شوهرم مسائلی رو که برای من حرام میدونه برای خودش حلال میدونه

با سلام خدمت همه دوستان همدردی
دوستای عزیز من قبلا در مورد شکاکی و بد بینی همسرم اینجا تاپک زدم . مشکل اینجاست که شوهرم خودش رعایت نمیکنه مثلا به من اصلا اجازه نمیده شبکه اجتماعی عضو بشم و کلی بد و بیراه در مورد این شبکه ها میگه ولی بعد از یه مدت من از گوشی مامانم متوجه شدم که شوهرم خودش عضو تلگرام هست و وقتی دلیل این کارش رو ازش پرسیدم جواب داد که من می خوام کنترل کنم ببینم چه کسانی توی تلگرام هستن . یا مثلا میریم یه مانتو فروشی با فروشنده های خانم بگو بخند و شوخی میکنه ولی اگر من از یک فروشنده آقا قیمت بپرسم غوغا میشه . دیروز که با شوهرم از بیرون میومدیم خونمون توی راه پله همسایمون رو دیدیم که یک مرد تقریبا شصت ساله هست باهاش سلام و علیک کردیم منم احوال پرسی کردم و گفتم به خانم سلام برسونید و اومدیم خونمون . توی خونه شوهرم دوباره شروع کرد به جر و بحث و فحاشی و ... که تو چرا با مرد غریبه سلام و احوالپرسی میکنی خانم اون وقتی منو میبینه به زور سلام میده . تو دختر سبکی هستی اینجوری سلام کردی که اون مرد ازت خوشش بیاد ؟ و شروع کرد به فحاشی و تهمت . ( آخه مگه من بجز سلام و علیک چی گفتم به اون مرد ؟ ) منم در جواب گفتم توهین نکن ولی اون مرد اصلا برام مهم نیست اگه اینجوری دوست نداری دیگه اصلا بهش سلام نمیدم .ولی امروز که موقع رفتنش داشتم از پنجره نگاه میکردم . اتفاقی خانم اون یکی همسایمون که یک خانم تقریبا 38 ساله هست دیدم که بیرون بود شوهرم سه ساعت با ایشون سلام و علیک میکرد و اون خانم پوتیک داره شوهرم بهش میگفت بازار شما چطوریه ؟ از فلان جنس ها هنوز هم دارید و من متوجه شدم شوهرم تنهایی مغازه این خانم هم رفته . البته این خانم اصلا خانم بدی نیست . فقط منظور من اینه که یه سلام و احوالپرسی برای من این همه مشکل ساز شد بعد این آقا تا مغازه این خانم تنها رفته . منم با شوهرم این مسائله رو مطرح کردم که اگه قراره مسائل رو رعایت کنیم باید هردوتامون رعایت کنیم اگر نه پس باید هیچ کدوم به حرف هم گوش ندیم . شوهرم شروع کرد به داد و بیداد و گفت یعنی چی ؟ من رفتم اونجا تا ببینم جنس چی داره اونوقت تو می توای عوض این کار منو در بیاری ؟ مثلا می خوای چیکار کنی می خوای بری خونه مرد همسایه یا از پنجره به مردها بای بای کنی و هزار تا حرف کثیف دیگه گفت و در رو کوبید رفت . در حالیکه من اصلا نگفتم عوض اینکارت رو درمیام . فقط گفتم ما باید متقابلا به خواسته های هم توجه کنیم . به نظر شما چطوری باید با این مساله برخورد کنم؟

با سلام


می خواستم بپرسم شما تاپیک های قبلیتون را به چه نتیجه ای رسوندید؟

اصلا تلاشی برای به نتیجه رسوندن کردید؟


زندگی ما آدم ها همیشه و در هر زمان ،،،تنشنه حوادث و اتفاقات خوب و بد هست

امکان داره هر لحظه از زندگییتون یه اتفاقی بایفته ،،،،، شما نمی تونید بیاین و تاپیک بزنید برای بیشترش !

امروز شوهر - فردا خواهر شما - پس فردا دایی - پس فردای فرداش همسایه و .....:rugby:

مشکل را ریشه ای حل کنید !





پست آقای مدیر را انجام دادید ؟!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
مراحل مختلفی برخورد با آدم بدبین دارد.
اساس کار شفاف سازی، گزارش دهی و رک بودن و عدم مخفی کاری در مورد اینگونه افراد هست.
اما اگر بدبینی به حالت مزمن در می آید یا مشکلات آن با تلاش های شما کاهش نمی یابد.
در آن صورت باید رک تر با او صحبت کنید.
به شوهرتان بگویید.
ما باید هر دو به یک متخصص روانشناس مراجعه کنید.
در صورتیکه من مشکل داشتم تصمیم دقیقا با شما ... و من اقدامات لازم را انجام می دهم.
اما اگر بحث بدبینی و سوء ظن شما مطرح هست باید شروع به درمان کنید.

هم اکنون مرتب برای او توضیح ندهید.
به او بگویید برای حل مشکلاتمان باید از متخصص نیاز بگیریم.
و بگویید که تحمل شما در مورد تهمت های او و بدبینی های او بسیار کاهش یافته است

به او بگو هر شخصی را که قبول داری به عنوان شخص سوم با او صحبت کنید تا از بیرون در مورد مسائل شما صحبت کند. تا متوجه بدبینی خود بشود

---

چقدر پست آقای مدیر را عملیاتی انجام دادید !

تو تاپیکهای شما میشه ریشه های مشکل مشترکی را پیدا کرد .

و شما الحمد الله توجهی نمی کنید !



باید تلاش کنید ( نوع درست !!! ) قرصی نیست که بخوریم و همه چی تغییر کنه !

موفق باشید.

سلام

شما دارین رفتار اشتباه شوهرتون را با یه رفتار اشتباه جواب می دین.

همسر شما به خاطر بیماری و بدبینی به شما می گه به همسایه سلام نکن
اونوقت شما می گی من می دونم خانم همسایه زن خوبیه و مشکلی هم نداره، اما به شوهرم گفتم پس چرا خودت به اون سلام کردی و حرف زدید؟

فکر می کنی مثلا همسرت اصلاح می شه اینطوری؟
مشکل همسر شما بیماریه. با لجبازی و مقابله به مثل که حل نمی شه ... کما این که دیدی، فقط یه بحث و جدل جدید درست شد.

مرسی جناب باغبان و شیدا جون از وقتی که دوباره برام گذاشتید
جناب باغبان من دوست دارم در جهت بهبودی مسائل و مشکلاتم عمل کنم و خیلی در این زمینه تلاش میکنم ولی تا می خوام توی یک موضوع تمرکز کنم و حلش کنم یه برنامه و مشکل جدید شروع میشه و اونقدر این مسائل تکرار میشه که عکس العمل صحیح رو گم میکنم و همش می خوام از خودم دفاع کنم تا بهم تهمت نزنه . آخه سر همین مسئله رفتن به مغازه خانم همسایمون شوهرم بازم یه تهمت بهم زد که تو گفتی میخوای عوض این کار منو با بی آبرویی پس بدی و تو به من گفتی که می خوای به من خیانت کنی در حالیکه من فقط بهش گفتم اگه قراره حرف همدیگه رو گوش کنیم باید جفتمون هم گوش کنیم اگر نه جفتمون هم نه . امروز صبح موقع رفتن سر کار بهم گفت دارم میرم دادگاه خانواده تا این زندگی رو تموم کنم تو هم راحت میشی مثل دوران مجردیت بابات یه ماشین برات میخره و میوفتی به جون خیابان ها و کلی فحاشی کرد و رفت و بعد از یک ساعت باهام تماس گرفت که من رفتم دادگاه هفته بعد دوشنبه وقت دادن . به نظر شما بهترین برخورد چیه توی این شرایط ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نشاط زندگی

مرسی جناب باغبان و شیدا جون از وقتی که دوباره برام گذاشتید
جناب باغبان من دوست دارم در جهت بهبودی مسائل و مشکلاتم عمل کنم و خیلی در این زمینه تلاش میکنم ولی تا می خوام توی یک موضوع تمرکز کنم و حلش کنم یه برنامه و مشکل جدید شروع میشه و اونقدر این مسائل تکرار میشه که عکس العمل صحیح رو گم میکنم و همش می خوام از خودم دفاع کنم تا بهم تهمت نزنه . آخه سر همین مسئله رفتن به مغازه خانم همسایمون شوهرم بازم یه تهمت بهم زد که تو گفتی میخوای عوض این کار منو با بی آبرویی پس بدی و تو به من گفتی که می خوای به من خیانت کنی در حالیکه من فقط بهش گفتم اگه قراره حرف همدیگه رو گوش کنیم باید جفتمون هم گوش کنیم اگر نه جفتمون هم نه . امروز صبح موقع رفتن سر کار بهم گفت دارم میرم دادگاه خانواده تا این زندگی رو تموم کنم تو هم راحت میشی مثل دوران مجردیت بابات یه ماشین برات میخره و میوفتی به جون خیابان ها و کلی فحاشی کرد و رفت و بعد از یک ساعت باهام تماس گرفت که من رفتم دادگاه هفته بعد دوشنبه وقت دادن . به نظر شما بهترین برخورد چیه توی این شرایط ؟

---

سلام...
دوستان درست گفتن، این وضعیت بیشتر به بیماری شبیه هست تا یک مشکل یا عادت معمولی.
هر اتفاقی بیفته، بهتره یه جوری راضیشون کنید برای مشاوره. مقابله یا دفاع از خودتون اصلا کار درستی نیست... میدونم سخته اما خودتونو کنترل کنید و خونسرد باشید در هر شرایطی.

مرسی از همه شما عزیزان
شوهرم دیروز اومد خونه و گفت برای دوشنبه آماده باش در ضمن می تونی تا دوشنبه خونه مامانت هم بری تا تکلیفمون روشن بشه منم گفتم نه همین جا می مونم از اینجا میریم . الان از دیشب همش با داد و بیداد یه چیزی رو می خواد با من طوری برخورد می کنه مثل اینکه بزرگترین جنایت رو کردم . حالا خودم هیچ دخترم خیلی می ترسه منم همش سکوت میکنم ولی این سکوتم از نظر شوهرم اینه که من واقعا گناهکارم و از اینکه دوشنبه برم دادگاه واهمه دارم و با سکوتم می خوام پشیمونش کنم همش چپ و راست میره میگه این دفعه مثل دفعه های قبل نیست من زنی رو که زبون دراز باشه نگه نمی دارم زن مثل یه کالا هست دیدی یکم بده باید زود عوضش کنی و ... از دیروز به خاطر آرامش بچم چند باری خواستم دخترم رو بردارم تا روز دوشنبه برم خونه بابام ولی دیدم اصلا منطقی نیست . و جالب اینجاست جمله ای رو که اصلا من به اون طریق نگفتم ( که منم عوض این کارت رو در میام ) از ته قلب باور داره و میگه به من اینجوری گفتی خوب برو ببینم چطوری می خوای تلافی کنی ؟ دیگه اونقدر این جمله رو گفته که خودمم باور کردم و عذاب وجدان گرفتم که شاید اونجوری گفتم و خودم رو سرزنش میکنم . به نظرتون همچنان سکوت کنم که این جوری منو مجرم تر میدونه . از خودم هم که می خوام دفاع کنم داد و بیداد میکنه اصلا فرصت نمیده و شروع میکنه به توهین و تهمت که تو یه دختر خیابانی بودی که من باهات ازدواج کردم دوستات دختر های بدی بودن و هزار تا تهمت دیگه به نظرتون چطوری باهاش برخورد کنم؟

سلام

تصمیم خودت چیه؟ میخوای همچنان توی این زندگی بمونی؟

به نظرم همچنان سکوت کن ممکنه باجواب دادنت عصبی تر بشه وخدای نکرده اتفاق بدی بیفته.خونه روهم به هیچ وجه ترک نکن.بذار تادوشنبه به دادگاه برین اونجا هم به قاضی حرفاتو بگو وازمشکلاتی که شوهرت درست کرده.برای طلاق چه توافقی چه غیرتوافقی دادگاه شمارو ملزم به رفتن پیش مشاورمیکنه .واین مشاوره که میتونه نظربده شوهرت بیماره یانه که درصورت محرز شدن بیماریش محکوم میشه وباید درمان کنه خودشو.درکل این ماجراچیزی رو به ضررشما وزندگیتون نمیبینم مگراینکه تاروز دادگاه حرف یاحرکت نابجایی بکنین

آنیتا جون بخاطر دخترم نمی تونم تصمیم قطعی بگیرم
تولد آرزو عزیز . شوهر من به خاطر شغلش قدرت بیان فوق العاده ای داره میدونه با هر کسی چطوری برخورد کنه تا متقاعدش کنه اینو بارها توی جر و بحثهامون هم گفته که من یه جوری حرف میزنم که قاضی و مشاور و ... هم شیفته من بشه . واقعا هم توی دعواهامون چند باری با بزرگها که صحبت میکرد یه جوری مسئله رو می پیچوند از مذهب و دین و ... بحث میکرد که کاملا طرف مقابل رو محکوم میکنه . و از بخت بد ، من یه خصلت خیلی بدی دارم که تا می خوام به یکی از مشکلاتم توضیح بدم گریه ام میگیره و نمی تونم صحبت کنم می ترسم اونجا هم همچین بشم

اتفاقا دقیقا به خاطر دخترت باید هر چه سریعتر از این زندگی بری بیرون. شک نکن که باید زندگی با این آدم رو تموم کنی. خودت و دخترت رو هر چه سریعتر از این زندگی دور کن.

خانم نشاط عزیز من با خانم ارزو موافقم و امیدوارم که حتما این دادگاه تشکیل بشه و شما برین.حتی اگه اونجا گریه تون هم بگیره بازم مهم نیست بهتره همه حرفاتونو بزنید.اصلا نگران زبون بازیای همسرتون هم نباشین ، قاضی و مشاور با بزرگترای فامیل از زمین تا اسمون فرق میکنن.اونا شغلشون طوریه که با مدلای مختلف ادما سرکار داشتن و خیلی سریع شخصیت شوهر شما دستشون میاد و گول زبونشو نمیخورن.خونه رو هم به هیچ وجه ترک نکن ! بهونه دستش میاد و تو دادگاه میگه خانم تمکین نکرذه و بدون اجازه خونه رو ترک کرده! ایشون شدیدا بیماره و اگه پیش مشاور نره و به فکر درمان نیفته ادامه این زندگی واقعا طلقت فرسا میشه !!

امروز شوهرم اومد و ازم در مورد رفتارش و فحش هایی که گفته بود معذرت خواهی کرد ولی معذرت خواهیش چند لحظه طول نکشید برگشت بهم گفت از اینکه نسبت به اون خانم همسایه حساس شدی خیلی خوشم اومد دوست دارم وقتی بهم سیاه دلی میکنی منم گفتم خوب برام خیلی بر می خوره وقتی میبینم چیزهایی که برای من عیبه برای تو عیب نیست از جمله تلگرام اگه محیط بدی هست پس چرا تو داریش ؟ در جواب گفت تو آدم جاهلی هستی نادانی و ... اگه من تلگرام دارم اولا به خاطر کارمه که عکس جنس ها رو برام بفرستن دوما اینکه می خوام کنترل کنم ببینم چه کسایی توی تلگرامن . و شروع کرد به توهین که تو تلگرام رو واسه لاس بازی می خوای و ... دوباره شروع کرد به فحاشی و اینکه روز دوشنبه رو جدی بگیر من با این وضع نمی تونم ادامه بدم . برگشته میگه اگه من امروز ازت معذرت خواستم به خاطر خودم بود نه تو . چون خودم اینطوری اعصابم به هم میخوره می ترسم سکته کنم به نظرتون چطوری با مسئله برخورد کنم ؟

شوهر شما هیچ وقت موضوع روز دوشنبه را عملی نمی کنه. نگران نباش.

ایشون تو این برزخ و وسواس تا همیشه دست و پا می زنه و شما را هم دنبال خودش می کشه.
مشکل شما نیستی، بیماری ایشونه.

به نظر من خیلی عادی برخورد کن انگار هیچ اتفاقی نیفتاده !ایشون با این رفتاراش و تهدید به دادگاه میخواد شمارو بترسونه که بازم پیشقدم شی و منت کشی کنی! متاسفانه بدبینی همسرت خیلی شدیده و شما هرچقدرم بیشتر رعایت کنی ایشون باز یه موردی پیدا میکنه بهش گیر بده و شمارو محدودتر کنه، چون عامل بدبینی تو ذهن خودشه نه تو رفتار شما و شما هرچقدرم عوض شی، عامل بدون کمک حرفه ای ( مشاور یا روانشناس و یا روانپزشک ) برطرف نمیشه! پس بیشتر از این خودتو اذیت نکن.فقط ارامشتو حفظ کن و محترمانه و به ارومی و با صبر باهاش برخورد کن که بهونه دستش نیاد!

با سلام

با کوتاه اومدن شما این وضعیت بهتر نمیشه. دو حالت داره:

ایشون بیمای روانی داره:
دراینصورت با گذشت زمان بیماری ایشون شدیدتر میشه. امروز به شما بدبین هستش فردا به بچه ها هم بدبینی پیدا می کنه، با اثرات مخرب روحی و روانی برای شما و بچه ها.

یا بیمار نیستند بلکه دارند نطق شما رو می کشند تا خودشون آزادانه هرکاری بخواهند بکنند.

اگر رفتار ایشون منحصر به شما و اطراف یان شماست احتمال بیشتر حالت دوم است و اگر به همه بدبین است ازچمله زن های فامیل خودش احتمال بیمار بودن بیشتر میشه.
در هر دو حالت سکوت کردن مشکلی رو حل نمی کنه.

در هر دو حالت اولین و مهم ترین کار کمک گرفتن از خانواده و درصورت لزوم بستگان تان است (اگر خانواده آقا همکاری می کنند از آن ها نیز کمک بگیرید). سعی نکنید خودتون به تنهایی همه مشکلات رو حل کنید.

برای بیمار، دادگاه رفتن مشکلی رو حل نمی کنه. مگر بخواهید دور از ایشون و با خانواده زندگی کنید و حکم دادگاه رو برای گرفتن نفقه و مسایل بعدی نیاز داشته باشید. این کار زمانی ضروری است که احساس عدم امنیت برای خودتون و فرزندتون داشته باشید. اگر احساس عدم امنیت جانی می کنید (حتی در حد ضرب و شتم) به خانه پدری تان برگردید تا مشکل حل شود. و ایشون حتما باید به دکتر متخصص مراجعه کنند.

اگر هم به این نتیجه رسیدید که خیر این ها همه گردن کلفتی و گربه کشی است از خانواده و بستگان کمک بگیرید و محکم جلوشون بایستید. آدمای زورگو از گردن کلفت تر از خودشون حساب می برند. ولی بیمار بدتر میشه.

در هر حال عدم تمکین شرایط داره. همینطوری هم نیست چند روز (فرضا) خانه پدرتون مهمونی بروید بگند تمکین نکرده. چه برسه ازشون شاکی باشید.
قاضی و دادگاه گول زبان بازی کسی رو نمی خورند. این خودشون گرگند. خیلی زود می فهمند کی چکاره است.

ببینید ایشون در کدوم وضعیت هستند متناسب با شرایط رفتار کنید.

موفق باشید :72:

کاربران عزیز نمیدونم کارم درست بود یا اشتباه لطفا کمکم کنید .
بعد از ماجرای دوشنبه و آشتی کردن شوهرم روز جمعه داشتیم میرفتیم بیرون که دوباره سر یک مسئله جزئی بحثمون شد و شوهرم گفت ما به درد هم نمی خوریم دنیا های ما دوتا با هم فرق داره روز دوشنبه حتما میریم دادگاه . شب بود که دیدیم خواهر شوهرم پدرش رو برداشته اومده خونمون و گفت سردرد داشتم ترسیدم بمیرم بخاطر همین اینوقت شب اومدم خونتون . شوهرم باهاش بحث کرد که تو نمی تونی هر وقت و هر ساعتی دلت خواست پاشی بیای اینجا اونم باهاش جر و بحث کرد ولی اصلا نرفت گفت خوب کاری کردم اومدم اصلا نمیرم و ... ( این روزها خواهرشوهرم خیلی وقت و بی وقت با بهونه های مختلف سرزده میاد ) منم با اینکه با شوهرم قهر بودیم ولی مثل همیشه تحویلشون گرفتم . توی آشپزخونه داشتم چایی دم می کردم که دیدم شوهرم داره بلند بلند بهشون میگه از هیچ چیز شانس نیاوردم نه از زن نه از هیچ چیز دیگه منم اگه بیمار بشم هیچ کس رو ندارم که ازم پرستاری کنه ( چند ماه پیش شوهرم تصادف کرده بود فقط سه ماه خدا میدونه من چطوری ازش پرستاری کردم حتی نمی تونست دستشویی هم بره ) خلاصه من آشپزخونه بودم و شوهرم یه ریز از من به اونا بد میگفت تا اینکه گفت زن من نادانه و ... دیگه نمیدونم چی شد که یک دفعه قاطی کردم و وجود پدر شوهر هشتاد و چند سالم رو هم نادیده گرفتم اومد پذیرایی و به شوهرم گفتم خوب زنت نادانه طلاقش بده برای چی خانوادت رو دعوت کردی که از زنت بهشون بد بگی . گفت حتما دوشنبه میریم توافقی طلاق میگیریم . منم جلوی پدر شوهرم داد میکشیدم که تو آدم نمک نشناسی هستی حیف اون سه ماهی که با دل و جان ازت پرستاری کردم و ... اینا رو با بغض و فریاد میگفتم و در آخر دستمالی که دستم بود کوبیدم زمین و رفتم اون یکی اتاق در رو کوبیدم دخترم هم اینور گریه میکرد که مامان رو می خوام . خواهر شوهرم هنوز نمی خواست بره که سردرد دارم باید درست بشم بعد . شوهرم به زور بعد از نیم ساعت بیرونشون کرد . بعدش شوهرم زنگ زد صاحب خونمون که ما می خوایم اینجا رو تخلیه کنیم بعد از اونم به وکیلش که کارهای چک هاش رو انجام میده زنگ زد و ازش در مورد طلاق فردا وقت گرفت . و در نهایت زنگ زد به پدرش و بهش گفت ببخشید اگه بهت بی احترامی شد ( البته خودشون هم با پدرشون همیشه جنگ و دعوا میکنن و همه چیز میگن )به نظرتون چیکار کنم کار من اشتباه بود ؟ البته بعد از اون همه بد گویی های شوهرم دیگه نمی تونستم تحمل کنم

کار شوهرتون اشتباه بود کار شما اشتباهتر.به گفته خودتون اون مریضه پس توقعی که ازش میره خیلی کمتر از شماست.درسته خیلی تحت فشار بودین ولی میبایست خشمتونو کنترل میکردین. اگه طلاق هم بگیرین هیجانیه تحت تاثیر یه تصمیم احساسیه ممکنه بعدها هردوتون پشیمون بشین.انشالله تو روند مشاوره دادگاه کمتر احساسی برخورد کنین

تولد آرزوی عزیز یعنی چطوری توی دادگاه احساسی برخورد نکنم
. وقتی دیشب یک ریز از من به اونا بد می گفت نباید در مقابل توهین هاش و فحش هاش چیزی می گفتم ؟ باید چطوری رفتار میکردم ؟ یعنی توی دادگاه هم از تهمت ها و توهین هاش چیزی نگم ؟ لطفا راهنماییم کنید اونجا چطوری برخورد کنم ؟ البته انشالله که گریه ام نگیره

اگه روند دادگاهتون مثل شهرما باشه که شمااولین بار اصلا قاضی رو نمیبینین.بعد کارهای اداری یه برگه بهتون میدن که معرفیتون میکنن به مشاور دادگاه.اونجا یه وقت میگیرین ممکنه نوبتتون تایک ماه یابیشترهم طول بکشه.بعد هم مشاور سریع زیر برگتونو امضا نمیکنه که برای طلاق.گریه کردن هیچ اشکالی نداره ولی اگه حرکات عصبی ازخودت نشون بدی ممکنه اونی که محکوم میشه شما باشی.قبلا هم گفتم حداقل سعی کن تا دوشنبه حرکت اشتباهی نکنی.ولی دلم روشنه که این مشاوره میتونه به هردوتون کمک کنه اگه قبول اشتباه وسعی برای جبران داشته باشین همه چیز حل میشه.اگه تونستی یه سر به تاپیک آخر من بزن پستهای آقای باغبان درباره دعوا خیلی کاربردین.انشالله لااقل بتونین تواین دوروز بهتر درمقابل حرکات شوهرت رفتارکنی.
درضمن اینو بدون همون طلاق توافقی هم حداقل سه ماه طول میکشه به این سادگی نیست که سه شنبه بشی مطلقه.

از همگی به خاطر فرصت هایی که برام میزارید بی نهایت ممنونم .
دوستای عزیز برای فردا خیلی اضطراب دارم من تا به حال اون جور جاها نرفتم . نمیدونم باید به بابام اطلاع بدم یا نه ؟ اصلا نمیدونم فردا چی میشه ؟

سلام نشاط جان
مطالب شمارو خوندم
عزیزم همسر شما بیماره عادت نیست ک چشم بپوشی و نازشو بخری درست شه!
ایشون بیماره و فقط وفقط نیاز ب دکتر داره اگر همکاری بکنه ی مقدار مریضیش قابل تعدیله!!!
ولی بدون ک رفع نمیشه
با توجه ب بیماری همسرت
معایب زندگی با ایشون و محاسن زندگی ایشون
معایب مطلقه بدون و محاسن مطلقه بودن با شرایط شما
ببین کدومش برات بهتره
دخترت رو در نظر بگیر و چشماتو باز کن ضعیف عمل نکن
بشین رو کاغذ بنویس با خودت و این زندگی چند چندی

با سلام

شما به هیچ عنوان رضایت به طلاق ندهید. چه توافقی چه غیر آن.
به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی از حقوق مسلم خود مانند مهریه، نفقه و ... صرف نظر نکنید. به شدت پشیمان می شوید.

اگر آقا خیلی اصرار به طلاق دارد خودش طلاق دهد، مهریه، نفقه،... هزینه نگهداری فرزند (در صورتیکه حضانت فرزند با شما باشد) را تمام و کمال بپردازد. درضمن اجازه ازدواج فرزند دختر را نیز بدهد تا درآینده دخترتون درصورت نیاز و اجبار شرایط بتواند بدون اجازه پدر و جد پدری ازدواج نماید.

اگر از حقوق مالی خود صرف نظر کنید و یا راحت تن به طلاق بدهید معنیش این میشه که آقا راجت شما رو ول کنه بره دنبال یه زن دیگه. اگر دخترتون رو هم بگیره ایون بچه هم زیر دست زن پدر و این پدر با اخلاقی که داره معلوم نیست چه سرنوشتی پیدا می کنه.

درمجموع طلاق رو فراموش کنید. دنبال معالجه باشید. همسرتون رو به روان پزشک ببرید. اگر مشکل شون ضعف اعصاب باشد قابل درمان است.

موفق باشید :72:

با سلام خدمت همه دوستان عزیز
دوشنبه ما فرا نرسید یا به قول شیدا جون اصلا هم شاید هیچ وقت فرا نرسه . ولی نمیدونم چرا با وجود اینکه از اول ازدواجم هزار بار از این دوشنبه ها شنیدم بازم نتونستم توی چنین شرایطی اضطراب رو از خودم دور کنم . وقتی میبینم خیلی ها توی چنین شرایطی بی خیال هستن و اصلا غصه نمی خورن و نگران نیستن بهشون غبطه می خورم ولی نمیدونم چطور خودم اونجوری بی خیال و قوی بشم . همه اطرافیان من اخلاق و تهدید های شوهرم دستشون اومده به جز خودم . امروز که روز دوشنبه هست و به قول خودش وقت دادگاه اخلاق شوهرم نرم شده بود و حتی خودش یک جفت کفش که برای عید نیاز داشتم برام خریده بود . نمیدونم باید چطور قوی بشم الان اگه شوهرم زنگ بزنه و بگه برای هفته بعد از دادگاه وقت گرفتم دوباره تا یک هفته مضطرب میشم

حیف شد! مطمین باش این دادگاه رفتن بیشتر به نفع شماست و به ضرر همسرت! خودشم میدونه و فقط حربه ایه واسه ترسوندن شما.نشاط عزیز دقیقا چی در رابطه با دادگاه رفتن هست که نگران و مضطربت میکنه ؟ تا حالا بهش فکر کردی؟؟

میس بیوتی عزیز بازم ازت ممنونم
نمیدونم چرا اینجوری میشم . اتفاقا دیشب در مورد دادگاه با مشاور تلفنی که در جریانه زندگیمه صحبت کردم و ایشون هم خیلی اصرار داشت که من امروز صبح خودم آماده بشم و شناسنامم رو بردارم و بهش بگم امروز دوشنبه هست باید بریم دادگاه . شب تصمیم گرفتم اینکارو بکنم ولی صبح اصلا جربزه نداشتم البته مثل همیشه مظلوم و ضعیف نشون ندادم فقط بی تفاوت بودم که شوهرم ظهر کفش ها رو آورد و بهم گفت ببین اندازت هست برای عید خریدم

سلام دوست عزیز

به نظر من هم باید روی ترستون از طلاق کار کنید.با خصوصیاتی که از همسرتون گفتین شما و دخترتون با طلاق چیزی از دست نمیدین.

این همسرتون هستند که زن مهربونی مثل شما رو از دست میدن.و خودشون هم این رو به خوبی میدونن.متاسفانهاون متوجه ترس شما از طلاق شده و داره از این

موضوع سوء استفاده میکنه.

به مشور تلفنیت بگو میخوای روی خودت و اعتماد به نفست کار کنی.

خانوادت چقدر پشتیبانت هستند>از مشکلات تو خبر دارن؟

خب همین که نسبت به دفعات قبل بی تفاوت تر بودی نشونه خوبیه.ببین منظورم این بود که بشین با خودت فکر کن ببین واسه چی از دادگاه رفتن میترسی؟ به خاطر طلاقه؟ باید تکلیفتو با خودت روشن کنی و زندگیتو سبک و سنگین کنی! شما با همسرت ۱۵ سال اختلاف سنی دارین شما هنوز جوون هستی و ایشون وارد میانسالی شدن...درکشون از دنیای شما و نیازهاتون خیلی کمه .بدبینی شکاکیت و خساست ایشون شدیده و با مراعات کردن شما بهتر نمیشه که هیچی، موندگار تر هم میشه(چون عامل این بدبینی و خساست و... شما نیستین در درونشه وهرچی بیشتر رعایت کنین بازم شمارو محدوتر میکنه و تمام عمرتون باید درحال قانع کردن ایشون و کنار اومدن با رفتاراش باشین)حتی اگه تو بهترین حالتش قبول کنه که به مشاور و روانشناس مراجعه کنه بازم بدلیل اینکه این درمانها زمان و هزینه میبره احتمالش زیاده که زیاد پیگیر نشه و دنبالش رو نگیره!با بالا رفتن سن هم ممکنه این مشکلاتشون شدیدتر و عمیقتر هم بشه.توانایی شما برای تحمل کردن و صبور بودن و کنار اومدن هم روز به روز کمتر میشه.یه دختر داری که چند سال دیگه بزرگ میشه و وارد دوره نوجوانی میشه اون وقت حساسیت های پدرش درباره پوشش و رفت و امد و روابط و .... بچه رو تو منگنه قرار میده و زندگی و زندگی رو واسش جهنم میکنه... توهین و بدو بیراه و ...رو هم که دیگه هیچی! روح و جسمت تو این زندگی مستهلک میشه!
بشین سبک سنگین کن! مزایای و معایب این زندگی رو بنویس و صادقانه با خودت حساب کتاب کن ببین کدوما واست مهمتره ....کدوما قابل چشم پوشیه...کدوما بی اهمیته...

ببین من باشم هیچوقت تو همچین زندگی نمیمونم ولی دید شما ممکنه با من متفاوت باشه و بخوای بیشتر تلاش کنی...
ولی اگه میخوای ادامه بدی باید روی اعتماد بنفس و عزت نفست کار کنی...باید خودتو خیلی دوست داشته باشی...از تحقیرا و جارو جنجالای همسرت نترسی و خواسته هاتو خیلی واضح به همسرت بگی و روشون وایسی و سریع کوتا نیای... واسه خودت ارزش و احترام قایل شی ....تو مسایل اظهار نظر کنی و نگران عکس العمل بد همسرت نباشی...هروقت هم تهدید به دادگاه رفتن کرد با ارامش استقبال کن و دفعه بعد همونجور که مشاورت گفت عمل کن.هروقتم خواست ازین بحثا و دعواها درست کنه خیلی ریلکس بهش بگو ما باید برا رفع مشکلاتمون بریم پیش مشاور .بعدشم یه بازه زمانی برا خودت تعیین کن( مثلا ۶ ماه یا بیشتر یا کمتر) و ببین تو این مدت همسرت چقدر تغییر میکنه و امیدی به بهبود شرایط هست یا نه! همینجوری همه چیزو نذار پای هم که حالا عوض میشه یا زمان میگذره یا ببینیم تا دفعه بعد میخواد چیکار کنه...!

آنیتا جون و میس بیوتی عزیز ممنونم ازتون
آنیتا جان خانواده من و فامیل از مشکلات من کاملا خبر دارن ( شوهرم هر دفعه کوچکترین مشکل بی ارزشی هم که داشتیم فورا به داییم و خانوادم زنگ میزد و همه رو جمع میکرد دیگه زنگ زدن هاش اونقدر زیاد شد که همه خودشون رو کشیدن کنار و گفتن مشکلات کوچک و شخصی شما به ما ربطی نداره اگه همدیگر رو نمی خواهین طلاق بگیرین و شوهرم وقتی دید دیگه کسی جواب نمیده راه دوم رو در پیش گرفت ( دادگاه ) یعنی تا می خواست یه مشکل کوچک بشه می گفت پاشو ما به درد هم نمی خوریم باید بریم دادگاه و طلاق بگیریم چند باری هم منو تا دم در دادگاه برد ولی با بهانه های مختلف که مثلا دلم برات می سوزه تو هم شش سال جوانیت رو توی این زندگی گذاشتی و ... دوباره برگشتیم . به قول میس بیوتی عزیز شوهرم کاملا متوجه شده که من از جدایی می ترسم
خانواده ام پشتیبانم هستن مخصوصا پدرم همیشه بهم قوت قلب میده و حواسش بهم هست
میس بیوتی عزیز در مورد اعتماد به نفسم کاملا حق با شماست با تحقیر هایی که همسرم کرده واقعا اعتماد به نفسم رو از دست دادم میشه لطفا راهنماییم کنید چطوری می تونم اعتماد به نفسم رو دوباره بدست بیارم

خدا رو شکر که خانوادت پشتیبانت هستند.میدونی این خیلی فرق داره که تو حس کنی مجبوری یه شرایطی رو تحمل کنی و راه دیگه ای نداری تا اینکه بدونی حق انتخاب

داری.

کسی نمیتونه بهت بگه زندگی کن یا جدا بشو .فقط چیزی که واضحه اینه که ادامه این سیکل معیوب به شما و دخترتون خیلی آسیب میرسونه.

وقتی همسرت تو رو تا دم در دادگاه میبره بعد میگه دلم برات میسوزه تو چه عکس العملی نشون میدی؟سکوت می کنی؟

من اگه جات بودم پدرم رو در جریان جزییات بیشتری مثلا تهدیداتش به طلاق و خساست و شک بیمارگونش میگذاشتم و کمک میخواستم.

این نظر منه و میتونه درست نباشه ولی ادامه این زندگی به این شکل هیچ چیزی برای شما و همسرت نداره.مگه اینکه همسرت اونقدر شما رو دوست داشته باشه

که اگر ترس از دست دادن شما رو حس کنه یه اقدام جدی برای درمان خودش بکنه.

در غیر این صورت شما هر روز با یه موضوع جدید رو به رو میشی و رنج می کشی.به تغییرات کوچک همسرت هم نمیشه دلخوش کرد.

سلام خانم نشاط زندگی

ببنید شما در گفتگو با شوهرتون یه شخصیت منفعل هستید !

و شوهرتون در گفتگو با شما یه شخص مهاجم !


زندگی شخص منفعل با مهاجم یعنی : یکی برنده و دیگری بازنده ! ،،،،،یعنی رابطه سلطه گری ! ( از فرد مهاجم )


نتیجه == هر دو بازنده !


نظر شما ؟



.........................................


گفتگو مدل های مختلفی داره :

منفعل - مهاجم - صریح


باید دنبال راهی باشید که هر دوی شما بزرگواران مدل صریح باشید !


در مورد گفتگوی صریح و قاطعانعه ،،تحقق کنید




.........................................



ای دوشنبه ها و سه شنبه ها می یاد و میره !

مسائل را ریشه ای حل کنید .


شما الحمد الله کار خودتون را می کنید !



اگر خواستید دفعه ی بعد تاپیکی بزنید ،،در مورد گفتگو صریح و قاطعانه تاپیک بزنید

وگرنه این سیکل ادامه دازه !



در پناه حضرت دوست :72:

بازم ممنونم جناب باغبان از وقتی که برام گذاشتید
جناب باغبان شما کاملا حق دارید من خیلی منفعلانه رفتار میکنم و باعث این رفتارم ترسی هست که از عدم اعتماد بنفسم صورت گرفته . جناب باغبان من قبل از ازدواجم توی یک شرکت خیلی معتبر کار می کردم که آرزوی هر شخصی بود که بتونه اونجا کارمند بشه و بهترین سمت رو داشتم و هر روز سر قرار داد های شرکت با هزاران افراد متشخص سر و کار داشتم من فقط بخاطر برخوردم و کارمند نمونه بودن پاداش یک سفر رو گرفتم و ... ولی الان همون آدم خوش برخورد تبدیل شده به یک شخص کاملا ترسو و خجالتی طوریکه همه فامیل میگن تو کلا یک آدم دیگه ای شدی . باورتون میشه من دیشب با شوهرم رفته بودیم یه جایی خرید سبزی و میوه شوهرم دید بازار میوه شلوغه برای اولین بار گفت من میرم اونجا تو هم برو از اون یکی مغازه ماست بخر . وقتی بعد این شش سال تنهایی رفتم خرید کنم دست و پام میلرزید و خبلی می ترسیدم چند نفری هم توی مغازه بودن اونها همش میومدن خرید می کردن و من نمی تونستم پیش اون همه آدم خواستم رو به فروشنده بگم بالاخره که همه تموم شدن فروشنده خودش گفت شما چی می خواین . از هر موضوعی می ترسم نمیدونم چرا اینجوری شدم حتی اون کفش هایی رو که شوهرم برام خریده بود دیشب با ترس می پوشیدم که نکنه ناراحت بشه که نپوش خراب میشن و ... خلاصه زندگیم شده کلا ترس و خجالت و توی اون سری چیزهایی که واقعا مهارت دارم از جمله ( زبان انگلیسی . آشپزی . ورزش و ...) یواش یواش به اونا هم شک می کنم که نکنه غلط باشه .
جناب باغبان من نتوستم شوهرم رو راضی کنم بریم مشاوره حداقل کمکم کنید بتونم اون فرد سابق بشم و اعتماد بنفسم رو بدست بیارم اینقدر ترسو و خجالتی نباشم

به نظر من علت تغییرات و ترسهایی که گفتی رفتار همسرت هست.
با ادامه این رفتارها شما ضعیف و ضعیف تر می شی.

------------------
1- نکات مثبت همسرت چیه؟

2- نکات مثبت زندگی مشترکت چیه؟

3- چه چیزایی باعث می شه بخوای توی این زندگی مشترک بمونی؟

شیدا جان دقیقا سوال هایی که تو ذهن من بود رو از شما پرسیدند. رفتار همسر شما برای شما یک رفتار ویرانگر بوده. کل شخصیت شما با رفتار ایشون از بین رفته. چرا شما حتا برای خودتون نمیتونید یک کفش بخرید و ایشون باید برای شما بخره؟

ممنون میشم به سوال های بالا جواب بدید

با سلام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نشاط زندگی

بازم ممنونم جناب باغبان از وقتی که برام گذاشتید


خواهش می کنم - ممنون از شما

انتقادها را خوب مدیریت می کنید ،،،،و این خیلی خوبه !


.........................................




جناب باغبان شما کاملا حق دارید من خیلی منفعلانه رفتار میکنم و باعث این رفتارم ترسی هست که از عدم اعتماد بنفسم صورت گرفته .


شما از چی می ترسید ؟

چرا فکر می کنید برای پایداری زندگیتون باید منفعلانه عمل کنید ؟

به نظرم زن و شوهرها باید در چارچوب احترام ،،،، خواسته ها و خط قرمزها - نیازها و اندیشه های زندگیشون را بهم بگنند ،،،،با هم همدردی کنند ،،هم دلی کنند ،،، بعضی موقع ها جلو برند،،،،

بعضی موقع ها عقب نشینی کنند ،،،،،صبوری کنند - تذکر بدند و .....



به نظرم بیشتر به عزت نفس شما بر می گرده و نه اعتماد به نفس !



..................................................




جناب باغبان من قبل از ازدواجم توی یک شرکت خیلی معتبر کار می کردم که آرزوی هر شخصی بود که بتونه اونجا کارمند بشه و بهترین سمت رو داشتم و هر روز سر قرار داد های شرکت با هزاران افراد متشخص سر و کار داشتم من فقط بخاطر برخوردم و کارمند نمونه بودن پاداش یک سفر رو گرفتم و ... ولی الان همون آدم خوش برخورد تبدیل شده به یک شخص کاملا ترسو و خجالتی طوریکه همه فامیل میگن تو کلا یک آدم دیگه ای شدی .


ما اعتماد به نفس کاذب داریم ،،،ولی عزت نفس کاذب نداریم



برخوردتون با خانواده خودتون چه طوری هست ؟

مثلا درخواستی که از پدرتون داشتید ،،چگونه بیان می کردید ؟


به نظرم شما هم باید ،،، یه پروازی به اعماق خودتون بکنید و بعضی چیزها را دوباره تعریف کنید !

یعنی احیای عزت نفس - خودباوری - ارزشمندی


من احساس می کنم شما چه چیزی را دارید پنهان می کنید !

با خانواده خودتون مشکل دارید در مورد شوهرتون ؟

حوزه آرامشی جز شوهرتون دارید ؟ ( برادر - خواهر - مادر و ....)




به نظرم یه چیزهایی تو زندگیتون هست که شما را هنوز با رفتار منفعلانه خودتون و مهاجم شوهرتون راضی کرده ،،،،

زیاد ناراحت به نظر نمی رسید ،،،مگرنه مشاور رفتن را بیشتر جدی می گرفتید !!



میشه بفرمایید چه تلاش هایی کردید برای راضی کردن شوهر تون برای رفتن پیش مشاور !؟

آیا از فرد ثالث کمک گرفتید ؟


......................................




جناب باغبان من نتوستم شوهرم رو راضی کنم بریم مشاوره حداقل کمکم کنید بتونم اون فرد سابق بشم و اعتماد بنفسم رو بدست بیارم اینقدر ترسو و خجالتی نباشم



برای اینکه اعتماد به نفستون را بیشتر کنید ،،،لازم نیست برید شاخ غول را بشکنید !

برا ی این منظور ار کارهای کوچیک شروع کنید ،،،،کارهای کوچیک را به خوبی انجام دهید ،،،

مثلا همین خرید رفتن


درد ودل کردن تا حدودی خوبه ،،،،ولی دیگه بسه !

عمل گرایی را در برنامه قرار دهید

از دوستان و کارشناسان عزیز کمک بگیرید

توکلتون به خدا باشه

---

.

مرسی از همه شما عزیزان
شیدا فقط اون ترس لعنتی هست که موجب میشه من توی این زندگی بمونم ترس از دست دادن دخترم شاید هم اینها همه در اثر تهدید های شوهرم بوجود اومده مثلا که میگفت دخترم رو بعد از طلاق با خودش میبره خارج و من تا آخر عمرم دنبال دخترم میگردم و اینجوری دق میکنم یا از عواقب بعد طلاق میگه که از سوی همه فامیل ترد میشم . در مورد نکات مثبت خیلی فکر کردم ولی نتونستم چیزی بنویسم فقط دلخوشیم دخترمه .
مهر دخت عزیز شوهرم همه امور رو دست خودش گرفته به نظرم همین اختلاف سنی باعث شده که شوهرم به چشم یه بچه به من نگاه کنه . من هر موقع در مورد یه مسئله ای خواستم اظهار نظر بدم هر چقدر هم منطقی باشه شوهرم میگه تو بچه ای نمیدونی در مورد خرید کردن هم مثلا در مورد همین کفش میگه قیمتش مناسب بود خریدم و اگه من اعتراض کنم که اینو دوست ندارم شروع میکنه به توهین که میدونم چیزهای جلف دوست داری همش می خوای خود نمایی کنی و ...
جناب باغبان من دوست ندارم منفعلانه رفتار کنم ولی در مقابل فحاشی و جنگ و جدل شوهرم مجبور میشم اینجوری باهاش رفتار کنم البته میدونم که خیلی بده . من هر موقع که شوهرم داد میکشه دست و پام میلرزه و ترس کاملا از چهره ام مشخصه و سکوت میکنم و این باعث میشه که شوهرم دفعه بعد برای به کرسی نشوندن حرفهاش بیشتر عربده کشی کنه .
با خانواده ام چه الان و چه دوران مجردیم رابطمون خیلی خوبه . بابای من آدم آروم و منطقی هست و یک طرفه قضاوت نمیکنه اینو شوهرم هم میگه هرچند که بابام اصلا از دامادش راضی نیست
من چون تک دختر خونه بودم و پدر و مادرم هم فاصله سنی زیادی باهام نداشتن رابطه دوستانه داشتیم و پدرم در توانی که داشت خودش سعی میکرد کم و کسری نداشته باشم اگه هم درخواستی داشتم مستقیم از بابام نمی خواستم معمولا به مامانم میگفتم اون به بابام میگفت ولی اخلاقم طوری بود که دوست داشتم بیشتر رو پای خودم وایستم
درحال حاضر حوزه آرامشیم دخترم و مادرمه
ولی منظورتون رو در مورد اینکه من دارم یه چیزی رو پنهون میکنم متوجه نشدم؟
چند باری بهش گفتم برای بهبود زندگیمون باید بریم مشاوره اونم گفته من هیچ نیازی به مشاوره ندارم و دوباره بد و بیراه گفت
فرد ثالث از طرف شوهرم کلا فامیل ندارن . یا سنشون زیاد بوده و به رحمت خدا رفتند یا باهاشون اختلاف داشتند و قهرند من در طول این شش سال هیچ کدوم از فامیل هاشون رو ندیدم . توی فامیل خودمم دیگه شوهرم اونقدر در مورد مسائل ریز دعوتشون کرده که دیگه واقعا خجالت میکشم به داییم بگم

سلام بر پرندگان مهاجر



از شما تشکر می کنم ،بابت پاسختون ،و وقتی که در پاسخ دادن می گذارید

نگرانی و دغدغه های شما ،،،،در نوشته های شما موج میزنه ،،،،کار و تلاش شما در زندگیتون ، قابل تحسینه .

منم سعی می کنم در حد خودم به شما کمکی کرده باشم

دیگه کم و زیادش را ببخشید .:72:


............................


من تو این همه پستی که در همدردی گذاشتم ،،هیچ فردی را به طلاق تشویق نکردم ،،،، چون خودم را در این حد نمی دونم،،،،

از طرفی با واقعیت کل ماجرا زندگی افراد آشنا نیستم !


مثلا ، من با شوهرتون صحبت نکردم و فقط منبع اطلاعات من شما هستید ،،،،برای همین آدم سخته یه بعدی به قضیه نگاه کنه .

از طرفی من نمی دونم شماها با هم چطوری صحبت می کنید ،،،،،یا نمی دوم نحوه ی صحبت و مدیریت و هوش هیجانی ! شما با شوهرتون چطوری هست که باعث میشه ،

تقاضای شما برای مشاور رفتن ،، ایجاد داد و بیدا و غرش کنه /.



برای همین ،،،چیزی که می تونم بهتون بگم اینکه ، شاید!! بیشتر زن و شوهر ها - پدر و فرزندها - مادر و فرزندها - دوست ها و .... بلد نیستند با هم گفتکو کنند!

چون بعضی موقع ها ما گفتگو را با مبارزه بوکس اشتباه می گیریم ،،،، و دنبال این هستیم که بر دیگری غلبه کنیم.




به نظرم گفتگوی عاطفی در راس مهارت های ارتباطی ست ،،،

یاد بگیریم با همسرمون گفتگوی عاطفی کنیم !

یاد بگریم اگر با همسرمون اختلاف هم پیدا کردیم ،،،به جای جر و بحث ،،،،،جرو بحث عاطفی کنیم !!

یاد بگیریم خدایی نکرده اگر دعوا هم اتفاق افتاد،،،،به جای دعوا،،،،دعوای عاطفی کنیم

و یاد بگیریم چطوری دوباره،،، بر سرشاخ اصلی هرم یعنی : گفتگوی عاطفی ،،،،، برگردیم



باید در این زمینه مهارت کسب کنیم که خودش مقوله های زیادی را می طلبه .


...............................




شما تو زندگیتون نتونستید ( بیشتر موقع ها ) ،،درخواستتون را به پدر گرامیتون بگید ،،،برای همین ،،،به نعمت بزرگی داشتید به نام مادر ،،،، ودر سایه مادر ،،،،مسیرتون را میرفتید !

الان ازدواج کردید ،،،همون ایراد قبل را ،،الانم دارید،،،ولی اینجا دیگه مادرتون نیست که درخواستتون را به شوهرتون بگه !

برای همین همیشه تو ابراز درخواست خودتون با پدرتون ،،،شوهرتون و ...ایراد داشتید . ( اگر اشتباه میگم معذرت می خوام )




امکان نداره من تو سرکارم اعتماد به نفسم عالی باشه ،،ولی تو خونه پیش پدرم اعماد نفس نداشته باشم !!



برای همین خدمتتنون گفتم بیشتر روی عزت نفستون کار کنید .

بیشتر روی مهارت های ارتباطی کار کنید

بیشترخودتون را بشناسید ( نقطه ضعف - قوت و ....)

سپس دنبال راهی باشید برای رفع آن .




ما رو رفتار دیگران کنترلی نداریم ،،،،ولی می تونیم خودمون مسیر را درست بریم ،،،،

لذا دیگران هم تاثیر میگیرنند .



.........................................


شما منفعل کار می کنید - و شوهرتون که من کامل نمی شناسم ،،، ولی با توجه به پست شما در تاپیک هاتون یه شخص تهاجمی هست،،،و البته بعضی موقع ها مهربان !

چیزی که به نظرم تو دلتون بود ،،همون ترس از دست دادن دخترتون هست !

برای همین ،،منفعل کار می کنید .



گقتگوی صریح و قاطعانه به این معنا نیست که ما تهاجمی کار کنیم !

بلکه در چارچوب احترام و مدیریت و رهبری ،،،،دغدغه های خودمون - نیازها ،،،آستانه تحمل خودمون و ..... متذکر میشیم .

و هیچ وقت هم این کار را نمی کنید ( در راستای مهارت های ارتباطی و گفتگوی عاطفی ) و منتظر معجزه هستید .



از طرفی شوهر شما هم به قول خودتون یه بدبینی داره ،،،، که باید مشاوره را در راس کارتون قرار بدید.

مشاور از تکنیکی به عنوان زوج درمانی استفاده می کنه - مثلا زن و شوهر ها در مقابل مشاور با هم و جداگانه صحبت می کنند و این خیلی خوبه !!


.........................................




در مور فرد ثالث بهونه شما قابل قبول نیست !



اون فرد ثالث ،،پدر و مادر گرامی شما هم میتونه باشه ،،،،

با هم یه جلسه بذارید ،،،و در این مورد صحبت کنید .



انشا الله هر چی خیره .


موفق باشید .:72:

سلام.
در مورد مشکل شما من فکر می‌کنم یا شوهر شما دنبال بهانه هستند برای جدایی یا اینکه همونطور که یکی از دوستان دیگر هم گفتند ایشون دچار بیماری هستند که بهش می‌گن پارانویا.
البته تخصص من نیست که بخوام مشکل ایشون رو تشخیص بدم، ولی از مشاور و متخصص روانشناس کمک بگیرید و نشونه‌هاش رو بگید می‌تونه بیشتر راهنمائیتون بکنه.

نکته بعد اینکه ایشون از سادگی و دل‌پاکی شما سوءاستفاده می‌کنند. اگر کمی اطلاعات حقوقی داشته باشید می‌دونید که طلاق اینطوری نیست که شوهرتون بره وقت بگیره از دادگاه. مگه خونه خالست؟ قانون آئین دادرسی تمام این مراحل رو مشخص کرده. برای حضور از دادگاه شوهر نمی‌ره وقت بگیره. بلکه باید دادخواست رسمی طلاق بده و وقت رو هم دادگاه تعیین می‌کنه و نه شوهر شما. و برای دعوت هم نامه رسمی می‌یاد. شوهر شما از ناآگاهی و کمبود اعتماد به نفس شما سوءاستفاده می‌کنه. (البته اعتماد به نفسی که احتمالا خود همسرتون در از بین بردنش نقش داشته)

نقطه ضعف بعدی شما دخترتون هست. به نظرم به خاطر فرزندتون خیلی به همسرتون باج می‌دید.
من فکر می‌کنم شما به تنهایی مراجعه کنید به یک مشاور و مشکلتون رو مطرح کنید.
همچنین با یه وکیل خانم هم مشورت کنید تا ایشون اطلاعات حقوقی در مورد شرایط طلاق و حضانت فرزند و اینجور چیزها به شما بدن.
حساسیتتون رو هم روی بچه به همسرتون بروز ندید. چون ایشون بیشتر از این قضیه سوءاستفاده خواهد کرد. حتی اگر بحث طلاق و اینجور چیزها پیش اومد بگید بچه رو نمی‌خواین.
نگران سخن‌وری همسرتون هم نباشید. مشاور و روانشناس (اگر واقعا کارش رو بلد باشه) تحت تاثیر سخن‌وری قرار نمی‌گیرن و مشکل طرف رو از روی برخی نشانه‌ها تشخیص می‌دن.وکیل و قاضی هم هر روز با کلی شیاد و کلاه بردار و دغل‌کار سر و کار دارند که احتمالا شوهر شما جلوی اونها هیچی نیست.

پس ابتدا با خودتون و ترس‌هاتون و مواردی که باعث سوءاستفاده همسرتون می شه (از جمله ناآگاهی از قوانین و نقاط ضعف احساسی مثه دخترتون) مقابله کنید و بعد برای نجات همسرتون و در نهایت زندگی خودتون و دختر گلتون اقدام کنید.