آیا این یک فرصت دوباره است؟نمیدانم!

سلام و خسته نباشید خدمت همه دوستان
راستش برای من یه موردی پیش اومده که خیلی خیلی منو گیج کرده و احتیاج به مشورت بی طرفانه دارم خوشحال میشم کمکم کنید بهتره او من شراطم رو و جریان بگم :
من یه پسر 25 ساله ساکن اصفهان و متولد بروجرد هستم تحصیلات دیپلم (عاشق ادامه تحصیل ) و شاغل در یک شرکت نسبا معتبر هستم (نه خیلی ولی از جاهای دیگه بهتره )
با حقوقق تقریبا قابل قبول زیاد کار مکنم و در کل اهل زندگی ام من تو اصفهان با مادرم زندگی مینکم چون مجردم (مادرم در ماه یه دو هفته ای میاد پیشم ) یه دو سالی هست که این مدلی زندگی میکنم تا حالا اصلا سراغ هیچ دختری برای دوستی نرفتم البته نه اینکه پسر پیغمبر بودم ولی اصلا در این وادی ها سیر نتمی کردم دنبال کار و ورزش بودم در این مدتی که اینجام سعی کردم رو رفتار خودم کار کنم خودم بهتر کنم مثلا من یه مدار زود عصبانی مشدم ولی روش کار کردم خیلی بهتر شدم (زمین تا آسمون) دوست صمیمی زیاد دارم ولی اهل رفیق بزی نستم تو زندگی سعس کردم به خودم متکی باشم .
پسر خاله من تهران زندگی منکه افسر ارتشه یه دختر داره که سه سال از من کوچک تره من تو رفت و امده های خانوادگی زیر نظرش داشتم و به یه شناخت کوچیک ازش رسیدم و دیدم در عالم عقل به معیارهای من تا حد قابل قبولی جور در میاد:
1.ایمان
2.اخلاق و فهم
3.ظاهر
4.هم سطح بودن خانواده ها از جمیع جهات
5.نجابت
منسال قبل داشتم با خودم فکر هام رو میکردم و خودم رو اماده میکردم برای خوستگاری اما درست شاید یک هفته قبل از اینکه به خانواده خودم اطلاع بدم (خانواده به من پیشنهاد داداه بود اما من غد بازی در اوردم که زوده میخواست اول از خودم مطمئن بشم) که مادرم زنگ زد گفت آره به سلامتی عقده فلانی (همون طرف ما) که من خشکم زد یه دو هفته ای گذشت من سعی کردم فراموشش کنم و زنگ زدم بهش و تبریک گفتم (من با پدرش خیلی رفیقم )
تا اینکه قبل از عید عقدش رو به هم زد و مادرم به من پیشناد داد که بریم خواستگاری اما من ازش 3 ماه وقت خواستم که فکر هام رو بکنم
هم خودم از روی عقل تصمیم بگیرم هم یه کم به اون فرصت بدم تجربه تلخ قلبی رو باهاش کنار بیاد (البته اگه تو این مدت دوباره از دستم نره) من دلیل جدایش رو از مادرم پرسیدم گفت پسره مثل اینکه مشروب میخورده و بیکاره بوده بهش توجه نمیکرده و یه بار هم بایه زنه گرفته بودنش(من نمی دوم چرا به این یارو زن دادن)
حالا مادرم رفته یکی دو با استخاره کرده در اومده که خوب نیست ولی اگر میخواد این کار رو بکنه باید خیلی دقت بکنه از طرفی خواهر بزرگم میگه مادر دختره تو زندگش خیلی دخالت میکرد و اون بوده که زندگیش رو خراب کرده از طرفی من شش دانگ دلم به قول معروف قرس نیست واگر نه گه استخاره تو ازدواج جایز نیست حالا من دو دلم یه جورای مثل تمام پسرها قبل از ازدواج با این سوال مواجه هم آیا از پس مشکلات یک زندگی بر میام ؟؟؟
حالا نمیدونم چه کار کنم !!!
از اینکه زیاد شد من رو ببخشید ولی اگر جای ابهام داشت بگین تا بشتر توضیح بدم
از هم فکریتون ممنون .

سلام بر دوست عزیز و گرامی....به تالار همدردی خوش آمدید..

خوب همان طور که خودتان اشاره کردید در طول زندگی روی پای خود ایستاده اید و سعی کردید در برابر مشکلات کم نیاورده و حتی مشکل زود عصبانی شدنتان را هم بسیار خوب حل کرده اید....و از طرفی هم دارای شغل مناسب هستید و طعم مسولیت را چشیده اید و می دانید کار و زندگی چیست....
خوب اگر تا حال روی پای خود ایستاده اید از این به بعد هم می توانید....
راستش از نحوی زندگی شما بسیار خرسند شدم.....خوب هست جوانی تا این حد کامل باشد....و وابسته دیگری نباشد.....همین عدم وابستگی یکی از دلایل موفق بودن در زندگی مشترک هست...

دوست خوبم همان طور که دانستم شما مشکلی از لحاظ اداره یک زندگی ندارید.... پس از چه می ترسید...چرا دودل هستید..؟.بله دست هست ازدواج بسیار دشوار است و چه جوان هایی که طعم تلخ جدایی و طلاق را نکشیده اند...
می دانم ازدواج در این دوره و زمان بسیار دشوار است اما چون شما هم انگیزه و هم امکانات ازدواج را دارید .....پس باید با خود خلوت کنید و همه جوانب را بسنجید و یک تصمیم منطقی بگیرید...
اما اگر با خود کنار نیامدید......و دودل بودید هرگز به خواستگاری او نروید...حتی اگر از دستش بدهید....

سلام دوست عزیز از راهنمائی شما متشکرم
من همیشه تو زندگی سعی مکنم کاری رو انجام بدم که اگه در آینده به گذشته ام نگاه کردم حسرت نخورم .
تو خانواده ما تمام 3 فرزند قبلی چه دختر چه پسر انتخاب خود فرد بوده وخواستگاری فقط جنبه مراسم داشته نه بیشتر(البته تا حدی همه راضی بودن).

احسان عزیز سلام
خیلی ها هستند که فرد مورد نظرشون رو از دست میدند و مثل شما خوش شانس نیستند (البته منظورم از شانس به هم خوردن نامزدی برای دختر خانم نیست. سوء تفاهم نشه). به نظر من حالا که معیارهای شما رو داره به خدا توکل کنید و پا پیش بزارید. اگه انتخابتون درست باشه (که حتما هست) مطمئنا همسرتون در زندگی بهتون کمک میکنه پس از مشکلات نترسید چون مشکل در همه زندگی ها هست و نمک زندگیه. میتونید چند وقت رو به عنوان آشنایی با هم باشید تا ببینید به درد هم میخورید یا نه؟
براتون آرزوی خوشبختی میکنم.

سلام دوست عزیز
منم نمیدونم که این چه حکمته اما من همیشه در زندگی آدم خوش شانسی بودم و اما باور کنید وقتی شنیدم که پسره چه کار کرده خیلی براش ناراحت شدم و از یه طرف مقصر رو پدرش میدونم که چرا عجله کرده اما بهتر نیست یه کم به هردومون فرصت بدم ؟

سلام.
نقاب گرامی به نکات مفیدی اشاره کردن,:72:

دوست عزیز ؛فکرت را روی این قضیه متمرکز کن ؛که یک پسر برای تشکیل زندگی باید چه خصوصیاتی داشته باشد تا به قول شما بتواند مسئولیت زندگی مشترک را به عهده بگیرد,بنده به نکاتی اشاره میکنم:

آیا به بلوغ فکری؛اقتصادی ؛اجتماعی ؛عاطفی و.....رسیده؟
آیا در زمینه ازدواج به آگاهی و مهارت لازم دست یافته؟
آیا فردی مسئولیت پذیر است( در خانواده پدري و زندگي مجردي خود ، مسئوليت كاري را به عهده مي گيريد ) ؟
آیا از خود شناخت دارد,نقاط ضعف و قوت(خودآگاهی)؛توان حل مشکلات زندگی را دارد یا از آنها فرار میکند؟......و

این موارد و انچه که به ذهن خودت میرسد را بر روی یک تکه کاغذ بنویس ,سپس خودت را ارزیابی کن؛و نتیجه گیری منطقی داشته باش.
موفق باشید

سلام دوست عزیز
راستش من دارم همین کار رو انجام میدم و بقول بران تریسی روی کاغذ فکر میکنم اما کارمن از یک تیکه کاغذ رد شده و شاید سر رسید پر بشه .
من هر چیزی زو که به فکرم رسیده نوشتم بعد اگر به 60% رسید اونو قبول حساب میکنم ولی کی تو این شرایط مرز بین عقل و احساس رو میدونه از طرفی من تو این دو ساله تا حدودی مثل یک آدم متاهل بودم و برای من تجربه بسیار با ارزشی بوده و در مورد ازدواج کتاب زیاد خوندم پای سخنرانی های خیلی نشستم و همیشه به خودم میگفتم وقتی زمانش برسه میتونم بهترین انتخاب رو بکنم اما حالا اینگار که یه گرد باد تو مغزم جریان داشته باشه گم و گیجم اما وقتی خودم رو فرد قبلی که اون انتخاب کرده بود مقایسه میکنم از جمیع جهات خودم رو برتر میبینم ولی ما آدم هستم و نباید مثل گوزن ها فقط به برتری در برابر رقیب بیندیشیم
شایداون یه خصوصیتی داشته که من حتی به فکرم نمیرسه و یا شاید من اون موقعه فقط یکم دیر اقدام کردم اما من هنوز یه 80 روزی برای فکر کردن زمان دارم ولی اینبار اگه شش دانگ عقل و دلم راضی باشه و خدا صلاح منو در این بدونه دیگه هیچ چیزی نمیتونه مانع بشه (به غیر از خود طرف).

میدونم ابری ترینی اما بارونی نداری تا به ابن کویر تشنه مثل آسمون بباری.