ديگه اميدي برا تلاش ندارم...شايد اينجا اخرين شانس و اميدم باشه...لطفا كمك كنيد...

سلام ميخام از اولش بگم..مشكلات ما 2دسته است.1)اونايي كه مربوط به خودمونه:ما دو سال عقدبوديم و الان هم 2ماه و نيمه كه عروسي كرديم.از بعد از عقد شوهرم تو فكر بود نميدونستم واقعا كه چشه؟اصلا نميفهميدم اين همه حرف و رفت و اومد و ... حالا چرا بايد فروكش كنه؟؟بع از كلي التماس گفت كه : هركسي يه ايده ال توي زنگيش در نظر داره و من الن توي اين فكرم كه ايا شما هموني؟ايا....
(شايد نبايد مجبورش ميكردم حرف بزنه؟نميدونم ولي بهرحال مشكلاتمون شايد از همين جا شروع شد..من خيلي سعي كردم كمكش كنم تا از اين فضا بيرون بياد..و موفق هم بودم...ولي اون ازم ميخاست شبها با لباس بيرون بخابم..روسري سر كنم..هر سازي زد رقصيدم..خوشم ميونست اذيت ميشم..شبها اروم اروم اشك ميريختم...حس ميكرم اين يه مساله ايه كه كوتاه مدته و با اندكي كنار اومدن و صبر كرن حل ميشه...خلاصه اين مساله كشيد به بقيه و مقايسه بقيه زنهاي فاميل و منم هم چنان باهاش راه مياومدم...اونم هميشه قدر انم بود ميگفت اگه كسي جاي تو بو تا حلا رفته بود با اين اخلاق و رفتاراي بد من...ستم رو ميوسيد و ميگفت تو خيلي مهربوني..ولي اين روند تموم نشد تازه گسترده تر هم شد...نميدونم چي شد كه من انگار يهو به خودم اومدم...يه ادم ديگه اي شده بوم ازم خاسته بو ديگه عينك نزنم..خاسته بود انكي بيرون از خونه هم ارايش كنم...تيپم عوض شده بود...و البته نميدونم از كجا شروع ش مه منم اعتراض كردم..براش مينوشتم...يه دفتر براش نوشتم توي يكسال...اما اون هيچوقت ننوشت..برخلاف قبل از عقد كه ميگفت اهل شوخيه،نبود..اهل اس دادن و سراغ گرفتن نبود...يادم 4 5 ماه كه از عقدمون گذشت يه بحث مفصل داشتيم..ديگه به ستوه اومده بودم..كارم همش اشك ريختن بود.هيشكي از دردام خبري نداشت...از اون روز ديگه صبوري نمي كردم چون اون هم هيچ عوض نشد كه نشد....
اين ايراد گرفتناي ظاهري از قد و عينك و..و...ادامه پيدا كرد...تا الان!اصلا احساس نميكنم كه دوستم اشته باشه برا مناسبت ها يا هديه نميخره يا با كلي تاخير...اهل حرفاي قشنگ و عاشقونه نيست..هر جا كه با هم رفتيم يه خاطره بد مونده ازش..از نگاهاش عشق فهميده نميشه...سكوتش ازار دهنده است...ناراحتيشو از رفتار و حالتاش ميفهمم...
از غذام تشكر نميكنه...لباسامو مدام دستور ميده عوض كنم..شايد روزي 3 يا 4 دست لباس عوض ميكنم و بازم راضي نميشه...بهم تو طول روز تلفن نميكنه..همه جوره بهش گفتم و ازش خاستم ولي كاري نميكنه..با كسي رفت و امد ناريم..دوست ناره قدم بزنيم چون قد من از اون 7 سانت كوتاهتره...
كفشاي خيلي پاشنه بلند ميگه بپوشم كه گاهي از پا درد و كمر درد اشكم در مياد!و...و..................

2)اونايي كه به خونواده هامون مربوط ميشه:خونوادش سر زده ميان خونمون..چند بار مستقيم يا غير مستقيم گفتيم بهشون..ولي...(البته 2روز پيش كه رفتيم مشاوره اقاهه گفت خيلي اشتباه كرديد گفتيد غلط زيادي هم كرديد!اونم تازه بيشتر احساس دين كرد و از اون روز هي زنگشون ميزنه وسراغ ميگيره و هي ميگه راست ميگفت ما اشتبا كرديم واي حالا چيكار كنيم و...و... واوضامون تازه بدتر شد.جلوي مشاور ميگفت براش فرق نداره سر زده بيان يا نه...و بخاطر من بهشون گفته سرزده نيان..منم با شنيدن اين حرفا كلي حالم گرفته شد...حس كردم بهم دروغ گفته كه حق با منه نبايد سرزده بيان..)بهرحال با اون مشاوره اوضاعمون بدتر هم شد...
مساله بعدي رفتار و توقع زيادش از خانواه منه.......
ومساله بعدي اينه كه فقط به پسرشون تلفن ميزنن با اينكه من خوم با تلفن خونه باهاشون ميحرفم..
نيش و كنايه هاشونم كه ديگه به يه كنار................
به ستوه اومدم....كمكم كنيد..من احساس ميكنم مشكل اصلي نبودن عاطفه و عشقه...نه؟؟؟

سلام محجوی عزیز

در مورد مشکل اولت اگه از ظاهرو تیپ شما خوشش نمیومد چرا ازدواج کرد؟ کسی مجبورش کرده؟ مگه عینکتو ندیده بود؟ مگه زن نباید کوتاه تر باشه؟ 7 سانت که خیلی خوبه!!!!!!!!

میدونی من نمیدونم شما چه مدلی به خودت میرسی؟ اما در حین این که به خودت میرسی ایا اعتماد بنفس هم داری ایا خودت رو دوست داری؟ قیافت رو بدنت رو؟

مهمترین چیزی که زن رو خواستنی میکنه پیش شوهر اینه که اول خودت خودت رو بخوایی اما اعتماد بنفست بنظر کمه

اینکه به خواسته هاش اهمیت بدی خوبه اما نه اینکه بگه عینک نزن توام در بیاری و به هر سازش برقصی و در اخر احساس عجز کنی!!!!!!

یعنی چی که میگفت شبا با لباس بیرون بخوابی؟چه معنی داره؟وشما این کارو کردی!!!!

تو خونه لباسای خوب میپوشی؟ با سلیقه ای؟ اگه نه پس مشکل از شماست اگه اره مشکل ازین اقاست که عزت نفس نداره و میخواد با ارایش شما تو بیرون خونه کمبودای

خودشو جبران کنه!!!!

در ضمن شما باید بیشتر حواست باشه اگه اون زنگ نمیزنه شما باید بزنی و منفعل رفتار نکنی سعی کن تاثیر گذار باشی نه تاثیر پذیر.

درحین اینکه سعی میکنی براش جذاب باشی کم نیار و خودتو اصلا اصلا پایین نیار و احساس حقارت نکن ...

اما بنظر کمی جزیی تر اگه بگی مشکلتون رو دوستان بهتر کمکت میکنن.

سلام محجو جان واقعا از رفتار همسرت ناراحت شدم به نظر من شوهرت تنوع خیلی دوست داره شوهر من هم میگه عینک نزن دوست نداره منم سعی میکنم وقتی باهاش میرم بیرون نزنم مردا اکثرا تنوع پذیر هستن مثلا داداش من کفش عروسکی اسپرت دوست داره شوهرم هر دوتاشو بعد اینکه عقد کردیم واسه من دو تا مانتو خرید سریع اسپورت و کوتاه و یکی مشگی یکی زیتونی چون رنگ مشکی را خیلی دوست داره همه دعوام میکردن تازه عروسی چرا مشکی میپوشی و چون دوست داشت میپوشیدم از لباسای گوشاد بدش میاد و کاملا اخلاقش دستمه که چی دوست داره هم تیپایی که اون دوست داره را میزنم هم اونایی خودم دوست دارم اینجوری هم براش متنوع هستم و هم برا نظرش ارزش قائل شدم و مقایسه کردن خیلی اشتباه و شما باید اعتراض میکردی و میگفتی ناراحت میشم تا متوجه میشدش همینطور میگفتی خودت خوشت میاد مقایسه ات بکنم و درمورد خانواده اتون بهش باید میگفتی که سرزده میان ما شاید نتونیم خوب پذیرایی بکنیم و شرمنده خانواده ات بشم و نبای این و مستقیم میگفتید که ناراحت بشن . وشما هم خیلی حساس شدی اینکه زنگ نمیزنه خوب مگه شب همو نمیبینید؟ تو زنگ بزن بگو فلان چیزو بخر یا حالت چطوره دلتنگت شدم یه دفعه یا یه اس قشنگ براش بفرست به نظرم خودتم نتونستی خوب جذبش کنی یا یه اس بزن شام واست چی بپزم عشقم ؟یواش یواش شما خودت ازش تشکر میکنی بابت خرید چیزی؟ یکم صبر بکن من خودم بعضی وقتا مناسبتارو یاد شوهرم مثل روز زن بهش گفتم میدونم بفکر هدیه خریدن واسه منی عزیزم برای من چیزی نخر دستت خالیه در کت میکنم فقط یه شاخه گل بخر با یه کارت تبریک اونم یه دسته گل خرید و روی کارت برام یه جمله قشنگ نوشتش و سورپرایزم کردش

سلام
نحوه آشنایی شما و همسرتون چطور بوده ؟
چه مدت قبل از عقد با هم آشنا شدین ؟
تیپ و سلیقه شما در آرایش و لباس پوشیدن رو با چیزی که همسرتون دوس داره برامون مقایسه کنید.

- - - Updated - - -

اختلاف ظاهر شما با همسرتون چقدره ؟

سلام
به نظر من اینکه شما تن به تمام خاصه های همسرت می دی و هی لباستو عوض می کنی و هی با ایراداش تغییر می دی خودتو بیشتر و بیشتر این مسئله رو حاد می کنه

یه جورایی انگار همسرت اون اعتماد به نفسو تو شما نمی بینه
باید محکم باشی و برای اینکه بخوای به عقایدت احترام بذارند اول باید خودت به عقاید خودت احترام بذاری

روی عقاید خودت بایست و متزلزل رفتار نکن

اعتماد به نفس همیشه زیبایی یه زن چند برابر می کنه

به نظر منم نباید هر چی شوهرت گفت باهاش موافقت کنی ، از همین الان باید مشکلاتتونو از راه گفتگو و مذاکره حل کنید الان که جوونید بهتر میتونید رذایل اخلاقیتونو بهم بگید و در رفعش کوشا باشید ، فکرشو بکن بخوای یکعمر به یک سری خواسته های نامعقول تن بدی تا آخر دووم نمیاری ، باهاش صحبت کن اگه واقعا دوستت داره ، لااقلش اینه که به حرفات گوش میده و شمام دیگه لااقلش خودخوری نداری // هم شما فکر و شعور داری هم اون ، اینکه بخوای به خواسته هاش مخصوصا از نوع نامعقولش تن بدی راه حل مناسبی نیست ، هر دو انسانین و عقل و شعور دارین ، دو تا انسان بالغ و عاقل ، ایشالا درست میشه

عزیزم اینکه شوهرت تنوع طلبه نباید جوری باشه که آرامش رو از شما بگیره ..تو حق داری خودت باشی و به چیزی که هستی افتخار کنی.بااینکار شوهرت فقط داره تورو خورد میکنه..آیا خودش آدم کاملیه؟ چیزی در اون نیست که شما بخوای عوض بشه؟باید باهاش صحبت کنی و عاقلانه علت رفتار و ناراحتیش رو بپرسی.اینو بدون که همه نواقصی دارن گل بی عیب فقط خداست ولی مهم اینه که همدیگرو با همین نواقص دوست داشته باشیم.مطمئن باش شما مشکلی نداری اینکه عینکی هستی یا قدت ازش کوتاهتره بهانه است

ولی من فکر می کنم تا حدی به سلیقه ایشون لباس بپوشی خوبه اما 70درصد
و 30 درصد به سلیقه خودت باشه
امکانش هست عمل کنی چشمتو ؟بعضی ها عینک بهشون نمی یاد منم همینطوریم ..خودم اصلا عینکو دوست ندارم اما باید بزنم و به فکر عملم چند ساه که کنار گذاشتمش
جو رو شاد نگه دار سعی کن با شوخی ها و حرفهای جالب جو رو به یه سمت دیگه سوق بدی تا اینکه هی بخوای راجع به سلایق شوهر صحبت کنید