيباسازي بدي‌ها؛ بدي‌ها را زيبا جلوه مي‌دهد. حالا نمونه‌اش چيست؟ مثلاً فكر مي‌كند كه اگر خانم اين رقمي حجاب داشته باشد، يك دختر پيشرفته‌اي است. فكر مي‌كند كه مثلاً اين تمدن است. فكر مي‌كند مثلاً روشن‌فكر است. خودش را حراج مي‌كند. دختر خانم تو گران هستي. هركس مي‌خواهد به تو نگاه كند بايد خرج تو را هم بدهد. خانه، ماشين، مسكن، گاز، برق، آب، تلفن... اگر خرج تو را داد حق دارد تو را نگاه كند. تو اينطور خودت را آرايش مي‌كني و مفت نشان جوان‌ها مي‌دهي، مگر حراج كردي؟ منتهي فكر مي‌كند كه اين پيشرفت است و تمدن دارد و روشن‌فكر است و اين راه شيطان اين است، يكي اين است.
يكي اين است كه گاهي مي‌گويد كه ولو اين پسر، پسر بدي است، اما چون من دوستش دارم با او ازدواج مي‌كنم، انشاءالله هدايتش مي‌كنم. يا پسر دختر را ديده، مي‌گويد: خوب اين دختر دختر بدي است ولي من اگر با اين ازدواج كنم اين را هدايت مي‌كنم. به اسم هدايت! هدايتش كه نمي‌كند خودش هم گول مي‌خورد مثل بچه‌اي كه دارد غرق مي‌شود مي‌روند نجاتش دهند، خودشان هم غرق مي‌شوند.
گاهي مي‌گويد: ديگران هم اينطورند. حالا تو يكي مي‌خواهي خوب شوي. همه نشستند تو ديگر نمي‌خواهد نماز بخواني. نشستند ديگر حالا جلسه را به هم نزن. خوب ديگران بكنند. مگر هر كاري ديگران كردند درست است؟
يك نفر از خانه‌اش بيرون آمد، ديد يك كسي يك زغال دست گرفته به ديوار خانه‌اش چيزي مي نويسد. شعار مي‌نويسد. گفت: آقا اين ديوار خانه‌ي من است. من راضي نيستم! با اين خط بدت و اين زغال سياه آمدي ديوار به اين خوبي ما را خراب مي‌كني. گفت: راضي نيستي پس چرا ديگران شعار نوشتند؟ گفت: ديگران گور پدرشان خنديدند. گفت: خوب من هم به گور پدرم مي‌خندم! (خنده حضار)

2- ايستادگي در برابر انحرافات
اينكه چون ديگران اين راه را رفتند پس ما هم برويم، نه. ما سه رقم جوان داريم. ببينيم شما از كدام يك هستيد. يك جوان داريم كه مثل آب است. شل است. آب چون شل است در هر ظرفي شكل همان ظرف درمي‌آيد. مي‌گويد: خواهي نشوي رسوا همرنگ جماعت شو. قرآن هم مي‌گويد: «وَ كُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخائِضينَ» (مدثر/45) هرطور زدند ما هم همانطور رقصيديم. اين جوان مثلاً در اين جلسه شركت مي‌كند خوب پسرعمو است، پسر خاله، همسايه، همشاگردي است، برو بريم! او اين آهنگ را گوش مي‌دهد ما هم گوش مي‌دهيم. او اين حرف را مي‌زند ما هم اين حرف را مي‌زنيم. افرادي هستند از خودشان اراده ندارند. موج اينها را مي‌برد. مثل آبي كه از خودش شكل ندارد، در هر ظرفي شكل همان ظرف درمي‌آيد. اين يك دسته جوان.
يك دسته جوان هستند، خودشان داراي فكر هستند. داراي هويت هستند. مستقل هستند. اگر همه هم اين را گوش بدهند، مي‌گويد: آقا اين راه غلط است. من اين راه را نمي‌روم. حالا همه‌ي شما هم سيگار بكشيد، من نمي‌كشم. همه‌ي شما هم اين فيلم را ببينيد من نمي‌بينم. من فكر دارم، براي خودم يك آدم مستقلي هستم. اين هم يك دسته...
يك سري جوان‌ها داريم كه غير از اينكه راه خلاف را نمي‌رود، سعي مي‌كند خلافكارها را هم به راه خودش بياورد. پس اگر بردنت آب هستي، هوا هستي، شل هستي! اگر مقاوم بودي طلا هستي. طلا در لجن هم بيفتد طلا است. اگر ديگران را شما به راه حق بردي، امام هستي. امام يعني كسي كه راه حقي را برود، و افراد ديگر را هم به راه حق دعوت كند.
در خانه اگر افرادي راجع به نماز كاهل هستند، شما هم كاهل شدي، شل هستي. اگر آنها كاهل هستند، شما محكم پاي نماز ايستادي، پاي درست ايستادي ميزان هستي. طلا هستي. اگر سعي كردي ديگران را به نماز و مطالعه دعوت كني امام هستي. ديگران اينطور بودند. خوب ديگران باشند. پدران ما اينطور بودند. مگر هركاري پدران ما كردند درست است؟ پدران ما خيلي از كارهايشان غلط بوده است. به بت پرست‌ها مي‌گفتند: چرا بت مي‌پرستيد؟ مي‌گفتند: «إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا» (زخرف/22) نياكان ما بت مي‌پرستيدند. قرآن هم مي‌گويد: «أَنْتُمْ وَ آباؤُكُم‏» (يوسف/40) هم خودتان، هم نياكانتان منحرف هستيد. پدران ما راههاي خوبي هم داشتند. راههاي بدي هم داشتند. خوب‌هايش را بايد بگيريم، بدهايش را بايد ترك كنيم.
گاهي وقتها شيطان آدم را به آرزوها مي‌كشاند. حالا اين پسر كه آمده، تو ليسانس هستي، اين پسر ديپلم است. بگو: نه! تو كه ليسانس هستي بايد خواستگار فوق ليسانس سراغ تو بيايد. به آرزوي خواستگار فوق ليسانس مي‌نشيند، سن دختر بالا مي‌رود، ديگر نه ليسانس مي‌آيد نه فوق ليسانس! اصلاً ديگر خواستگار نمي‌آيد. من نامه دارم. نامه دارم از يك دختر فوق ليسانس نوشته: من در زمان پيش دانشگاهي و سال اول و دوم دانشگاه، خواستگارهاي خوبي داشتم. پدر و مادرم دائم گفتند: باشد ليسانست را بگيري، باشد ليسانست را بگيري، ليسانسم را گرفتم گفتند: برو فوق ليسانست را هم بگير. الان فوق ليسانس گرفتم و ديگر خواستگار نمي‌آيد. خدا پدر و مادرم را لعنت كند. چند بار من اين را در تلويزيون بگويم. ازدواج ضرورت است. سومين نياز بشر همسر است. نياز اول بشر اكسيژن است. نياز دوم بشر آب و غذا است. آب و نان است. نياز سوم بشر لباس است. قرآن مي‌گويد: خانم و آقا براي همديگر لباس هستند. «هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن‏» (بقه/187) لباس يعني سومين نياز. آقا يك كسي تشنه است، شما تشنه‌تان است؟ انشاءالله بعد از ليسانس آبت مي‌دهم. بابا تشنه‌اش است. نه انشاءالله فوق ليسانست را بگير آب بخور.
گاهي به آرزوي اينكه داماد كه باشد. به آرزوي اينكه، به آرزوي اينكه، گاهي آرزوها كارها را عقب مي‌اندازد. بگذاريد بنويسم:
1- زيباسازي، به نام تمدن، روشنفكري، پيشرفت.
2- گاهي به نام هدايتش مي‌كنم، من با او رفيق مي‌شوم. آقا بچه‌ي بدي است. دختر بدي است. چرا با اين رفيق شدي؟ خوب حالا من با او رفيق مي‌شوم انشاءالله هدايتش مي‌كنم. خوب خودت هم منحرف مي‌شوي.
3- گاهي به نام اينكه ديگران اينگونه هستند. خوب ديگران اينگونه باشند. مگر شما آب هستي كه در هر ظرفي شكل همان شوي؟
4- گاهي به نام اينكه نياكان ما خوب، نياكان ما كار خوب داشتند، كار بد هم داشتند.
5- گاهي به نام آرزوها، صبر كن انشاءالله خواستگار فلان برايت مي‌آيد.

3- وعده‌هاي دروغ و اميد بستن به رحمت خدا
6- گاهي به نام وعده‌هاي دوغي، اينها قلاب‌هاي شيطان است كه شيطان هر كسي را با اين قلاب‌ها سمت خودش مي‌كشد. وعده‌هاي دروغ... به خصوص در گفتگوهاي عروس و داماد. عروس يك چيزهايي مي‌گويد داماد را كلاه سرش بگذارد. داماد هم يك چيزهايي مي‌گويد سر عروس را كلاه بگذارد. البته بيشتر پسرها سر دخترها كلاه مي‌گذارند. گول خورده در دخترها بيش از پسرها است. چون دختر لطيف است، ظريف است، موجود ظريف آسيب پذيرتر است. كلك در پسرها بيشتر است. وعده‌هاي دروغ مي‌دهد. بله چنين مي‌شود، چنين مي‌شود، چنين مي‌شود. دختر را به هواي وعده گول مي‌زند.
7- گاهي وقت‌ها مي‌گويد: بابا اينطور هم كه شيخ‌ها مي‌گويند نيست. هي مي‌گويند: جهنم! جهنم! خدا ارحم الراحمين است. حالا بگذار خوش باشيم خدا ارحم‌الراحمين است. خدا ارحم‌الراحمين است. يعني مغرور مي‌شود به اينكه خدا ارحم‌‌الراحمين است. اين وادارش مي‌كند به خلافكاري.
8- گاهي مي‌گويد: حالا دير نمي‌شود. حالا مگر پير شدي كه مي‌خواهي توبه كني؟ حالا جواني، حالا يك دسته گلي هم آب دادي... حالا بگذار كارهايمان را بكنيم، پير شويم عذرخواهي مي‌كنيم. حالا دير نمي‌شود.
9- گاهي وقت‌ها يك چيزي را جابه جا مي‌كنيم. نماز نمي‌خوانيم. ايشان نماز نمي‌خواند ولي انصافاً به فقرا كمك مي‌كند. مثل اينكه بگوييم: ايشان چشم ندارد ولي انصافاً هشت تا گوش بزرگ دارد. اگر كسي چشم نداشته باشد صد تا گوش هم داشته باشد، گوش كار چشم را نمي‌كند. پا ندارد ولي انصافاً چه زباني دارد. زبان ندارد ولي انصافاً چه چشمي دارد! هر عضوي بايد كار خودش را بكند. شما كره‌ي زمين را هم مالك باشي به فقرا بدهي، كار يك ركعت نماز را نمي‌كند. نماز بي‌زكات هم قبول نيست. نه نماز مي‌شود خواند به فقرا رسيدگي نكرد، نه مي‌شود به جاي نماز به فقرا رسيدگي كرد. هرچيزي جاي خودش! به جاي حج، چرا پولمان را به اين عرب‌ها بدهيم؟ در فاميل كلي فقير داريم. در شهر ما كلي نياز است. در روستاي ما چقدر نياز است.

4- مقايسه‌هاي نابجا در انجام گناهان
10- گاهي وقت‌ها شيطان گول مي‌زند از راه مقايسه، مي‌گويد: حالا اين دو تا مو چيزي نيست. بعضي از خانم‌ها خيلي بدحجاب هستند. حالا ما يك خرده مچمان پيدا شد! ديدي بعضي دخترها آستين را تا كجا بالا مي‌كنند. برو به او بگو. حالا ما دو سانت پيدا بود. بابا دو سانت و دو متر فرقي نمي‌كند. شراب حرام است. يك قاشق چايخوري‌اش حرام است. قاشق مرباخوري‌اش حرام است. قاشق غذاخوري‌اش حرام است. ملاقه‌اش حرام است. ليترش حرام است. بشكه‌اش هم حرام است، حرام حرام است.
به ما گفتند: دروغ نگو چه شوخي، چه جدي... گاهي وقت‌ها مي‌گويند: حالا شوخي كرديم. يا شوخي كردي، يا جدي، گناه كردي! مثل اينكه من يك طلا دارم، سرش را تيز مي‌كنم و در چشم شما مي‌زنم. كور مي‌شوي و خون مي‌آيد و مي‌گويم: طلا بود. حالا يا طلا بود يا ميخ بود. ما كور شديم. يا طلا بود، يا ميخ بود. ما كور شديم. نمي‌شود حالا به هواي اينكه شوخي كرديم، شوخي كرديم. چه شوخي، چه جدي، آبروي مردم را ريختي. چه شوخي چه جدي اين حرف را نبايد بزني.
مقايسه مي‌كنيم. ديگران از ما بدتر هستند. آقا اين دوچرخه را برداشتي گناه است. با حوله‌ي فلاني خودت را خشك كردي، گناه است. تصرف در مال مردم است. اگر يك حوضي، استخري آجرهايش دزدي باشد، سر آن حوض هم وضو بگيري، اگر تصرف در مال مردم حساب شود گناه است و وضويت هم باطل است. برو بابا! حالا كشتي آهن را در دريا مي‌دزدند حالا سر يك مرغ و يك دوچرخه به ما گير مي‌دهي.
11- گاهي وقت‌ها شيطان مي‌گويد: آينده‌نگر باش. حالا نمي‌خواهد خمس بدهي. پيري داري، كوري داري، دخترت را هنوز شوهر ندادي. پسرت را هنوز داماد نكردي. هزار و يك مشكل داري. آدم بايد آينده‌نگر باشد. براي بچه‌هايت يك چيزي ذخيره كن. همينطور با اين اسم‌ها مي‌آيد باعث مي‌شود كه مثلاً خمس ندهد، زكات ندهد، به فقرا كمك نكند. براي اينكه پيري دارد، كوري دارد!
من سالهاي قبل هم اين حديث را خواندم ولي اجازه بدهيد يكبار ديگر هم بخوانم. سه حديث مي‌خوانم هر حديثي بيست ثانيه! يعني سه تا حديث را در يك دقيقه مي‌خوانم. خواهش مي‌كنم همه‌ي مردم گوش بدهيد.
حديث اول: امام جواد، امام نهم(ع) فرمود: به شيعيان من بگوييد، من امام جواد ضامن هستم اگر خمس بدهيد از مال شما كم نشود. اين بيست ثانيه اول.
بيست ثانيه دوم: امام كاظم فرمود: به شيعيان ما بگوييد اگر پول حقي را ندهيد، خدا طوري زندگيتان را تاب مي‌دهد، كه دو برابرش را در راه باطل بدهيد. يعني دو ميليون حق نمي‌دهي، يك خرج چهار ميليوني خدا در سفره‌ات مي‌گذارد.
بيست ثانيه سوم: امام رضا(ع) كه شما سمناني‌ها افتخارتان اين است كه 550 كيلومتر مسافرهاي امام رضا از داخل استان شما رد مي‌شوند. كه حالا اين را هم ما يك صحبتي كرديم با استاندار و بعضي از مسئولين ديگر، كه 550 كيلومتر را خيلي مي‌شود كار كرد. شما مي‌توانيد يك سي‌دي درست كنيد اول شناخت امام رضا، عظمت امام رضا، اهميت زيارت، يك دو تا شعر، نماز مسافر، دو تا طنز، چون حديث داريم در مسافرت شوخي هم بكنيد. يك طنز حلال، يك خنده‌ي حلال، يك سي‌دي درست كنيد هر ماشيني مي‌آيد از استان شما برود يك سي‌دي به او بدهيد. حساب كرديم سي‌دي 110 تومان است تخم‌مرغ 150 تومان. يعني به اندازه يك تخم مرغ، استان سمنان به اين ماشين بدهد. به جايي نمي‌رسد. آخرش مي‌شود يك كشتي تخم مرغ! ما كار فرهنگي مي خواهيم بكنيم بايد اين كار را بكنيم. چون ميليون‌ها آدم از استان شما نزد امام رضا مي‌روند. شما مي‌توانيد با يك سي‌دي، منتها سي‌دي بايد هنرمندانه باشد. يعني همه‌ي اقشار را با همه‌ي سليقه‌ها جذب كند. خيلي مي‌توانيم كار بكنيم. خيلي مي‌توانيم كار بكنيم. اگر به ما بگويند: چقدر مي‌دوي؟ مي‌گوييم: دو كيلومتر! يك گرگ دنبالمان كند سي كيلومتر مي‌دويم. يعني پيداست 28 كيلومتر ديگر توان دويدن در ما هست. منتهي خودمان نمي‌دانيم كه اينقدر زور داريم.

5- آبروريزي به اسم اطلاع رساني
12- گاهي وقت‌ها آبروريزي مي‌كنيم. مي‌گوييم: بابا آبرويش رفت. مي‌گويد: نه! ما بايد شفاف سازي كنيم. ما بايد اطلاع رساني كنيم. ببين اين تزيين است. يعني آبروي مردم را مي‌ريزد، افشاگري مي‌كند، بعد هم اسم افشاگري‌اش را چه مي‌گذارد، مي‌گويد: اطلاع‌رساني، شفاف‌سازي، به اسم اينها آبروي مردم را مي‌ريزيم. حالا مي‌فهميم اين قرآن چه مي‌گويد. قرآن راجع به شيطان مي‌گويد: «زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطان‏» يعني شيطان زينت مي‌دهد، «زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ» (انفال/48) شيطان براي مردم عملشان را زينت مي‌دهد. يعني كار غلطشان را مثل يك پتوي كثيفي كه در ملحفه سفيد مي‌پيچد. خوب ديگر چه مي‌كند؟
13- به اسم دين، خرافه مي‌آورد مثلاً مي‌بيند مردم علاقه‌مند به امام زمان هستند، مثلاً علاقه‌مند به مقام معظم رهبري هستند، برمي‌دارند يك سي‌دي درست مي‌كنند، سي‌دي ظهور نزديك است. چهار تا هم غلط در اين سي‌دي مي‌چپانند. هرچه حق بود قلابي‌اش را هم درست مي‌كنند. مثلاً طلا حق است، يك طلاي قلابي... طلاي بدلي... هر چيزي كه حق است مشابه‌اش را هم درست مي‌كنند. به اسم دين!
14- به اسم ازدواج، دوستي‌هاي قبل از ازدواج، حالا ما مي‌خواهيم در آينده انشاءالله با هم ازدواج كنيم. دوستي پسر و دختر، بسم الله الرحمن الرحيم حرام است. چون يا از دقيقه‌ي اول حرام است، يا بعد از چند ساعت به حرام كشيده مي‌شود. بي‌خود هم چانه نزنيد. دوستي پسر و دختر حرام است. يا لحظه‌ي اول حرام است، يا به مرور به حرام كشيده مي‌شود. به اسم دوستي قبل از ازدواج.

6- غيبت به اسم دلسوزي براي مردم
15- به اسم دلسوزي، غيبت مي‌كند. دلم به حالش مي‌سوزد. بنده خدا رفت كاسبي كند ورشكست. ازدواجش شكست خورد. همينطور تمام عيب‌هاي او را مي‌گويد، هي هم يك آه مي‌كشد، دلم به حالش مي‌سوزد. دوباره يك دو تا غيبت مي‌كند. گاهي قيافه قيافه‌ي دلسوزي است، ولي مثل رگبار غيبت مي‌كند.
گاهي قيافه، قيافه‌ي ذكر است. شما پهلوي من مي‌آيي مي‌گويي: فلاني چنين كرد. عجب! لا اله الا الله! يعني باقي‌اش را بده بيايد. اين يك چنين عيبي هم دارد؟ سبحان الله! يعني باقي‌اش را بگو بيايد. يعني قيافه، قيافه‌اي است كه آقا دارد ذكر مي‌گويد، اما «زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ».
16- به خيال مردم‌داري، مريدبازي مي‌كند. سكوت مي‌كند. مريدها دورش جمع شدند، مي‌گوييم: اين آقا حلقه‌ي طلا دستش بود. حلقه‌ي طلا بر مرد حرام است. حالا كه آمده دست شما را مي‌بوسد، كنار شما مي‌آيد مي‌بيني حلقه‌ي طلا دستش است، بگو: حلقه‌ي طلا حرام است. نماز با آن باطل است، نماز هم نخواني دائم در حال حرام است. چرا؟ گفت: ببين آقاي قرائتي ما نبايد مردم را از خودمان برانيم. بايد مردم را نگه داريم. به اسم مردم‌داري حرام هم مي‌بيند حرف نمي‌زند.... نبايد ما به خاطر مردمداري جلوي حق را بگيريم. اينها را در اين جلسه گفتم، در جلسه‌ي قبل هم گفتم به اسم آبروداري اسراف مي‌كنند. به اسم شعائر مذهبي مردم‌آزاري مي‌كنند. به اسم ابتكار، به اسم حق مرد بيش از اين حرف‌هاست. به اسم اينكه شأن من اين است. به اسم هنر، به اسم ورزش، به اسم عبادت، شيطان وقتي مي‌خواهد گول بزند، نمي‌گويد: بيا برويم فلان گناه را بكنيم. معمولاً براي آدم‌هايي كه تازه مي‌خواهد اينها را گول بزند، مي‌گويد: بيا برويم صفا كنيم. بيا برويم ورزش، خوش باشيم. انسان نياز به تفريح دارد. خوب نياز به تفريح يعني چه تفريحي؟ اين كار اسمش تفريح بود. «زَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ»

7- خطر شياطين انسان نما و دوستان بد
يك چيزي را من مي‌دانستم اما به آن برنخورده بودم. ديشب متوجه شدم. شما مي‌دانيد كه اسم آخرين سوره‌ي قرآن چيست؟ سوره‌ي آخر قرآن چيست؟ ناس! مي‌دانيد آخرين كلمه‌ي قرآن چيست؟ «مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ» (ناس/6) آخرين سوره ناس، آخرين كلمه هم ناس است و آن مردم خطرناك هستند. هم شياطين است، جن والانس! هم جني داريم، هم انس! خيلي مهم است من تا ديشب به اين توجه نداشتم. آخرين سوره‌ي قرآن ناس است، و آخرين كلمه هم «مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ» البته ناس‌هايي كه شيطاني مي‌كنند. يك صلواتي بفرستيد. (صلوات حضار)
يك طناب خدا پايين كرده و تمام شرور را، تمام شرها به همين طناب قلاب است، مي‌گويد: بكش بالا! «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (فلق/1) طنابش طناب فلق است. «قُلْ أَعُوذُ بِرَبّ‏ِ الْفَلَقِ، مِن شَرِّ مَا خَلَقَ» (فلق/1و2) يعني تمام شرها با همين قلاب بيرون مي‌آيد. اما وسوسه‌هاي آدم‌هاي خطرناك! آدم‌هاي خلاف را مي‌گويد: يك طناب اين را پايين نمي‌كشد سه طناب براي اين پايين كرده است. «قُلْ أَعُوذُ بِرَبّ‏ِ النَّاسِ، مَلِكِ النَّاسِ إِلَهِ النَّاسِ» (ناس/1-3) سه تا طناب فرستاده، اين سه طناب را به هم گره زده، بعد مي‌گويد: «مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الخَْنَّاسِ» (ناس/4) «الَّذِى يُوَسْوِسُ فىِ صُدُورِ النَّاسِ» (ناس/5) بعد مي‌گويد: «مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ» (ناس/6) سه تا طناب پايين كرده است. «رَبّ‏ِ النَّاسِ» بعد مي گويد: «إِلَهِ النَّاسِ»، «مَلِكِ النَّاسِ» يعني خدا را از ربوبيتش، از الوهيتش، از مالكيتش استفاده مي‌كنيم.
يعني وسوسه به قدري سنگين است، كه با يك طناب نمي‌شود، وسواس، آنوقت اين وسوسه كجاست؟ در سينه وسوسه مي‌كند. يعني در روح! چه كساني هستند؟ هم جني، هم ناس. يعني رفيق بد. رفيق بد به قدري خطرناك است، كه مي‌گوييم: خدايا، «رَبّ‏ِ النَّاسِ»، «إِلَهِ النَّاسِ»، «مَلِكِ النَّاسِ» من را از آدم‌هاي بد نجات بده. دختر بد، پسر بد. فيلم‌ساز بد، هنرمند بد. پدر بد، مادر بد، پسرعمو بد، پسردايي بد، يعني خيلي مهم هستند. يكبار ديگر تكرار مي‌كنم. آخرين سوره ناس، آخرين كلمه ناس، خدا مي‌گويد: «بِرَبّ‏ِ النَّاسِ»، «إِلَهِ النَّاسِ»، «مَلِكِ النَّاسِ» سه طناب پايين كرده، گفته: از شر شيطان، شيطان چيه؟ «مِنَ الْجِنَّةِ» چه شيطان‌هاي جني، «وَ النَّاس»‏ اين ناس، ناس! كلمه‌ي ناس آخر است. خيلي رفيق بد است.
از رييس جمهور گول مي‌خورد تا عالم، تا وكيل، وزير، آقاي يك خلافي كردي. عذرخواهي كن تمام مي‌شود. نه، مقاومت كن! تو قهرمان مي‌شوي. مي‌آيند رفيق‌ها به او مي‌گويند: مقاومت كن، قهرمان مي‌شوي حالا به روزگار بد گرفتار مي‌شود. در شأن تو نيست. او بايد بيايد چنين كند. او بايد... ناس، ناس...
بنده ديشب تا حالا به اين اعتقاد رسيدم، كه مهمترين خطرها رفيق بد است. از قرآن هم يك آيه داشتيم. كه آدمي كه كار بد مي‌كند، يك نوك انگشتش را گاز مي‌گيرد. اگر بدي‌اش خلاف بيشتر بود، دو تا دستش را... اگر خيلي كار بدي كرده، ولي قرآن مي‌گويد: آدمي كه رفيق بد دارد، دو تا دست‌هايش را روي هم مي‌گذارد، دو تا را با هم گاز مي‌گيرد. «يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى‏ يَدَيْهِ» (فرقان/27) نمي‌گويد: «يده»، «يَدَيهِ» يعني دو تا دست. يعني رفيق بد كار را به جايي مي‌رساند كه در قيامت انسان دو دستش را گاز مي‌گيرد. كسي ما را دوست ندارد. همين رفيقي كه مي‌گويد: بيا برويم اين را ببينيم، اين كار را بكنيم، اين حرف را بزنيم، همان رفيق اگر خبر مرگ من به او برسد، تشييع جنازه هم نمي‌آيد. ما را كسي دوست ندارد. اگر كسي ما را دوست دارد خالق ما را دوست دارد. پيغمبر، امام ما را دوست دارد. كساني ما را دوست دارند كه رشد فكري به ما مي‌دهند. آمريكا ما را دوست ندارد. خودت را بكشي كه فرمول هواپيما اف 16 را ياد دانشجو بدهد، كار ندارد روي ماهواره بگذارد. اطلاعات علمي را آمريكا با ماهواره و اينترنت به ما انتقال بدهد ابدا! سكس هرچه مي‌خواهي به تو مي‌دهم. عكس زن لخت هرچه مي‌خواهي به تو مي‌دهم. دختر لخت! عكس فساد هرچه مي‌خواهي براي تو مي‌فرستم. اما فرمول هواپيماسازي را ياد تو نمي‌دهم. از اين نمي‌فهميم كه آمريكا دشمن ما است؟ اين آقا كه اين سي‌دي را به من داد، گفت: اين را ببين چه مي‌خواهد... فكر من بالا رفت؟ من را عياش كرد يا جدي؟ ضربه‌ي علمي به من نزد، اين فيلم، اين رفاقت، ناس، ناس، ناس، رفيق بد، رفيق بد، رفيق بد. تمام شرها، «مِن شَرِّ مَا خَلَقَ» تمام شرها به «قُلْ أَعُوذُ بِرَبّ‏ِ الْفَلَقِ» ولي شر وسواسي اين هم وسوسه‌‌ي رفيق‌هاي بد كه ناس است، «إِلَهِ النَّاسِ»، «مَلِكِ النَّاسِ»،«رَبّ‏ِ النَّاسِ»...
خدايا ما هم همينطور مي‌گوييم. يا «إِلَهِ النَّاسِ»، يا «مَلِكِ النَّاسِ»... «إِلَهِ النَّاسِ»، يا «رَبّ‏ِ النَّاسِ» يا «رَبّ‏ِ النَّاسِ»، يا «إِلَهِ النَّاسِ»، يا «مَلِكِ النَّاسِ» خودت از تمام وسوسه‌هاي انس و جن همه‌ي ما را حفظ بفرما. تا الآن كه رفيق‌ها با انواع مختلف، با نام‌هاي مختلف، با تاكتيك‌هاي مختلف، بستر فساد براي ما باز مي‌كنند، اگر گول خورديم، لغزش‌هاي گذشته‌ي ما را ببخش و بيامرز. ايماني به ما بده كه مثل آب در هر ظرفي شكل آن درنياييم. مثل طلا باشيم كه در هر فسادي خودمان را حفظ كنيم. ايمان كامل، علم مفيد، تن سالم، تقوا، رزق حلال، عزت دنيا و آخرت، علم مفيد، نيت خالص، به همه‌ي ما مرحمت بفرما.
«والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته»

چرا نماز بخوانیم ؟؟

همه ما وجود خدا را نمی توانیم انکار کنیم .

یک نگاه کلی و اجمالی به عالم خلقت و موجوداتی که اغلبشان را ما نشناخته و ندیده ایم و اینکه این عالم با همه موجوداتش طبق نظمی خاص پیش می رود و ..... حاکی از وجود آفریننده ای است که کارش حساب و کتاب دارد .

در ادامه نیاز داریم این خدا را با صفاتش باور کنیم . یعنی بشناسیمش از راه شناختن صفاتش . برای شناخت این صفات هم قدم اولیه همین مشاهده و عمیق شدن و دقت درعمق پدیده ها هست . سیری به همه آنچه می توانیم با آن مواجه شده و در باره آنها بدانیم ( آفاق ) خیلی حقایق را از خدا به ما نشان
می دهد.

مثل >>> علیم بودن ،

یعنی بسیار بسیار دانا و آگاه .

مثل >>> حکیم بودن ،

یعنی هرچه آفریده و هرکار می کند همه یک حمکت و محتوایی دارد که نیل به نیکی و خیر می کند .

مثل >>> قادر بودن

یعنی اراده و توانش حد و حدود ندارد هرچه اراده کند می تواند و بر هرکاری قادر است و ....

آری همه اینها را با نظر به آنچه می توانیم بدانیم و بفهمیم در عالم خلقت می توانیم پی ببریم .


از میان آنچه در آفاق می شود از نظر گذراند و راجع به آن فکر کرد و مطالعه و ..... عالم آسمانها و سیارات و کهکشانها و ..... ( در یک کلام فضا )خیلی جالب توجه و توحید آفرین است .

هرچه عمیقتر بشوی به یکتایی و بی همتایی اش پی می بری و ..... تازه اینها در اوج این است که تو گویی با نظر به قطره ای از بیکران عوالم خلقت به اینجا رسیده ای چون می فهمی هنوز خیلی چیزها هست که نشناختی.

.

در عالم پزشکی و بحثهای مربوطه وقتی اطلاعاتت در آنوتومی را عمیق شوی تازه می فهمی خیلی چیزها هست که بشر هنوز در باره جسم خودش نمی داند اماآنچه فهمیده خیلی وسیع است و بعید است یک نفر بتواند همه گرایشها و تخصصها و اطلاعات تام و تمام پزشکی را به تنهایی مسلط شود تازه
اگر عمرش کفاف دهد و ..... مهمتر از آن بتواند پیوندی بین این همه اطلاعات و علم برقرار کند(و احیاناًسرگیجه نگیرد :316:) .


اگر سیر و دقت و مطالعه و تفکر در مورد وجود خود از جسم گرفته تا روح ( سیر انفسی ) را در پیش بگیریم می فهمیم عمراً کسی عمرش بگذردو بتواند به همه زوایای وجود خودش اشراف پیدا کند و بشناسد . همه اینها یعنی آن خالق یگانه و بی همتا امکان ندارد همه این مخلوقات و پدیده ها
را در عین هماهنگی و نظمی که گاه ما را به اعجاب می رساند بیهوده و همینطوری از سر تفننن آفریده باشد .

اگر معترضانه و ناراضی منکر هدفمند بودن کارش بشویم کافیست خود را به عنوان مخلوقش در نظر بگیریم و کارها و اعمال خود را از نظر بگذرانیم :


ببینیم آیا از بی هدفی و بیهوده عمل کردن ما خیر و سامان نتیجه می آید ؟

اساساً چقدر می توانیم در طول عمر بی هدف هرکاری بکنیم و حالمان خوب باشد ؟


همین کافیست تا بدانیم اگر هدف و غایتی در کار او نبود امکان نداشت هستی به سامان و نظم پیش می رفت . یک نظر بر طبیعت و نظمش کافیست، تا این باور محکمتر شود .

از زاویه ای دیگر به خود نظر کنیم . آیا باور می کنید ماشین لباس شویی ، ظرفشویی ، تلویزیون و ... خیلی وسائل دیگری که شما با آن سروکار دارید را سازنده اش همینطوری و از روی سرگرمی و بدون هدفی خاص ساخته باشد و کاری خاص و هدفمند از آنها برآید ؟ اگر کسی چنین ادعا کند شما به او نمی خندید یا با خود
تصور نمی کنید این آدم یه چیزیش میشه ؟دقت کن همه این مصنوعات ساخته دست بشر که ما نمیتوانیم قبول کنیم بدون نقشه و بدون هدف و همینطوری ساخته شده باشد اما کار مشخص و منظم و با برنامه ای از آنها برمیاد ، تنها با بهره گیری از توانی در حد 10 درصد از مغزش به تولید رسیده . لحظه ای اندیشه در باب
این مغز و کارکردش و توانایی هایش و .... ما را به کجا می رساند از عجائب وجودش . حال به این فکر کن که اینها همه اشاره ای از کار خالق او یعنی خداست .

به عبارتی مصنوعات هدفمند بشری هم با توان و قدرتی که او داده حاصل آمده . آنوقت چطور می توانیم در مورد مصنوعات دست همین بشر قائل به نظم و هدفمندی و .... باشیم اما در کار خالقش هدفمندی را منکر شویم !!! . پس او بیهوده نیافریده و هدف داشته و دارد .

آیا ما می توانیم به کنه اهداف او به تمام و کمال دست پیدا کنیم ؟

مطمئناً خیر چون ما خود محدود تر از اوییم ، مخلوق اوییم و نمیتوانیم همه منظور او را دریابیم جز تا آنجا که لازم باشد و او بخواهد و ما بتوانیم بدانیم .

.

پرانتزی باز می کنم :


شما وقتی مصنوعی دست ساخته انسان می بینید که برای اولین بار مواجه با آن شده اید ، آیا برایت سئوال پیش نمی آید که این برای چیست ؟ چه کاری از آن برمی آید ؟ و عمر مفیدش چقدر است ؟ چگونه باید به کارش بیاندازیم و چگونه مراقبش باشیم که خراب نشود و ......؟ ، آیا جویای یک کتابچه توضیحات و راهنمایی و .... نیستی ؟ آیا برای راه اندازی و بهره گیری از آن ، از نمایندگی آن محصول کمک نمی گیری ؟ هرموقع در رابطه با استفاده از آن با مشکل مواجه شوی با نمایندگی آن تماس نمی گیری و سئوالت لازمه را نمی پرسی تا راهنمایی بگیری .... ؟ سازنده ، همه اینها را تدارک دیده و اساساً حق مشتری می داند که چنین اطلاعات و خدماتی دریافت دارد ولو گاه نیاز باشد مشتری هزینه کند . حتی گارانتی آن زمان و امکان مشخصی دارد و اگر در اثر اهمال یا عدم مراقبت و ... مشکلی پیش بیاد نیازهست هزینه کنی تا اصلاح شود و ...خداوندی که ما را بیهوده و بی هدف نیافریده ، حق ما می داند که آنچه نیازداریم از وجود خود ( انسان ) ، کارکرد ، هدف ، نقاط آسیب پذیریو راه های ارتقاء و ....را بدانیمو به ما بگوید .

لذا با خلقت بشر که تفاوتش با دیگر مخلوقات این است که در آن بعدی که هدف خلقتش با آن دنبال می شود، تنظیماتش کاستوم است نه اتومات ، یعنی صاحب اختیار برای انتخاب است ، او را نباید رها کرده باشد . لذا حق داریم راهنما داشته باشیم ، حق داریم کتاب راهنما طلب کنیم ، حق داریم از نمایندگی برخوردار باشیم . به عبارتی این انسان شناخت می خواهد و دستورالعمل حرکت و عمل ، تا صحیح و سالم در جهت هدف پیش برود .

راهنما و نمایندگی از سوی خالق برای انسان ، همان برگزیده هایی که ما به عنوان نبی یا پیامبر می شناسیم هستند و دستورالعملی که از سوی خدا بر ما ابلاغ کرده اند همان دین هست ، دین یعنی همان کتابچه راهنما ، دین یعنی همان راه و روش و برنامه هایی که با آن ما سالم و ارتقاء یافته به سرمنزل مقصود می رسیم.

دین یعنی همه آنچه که طول عمر مفید بودن ، و آسیب ندیدن ما را بالا می برد . وقتی طبق این دستورالعمل پیش برویم ضمانت ( گارانتی دائم ) می شویم و هرجا عدول کنیم تخریب می شویم و اگر متوجه شویم به بیراهه می رویم ، طبیعی هست که باید هزینه اصلاح را بپذیریم و بپردازیم و اگر نخواهیم متحمل هزینه شویم ، باید مراقب باشیم که به راهنما توجه کنیم .

عاقل آن است که بخواهد در مسیر رسیدن به مقصد ، بطور صعودی ( ارتقاء یافته) و بی آسیب پیش برود .

ادامه دارد .......................

آنچه تا اینجا آمد اصول و اساس دین است که سرآمدش یعنی همان باورخدا به یکتایی و دیگر صفاتش در ادامه توحید است و نهایتش باور هدف غایی و نتیجه مند بودن خلقتش است ( معاد ) و بین این دو باور تعادل در کارش
( عدل ) و راهنما ( نبوت و امامت ) قرار دادنش بی شک تحقق می یابد و این چیزی است که تو باید با غور و تأمل به آن برسی و باور کنی ( تحقیقی بودنش ) . و خود دستورالعملها را دیگر نمیتوانی بگویی مستقلاً باید به آن برسم و باور کنم بعد از آن انجام دهم ، چون دستورالعملها در دل همان توحید وعدل و نبوت و امامت است ( که باور کردی و پذیرفتی ) باور کردی حق داری به تو آگاهی بدهد ، راه نشانت دهد ، بگوید چه باید بکنی ( عدل ) وبرای تحقق این حق نبی و امام ، نماینده و راهنما از سوی اویند و آنچه به ما hبلاغ می کنند و عملاً یاد می دهند فروع دین است که باید طبق پیش نویسی که از سوی او آورده و ارائه می دهند انجام شود ( تقلیدی بودن فروع ) .
شایسته است در جریان عمل به فروع در پی فهم هم باشیم فهم ، حقیقت و حکمت آنها تا عمل نهادینه ، عمیق ، شیرین و دلچسب شود و این خاصیت عمل همراه با آگاهی است . یعنی وقتی کاری را موظفی انجام دهی و انجام می دهی حتی اگر ندانی چقدر مفید است را پی بردی چقدر مفید است با حلاوت بیشتری انجام می دهی هرچند عدم فهم میزان مفید بودنش ( وقتی می دانی اصل کار مثبت استو وظیفه است ) ترا باز نمی دارد از اقدام .
لذا ما برای حفظ سلامت و رشد انسانیت و حرکت سالم و درست و دقیق درمسیرمقصد موظفیم به دستورات دینی عمل کنیم و ترک عمل موجب آسیب پذیری و اختلال در رشد و انحراف از مسیر مقصد و سقوط بجای صعود می شود .آیا ما مختاریم که دیندار ( یعنی طبق برنامه تدارک دیده خالقمان ) پیش برویم یا نه ؟
بله مختاریم ، آنچه مهم است نتیجه همان چیزی هست که خود انتخاب کرده ایم یعنی یا موفقیت و رسیدن به مقصد با ارتقاء و سلامت که طبیعتاً لذتبخش است ، یا تخریب و سقوط و ....نتیجه اش تلخی و زهر هلاهل ، هرچه باشد انتخاب ماست و نتیجه اش را پذیرفته ایم .هیچ کس نمی تواند ما را مجبور به دینداری کند لا اکراه فی الدین . و هیچ کس هم نمی تواند منکر نیاز ما به دین باشد .

ادامه دارد ............